φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Η ζωή, γράφει ο Ζορζ Κανγκιλέμ στο Το κανονικό και το παθολογικό, είναι ένας διαρκής, συνεχής πειραματισμός, είναι μια διαρκής επανεξέταση, κατάργηση, ακύρωση κανόνων και ταυτόχρονα μια διαρκής επινόηση νέων, με σκοπό άλλοτε την προσαρμογή σε νέα εμφανιζόμενα περιβάλλοντα κι άλλοτε στην διαμόρφωση αυτού του ίδιου του περιβάλλοντος. Έτσι, η ζωή είναι εγγενώς και εμμενώς κανονιστική: το κανονιστικό είναι το κανονικό.  Το μη κανονιστικό, η μη επανεξέταση και επινόηση κανόνων, είναι το παθολογικό.

ΑΝ και η φιλοσοφία του Κανγκιλέμ γονιμοποίησε τη σκέψη πολλών μαθητών του, και όχι μόνο,  κατά διαφόρους τρόπους, μου φαίνεται παράξενο η αδιαφορία τους προς την προβληματική του πειραματισμού της ζωής. Μπορεί να κάνω και λάθος, δεν ξέρω. Αναρωτιέμαι εάν η κοινωνική ζωή, και δεν περιορίζομαι μόνο στην περίοδο των δεκάδων χιλιάδων ετών όπου η κοινωνία αποτελείται από ολιγομελείς ομάδες, είναι συνέχεια της ζωής, οργανωμένη όμως σε άλλο επίπεδο, εάν η κοινωνική ζωή διατηρεί στοιχεία της ζωής, εάν δηλαδή το κανονικό είναι το κανονιστικό και στο επίπεδο της κοινωνικής ζωής, και απαντώ ότι είναι συνέχεια, ότι διατηρεί στοιχεία της ζωής. Η κοινωνική ζωή συνεχίζει αυτό που κάνει η ζωή: πειραματίζεται διαρκώς λόγω νέων δεδομένων, φυσικών και κοινωνικών, για να προσαρμοστεί σε ένα νέο περιβάλλον και, κατά συνέπεια, να διαμορφώσει ένα νέο, ιδιαίτερο περιβάλλον.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΟΤΑΝ λέω σήμερα εννοώ από το 2010 μέχρι το 2020. Σήμερα, 4 Φεβρουαρίου 2016, μέρα πανελλαδικής, πανεργατικής, πανυπαλληλικής, παναγροτικής, παναυτοαπασχολουμενικής, παμμικρεμπορικής, παμμικροεπιχειρηματικής διαμαρτυρίας, θα ζήσουμε έναν ακόμα επιθανάτιο ρόγχο του θνήσκοντος υπερκομματικού και μικροαστικού (γιατί όχι και υπερταξικού) αγωνισμού, αυτής της μεγάλης απάτης, της απύθμενης υποκρισίας, της  απερίγραπτης  προσποίησης, της ανίατης δηλητηρίασης του πνεύματος και του αισθήματος.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΕΝΑ από τα κομβικά σημεία της φιλοσοφικής σκέψης του Χέγκελ (Hegel), της γνωσιοθεωρίας του, ήταν αυτό:  δεν μπορούμε να συγκροτήσουμε ή να ανασυγκροτήσουμε ή να κατανοήσουμε μια έννοια εάν δεν προϋποθέσουμε μία άλλη. Καμία έννοια δεν νοείται απολύτως, μόνο η σχέση νοείται απολύτως –  διότι η κοινωνία είναι ένα πλέγμα σχέσεων. Ένα πολύ απλό παράδειγμα: η έννοια του απείρου δεν νοείται, δεν γίνεται κατανοητή χωρίς την έννοια του πεπερασμένου. Να άλλο ένα: η έννοια του αρσενικού, ή του άνδρα, δεν νοείται χωρίς την έννοια του θηλυκού, ή της γυναίκας αντίστοιχα. Επειδή το μη ον υπάρχει, όσο αντιφατικό κι αν ακούγεται, κάθε έννοια προϋποθέτει μια αντίθετη. Η άρση της αντίθεσης παράγει τη γνώση.Η οποία γνώση είναι η σοφία η οποία θεωρεί ότι δεν είναι βέβαιη ότι γνωρίζει.

Η έννοια του κλεισίματος νοείται και κατανοείται μόνο εάν προϋποθέσουμε την έννοια του ανοίγματος. Το κλείσιμο των δρόμων νοείται και κατανοείται όχι με το άνοιγμα των δρόμων, αυτό θα ήταν άρση της θέσης,  αλλά με το άνοιγμα κάτι άλλου. Ποιο είναι αυτό το άλλο που ανοίγει (ή πρέπει να ανοίξει); 

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΕΑΝ ορίσουμε την κοινωνία ως το πλέγμα των σχέσεων μεταξύ ανθρώπων και μεταξύ ανθρώπων και φύσης, τότε πολύ εύλογα θα αναρωτηθούμε για τη μορφή και το περιεχόμενο αυτών των σχέσεων. Έχουν διατυπωθεί δύο απόψεις, απόψεις που τις βρίσκουμε σε μύθους, θρησκείες, φιλοσοφία, λογοτεχνία, τέχνη και αλλού. Η μία υποστηρίζει ότι μία σχέση υπάρχει μόνο, η κυριαρχική. Όποιος και όποια υποστηρίζει αυτή την άποψη είναι μηδενιστής –  μηδενισμός είναι να θεωρείς ότι τα πάντα είναι κυριαρχικές σχέσεις, σχέσεις προσταγής και εκτέλεσης, διαταγής και υποταγής και υπακοής. Το αδήριτο πέπλο της Κυριαρχίας σκεπάζει τα πάντα και εμποτίζει όλες τις κοινωνικές σχέσεις, μεταξύ ανθρώπων και μεταξύ ανθρώπων και φύσης.

Continue reading →

(η) φιλοσοφία του Υποτελούς είναι η προετοιμασία της επανάστασης

αφού (η) φιλοσοφία του Υποτελούς είναι η προετοιμασία της επανάστασης, τρία θα είναι τα κομβικά ζητήματα που συνζητά:  η επανάσταση, ο Υποτελής, η προετοιμασία

είμαι Υποτελής, ζω με Υποτελείς, είμαι με τους Υποτελείς –  πέραν τούτων δεν έχω τίποτα άλλο απολύτως να προσθέσω ούτε να αφαιρέσω-  ούτε επιχειρήματα ούτε υποθέσεις εργασίας ούτε παραπομπές ούτε βιβλιογραφία –  έχω τον πόνο μου και μου φτάνει και μου περισσεύει. εάν δεν είσαι Υποτελής, ο μόνος τρόπος που ξέρω να κουβεντιάζω μαζί σου είναι ο (κοινωνικός) πόλεμος· έτσι μου μάθανε από μικρό, μου άρεσε και συνεχίζει να μου αρέσει· εάν δεν θα μου αρέσει, θα σε ενημερώσω, Κύριε. εάν είσαι υποτελής, συνζητάμε με επιχειρήματα και σύγκρουση την ώρα που τρώμε και πίνουμε · άλλη ώρα δεν έχω στη διάθεσή μου γιατί και τις κότες πρέπει να ταΐσουμε και το αμπέλι να φυτέψουμε και τον αρακά να σπείρουμε.

Continue reading →

μ΄ αρέσει η επανάσταση, είναι περιπέτεια, προσωπική και συλλογική· δεν υπάρχει επανάσταση που να μην είναι περιπέτεια

μ΄αρέσει η περιπέτεια, προσωπική και συλλογική, είναι συνέπεια της ανυπακοής

μ΄ αρέσει η ανυπακοή, προσωπική και συλλογική, θέλω να ζήσω και να μάθω·

κουραζόμαστε για τις ανέσεις

οι ανέσεις προκαλούν μονοτονία

η μονοτονία κουράζει·

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

‘ΕΑΝ δεν υπερψηφιστεί το νομοσχέδιο για το ασφαλιστικό, του χρόνου δεν θα δίνονται συντάξεις’  δήλωσε στην τηλεόραση ο αριστερός υφυπουργός Ανδρέας Νεφελούδης της αριστερής κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, του πιο αξιόπιστου υπηρέτη του Κυρίου καπιταλιστή και του Κεφαλαίου, του συντονιστή της καπιταλιστικής επίθεσης. Η απειλή είναι σαφής, όπως και το εκφοβιστικό δίλημμα: ή λιγότερα ή τίποτα.  Πυκνώνουν επίσης και οι απειλές για έξοδο από την ευροζώνη, εάν δεν προχωρήσουν οι μεταρρυθμίσεις και δεν ολοκληρωθεί η αξιολόγηση των επιτευγμάτων των προηγηθεισών φάσεων της καπιταλιστικής επίθεσης ώστε η επίθεση αυτή να συνεχιστεί και να ολοκληρωθεί τα επόμενα χρόνια.

ΕΙΝΑΙ κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι τα μέτρα θα περάσουν με τον έναν (υπερψήφιση από τους 153 της κυβέρνησης) ή τον άλλον τρόπο (διευρυμένη ή οικουμενική κυβέρνηση) στις αρχές του Φλεβάρη ή λίγο αργότερα. Και μετά, από τις αρχές του καλοκαιριού, είτε γίνουν εκλογές είτε όχι, αφού θα αρχίσει το παραμύθι των επενδύσεων και της ανάπτυξης θα έρθει και το τέταρτο μνημόνιο μαζί με την επιστροφή της Δεξιάς.  Μέχρι το 2020 έχουμε πέντε ολόκληρα χρονάκια ακόμα, οπότε, σύμφωνα με το δεκαετές σχέδιο που  εκπονήθηκε το 2009, ένα πολύ μεγάλο μέρος των αυτοαπασχολούμενων, των αγροτών, των πολύ μικρών, μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων θα εξαφανιστούν, οι μισθοί θα καταποντιστούν, ο χρόνος εργασίας θα ξεπεράσει αυτόν των δούλων της αρχαίας Αθήνας, οι μισθοί των κρατικών υπαλλήλων θα πέσουν στα 700-900 εβρά, και πολλά είναι, οι συντάξεις θα μειώνονται μέχρι να οριστικοποιηθούν στο ύψος ενός επιδόματος επιβίωσης.  Το Κράτος θα συρρικνωθεί περαιτέρω: τα κρατικά έσοδα θα αυξηθούν μέσω της φορολογίας, οι κρατικές δαπάνες θα μειωθούν, ο αριθμός των κρατικών υπαλλήλων θα μειωθεί, παροχές και επιδόματα θα περικοπούν ή θα καταργηθούν και θα υλοποιηθεί  η υπόσχεση του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος, που το περιμένουμε πως και πως, μπας κι αγοράσω ένα ζευγάρι μπότες για τη δουλειά και κανένα βιβλιαράκι να διαβάσω.

ΤΟ ΚΚΕ θα συνεχίσει να επαναλαμβάνει ότι ο λαός πρέπει να ξεσηκωθεί! Κάπα κάπα Ε, ο κώλος σου ΛΑΕ! Πρέπει! Πρέπει! Δεν ξεσηκώνεται όμως!  Γιατί δεν ξεσηκώνεται;  Αυτό δεν ενδιαφέρει ούτε το ΚΚΕ ούτε τους ποικιλώνυμους επαναστάτες. Το βιομηχανικό προλεταριάτο δεν θα απεργήσει, οι κρατικοί υπάλληλοι δεν θα απεργήσουν ή θα απεργήσουν κάποιοι και κάποιες από συνήθεια, αφού όλοι αυτοί ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ και προτιμούν τα λιγότερα από το τίποτα. Οι συνταξιούχοι θα κάνουν την συνηθισμένη τους αγωνιστική βόλτα στο Σύνταγμα και οι αγρότες θα επιστρέψουν ηττημένοι στα χωράφια τους, εάν κατέβουν με τα τρακτέρ στους δρόμους.

Continue reading →