φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

    Ο 20ός αιώνας έκλεισε με διαμαρτυρίες, με διαμαρτυρίες άρχισε και ο 21ος: διαμαρτυρίες κατά των πολέμων, κατά της παγκοσμιοποίησης, κατά του νεοφιλελευθερισμού, κατά της κλιματικής αλλαγής,  κατά, κατά, κατά. Όλες αυτές οι διαμαρτυρίες (διαδηλώσεις) δεν είχαν κανένα αποτέλεσμα και τα κουνήματα, που τις οργάνωσαν και τις στήριξαν, χάθηκαν από το πολιτικό και κοινωνικό προσκήνιο και δεν πρόκειται να επανεμφανιστούν ποτέ των ποτών. Αυτό είναι ένα πολύ ευχάριστο νέο, βέβαια. 

     Τη σκυτάλη της διαμαρτυρίας πήρε τώρα ο λαός, οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, οι άνεργοι από τους  ακτιβιστές της ιστορικής Αριστεράς. Οι διαμαρτυρίες κατά της λιτότητας,  κατά της ακρίβειας, κατά της ανεργίας όλο και πληθαίνουν σε ολόκληρο τον πλανήτη. Στην Ισπανία οι πορείες διαμαρτυρίας για την ανεργία και την ακρίβεια είναι καθημερινές, στη Βουλγαρία χτες εκατοντάδες χιλιάδες διαμαρτυρήθηκαν για το ακριβό ηλεκτρικό ρεύμα, σήμερα εδώ στο Ελλάντα οι απεργοί θα κατέβουν στους δρόμους και θα διαμαρτυρηθούν για τη λιτότητα και την ανεργία αλλά ποιός τους ακούει;

Τους ακούνε  οι δεκαοχτούρες και του σπουργίτια του άστεως, οι γάτες, τα σκυλιά, ο Κύριος όμως δεν τους ακούει. Δε πα να διαμαρτύρεστε! Έχετε παρατηρήσει με τι ζέση προασπίζονται το δικαίωμα της διαμαρτυρίας τα ΜΜΕ, οι βουλευτές, οι υπουργοί;  Τέσσερα χρόνια θα διαμαρτύρεστε, μια φορά θα ψηφίζετε: αυτή είναι η κοινοβουλευτική δημοκρατία· μιας και έχει περιοριστεί σε αυτά τα όρια, κι αν μάλιστα ψηφίζουμε κι από το σπίτι μας, μας επιτρέπεται να πούμε ότι θα  μετεξελιχθεί σε μια γνήσια  κατοικίδια δημοκρατία.  Τάσσονται υπέρ του δικαιώματος της διαμαρτυρίας διότι γνωρίζουν πολύ καλά ότι ο Κύριος δεν έχει καμιά απολύτως διάθεση να τους ακούσει και δεν έχει διάθεση διότι δεν τον παίρνει να ικανοποιήσει τα αιτήματα των διαμαρτυρουμένων διαδηλωτών. Ο Κύριος γνώριζε πολύ καλά ότι όλα αυτά θα συμβούν, μιας και θα ήταν, και είναι, παράγωγα της εφαρμογής του σχεδίου του. Θυμάστε πριν από τρία χρόνια μόλις που ο Λοβέρδος, ο θαυμαστής της Χρυσής Αυγής, είχε προβλέψει ανεργία 20% στα τέλη, δεν θυμάμαι ακρίβώς,  του ’11 ή του ’12;

Εάν λοιπόν ο Κύριος παραμείνει ασυγκίνητος και αμετακίνητος και αμετάπειστος, τι θα κάνουν οι Υποτελείς; Θα συνεχίσουν να διαμαρτύρονται; Θα συνεχίσουν να πηγαίνουν να ψηφίζουν γνωρίζοντας ότι εξαπατώνται, ότι ο Κύριος δεν πρόκειται να υλοποιήσει τις υποσχέσεις του και τις δεσμεύεσεις του;

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

‘Κι έτσι συνεχίζουμε, βάρκες ενάντια στο ρεύμα, που ακατάπαυστα μας ρίχνει πίσω στο παρελθόν.-‘

Αυτή είναι η τελευταία πρόταση του αρρωστουργηματικού Υπέροχου Γκάτσμπι του Φράνσις  Σκοτ Φιτζέραλντ· αυτή η πρόταση,  θα μας καθοδηγήσει σήμερα σε μια απόπειρα προσέγγισης του κοινωνικού και πολιτικού παρόντος.

Υπάρχουν τρεις τρόποι να κολυμπήσουμε στο ποτάμι. Να κολυμπήσουμε επιχειρώντας να φτάσουμε στις πηγές του ποταμού, ενάντια στο ρεύμα, που λέμε, να κολυμπήσουμε προσπαθώντας να περάσουμε στην απέναντι όχθη, και να κολυμπήσουμε χωρίς να χρειαστεί να κολυμπήσουμε, αρκεί να αφεθούμε στο ρεύμα και, ξεκινώντας από Πετράδες, λόγου χάριν, να φτάσουμε στη θάλασσα, στο Θρακικό Πέλαγος, πάνω από εκατό χιλιόμετρα,  κι όχι μόνο δεν θα κουραστούμε καθόλου μα καθόλου, αλλά θα απολαύσουμε και θα θαυμάσουμε την ομορφιά της φύσης, τις αμμουδιές των νησίδων και τις ιτιές στις ὀχθες. 

Πιθανόν να σχηματίσετε την εντύπωση ότι θα έξυμνήσω και θα προτείνω να προτιμήσουμε τον πρώτο τρόπο, να κολυμπήσουμε ενάντια στο ρεύμα. Όχι, φίλες και φίλοι, δεν είναι αυτή η πρόθεσή μου, όχι. Θα προτείνω να προτιμήσουμε να αφεθούμε στο ρεύμα, να μην κουραστούμε, να μην ταλαιπωρηθούμε αλλά να χαρούμε και να απολαύσουμε. Και το προτείνω όχι γιατί το προτείνει ο Φιτζέραλντ, όχι γιατί έχω κολυμπήσει σε ποτάμι και ξέρω ότι είναι αδύνατο να κολυμπήσεις προς τις πηγές αλλά διότι ο ποταμός , για μένα τουλάχιστον, είναι ο εμμενής κομμουνισμός και η εν εξελίξει παγκόσμια πνευματική και κοινωνική επανάσταση.

Continue reading →

φωνάχτηκε στην Κάρυστο, σήμερα το πρωί

φίλες και φίλοι,

ακούω αυτό το σύνθημα και καταλαβαίνω τα εξής.

Εάν πάμε όλοι στη πορεία, όλοι και όλες, από τις 5.000 κατοίκους οι 4.500, και περπατήσουμε με πανό και με πανά (το αβγό, τα αβγά, το εβρό, τα εβρά, κ.α. ), φωνάζουμε δυνατά και μαχητικά το αίτημά μας να μείνει εδώ στήν Κάρυστο  η Εφορία,  τότε, θα μείνει. Το Κράτος, οι κρατικοί υπάλληλοι, δεν θα έρθουν να πάρουν τον εξοπλισμό και τα αρχεία.  Και γιατί δεν θα έρθουν; Διότι θα το σκεφτούν  ή θα φοβηθούν;

Μήπως και τα δύο;

Θα μου επιτρέψετε να επαναλάβω αυτό που λέω εδώ και τριάντα χρόνια: δεν θα το σκεφτούν διότι δεν θα φοβηθούν.

Η συνέχεια της επιχειρηματολογίας στο ανοησία, βλακεία(2).

Καλό σας βράδυ, καλό σας αύριο.

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Με τη λατινική φράση του τίτλου ο Έρνστ Κασίρερ (Ο μύθος του κράτους) συνοψίζει την πολιτική φιλοσοφία του “Ηγεμόνα” του Νικολό Μακιαβέλι (1469-1527) που γράφτηκε πριν από 500 ακριβώς χρόνια (1513). Η φράση, ο “Ηγεμόνας”, μας λέει  το εξής: για να κερδίσεις το πολιτικό παιχνίδι, το οποίο παίζεται όπως το πολεμικό, και το ερωτικό, θα πρέπει να είσαι Καίσαρας (Βοργίας): πανούργος, δόλιος, αδίστακτος, βίαιος. Εάν δεν τα σηκώνει αυτά ο οργανισμός σου και δεν αντέχεις το ξύλο, άραξε, μην κάνεις τίποτα (nihil). Τρίτη επιλογή δεν υπάρχει. Δεν υπάρχει;

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλημέρες

2.

Ο Κύριος μας απαγορεύει, θα μας απαγορεύσει να υπάρχουμε. Όχι όλους! Ο Κύριος δεν μπορεί, όσο και να το επιθυμεί,  να υπάρξει, δεν θα είναι Κύριος  χωρίς εμἀς  τους Υποτελείς. Η εξέλιξη όμως του καπιταλισμού, η συρρίκνωσή του, ξεβράζει στην κοινωνική επιφάνεια πληθυσμούς περιττούς, άχρηστους και επικίνδυνους, τους οποίους επιθυμεί και επιδιώκει να εξοντώσει – θα δούμε με ποιους τρόπους.

Ένας μεγάλος αριθμός Υποτελών θα εξαιρεθεί: οι χρήσιμοι και οι υπάκουοι, οι Υποτελείς των λεγόμενων αναπτυγμένων καπιταλιστικών κοινωνικών σχηματισμών, οι οποίοι συνδέουν την τύχη τους και το μέλλον τους με τον ισχυρό, κατ’ αυτούς,  Κύριο, και θα κάνουν ό,τι η Αυτού μεγαλειότης τους υποδείξει. Οι χρήσιμοι και υπάκουοι αυτοί υπήκοοι έχουν αφομοιώσει πλήρως τον καπιταλιστικό τρόπο ζωής, την μέσω της κατανάλωσης εμπορευμάτων επιβίωση και την  άσκηση δραστηριοτήτων που συνυφαίνονται με τον καπιταλισμό·  και αν χρειαστεί να στραφούν κατά των περιττών πληθυσμών,  θα το κάνουν ολόψυχα αφοσιωμένοι στον Κύριο, πειθήνια συντεταγμένοι στις γραμμές Του. Οι χρήσιμοι και υπάκουοι αυτοί αρχόμενοι είναι δυνάμει ναζιστές, ήτοι εξοντωτές. Δεν μπορούν να φανταστούν τη ζωή τους πέραν του καπιταλισμού, δεν μπορούν να δουν κάτι πέραν αυτού,  κι αυτό είναι το μέγα επίτευγμα της καπιταλιστικής Κυριαρχίας, για να συνοψίσουμε και τη Σχολή της Φραγκφούρτης. 

Εάν όμως ο Κύριος μας απαγορεύει να υπάρχουμε, δεν θα έπρεπε και εμείς να τον απαγορεύσουμε να υπάρχει; Ασφαλώς και θα έπρεπε – και θα το κἀνουμε. Υπάρχει όμως μια κομβική, οντολογική θα έλεγα διαφορά. Για να την κατανοήσουμε θα πρέπει πρώτα να εξηγηθούμε.

Continue reading →

                              πανταχού απουσία

                            εγχειρίδιο διεξαγωγής του κοινωνικού πολέμου

 

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

1. ΑΓΩΝΑΣ, ΠΑΛΗ  Ή  ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ;

1.1 ο αγώνας

1.2 η πάλη

1.3 ο κοινωνικός πόλεμος

2. Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ: ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΣΤΗ ΣΥΡΡΙΚΝΩΣΗ

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Ολοκλήρωσα χτες την ανάγνωση του βιβλίου των Χάρντ και  Νέγκρι, Να πάρουμε τη σκυτάλη (μετ. Αλέξανδρος Κιουπκιολής, εκδ. Βιβλιόραμα). Δεν μπορώ να κατανοήσω τους λόγους που δεν διατηρήθηκε ο τίτλος του πρωτοτύπου (Declaration, Διακήρυξη)  αλλά υιοθετήθηκε αυτός του προοιμίου (Να πάρουμε τη σκυτάλη), με υπότιτλο τον τίτλο της αμερικάνικης έκδοσης. 

Ποιος διατυπώνει αυτή τη διακήρυξη; Τη διατυπώνουν οι δύο συγγραφείς, η διακήρυξή τους όμως είναι μια επανεπεξεργασία, ένας εμπλουτισμός,  υπό το πρίσμα των απόψεών τους,  όλων αυτών που έχουν διακηρύξει τα  πλήθη και τα κοινωνικά κινήματα των πλατειών κατά τα τελευταία δύο χρόνια. Θα αντιλαμβάνεστε ότι δεν ενθουσιάστηκα – αποφεύγω μετά επιγνώσεως να μεταχειριστώ πιο σκληρές και πιο βάναυσες λέξεις.  Όταν ολοκλήρωσα την ανάγνωση σκέφτηκα το εξής: δεν πρόκειται για Διακήρυξη αλλά για τον επικήδειο της Νεκροζώντανης Αριστεράς.

  Αυτό το σκέφτηκα από την πρώτη ήδη σελίδα του βιβλίου. Και κάθε σελίδα επιβεβαίωνε αυτή τη σκέψη. Τι διάβασα στη πρώτη σελἰδα (9):

‘Τα υποκείμενα της αλλαγής έχουν κατέβει ήδη στους δρόμους και έχουν καταλάβει τις πλατείες των πόλεων, και δεν απειλούν ή δεν ανατρέπουν απλώς τους εξουσιαστές, αλλά επινοοούν επίσης τα οράματα ενός νέου κόσμου. Το κυριότερο είναι, ίσως, ότι τα πλήθη, με τις λογικές και τις  πρακτικές τους, τα συνθήματακαι τις επιθυμίες τους , έχουν διακηρύξει ένα νέο σύνολο αρχών και αληθειών. Πως μπορεί η διακήρυξή τους αυτή να γίνει η βάση για τη συγκρότηση μιας νέας και βιώσιμης κοινωνίας;’

    Γνωρίζετε ότι η δική μου θέση βρίσκεται στον αντίποδα  αυτών των απόψεων. Επειδή όμως είμαι λιγάκι αψύς και χάνω συχνά την ψυχραιμία μου, και καλά κάνω, διακηρύσσω ότι εάν γίνουν όλα αυτά που διατείνονται οι δυο συγγραφείς εγώ όχι μόνο θα παραδεχτώ δημοσίως την πλάνη στην οποία έχω υποπέσει αλλά θα κόψω τ’ αρχίδια μου και θα τα κρεμάσω στη πλατεία Συντάγματος να τα φάνε οι γκουγκουχτούρις (δεκαοχτούρες). 

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Έχω διατυπώσει την πρόγνωση ότι οδεύουμε ολοταχώς προς ένα ποσοστό ανεργίας γύρω στο 40-50%, σε λίγα χρόνια, όχι πάνω από δέκα, και όχι μόνο εντώ, στο Ελλάντα.  Στα τέλη του 2014, σε δυο χρόνια, το ποσοστό της ανεργίας θα κυμαίνεται μεταξύ του 30-35%. Θα ήθελα σήμερα να επιχειρηματολογήσω υπέρ αυτής της θέσης και να διατυπώσω κάποια ερωτήματα που αβίαστα εγείρονται και χρήζουν κάποιας απάντησης. 

Πρώτα θα αναρωτηθώ εάν θα συμφωνούσε ο Κύριος με αυτή την πρόγνωση. Και απαντώ: όχι απλά συμφωνεί αλλά είναι περισσότερο βέβαιος από εμἀς, από όσους και όσες εκ των Υποτελών την διατυπώνουν και την υποστηρίζουν.  Πως όμως ο Κύριος και εμείς φτάνουμε σε αυτή την βάσιμη εικασία; Πιθανόν να σκεφτόμαστε με τον ίδιο τρόπο. Τολμώ να απαντήσω,  ΝΑΙ! Από δω και πέρα όμως, εμείς συνεχίζουμε να σκεφτόμαστε μαρξιστικά, ο Κύριος όμως εγκαταλείπει τον Μαρξ και στρέφεται προς τον εξοντωτικό ναζισμό, όπως θα υποστηρίξουμε στη συνέχεια.

Continue reading →