φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

     Έχω υποστηρίξει, το επαναλαμβάνω και σήμερα, ότι μέχρι το 2021 η  ανεργία θα πλησιάσει και θα ξεπεράσει το 40% – σήμερα ξεπερνάει το 30%.  Θα φτάσουμε σε αυτό ποσοστό ακόμα κι αν υπάρξει ανάπτυξη –  υποστηρίζω μάλιστα ότι όσο πιο μεγάλη θα είναι η ανάπτυξη τόσο πιο πολύ θα αυξάνεται ο αριθμός των ανέργων. Οι απόψεις αυτές είναι παντελώς διαφορετικές με αυτές που υποστηρίζει τόσο ο Κύριος καπιταλιστής της παραγωγής και του χρήματος όσο και οι μικροαστικής και μεσοαστικής καταγωγής μικροί  Κύριοι της ιστορικής Αριστεράς που θέλουν να γίνουν μεγάλοι. Τί υποστηρίζουν όλοι αυτοί;  Υποστηρίζουν ότι η θα υπάρξει ανάπτυξη και ότι η ανάπτυξη αυτή θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας και έτσι θα μειωθεί η ανεργία. Εγώ όμως ως τρισμέγιστη πουτάνα οφείλω να αναρωτηθώ: τα πιστεύουν αυτά που υποστηρίζουν. Και απαντώ πως όχι, δεν τα πιστεύουν. Και γιατί τα λένε;  Μα για να εξαπατήσουν τους Υποτελείς. Κάτι άλλο λοιπόν έχουν στο μυαλό τους! Ακριβώς, κάτι άλλο έχουν στο μυαλό τους. Τί έχουν; Έχουν αυτό που υποστηρίζω εγώ εδώ πέρα αλλά και πολλοί άλλοι και πολλές άλλες:  όσο πιο μεγάλη ανάπτυξη, τόσο πιο μεγάλη ανεργία.

Continue reading →

https://www.badarts.gr/2013/06/%ce%ba%cf%81%ce%b1%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%bf%ce%af-%cf%85%cf%80%ce%ac%ce%bb%ce%bb%ce%b7%ce%bb%ce%bf%ce%b9-dramatis-personae/

    φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

    Σήμερα θα σκιαγραφήσω αδρομερώς το όραμα του Κυρίου για μετά το 2021, αν και έχει αρχίσει  ήδη, για το πως δηλαδή θα ζουν οι Υποτελείς Παραγωγοί:  δύο πράγματα θα κάνουμε στη ζωή μας: ή μόνο θα δουλεύουμε και θα κοιμόμαστε ή το μόνο που θα μας απασχολεί θα είναι η αναζήτηση δουλείάς, κάθε μέρα, κάθε βδομάδα, κάθε μήνα.  Αυτή είναι η νεοδουλεία, αυτός είναι νεοφιλελευθερισμός, αυτή είναι η προληπτική αντεπανάσταση, αυτή είναι η καταστροφή των δυνατοτήτων της εποχής μας, αυτός είναι το εργασιακό Νταχάου: ως ανεπτυγμένη χώρα οφείλουμε να γίνουμε ΗΠΑ, Αγγλία, Γερμανία –  κατ΄ εικόνα και καθ΄ ομοίωση.  

  Continue reading →

https://www.badarts.gr/2012/10/%cf%8e%cf%81%ce%b1-%ce%bd%ce%b1-%ce%b4%cf%81%ce%ac%cf%83%ce%b5%ce%b9-%ce%bf-%ce%bb%ce%b1%cf%8c%cf%82-%ce%b3-%ce%b3%ce%ba%ce%ad%ce%bc%cf%80%ce%b5%ce%bb%cf%82/

    φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

    Ανοίγει η καρδία μου κάθε φορά που ο Κύριος ή κάποιος από τους πιστούς και αφοσιωμένους υπηρέτες Του μεταχειρίζονται  ποιμενικής προέλευσης παροιμίες για να επικοινωνήσουν μεταξύ τους και με τους Υποτελείς τους. Προ αμνημονεύτων ετών, ακροδεξιός υπουργός της Νέας Δημοκρατίας είχε δηλώσει, για να σχολιάσει αποσκίρτηση βουλευτή,  ότι όποιο πρόβατο φεύγει από το μαντρί το τρώει ο λύκος· ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής είχε υποδείξει στους οχληρούς δημοσιογράφους να μην ξύνονται στη γκλίτσα του τσομπάνη·  ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, το φαιδρό και ύπουλο υποκείμενο με το όνομα Κάρολος Παπούλιας,  είχε δηλώσει μετά την πρώτη του εκλογή ότι,  εάν δεν εκλεγόταν,  θα επέστρεφε στα Γιάννινα με παπούτσια  πάνινα και θα γινόταν τσέλιγκας, μα την Παναγία τη Μπιρμπιλομάτα!  Εάν τις παραπάνω παροιμίες τις κατανοείτε, δεν είμαι βέβαιος ότι είναι κατανοητή και η παροιμία του τίτλου που εξεστόμισε προ ημερών ο δημοσιογράφος του SKY και της Καθημερινής Μπάμπης Παπαδημητρίου.

    Η παροιμία σημαίνει ότι έχουμε πολλή και κουραστική δουλειά  μπροστά μας, ότι έχουν να δουν πολλά τα μάτια μας. Το ξάσιμο του μαλλιού ήταν μια δουλειά που την έκαναν μόνο οι γυναίκες, αφού η επεξεργασία του μαλλιού ήταν αποκλειστική απασχόληση των γυναικών. Το μαλλί πλένεται, στεγνώνεται και μετά οι γυναἰκες το ξαίνουν. Αποσπούν μικρές ποσότητες από τον πυκνό όγκο του καθαρού μαλλιού για να αραιώσει η πυκνότητά του, αυτὀ είναι το ξάσιμο του μαλλιού, το τοποθετηθούν στη ρόκα, στην αλακάτη, και  το γνέθουν, το κάνουν νήμα. Μιας και οι ποσότητες του μαλλιού ήταν πολύ μεγάλες,  λόγω του μεγάλου αριθμού των προβάτων, το ξάσιμο διαρκούσε πολλές μέρες·  κι επειδή ήταν πολύ βασική εργασία, η φράση έχουμε να ξάσουμε πολύ μαλλί ακόμα αναφέρεται σε όλες τις εργασίες και τις δραστηριότητες και σημαίνει ότι έχουμε πολλή δουλειά μας μπροστά μας. Και, μεταφορικά, θα δουν πολλά τα μάτια μας ακόμα.

    Ο   Κύριος Υπηρέτης Τσανακογλείφτης Μπάμπης Παπαδημητρίου ξεστόμισε την παροιμία ως κατακλείδα του λόγου του και του συλλογισμού του: γιατί να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο του σχηματισμού μιας κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας και μιας σοβαρής Χρυσής Αυγής; Αυτό το ενδεχόμενο δεν είναι πια κοινό μυστικό, είναι κοινός τόπος της πολιτικής τοπογραφίας. Είχα γράψει κάτι, πέρυσι τέτοια εποχή

https://www.badarts.gr/2012/10/%ce%ba%cf%85%ce%b2%ce%ad%cf%81%ce%bd%ce%b7%cf%83%ce%b7-%cf%83%cf%85%cf%81%ce%b9%ce%b6%ce%b1%cf%82-%ce%ae-%ce%bd%ce%ad%ce%b1%cf%82-%ce%b4%ce%b7%ce%bc%ce%bf%ce%ba%cf%81%ce%b1%cf%84%ce%af%ce%b1%cf%82/

Τώρα, μετά τη σκέψη και την παροιμία του Τσανακογλείφτη, θα πρέπει να το ξανακοιτάξουμε το ζήτημα. Διότι αυτά που είπε ο Τσανακό δηλώνουν τις συζητήσεις και τους σχεδιασμούς που γἰνονται στα άδυτα πολυτελή εστατόρια της Κυριαρχίας, τα  οποία δεν έχουν έξω επιγραφές, δε σου πάει το μυαλό ότι εκεί μέσα είναι ένα πολυτελές εστιατόριο, εκεί συναντιούνται επιχειρηματίες και το  υπηρετικό τους προσωπικό (δημοσιογράφοι, πολιτικοί, διανοούμενοι, κρατικά υψηλόβαθμα στελέχη και άλλοι) και τα λένε. Τί να εννοεί άραγε ο Τσανακὀ με την διαπίστωση ότι έχει να γίνει πολλή δουλειά ακόμα;  Μήπως αυτή η δουλειά έχει σχέση με τον χαρακτηρισμό ‘ σοβαρή Χρυσή Αυγή ‘ ; Η σημερινή Χρυσή Αυγή δεν είναι σοβαρή; Τι σημαίνει σοβαρή; Εάν δεν είναι σοβαρή, τί είναι, ασόβαρη;  Μπορεί να γίνει σοβαρή η Χρυσή Αυγή; Πώς;

Continue reading →

 φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

    Διατυπώνουμε την εξής υπόθεση εργασίας: θα μπορούσε να υπάρχει ένας παγκόσμιος καπιταλισμός της καθολικής τρίωρης εργασίας; Ναι, θα μπορούσε αλλά δεν πρόκειται να υπάρξει.  Κάθε μία από αυτές τις απαντήσεις εγείρει ένα ερώτημα: Γιατί θα μπορούσε; Γιατί δεν πρόκειται να υπάρξει;

    Η απάντηση στο πρώτο ερώτημα δεν είναι απλή, είναι απλοϊκή έως αφελής: εάν εργαζόμασταν όλοι και όλες για να παραγάγουμε τον πλούτο που παράγουμε σήμερα θα έπρεπε να εργαζόμαστε τρεις ώρες. Επειδή όμως η απλοϊκότητα και η αφέλεια δεν έχει όρια, θα μπορούσαμε να προσθέσουμε και το εξής: εάν επρόκειτο να επιλύσουμε την ανεργία, με βάση τη λογική και την αλληλεγγύη,  θα έπρεπε να μειώσουμε δραστικά το χρόνο εργασίας, στις τρεις ή τέσσερις ώρες,  ώστε να εργαζόμαστε όλες και όλοι.  Σε αυτήν την δυνατότητα του παρόντος είχε καταλήξει ο Μαρξ πριν από 150 χρόνια: εάν συνεχιστεί η ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων, με την εφαρμογή της τεχνοεπιστήμης στην παραγωγή, θα φτάσουμε στο σημείο να παράγεται τεράστιος κοινωνικός πλούτος, πολύ γρήγορα και από ολοένα και λιγότερους παραγωγούς. Αυτός ήταν και ο λόγος των διθυραμβικών ύμων του για τον καπιταλισμό και την αστική τάξη της εποχής του. Και σήμερα αυτή η δυνατότητα είναι πραγματική: θα μπορούσαμε όλοι και όλες να εργαζόμασταν τρεις ώρες.

     Ποιές όμως θα ήταν οι συνέπειες μιας καθολικής τρίωρης εργασίας;

Continue reading →