μου τηλεφώνησε ο Θεός· μαύρος ο Πάπας, μαύρα και τ’ αρχίδια Του

Θ. Θανασάκη, τι κάνεις, αγοράκι μου; Πάλι διαβάζεις; Πρόσεχε ρε συ μη σου φύγει καμιά οξεία!

Αθ. Παππούλη! Χρόνια και ζαμάνια! Τι έκπληξη είναι αυτή; Πως και  με θυμήθηκες;

Θ. Δεν είμαι καλά, Θανασάκη, δεν είμαι καλά.

Αθ. Τ’ι έχεις, Θεούλη μου;

Θ. Τι να ‘χω, βρε Θανασάκη, τι νά ‘χω! Εκείνο το Άγιο Πνεύμα μου έχει πρήξει τ΄αρχίδια. Άχρηστο, αγορίνα μου, άχρηστο, για τα μπάζα είναι.

Αθ. Ε, όχι κι άχρηστο! Είναι σα να λες ότι εσύ είσαι άχρηστος. Τί σου έκανε πάλι;

Θ. Το έστειλα να καθαρίσει τη κατάσταση με τον Πάπα και γυρνάει και μου λέει ότι οι καρδινάλιοι είναι μαλάκες, ότι είναι έτσι και γιουβέτσι, και σούξου και μούξου, το μαλακισμένο!

Αθ. Δεν έχει δίκιο; Όλα κι όλα, Θεούλη μου, το Άγιο Πνεύμα ξέρει πολύ καλά και τι θέλει και τι κάνει. Οι άλλοι είναι μαλάκες!

Θ. Γιατί είναι μαλάκες, αγορίνα; 

Αθ. Είναι κολλημένοι, γι΄αυτό! Φαντάζομαι πως θέλουν να γίνει το δικό σου! 

Θ. Ναι, θέλω να γίνει το δικό μου. Θέλω να θέλουν να εκλέξουν ένα τύπο με πολλά κονέ, με επιχειρηματίες, με  πολιτικούς, με  στρατιωτικούς, με φιλοσόφους, έναν πουτανιάρη. . .  Κάποιον που να μου μοιάζει, κάποιον άξιο αντιπρόσωπό μου επί της Γης. 

Αθ.  Θεέ μου! Αυτό είναι ψιλοπροβληματάκι!

Θ. Τι λες, ρε μαλακισμένο; Τα ίδια μου λέει και το Άγιο Πνεύμα.

Αθ. Μαλάκας είσαι και φαίνεσαι, βλήμα έ βλήμα!  Πολύ καλά κάνει! Θυμάσαι που σου έλεγα πριν από χρόνια ότι μια μέρα θα δούμε μαύρο πρόεδρο στην Αμερική; Το θυμάσαι;

Θ. Το θυμάμαι, πως δεν το θυμάμαι. Πως το πρόβλεψες, ρε θηρίο;

Continue reading

χαμηλό μπουρλέσκ: νέκταρ, αμβροσία, τονοτίλ

μόρτες και μόρτισσες, μπονζούρ

    Πολύ συχνά, η σάτιρα χρησιμοποίησε το έπος, όχι μόνο για να φέρει στο προσκήνιο, δεν μπορεί να κρατηθεί και να μη δείξει  τις ανοησίες και τα ελαττώματα των ανθρώπων, Κυρίων και Υποτελών, αλλά και για να το υπονομεύσει, για να εκφράσει την περιφρόνησή της στο ηρωικό, το υψηλό, το μεγαλοπρεπές ύφος  μέσω διαστρεβλώσεων. Αυτό είναι το μπουρλέσκ (bourlesque), ένα είδος σάτιρας.  Το μπουρλέσκ εμφανίζεται με δύο μορφές, το χαμηλό και το υψηλό, πριν τις δούμε όμως ας πούμε μερικά πράγματα για το υψηλό και το χαμηλό ύφος.

Continue reading

MANKINDDIVINE (2): πέραν της ζωολογικής τεχνικής

φίλες και φίλοι, καλημέρα

    Όποιος, όποια καταπιάνεται με το ζήτημα της σωματικής αθανασίας του ανθρώπου οφείλει να ερευνήσει,  και να εκθέσει τα αποτελέσματα των ερευνών του, σχετικά με τον θάνατο: την προέλευσή του και την επίγνωσή του από τον άνθρωπο. Και μετά να αναρωτηθεί πώς μπορεί να επιτευχθεί η σωματική αθανασία και πώς θα ζει ο αθάνατος άνθρωπος. Στο προηγούμενο σημείωμα εξετάσαμε την προέλευση του θανάτου, η οποία μας επιβάλλει να διατυπώσουμε την άποψη ότι εάν δεν μπορεί να υπάρξει ζωή χωρίς τον θάνατο, και πράγματι δεν μπορεί να υπάρξει, τότε η σωματική αθανασία είναι ανέφικτη, παντελώς,  οπότε τα ερωτήματα  πώς θα επιτευχθεί η σωματική αθανασία και πώς θα ζει ο αθάνατος άνθρωπος είναι περιττά ερωτήματα. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν θα τα θέσουμε και δεν θα επιχειρήσουμε να απαντήσουμε· κι αυτό διότι ενισχύουν το συμπέρασμά μας ότι η σωματική αθανασία είναι ανέφικτη.

Η βεβαιότητα, ούτε καν η δυνατότητα, της σωματικής αθανασίας του ανθρώπου είναι η μόνη κολόνα, για να μιλήσω ως οικοδόμος, πάνω στην οποία στηρίζεται το τεράστιο και μεγαλοπρεπές οικοδόμημα της επαναστατικής θεωρίας και επαναστατικής ιδεολογίας της Θεϊκότητας του Ανθρώπινου Είδους που πρεσβεύει ο Επίκτητος Μοντανός στο βιβλίο που ασκούμε κριτική, τα βασικά σημεία του οποίου παρουσιάσαμε στο προηγούμενο σημείωμα. Εάν προσβάλλουμε την κολόνα αυτή, το οικοδόμημα θα καταρρεύσει ως τραπουλοχαρτοκατασκευή. Ακολούθως, και εκ του σύνεγγυς, θα μπορέσουμε να μελετήσουμε τα ερείπια για να δούμε και από τι υλικό είναι κατασκευασμένο.

Continue reading

MANKINDDIVINE (1): μπορεί να υπάρξει ζωή χωρίς τον θάνατο

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

    Αυτές τις μέρες διάβασα ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο (εκδόσεις futura, 2011)· συγγραφέας του είναι ο Επίκτητος Μοντανός, ψευδώνυμο,  μιας και ο Επίκτητος (50-138 μ. Χ.) ήταν δούλος  φιλόσοφος, στωικός, και ο Μοντανός (β΄αιώνας μ. Χ. ) αιρετικός εκστατικός χριστιανός  προφήτης· ο τίτλος του συμπυκνώνει και τη κομβική του θέση:

ΚΩΔΙΚΟΣ ‘ΘΕΟΣ’: ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΕΙΔΟΥΣ

(τα εισαγωγικά στη λέξη ΘΕΟΣ είναι δικά μου) με υπότιτλο:

Και η Παγκόσμια Κοινωνική Επανάσταση του 21ου αιώνα ο δρόμος για την εκπλήρωσή του

    Υπάρχει μυστικό σχέδιο του ανθρώπινου είδους, με το κωδικό όνομα ΘΕΟΣ, σκοπός του οποίου είναι να γίνει ο άνθρωπος Θεός, να γίνει δηλαδή σωματικά  αθάνατος. Πως θα γίνει σωματικά αθάνατος: μέσω της

Continue reading

υπό την αιγίδα, η οποία δεν είναι ασπίδα!

φίλες και φίλοι, καλημέρα

    Όλες και όλοι μεταχειριζόμαστε και γνωρίζουμε τι σημαίνει η φράση ‘υπό την αιγίδα’ (του υπουργείου Πολιτισμού, του Κράτους, του ΟΗΕ, κλπ.): υπό την προστασία, μιας και η αιγίδα είναι ασπίδα, και η ασπίδα προστατεύει. Δεν υπάρχει καμιά απολύτως αμφιβολία ότι όντως η αιγίδα είναι ασπίδα. Και όμως, φίλες και φίλοι! Σήμερα θα δείξω ότι η αιγίδα δεν είναι ασπίδα! Τίνος είναι αυτή η αιγίδα, η ασπίδα; Ποιος είναι αυτός που παρέχει προστασία; Η απάντηση; Η αιγίδα, ως όπλο,  ανήκει πάντα σε κάποιον ισχυρό μηχανισμό του Κράτους ή κάποιας άλλης οργάνωσης σχετιζόμενης με αυτό. Η σημασία αυτή προέρχεται από το γεγονός ότι την αιγίδα την κρατούν στην Ιλιάδα θεοί, τρεις ισχυροί θεοί. Το ισχυρότερο όπλο του Δία είναι ο κεραυνός· διαθέτει όμως και αιγίδα, ασπίδα. Η ασπίδα όμως είναι αμυντικό όπλο και οι θεοί δεν έχουν, δεν μπορεί να έχουν αμυντικά όπλα! Τι να τα κάνουν; Τι να την κάνει την ασπίδα-αιγίδα ο Ζεύς; Αυτή είναι η ένστασή μου – και απαιτεί μια εξήγηση!

Continue reading

αφηρωισμός και μεταλλάξεις του ηρωικού στοιχείου

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Οφείλω μια εξήγηση. Τα σημειώματα που προαναγγέλλω με τους τίτλους θα τα γράψω. Ξεκινώ με τη πρόθεση να το κάνω, γνωρίζοντας όμως τί χάνω μένοντας πιστός, δεν το κάνω.  Και δεν το κάνω για δύο λόγους. Σκέφτομαι κάτι πιο ενδιαφέρον, για μένα, βάζει το χεράκι της και η πλανεύτρα η επικαιρότητα, και το πιο ενδιαφέρον με ξελογιάζει. Και, δεύτερον, θεωρώ ότι για να το γράψω αυτό, πρέπει πρώτα να γράψω ένα άλλο. Ήμουν έτοιμος να γράψω για τον επαναστατικό μηδενισμό, να επανεξετάσω και να επανανοηματοδοτήσω την έννοια, αντιλήφθηκα όμως ότι πρέπει πρώτα να γράψω για τον επαναστατικό ηρωισμό. Πριν όμως από αυτό, έκρινα ότι πρέπει να γράψω γενικά για τον ηρωισμό και τον αφηρωισμό στον δυτικό πολιτισμό. Θα το κάνω σήμερα, έχοντας κατά νου τον περίφημο στίχο (1286, De litteris, syllabis et metris) του λατίνου γραμματικού Τερεντιανού (Terentianus Maurus, 2ος μ. Χ. αιώνας): pro captu lectoris habent sua fata libelli, από τις τις ικανότητες των αναγνωστών εξαρτάται το μέλλον, η τύχη ενός βιβλίου. . .

Continue reading

σκοτώνω το χρόνο μου· περνάει, χάνεται, κερδίζεται ο χρόνος;

φίλες και φίλοι, καλό σήμερα –  και καλό αύριο (basta)

Λίλα, καλημέραααα!

Μπαμπά, τι είναι το μέλλον; με ρωτάει η οχτάχρονη Αποστολία. Μπαμπά, παρελθόν είναι αυτό που έγινε ή αυτό που θα γίνει; με ρωτάει ο δεκάχρονος Πάυλος. Εάν με ρωτούσαν μόνο μία φορά τα τελευταία  τέσσερα χρόνια, δεν θα το σκεφτόμουν· με ρωτάνε όμως και με ξαναρωτάνε. Δυσκολεύονται να το αντιληφθούν. Εάν θέλεις να πεις σε ένα τετράχρονο παιδί ‘σε τρεις μέρες’,

Continue reading

παγκόσμια αποκλειστικότητα! βρέθηκε το φάρμακο για τη φαλάκρα (antiblakodin, αντιβλακωδίνη)

ο εφευρέτης της αντιβλακωδίνης Hans Strassehund

φαλακροί και καράφλες,

φίλες και φίλοι φαλακρών και καραφλών

με μεγάλη χαρά σας ανακοινώνω το ευχάριστο νέο: τα βάσανά σας, οι ταλαιπωρίες σας, τα κόμπλεξ σας τελείωσαν. Γερμανός ερευνητής, ο Hans Strassehund, νανοβιοτεχνολόγος, κατόρθωσε να παρασκευάσει το φάρμακο κατά της ανυπόφορης προσβολής και ταπείνωσης του ανθρώπινου γένους, της φαλάκρας, Το φάρμακο κυκλοφορεί ήδη στα φαρμακεία, είναι το  antiblakodin (αντιβλακωδίνη) και το παρασκευάζει μια νέα φαρμακοβιομηχανία, η

metamaliaoutegamameouteskeftomaste

 οδηγίες χρήσης:

Continue reading

για τη δόξα, τη φήμη, τη φιλοδοξία, τη ματαιοδοξία, τη μεγαλομανία·

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Προ ολίγων ημερών, εξέφρασα τον έρωτά μου για την ποιήτρια, αριστοκρατικής καταγωγής, Σαπφώ. Θα μου πείτε, μα με μια αριστοκράτισσα θα ασχολούμαστε  τώρα; Αλήθεια; Μήπως θα έπρεπε να το ξανασκεφτείτε;

Η Σαπφώ δεν ήταν μόνο αριστοκρατικής καταγωγής αλλά και γνωστή,  μάλλον φίλη του Αλκαίου, του επίσης αριστοκράτη, ολιγάρχη, ποιητή, και γνωστή του τύραννου Πιττακού, όπως μας πληροφορεί ο Στράβων (617). Οι αριστοκράτες του 7ου αιώνα (η Σαπφώ γεννήθηκε μάλλον περί το 630) ήταν γαιοκτήμονες δουλοκτήτες ή έμποροι, ήτοι  δουλέμποροι, μιας και το πρώτο και πολυτιμότερο εμπόρευμα της αγοράς ήταν οι δούλοι, η ύπαρξη των οποίων προϋποθέτει την εξόντωση αυτών που δεν θα γίνουν δούλοι· η αγορά, η ανταλλαγή εμπορευμάτων,  τείνει εγγενώς προς τη δουλεία -σήμερα, ο νεοφιλελευθερισμός (‘ θα σωθούμε [οι Κύριοι] αν χειροτερέψει η κατάστασή σας’) είναι προπαρασκευαστική φάση του νεοναζισμού, τείνει δηλαδή προς τη δουλεία, προς την  εξόντωση.

 Υπήρχαν βέβαια και οι ελεύθεροι καλλιεργητές, κάτοχοι μικρού και μεσαίου μεγέθους κτημάτων. Κατά τον 7ο και 6ο αιώνα, άρχισαν κι αυτοί να χρησιμοποιούν δούλους. Η πολιτική υποτύπωση αυτής της διαδικασίας είναι η τυραννία. Όταν ολοκληρώθηκε αυτή η διαδικασία, η τυραννία έδωσε τη σκυτάλη στη δημοκρατία: χωρίς τους δούλους στην παραγωγή είναι ανέφικτη η αρχαία δημοκρατία κι αυτός είναι ο λόγος που την αποκαλούμε δουλοκτητική. (Αυτά που λέει ο Καστοριάδης περί αυτοθέσμισης και ιδιαιτερότητας είναι λίαν επιεικώς μπούρδες). Οι πρώτοι και στη συνέχεια όλοι οι δημοκράτες ηγέτες ήταν αριστοκράτες οι οποίοι, όπως και τα πρώτα ξαδερφάκια τους, οι τύραννοι, θεωρούσαν ότι η αύξηση της ισχύος τους ήταν δυνατή μόνο με την παραχώρηση ενός μέρους της λείας στους ελεύθερους μικροκαλλιεργητές. Μια άλλη μερίδα όμως των αριστοκρατών, οι ολιγαρχικοί, έκριναν ότι αυτή η παραχώρηση ήταν απαράδεκτη – από αυτή τη μερίδα προέρχονταν και ο θείος Πλάτων.

Continue reading

merde (σκατά)!: καλή επιτυχία!

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα 

Μιας και ο καλός μας Χριστούλης γεννήθηκε μέσα σε στάβλο, ζεστό λόγω του άχυρου και των πολλών ζωικών ούρων και περιττωμάτων, σήμερα και τις επόμενες μέρες θα ασχοληθούμε με την κοπριά και τα σκατά. Θα αρχίσουμε με τη γαλλική λέξη merde, η οποία  σημαίνει και κοπριά και σκατά. Με την πρώτη σημασία, την μεταχειριζόμαστε για να εκφράσουμε ευχή που δηλώνει ‘καλή επιτυχία’! Ας υποθέσουμε ότι ο φίλος σας, η φίλη σας ασχολείται με το θέατρο και έχει πρεμιέρα σήμερα· θα του/της ευχηθούμε merde!: καλή επιτυχία. Δεν είναι παράξενο; Πως προέκυψε αυτή η ευχή επιτυχίας;

Continue reading