Για να ακινητοποιηθεί, δηλαδή να γίνει ακίνδυνο, δηλαδή να πάψει να είναι βλήμα αλλά και στόχος ταυτόχρονα, ένα αυτοκίνητο που τρέχει με εκατό χιλιόμετρα την ώρα, χρειάζεται εκατό μέτρα, πάνω κάτω. Αυτός ο χώρος ανήκει αποκλειστικά στο αυτοκίνητο, δεν μπορεί να υπάρξει, να κινηθεί, να τρέξει χωρίς αυτόν. Αλίμονο σε όποιον, για οποιονδήποτε λόγο, εισέλθει μέσα σε αυτην την έκταση: θα πεθάνει, θα ακρωτηριαστεί, θα τραυματιστεί σοβαρά ή ελαφρά. Τον χώρο αυτό τον αποκαλώ οδικό Άδη. Για να μην γίνονται οδικές συγκρούσεις θα πρέπει τα αυτοκίνητα που κινούνται με την παραπάνω ταχύτητα να βρίσκονται εκατό μέτρα το ένα από το άλλο: πρόκειται για τη γνωστή απόσταση ασφαλείας. Εάν τρέχουν με εκατόν πενήντα χιλ. , η απόσταση ανεβαίνει στα 150 μέτρα, κλπ. Στην περίπτωση αυτή, μέσα σε ένα χιλιόμετρο θα πρέπει να κινούνται μόνο εφτά αυτοκίνητα ή και λιγότερα, εάν αυξηθεί η ταχύτητα. Οι οδηγοί όμως αδιαφορούν για την απόσταση ασφαλείας με αποτέλεσμα από τη μια να βρίσκονται και να κινούνται μέσα στον οδικό Άδη αυτού που έρχεται από πίσω, ενώ στον δικό τους οδικό Άδη βρίσκεται αυτό που είναι μπροστά. Εάν κάποιο από αυτά τα αυτοκίνητα της σειράς σταματήσει απότομα, το κάθε αυτοκίνητο γίνεται βλήμα για αυτό που είναι μπροστά, και στόχος γι αυτό που έρχεται από πίσω. Την Τρίτη, 2 Μαρτίου 2010, θα εκθέσω διεξοδικά την άποψή μου, παραγόμενη από την την θεμελιώδη θεωρητική αρχή ότι το αυτοκίνητο είναι βλήμα.
θεολογία του αυτοκινήτου
There are 2 posts tagged θεολογία του αυτοκινήτου (this is page 1 of 1).
τι κάνουμε όταν οδηγούμε;
το πρόσθεν τιμιώτερον και αρχικώτερον
Στο “Τίμαιο” ο Πλάτων μας εξηγεί γιατί κινούμαστε κυρίως προς τα μπρος και, επομένως, γιατί το πρόσωπο και τα μάτια είναι μπροστά. Οι θεοί που μας έπλασαν, γράφει ο φιλόσοφος, θεώρησαν ότι “το μπροστά είναι πιο ευγενές και ηγετικό από το πίσω”(45a)1, οπότε είναι πιο ευγενικό και ηγετικό να κινούμαστε προς τα μπρος. Έτσι, “έβαλαν το πρόσωπο μπροστά και το προίκισαν με όργανα ικανά να εκφράσουν κάθε προσδοκία της ψυχής, προνόησαν δηλαδή η φυσική θέση του ηγετικού στοιχείου να βρίσκεται μπροστά” (45b). Εάν μπορούσαμε να ρωτήσουμε τους θεούς να μας πουν γιατί το μπροστά είναι καλύτερο από το πίσω, θα μας παράπεμπαν στον Πλάτωνα, διότι ό,τι βάζει στο στόμα των θεών ο Πλάτων δεν είναι παρά δικές του γνώσεις, απόψεις και αξίες, δηλαδή απόψεις, γνώσεις και αξίες του κοινωνικού στρώματος στο οποίο ανήκε ή και όλων των κυρίαρχων στρωμάτων της αρχαιοελληνικής δουλοκτητικής κοινωνίας. Η άποψη ότι το μπροστά είναι καλύτερο από το πίσω είναι ένα από το εντονότερα χαρακτηριστικά του αρχαίου ελληνικού δουλοκτητικού πολιτισμού και, συνεπώς, του δυτικού πολιτισμού. Είναι καλύτερο να είσαι μπροστά, να πηγαίνεις μπροστά, να βλέπεις μπροστά. Ποιες είναι οι ρίζες αυτής της πανάρχαιης αντίληψης;