ο κνίτης πρωθυπουργός, η ΚΝΕ και η ορθόδοξη Εκκλησία

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΘΑ υποστηρίξω σήμερα ότι δεν θα εκπλαγώ, δεν θα παραξενευτώ, εάν ο ΣΥΡΙΖΑ αναδειχτεί πρώτο κόμμα στις προσεχείς εκλογές, όποτε κι αν γίνουν – ή με πολύ μικρή διαφορά από το πρώτο. Προς αυτό το συμπέρασμα με οδήγησε η επιχειρούμενη  πόλωση περί της ονομασίας (κατ΄εμέ ένα όνομα είναι το πρέπον, σκέτη Μακεδονία χωρίς τον οποιονδήποτε προσδιορισμό, έχω ένα επιχείρημα γαμάτο και θα το παραθέσω αύριο) και απόπειρα εικονικής, συμβολικής ή όποιας άλλης τιμωρίας ή διαπόμπευσης των πολιτικών της Νέας Δημοκρατίας και του Πασόκ που ‘έφαγαν τα λεφτά’, των υπευθύνων της χρεοκοπίας του Κράτους μας. Πρόκειται για ένα σύνθετο σχεδιασμό, μικρής χρονικής εμβέλειας, τον οποίο μόνο ένας κνίτης θα μπορούσε να κάνει, ασφαλώς ένας κνίτης απατεώνας μέγας, μικροαστός πανούργος, πολύτροπος πολιτικός Οδυσσεύς, αδίστακτος καιροσκόπος.

Continue reading

για την διαρκή προληπτική αντεπανάσταση

1. Μέχρι τώρα διακρίναμε δύο φάσεις της αντεπανάστασης: την κατασταλτική, την ταυτόχρονη με την επανάσταση, και την εκκαθαριστική, την υστερόχρονη. Το κύριο χαρακτηριστικό αυτών των φάσεων ήταν, είναι και θα είναι, η βία, η βάναυση, φρικαλέα, αδίστακτη βία, η καταστροφή και η επιλεκτική ή συλλογική εξόντωση. Θα πρέπει να προσθέσουμε τώρα και την πιο αποτελεσματική, την προτερόχρονη, την προληπτική αντεπανάσταση. Ενώ οι δύο πρώτες είναι ευκαιριακές και μικρής χρονικής διάρκειας, η προληπτική αντεπανάσταση είναι διαρκής, είναι αυτή η ίδια η Κυριαρχία, καπιταλιστική σήμερα. Ο (καπιταλιστής) Κύριος θεωρεί ότι βρισκόμαστε σε διαρκή προεπαναστατική φάση: τόσο μεγάλος και αποτρόπαιος είναι ο τρόμος του.

2. Ένας πολύ σημαντικός τρόπος αποτροπής της αναμενόμενης ανά πάσα στιγμή επανάστασης, μια πολύ σημαντική μορφή της διαρκούς προληπτικής αντεπανάστασης είναι η προληπτική υιοθέτηση και εφαρμογή πρακτικών και αιτημάτων και κατευθύνσεων της επανάστασης, είναι οι παραχωρήσεις που ξεφουσκώνουν το κύμα της επανάστασης. Πολύ συχνά αυτά διατυπώνονται ρητά από την επανάσταση αλλά τώρα πια ο Κύριος μας προλαβαίνει: τα εφαρμόζει, όχι όλα, μερικά, πριν ακόμα αυτά εκφραστούν, διατυπωθούν, συνειδητοποιηθούν. Τα εφαρμόζει βέβαια με γνώμονα το δικό του συμφέρον, με γνώμονα την διαιώνιση και ενίσχυση της Κυριαρχίας. Μείωση του χρόνου εργασίας; Τετράωρη απασχόληση!

3. Ένας άλλος τρόπος αποτροπής του εμφυλίου πολέμου, της επανάστασης, μία άλλη μορφή της διαρκούς προληπτικής αντεπανάστασης είναι η παρότρυνση, η προτροπή του Υποτελούς από τον Κύριο να τον μιμηθεί, να γίνει πλούσιος, ισχυρός και διάσημος, όπως είναι αυτός. Πλούσιος, γρήγορα και εύκολα; Τζόκερ! Τα προπατζίδικα είναι τα πιο εμφανή κέντρα της διαρκούς προληπτικής αντεπανάστασης. Ισχυρός; Αυτοκίνητο! Διάσημος; Ένα δεκάλεπτο στην τηλεόραση (τηλεπαιχνίδια, ριάλιτις) το δικαιούσαι!

4. Σε πολιτικό επίπεδο, οι παραχωρήσεις του Κυρίου είχαν ως αποτέλεσμα την επινόηση της δουλοκτητικής δημοκρατίας της ελληνορωμαϊκής αρχαιότητας και της καπιταλιστικής δημοκρατίας της εποχής μας. Έτσι, η δημοκρατία, αρχαία και σύγχρονη, δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια μορφή της διαρκούς προληπτικής αντεπανάστασης σε πολιτικό επίπεδο.

5. Αν συνεχίσουμε να κάνουμε παραχωρήσεις, είπαν κάποιοι σύμβουλοι του Κυρίου μετά τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο, και συμφώνησαν κάποιοι Κύριοι, όχι όλοι, θα φτάσουμε κάποια στιγμή στο σημείο οι Υποτελείς μας να τρώνε και να πίνουνε και να γλεντάν χωρίς να δουλεύουν ή δουλεύοντας ελάχιστα. Η Κυριαρχία μας θα κινδυνέψει. Πρέπει όχι μόνο να σταματήσουμε αλλά και να πάρουμε πίσω πολλά από αυτά που δώσαμε. Είναι ο γνωστός μας φιλελευθερισμός, η σύγχρονη μορφή της διαρκούς προληπτικής αντεπανάστασης. Πήραν πίσω πολλά αλλά αντιλήφθηκαν ότι αυτό έχει κάποιο όριο, εάν τα πάρουν όλα, η επανάσταση είναι αναπόφευκτη. Στο άμεσο προσεχές μέλλον θα πρέπει να κάνουν κι άλλες παραχωρήσεις. Ειδάλλως θα πρέπει να έρθει στο προσκήνιο ή άλλη, αφανής, κρυφή στρατηγική: η εξόντωση των άχρηστων και περιττών πληθυσμών.

6. Όσοι και όσες από την (ιστορική) Αριστερά, συμπεριλαμβάνω και τους αναρχικούς, αντιεξουσιαστές, αυτόνομους, κ.α., (οι αναρχικοί είναι η πιο γνήσια Αριστερά, όλοι οι άλλοι, μέχρι και οι σοσιαλδημοκράτες, είναι φράξιες των αναρχικών, αφού η Αριστερά ξεκίνησε πριν δύο αιώνες κυρίως ως αναρχική – διαμαρτυρία, αιτήματα, ταραχές, διαδηλώσεις – έφοδοι, ένοπλη βία), όσοι και όσες λοιπόν από την Αριστερά ελπίζουν και περιμένουν ταραχές, εξεγέρσεις, επαναστάσεις, που δεν συμβαίνουν, θα πρέπει να λάβουν υπ΄ όψει τους ότι η καπιταλιστική) Κυριαρχία είναι ένα καθεστώς διαρκούς προληπτικής αντεπανάστασης. Ο εφιάλτης και ο τρόμος του (καπιταλιστή) Κυρίου, του κάθε ιστορικού Κυρίου, είναι το ξέσπασμα εμφυλίου πολέμου, επανάστασης, οπότε το πρώτο και κομβικό μέλημά του είναι η αποτροπή αυτού του εμφυλίου – αυτή είναι η διαρκής προληπτική αντεπανάσταση. Πολλοί είναι οι τρόποι αλλά ο πιο βασικός είναι η επινόηση και ο έλεγχος του μέλλοντος, το μέλλον είναι καπαρωμένο από τον Κύριο για πολλές δεκαετίες. Ο δεύτερος είναι ο διαρκής, καθημερινός εκφοβισμός του Υποτελούς. Ώστε φοβάται ο Κύριος το θεριό και το θεριό τον Κύριο. Έτσι θα βαδίσουμε μέχρι να ακουστεί πολύ δυνατά το τρίξιμο των ρωγμών του καταρρέοντος οικοδομήματος του δυτικού πολιτισμού. Και είτε θα τον καταστρέψουμε και θα επιβιώσουμε και θα ζήσουμε είτε θα καταστραφούν και θα εξοντωθούν φύση και κοινωνίες.

ας αρχίσουμε την εφαρμογή του τετράωρου με τους σκουπιδιάρηδες

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΤΑ επόμενα δύο-τρία  χρόνια τελειώνει η δεκαετής οργανωμένη καπιταλιστική επίθεση που άρχισε το 2010. Θα ζήσουμε την τελική φάση αυτής της επίθεσης, πριν αρχίσει η επόμενη, γιατί οι επιθέσεις δεν τελειώνουν ποτέ. Η τελική φάση θα είναι έντονη και συγκρουσιακή, θα ανοίξει μια περίοδο κοινωνικής και πολιτικής ρευστότητας και αναταραχής. Θα είναι μια συγκεκριμένη επίθεση που θα αποσκοπεί κυρίως στη μείωση της φορολογίας του Κεφαλαίου μέσω της μείωσης των κρατικών δαπανών, η οποία περιλαμβάνει μείωση μισθού των υπαλλήλων, απολύσεις, ιδιωτικοποιήσεις κοινωφελών υπηρεσιών.

Continue reading

πότε και πώς έφτασα στη θεωρία του ζωντανού (εμμενούς) κομμουνισμού

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Η θεωρία του ζωντανού (εμμενούς) κομμουνισμού διαμορφώθηκε στην Αθήνα την τριετία 1988-1991, όταν κατέρρεε ο υπαρκτός σοσιαλισμός. Ήταν το αποτέλεσμα μιας δεκάχρονης διαδικασίας, κατά την οποία έθεσα στον εαυτό μου πολλά ερωτήματα στα οποία δεν μπορούσα να απαντήσω. Ο μόνος τρόπος να απαντηθούν ήταν η θεωρία του ζωντανού κομμουνισμού, τον οποίο μέχρι πριν δυο τρία χρόνια αποκαλούσα εμμενή, δηλαδή αυτόν που υπάρχει, υπήρχε και θα υπάρχει. Κάποιος φίλος (ο Παντελής) μού επισήμανε ότι ο όρος ζωντανός είναι και πιο κατανοητός και πιο εύστοχος και τον υιοθέτησα. Κατόπιν, ένας άλλος φίλος πρότεινε και το ‘γλεντζέδικος’, που κι αυτόν τον υιοθέτησα και τον χρησιμο-ποιώ.

Continue reading

ανατομία της καπιταλιστικής επίθεσης (2010-2020)

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΕΑΝ ισχύει ότι το ιδιάζον, το κομβικό, το εντονότερο χαρακτηριστικό του δυτικού πολιτισμού, καπιταλιστικού σήμερα, είναι η εμμονή στην αύξηση της διαθέσιμης ισχύος, και διαθέσιμου πλούτου, τότε αυτό το χαρακτηριστικό θα πρέπει να το εντοπίζουμε παντού. Νομίζω ότι το εντοπίζουμε. Έτσι, μια μεγάλη εξαγωγική βιομηχανία (δεν μπορεί να είναι μεγάλη, εάν δεν είναι εξαγωγική), όταν αυξάνει τα κέρδη της θα είναι ικανοποιημένη, ενώ όταν τα κέρδη της μειώνονται, άρα και η ισχύς της, θα πρέπει να δυσφορεί και να σκέφτεται πώς να ανακάμψει, πώς δηλαδή από τη μείωση των κερδών και της ισχύος θα καταφέρει να περάσει στην αύξηση. Αυτό βεβαίως ισχύει και για μια βιοτεχνία με λίγους εργάτες και για άλλους πολλούς. Ισχύει και για ένα συνοικιακό μανάβικο. Θα θυμάστε τι έγινε στο 1999-2000 με το Χρηματιστήριο. Ήξερα έναν νεαρό Αλβανό οικοδόμο που έχασε 2 εκ.δραχμές γιατί ήθελε να τα κάνει 5. Και δεν ήταν ο μόνος εργάτης.

ΣΥΝΗΘΩΣ την απόπειρα αύξησης των κερδών και της ισχύος την αναλαμβάνει ατομικά ο καπιταλιστής, μια συγκεκριμένη καπιταλιστική επιχείρηση θέλω να πω. Όταν όμως πολλοί ή οι περισσότεροι ή και όλοι οι καπιταλιστές βλέπουν τα κέρδη τους και την ισχύ τους να μειώνονται, τότε επιχειρούν όλοι μαζί να περάσουν από τη μείωση στην αύξηση. Πώς το κάνουν; Ποιος αναλαμβάνει αυτή την επιχείρηση; Είναι βέβαιο ότι δεν μπορούν να το κάνουν μόνοι τους. Είναι βέβαιο ότι αυτή την επιχείρηση την αναλαμβάνει το Κράτος. Και τι είδους επιχείρηση είναι αυτή; Μπορεί να είναι πόλεμος αλλά συνήθως δεν είναι. Είναι μια ειρηνική, μια οργανωμένη και συντονισμένη επίθεση κατά των Υποτελών, παραγωγών και μη με πάρα πολλά θύματα. Είναι μια καπιταλιστική επίθεση, μια επίθεση που σκοπό έχει να αυξήσει τα κέρδη όλων ταυτοχρόνως των μεγάλων καπιταλιστικών επιχειρήσεων. Πώς το κάνει; Πόσο διαρκεί αυτή η επίθεση; Ποιους κινδύνους μπορεί να αντιμετωπίσει και πως τους ξεπερνά;

Continue reading

σύγκρουση, ταύτιση, απομάκρυνση: οι τρεις σχέσεις του αδύναμου Υποτελούς έναντι του ισχυρού Κυρίου

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΕΧΩ διαβάσει ότι οι νεοέλληνες άρχισαν να πίνουν βουίσκι στην δεκαετία του ΄50 και του ΄60, όταν έβλεπαν στα επίκαιρα (οι σημερινές τηλεοπτικές ειδήσεις), που προβάλλονταν πριν τις κινηματογραφικές ταινίες, τον Ωνάση να πίνει αυτό το ποτό. Το έπιναν και οι πλούσιοι στις ελληνικές ταινίες. Τη δεκαετία του ΄80, έπινε και ο Ανδρέας, δεν υπήρχε ούτε ένα ελληνικό σπίτι που να μην έχει ένα μπουκάλι, τουλάχιστον, να κεράσει τον επισκέπτη. Εάν πήγαινες δώρο, ένα μπουκάλι ουίσκι ήταν το καλύτερο δώρο. Μία από τις υψηλότερες καταναλώσεις παγκοσμίως, παρακαλώ!

ΤΙ ήταν αυτό που παρακινούσε τον εργάτη και τον υπάλληλο να πιει το ποτό των πλουσίων; Η διαφήμιση; Όχι, δεν ξεκίνησε με τη διαφήμιση, η διαφήμιση ήρθε μετά. Ήταν η ταύτιση με τον ισχυρό Κύριο μέσω της μίμησης. Και τι είναι αυτό που παρακινεί τον Υποτελή να μιμηθεί και να ταυτιστεί με τον ισχυρό και πλούσιο και διάσημο Κύριο (καπιταλιστή); Η αδυναμία, φίλες και φίλοι, η αδυναμία.

Continue reading

το πρωινό των στελεχών, των βουλευτών και των ψηφοφόρων του κόμματος ‘Εναλλακτική για τη Γερμανία’ (Alternative fűr Deutschland)

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΔΕΝ γνωρίζω εάν αυτό που περιέγραψε ο Nair Kusum το 1961 στο βιβλίο του Blossoms in the Dust (Oxford, σελ. 83) συμβαίνει και σήμερα στην Ινδία. Το 20% του πληθυσμού, αγροτικό προλεταριάτο, μαζεύει τους αχώνευτους σπόρους δημητριακών που βρίσκει στα περιττώματα των αγελάδων, τα καθαρίζει και τα τρώει. Μεταχειρίζομαι ενεστώτα διότι εικάζω βάσιμα ότι συμβαίνει και σήμερα. Και το εικάζω διότι η πρακτική αυτή δεν θεωρούνταν αηδιαστική και νομίζω πώς και σήμερα δεν θεωρείται.

Continue reading

η ΑΠΟΧΗ ως μεγατάση (megatrend)

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΕΠΑΝΕΡΧΟΜΑΙ, και θα επανέρχομαι, στο ζήτημα της εκλογικής ΑΠΟΧΗΣ· έχουν διατυπωθεί επιφυλάξεις και διαφωνίες και θα ήθελα να θέσω το ζήτημα σε νέες βάσεις. Η ΑΠΟΧΗ είναι μία από τις πολλές μεγατάσεις (megatrends) της εποχής μας, οπότε θα αρχίσω με τις έννοιες και τα φαινόμενα με τα οποία συνδέεται άμεσα: της τάσης, της συγκυρίας και της παρακμής της καπιταλιστικής δημοκρατίας.

Continue reading

ο πόλεμος εκδίωξης στην Ιλιάδα και ‘ο ανταρτόπολεμος στην έρημο’ του Λόρενς της Αραβίας (1)

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΜΕ το σημερινό σημείωμα και με άλλα δύο, μετά από λίγες μέρες, θα υποστηρίξω ότι η πηγή έμπνευσης του τρόπου διεξαγωγής του πολέμου από τον Τόμας Έντουαρντ Λόρενς, τον Λόρενς της Αραβίας, και τις αραβικές φυλές κατά του στρατού της παραπαίουσας οθωμανικής αυτοκρατορίας ήταν η Ιλιάδα, ο πόλεμος εκδίωξης που διεξήγαγαν οι Τρώες κατά των εισβολέων Αχαιών (Ελλήνων). Θα σας φανεί παράξενο, πιθανόν να χαμογελάσετε, μάλλον από αμηχανία. Δεν πειράζει. Εάν ο Λόρενς έγραφε κάτι σχετικό, δεν θα υπήρχε κανένας λόγος να γράψω αυτά που θα γράψω. Δεν ανέφερε όμως ποτέ την Ιλιάδα, εκτός κι αν κάνω λάθος –  αν την αναφέρει, θα την αναφέρει στο βιβλίο του ‘εφτά στύλοι της σοφίας’ , το οποίο δεν έχω διαβάσει.  Και εγείρεται το ερώτημα, πώς έφτασα σε αυτό το συμπέρασμα; Για να μην θεωρήσετε παντελώς αστήρικτα αυτά που θα διαβάσετε, σας υπενθυμίζω ότι την εποχή που ζούσε απομονωμένος σε μια αγροικία στην Ουαλία, όπου και γεννήθηκε, όπου και σκοτώθηκε με την μοτοσικλέτα του, μετέφραζε Όμηρο, μεταξύ των άλλων, προφανώς την Ιλιάδα, ως πολεμιστής (στρατιωτικός) που ήταν –  και όχι μόνο. Αυτά για αρχή. Να σας υπενθυμίσω ακόμα ότι κυκλοφορούν στα ελληνικά δύο βιβλία του: ‘ο ανταρτόπολεμος στην έρημο’, εκδόσεις Άγρα, μετ. Α. Αποστολίδης  –  είναι σύνοψη του βιβλίου ‘εφτά στύλοι της σοφίας΄-  και ‘Μεσοποταμία’, εκδ. Ελευθεριακή Κουλτούρα, μετ. Π. Καλαμαράς. Το δεύτερο περιλαμβάνει και ένα κείμενο της ιταλικής ομάδας Wu Ming 4 (είναι κινέζικα και σημαίνει ‘χωρίς όνομα’).

ΣΗΜΕΡΑ θα διερευνήσω ένα από τα επεισόδια, τα οποία ενέπνευσαν τον Λόρενς, το επεισόδιο του Χρύση στη ραψωδία Α· στο δεύτερο σημείωμα  θα εξετάσω τον πόλεμο εκδίωξης που διεξήγαγαν οι Τρώες κατά των Αχαιών, ο πόλεμος των οποίων ήταν πόλεμος αρπαγής, καταστροφής και εξόντωσης· στο τρίτο θα εκθέσω τη γνώμη μου για την σχέση της Ιλιάδας με την πολεμική φιλοσοφία του Λόρενς της Αραβίας: πολεμάμε ως να μην πολεμάμε.

Continue reading

η ΑΠΟΧΗ και η απομάκρυνση από τον Κύριο

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Η ΑΠΟΧΗ και η απομάκρυνση από τον Κύριο, από την κυριαρχική σχέση, θα είναι δύο από τα ζητήματα που θα διερευνήσουμε τα επόμενα χρόνια. Η απομάκρυνση από τον Κύριο δεν είναι χωρική, δεν νομίζω ότι μπορεί να υπάρξει χωρική απομάκρυνση, αλλά εργασιακή, ιδεολογική, ψυχολογική, συναισθηματική, πολιτική απομάκρυνση. Η ΑΠΟΧΗ είναι πολιτική απομάκρυνση.

ΜΙΑ από τις πτυχές του ζητήματος της ΑΠΟΧΗΣ είναι  η συζήτηση σχετικά με το πόσο επικίνδυνη είναι για την καπιταλιστική Κυριαρχία, την καπιταλιστική δημοκρατία. Πολλοί και πολλές υποστηρίζουν ότι το αφτί του Κυρίου δεν ιδρώνει, εάν δεν πάμε να ψηφίσουμε. Να είναι άλλοθι για να πάνε να ψηφίσουν; Δεν ξέρω, μπορεί. Διαφωνώ. Διευκρινίζοντας ότι κυβέρνηση θα σχηματιστεί ακόμα κι αν δεν πάει να ψηφίσει ούτε ένας (διότι υπάρχει ήδη κυβέρνηση, η υπηρεσιακή), θεωρώ ότι η ΑΠΟΧΗ είναι μια πρακτική που ανησυχεί τον Κύριο και τους συμβούλους Του. Είναι σαφές ότι δεν ΑΠΕΧΟΥΜΕ για να μην σχηματιστεί κυβέρνηση – αυτό είναι φενάκη, είναι ανοησία. Πριν εκθέσω τα επιχειρήματά μου, ας δούμε συνοπτικά το ζήτημα της απομάκρυνσης από τον Κύριο.

Continue reading