φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Γιώργο, καλή σου μέρα.

Θα αφιερώσω το σημερινό σημείωμα σε σένα – το θέμα του θα είναι η ιερότητα της διαφωνίας: η διαφωνία, και μόνο αυτή, μπορεί να είναι η λύση σε κάποιο πολύ μεγάλο πρόβλημα, μπορεί να είναι η σωτηρία της κοινότητας σε κάποια δεδομένη περίσταση. Έγραψα ένα κείμενο, διαφωνείς, εξέφρασες την διαφωνία σου. Θα υπερασπιστώ τις απόψεις μου αλλά σκέφτηκα ότι θα ήταν πιο γόνιμο, πιο επικίνδυνο δηλαδή (για τον Κύριο), να διατυπώσω κάποιες σκέψεις για την ιερότητα της διαφωνίας και με την ευκαιρία να θέσω και κάποια ερωτήματα που θα μας βοηθήσουν να προσεγγίσουμε  άγνωστες ή αθέατες πτυχές της κατάστασης της διαφωνίας.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα!

Χτες, το μπλογκ της Ενωσης Οπαδών Σύριζα (enosy.blogspot.com) παρέθεσε ένα απόσπασμα από το άρθρο άλλα σκέφτεται, άλλα λέει, άλλα εννοεί, άλλα κάνει που είχα γράψει τον περασμένο Μάιο και αφορούσε τη κατάντια της ιστορικής Αριστεράς, παρέπεμπε σε αυτό, διατυπώνοντας θετικά σχόλια για την Ανωτάτη Σχολή Κακών Τεχνών. Θεωρώ τη κίνηση αυτή ως μια παρα πολύ σημαντική ένδειξη, βεβαιότητα μάλλον, ελευθερίας της σκέψης, ελευθερίας πνεύματος. Σας ευχαριστώ με ευγνωμοσύνη δημοσίως – το κακό το ξεχνάω, το καλό δεν το ξεχνάω. Θα ήθελα να μάθετε ότι η Ανωτάτη Σχολή Κακών Τεχνών είναι ο μόνος τρόπος να δημοσιεύω τις έρευνές μου, τις εργασίες μου, τις μελέτες μου, τις σκέψεις μου, τις απόψεις μου, το πόνο μου, τα όνειρά μου. Εκδότες, εφημερίδες, εφημερίδες της Αριστεράς, μπλογκ της Αριστεράς διαβάζουν τα κείμενά μου και τα πετάνε στα σκουπίδια όταν δεν τα χλευάζουν ή δεν τους έρχεται να ξεράσουν.

Δεν παραπονιέμαι, φίλες και φίλοι! ΟΧΙ! Έμαθα από μικρός να μην ζητάω, να μην παραπονιέμαι, να μη ζητώ εξηγήσεις, υποχώρα και νίκα, έλεγαν οι αρχαίοι Κινέζοι. ‘Εμαθα να κάνω υπομονή, να χαίρομαι τη ζωή, να μην είμαι στερημένος (όσο μπορώ. . .), γράφω κατ’  αρχήν για μένα, γράφω για άλλον έναν, άλλη μία. Μου αρκεί. Ένας, μία να με διαβάζει, να μοιράζομαι με κάποιον, με κάποιαν τις απόψεις μου, μου φτάνει. Άλλωστε, όλοι και όλες έχουμε ανάγκη από μια ελάχιστη αναγνώριση, από μια καλή κουβέντα – όσο το φαγητό και το νερό! Υποκλίνομαι λοιπόν με ευγνωμοσύνη στο μπλογκ της Ένωσης Οπαδών Συριζα για τα καλά του λόγια και γι’  αυτό το πολύ ενθαρυντικό δείγμα  ελευθερίας πνεύματος και σκέψης. Αυτό λείπει σήμερα από την Αριστερά, η ελευθερία πνεύματος, το να έχεις δηλαδή τις απόψεις σου και όχι απλά να μη φοβάσαι αλλά να επιδιώκεις το διάλογο με τους άλλους, άλλες, χωρίς πάθος και δογματισμό, να συζητάς με όλους, να δοκιμάζεις τις απόψεις σου στη βάσανο του ανοιχτού και δημόσιου διαλόγου. Η ελευθερία σκέψης (και η διαφάνεια – απεχθάνομαι την ψευδωνυμία και την ανωνυμία αν και την  κατανοώ ως επιλογή. . .)  είναι για μένα κομμουνισμός, είναι η ίδια μου η ζωή. Δεν φοβόμαστε να συζητήσουμε με τους άλλους διότι έχουμε βαθύτατη επίγνωση ότι ενδέχεται η άποψή μας να μην είναι σωστή ή να έχει ελλείψεις, να έχει κενά, λάθη και άλλα πολλά και είμαστε έτοιμοι να αναθεωρήσουμε τόσο τις απόψεις μας όσο και τον τρόπο σκέψης μας.

Φίλες και φίλοι, χρειαζόμαστε σήμερα επειγόντως ένα νέο τρόπο σκέψης και μπορούμε να τον διαμορφώσουμε όλοι μαζί μόνο μέσα σε κλίμα διαφάνειας, ισότητας (δηλαδή απουσίας προνομίων. . .) και ελευθερίας (σκέψης και δράσης. Η Ανωτάτη Σχολή Κακών Τεχνών προσανατολίζεται προς αυτήν την κατεύθυνση – της θεμελίωσης ενός νέου τρόπου σκέψης. Και ο νέος αυτός τρόπος σκέψης είναι ο εμμενής κομμουνισμός, η αντίληψη ότι δεν υπήρξε, δεν υπάρχει, δεν θα υπάρξει κοινωνία που να μην είναι κομμουνιστική, ότι ο κομμουνισμός δεν είναι μια Ιδέα, ένα όραμα, μια αναγκαιότητα, μια ουτοπία αλλά μια πραγματικότητα καθημερινή, μια ανθρωπολογική σταθερά, ότι κάθε μορφή Κυριαρχίας, ο καπιταλιασμός σήμερα, είναι μια μορφή διαχείρισης του εμμενούς κομμουνισμού (της αναγκαίας συμβίωσης, συνεργασίας, αλληλεγγύης, δημιουργικής σύγκρουσης, κοινοχρησίας και κοινοκτησίας – χωρίς όλα αυτά δεν μπορεί να υπάρξει κοινωνία),  ότι για να εδραιωθεί και να αναπαραχθεί η Κυριαρχία οφείλει να συρρικνώνει τον υπαρκτό κομμουνισμό, ότι, συνεπώς, όλα τα κοινωνικά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε είναι ένα τεράστιο έλλειμμα κομμουνισμού, ότι δεν θα μπορέσουμε να τα επιλύσουμε παρά μόνο με την διεύρυνση του κομμουνισμού, ότι η ελευθερία, η ισότητα και ο κομμουνισμός δεν διεκδικούνται, δεν χαρίζοντααι αλλά ασκούνται και επιβεβαιώνονται, ότι είναι σημεία εκκίνησης και όχι σκοποί του απώτερου και απώτατου μέλλοντος, όπως έκανε, και συνεχίζει να κάνει, η ιστορική Αριστερά – και αυτός είναι ο λόγος που αποχωρεί από το πολιτικό προσκήνιο, αυτός είναι ο λόγος που την αποκαλώ νεκροζώντανη.  Από τη στιγμή που το μοναδικό μέλημα των Κυρίων της Αριστεράς είναι η εξασφάλιση και η διαιώνιση της ισχύος τους και των προνομίων τους, η μία ήττα θα διαδέχεται την άλλη. Και η κατάστασή μας είναι ήδη δεινότατη, πολύ βαρύ είναι το παρόν για μας τους υπηκόους (υποτελείς Παραγωγούς του κοινωνικού πλούτου).

Είμαι βέβαιος ότι η επαφή μας και η συνεργασία με την Ένωση Οπαδών Συριζα θα συνεχιστεί και θα αποφέρει καρπούς. Είμαι κάτι παραπάνω από βέβαιος. Είμαι επίσης βέβαιος ότι θα έρθω σε επαφή και με άλλους – ως ομάδες ή ατομα, αλλά αυτό που με ενδιαφέρει πάνω από όλα είναι να βρεθούμε μεταξύ μας και να αναστατώσουμε τη ζωή μας και την ελληνική κοινωνία, να επιχειρήσουμε δηλαδή να επιλύσουμε όλοι και όλες μαζί τα προσβλήματα που αντιμετωπίζουμε. Υπάρχει ένας τρόπος να επέμβουμε στην ιστορία.υπάρχει ένας τρόπος να ακυρώσουμε τις επιδιώξεις του Κυρίου ημών, και ο τρόπος αυτός λέγεται ΠΟΛΙΤΙΚΗ.

Θα μπορέσουμε να θέσουμε τα θεμέλια μιας Αριστεράς της διαφάνειας, της ισότητας και της ελευθερίας πνεύματος και σκέψης; Απαντώ με ένα ΝΑΙ, θα μπορέσουμε, είμαι τόσο βέβαιος όσο ότι σε δυο ώρες ο ήλιος θα ανατείλει. . .

Δεν θα είναι μετά από χρόνια, μετά από μήνες θα είναι!

Καλή σας μέρα!

Αθανάσιος Δρατζίδης – Αλεξανδρούπολη

Αγαπητέ Γιάννη Παγιασλή (leftliberalsynthesis.blogspot.com),

είχα υποσχεθεί να σχολιάσω το σχόλιό σου στις 2 Μαρτίου αλλά επισπεύδω να εκπληρώσω την υπόσχεσή μου διότι φοβάμαι ότι εκείνες τις μέρες ίσως δεν θα μπορέσω. Είμαι βέβαιος ότι δεν θα αργήσουμε να κατανοήσουμε τη σημασία αυτής της ημέρας, εννοώ της Πρώτης Μαρτίου 2010- 24 ώρες χωρίς εμάς,  έχοντας υπόψη ότι η ιστορική βραδύτητα και αργοπορία μετριέται με χρόνια και δεκαετίες. Μέχρι να έρθει, αναπόφευκτα κατά τη γνώμη μου, μια άλλη “1^η Μαρτίου”, αναγκαστικά θα στρέψουμε την προσοχή μας σε ζητήματα που σχετίζονται με τη συλλογική δράση και τις μορφές της. Δεν θα αποφύγουμε δηλαδή να εστιάσουμε τη προσοχή μας στην έννοια της επανάστασης, σε όλα τα πεδία και σε όλα τα επίπεδα.

Continue reading →