Δεν υπάρχει μία φιλοσοφία, αλλά δύο: η υψηλή και η χαμηλή. Μιας και το χαμηλό προϋπήρχε του υψηλού, αφού ο άνθρωπος προϋπήρχε του Κυρίου, η χαμηλή φιλοσοφία προϋπήρχε της υψηλής. Κάθε άνθρωπος, όπου κι αν βρίσκεται, όποτε κι αν έζησε, είναι φιλόσοφος: το κομβικό ερώτημα που έθεσε, και συνεχίζει να θέτει, αφορά τον θάνατο, δηλαδή τη ζωή. Σε κάθε εποχή, σε κάθε κοινωνία το ερώτημα αυτό παίρνει μια ιδιαίτερη μορφή που προσδιορίζεται ιστορικά. Σήμερα, με την παγκόσμια κυριαρχία του καπιταλισμού, η ανθρωπότητα, οι υποτελείς Παραγωγοί του κοινωνικού Πλούτου,  φιλοσοφεί, θέτει δηλαδή το ερώτημα: γιατί ζούμε στη Κόλαση (σημαίνει Τιμωρία), ενώ θα μπορούσαμε να ζήσουμε στον Παράδεισο; Ας διευκρινίσουμε ότι Κόλαση είναι κάθε κοινωνικό σύστημα που δεν επιτρέπει την επίλυση των κοινωνικών προβλημάτων, ενώ ο Παράδεισος είναι η εξασφάλιση των συνθηκών που επιτρέπουν τον ταχύτατο εντοπισμό και την ταχύτατη επίλυση των προβλημάτων που αναπόφευκτα θα παρουσιάζονται. Παράδεισος δεν είναι η έλλειψη προβλημάτων, δεν θα υπάρξει κοινωνία χωρίς προβλήματα  αλλά η δυνατότητα επίλυσής τους. Η χαμηλή φιλοσοφία θεωρεί ότι ο θάνατος είναι προϋπόθεση της ζωής και ότι ο μόνος τρόπος να τον αντιμετωπίσουμε είναι η κατάφαση της ζωής: το γλέντι, η χαρά, η συμβίωση και η συνεργασία. Η φύση δεν είναι ελαττωματική, αν και κάνει λάθη.

Continue reading →