φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
Ο όρος καταρρευσιολογία (collapsologie) έχει επινοηθεί από τους συγγραφείς του βιβλίου που κυκλοφόρησε πριν λίγους μήνες ” Πώς μπορεί να καταρρεύσουν τα πάντα. Εγχειρίδιο καταρρευσιολογίας για τις σημερινές γενιές” Παμπλό Σερβίν και Ραφαέλ Στεβένς (εκδ. Στάσει Εκπίπτοντες, μετ. Δανάη Καπράνου). Έχουν εκδοθεί κάποια άλλα τα τελευταία χρόνια, λίγα, και αναμένεται να εκδοθούν κι άλλα πολλά τα επόμενα χρόνια. Ο αριθμός των βιβλίων με αντικείμενο την κατάρρευση του πολιτισμού που κυκλοφορούν στην Ευρώπη και στην Αμερική είναι μεγάλος – δεν βρισκόμαστε παρά μόνο στην αρχή. Το βιβλίο είναι πολύ ενδιαφέρον, έμαθα πολλά και με ώθησε να σκεφτώ επίσης πολλά. Υπάρχουν όμως και κάποια ζητήματα που δεν τα πιάνει και με δύο από αυτά θα ασχοληθώ διεξοδικά – με τη σχέση δηλαδή της κατάρρευσης με τη συρρίκνωση του καπιταλισμού και την αναζωπύρωση και όξυνση της πρωτογενούς και κομβικής πολιτισμικής σύγκρουσης, της πιο σημαντικής πτυχής του κοινωνικού πολέμου. Ὀχι όμως σήμερα.
ΘΑ ήθελα να διευκρινίσω ευθύς αμέσως, πριν συνεχίσετε την ανάγνωση, ότι υποστηρίζω πώς είναι αδύνατον, παντελώς αδύνατον, να μην υπάρξει η κατάρρευση. Γιατί όμως είμαι τόσο βέβαιος; Διότι έθεσα κάποια ερωτήματα και απάντησα σε αυτά. Τι είναι η κατάρρευση; Υπάρχουν ενδείξεις ότι επέρχεται; Πώς θα αντιληφθούμε, θα βεβαιωθούμε ότι έχει εκκινήσει η διαδικασία της κατάρρευσης; Μήπως έχει ήδη εκκινήσει; Πότε και πού θα γίνει πιο σαφής, πιο έντονη; Πόσο θα διαρκέσει;Ποιος θα είναι ο ρυθμός ολοκλήρωσης της διαδικασίας; Θα είναι αργός ή επιταχυνόμενος; Μπορούμε να την αποτρέψουμε. Μπορούμε να την αντιμετωπίσουμε; Πώς θα είναι ο κόσμος μετά την ολοκλήρωση; Θα απαντήσω σε αυτά τα ερωτήματα με δύο τρόπους. Ο ένας είναι να τα συνοψίσω όλα σε ένα, ο άλλος να απαντήσω σε κάθε ερώτημα ξεχωριστά. Θα το κάνω, πρώτα όμως θα κάνω το πρώτο: συνοψίζω ὀλα τα ερωτήματα σε ένα και ερωτώ: πόσοι τρόποι υπάρχουν για να έχουμε, για να τις φάμε, πατάτες;