Η ιστορική Αριστερά είναι νεκροζώντανη. Καθε τι που είναι νεκροζώντανο (ένας οργανισμός, μια πρακτική, ένας θεσμός) είναι και δεν είναι ζωντανό, είναι και δεν είναι νεκρό. Η συνύπαρξη του ζωντανού και του νεκρού καθορίζει και τη διέξοδο από την κατάσταση της νεκροζωντανότητας, όπως την αποκαλούμε στο πρώτο μέρος της μελέτης μας Νεκροζώντανη Αριστερά, θα είναι ή η ζωή ή ο θάνατος. Για έναν ετοιμοθάνατο γέρο, ο οποίος βιώνει μια κατάσταση νεκροζωντανότητας, η διέξοδος δεν μπορεί παρά να είναι ο θάνατος. Για τον οδηγό της Φόρμουλα 1, ο οποίος απομακρύνεται ταχύτατα από τον θάνατο και ταυτόχρονα πάει προς αυτόν και επιχειρεί να τον αποφύγει, άρα και για τον κάθε χειρώνακτα οδηγό αυτοκινήτου, η διέξοδος είναι συνήθως η ζωή αλλά ενίοτε είναι και ο θάνατος. Θεωρώ ότι η οδήγηση είναι μια κατάσταση νεκροζωντανότητας: ποιος, ποια είναι βέβαιος ότι θα φτάσει σώος και ακέραιος στον προορισμό του;
Παρ’ όλο που το πρώτο σχόλιο πάνω στην κατάσταση της νεκροζωντανότητας έγινε πριν από 2.600 χρόνια – θα το βρείτε στον Οιδίποδα επί Κολωνώ και το εξετάζω λεπτομερειακά στην Νεκροζώντανη Αριστερά, είναι αλήθεια ότι δεν έχουμε εντοπίσει και μελετήσει την κατάσταση της συνύπαρξης της ζωής και του θανάτου. Θεωρώ ότι τώρα μπορούμε να το κάνουμε: όλη η ζωή πάνω στον πλανήτη, φυσική και κοινωνική, δεν είναι παρά μια κατάσταση νεκροζωντανότητας. Ρίξτε μια ματιά τριγύρω σας και θα δείτε την πλήρη επικράτηση αυτής της κατάστασης. Τα παιδιά που δεν παίζουν, είναι ζωντανά; Οι άνεργοι είναι ζωντανοί; Οι άστεγοι; Οι λιμοκτονούντες; Οι καρκινοπαθείς; Οι μοναχικοί; Οι καταθλιπτικοί; Η ολοσχερής επικράτηση της κατάστασης της νεκροιζωντανότητας είναι το αποτέλεσμα της επικράτησης του εμπορεύματος και του χρήματος, του καπιταλισμού. Ο καπιταλισμός από τη φύση του είναι νεκροζώντανος: είναι ζωντανός, ρωμαλέος και σφριγηγός μόνο και μόνο για να προκαλεί την καταστροφή, την απόγνωση και τον θάνατο. Η διέξοδος από την παγκόσμια κατάσταση της καπιταλιστικής νεκροζωντανότητας είναι ο θάνατος, δεν είναι η ζωή. Το ζούμε καθημερινά.