θεωρία επανάστασης
There are 261 posts filed in θεωρία επανάστασης (this is page 11 of 27).
προλεταριάτο: απεργία, αποχή, στάση, κοπάνα, φυγή – δηλαδή ακινητοποίηση· μικροαστική τάξη: διαδηλώσεις διαμαρτυρίας, αιτήματος, εφόδου – δηλαδή κινητοποίηση, κίνημα
να πως διεξάγεται σήμερα ο κοινωνικός πόλεμος από τους Υποτελείς Παραγωγούς: αλληλεγγύη, στάση πληρωμών, παραοικονομία
(πρόβα)· να ποια είναι η επανάσταση: νικάμε χωρίς να πολεμάμε: απουσία και γλέντι: δουλεύουμε όσο γίνεται λιγότερο, καταναλώνουμε όσο γίνεται λιγότερο, κάνουμε παρέα και γλεντάμε: να εκτινάξουμε την ύφεση στο 10% κάθε χρόνο, στο 60% την ανεργία
αναζητώντας τις πρώτες μικρές νίκες· πανταχού απουσία, επιλεκτική καταναλωτική αποχή: μπορούμε να κλείσουμε την εφημερίδα ‘Πρώτο Θέμα’
φίλες και φίλοι, καλημέρα
Η επιλεκτική καταναλωτική αποχή είναι ένα ισχυρότατο όπλο (ένας τρόπος διεξαγωγής του κοινωνικού πολέμου) στα χέρια των Υποτελών Παραγωγών: εάν είναι καθολική, μπορεί να σταματήσει την παραγωγή ενός εμπορεύματος. ΄Η κατανάλωση’, γράφει ο Κάρολος στα Grundrisse (Στοχαστής, μετ. Διονύσης Διβάρης, Τόμος Α, σελ. 59), ‘παράγει την παραγωγή διπλά 1) γιατί μόνο στην κατανάλωση το προϊόν γίνεται πραγματικό προϊόν. . . 2) Γιατί η κατανάλωση δημιουργεί την ανάγκη για νέα παραγωγή . . .’
Η επιλεκτική καταναλωτική αποχή είναι ένα όπλο που όσο περισσότεροι και περισσότερες το χρησιμοποιούν, τόσο πιο ισχυρό και αποτελεσματικό και αποδοτικό είναι και γίνεται. Είναι ένα όπλο που μπορούν να το χρησιμοποιήσουν όλοι και όλες, παιδιά, έφηβοι, έγκυες, ασθενείς, γέροι, νέοι. Είναι ένα όπλο αόρατο: δεν φαίνεται, δεν αποθηκεύεται, δεν χρειάζεται συντήρηση, δεν χρειάζεται να το αγοράσεις, ούτε σφαίρες χρειάζεσαι. Ως άυλο και άορατο όπλο, την επιλεκτική καταναλωτική απουσία δεν μπορεί ο Κύριος να την αρπάξει από τα χέρια μας και να μας επιβάλει την κατανάλωση. Δεν μπορεί να σου βάλει το πιστόλι στον κρόταφο και να σε προστάξει ‘αγόρασε το Πρώτο Θέμα’ .
Εδώ στην Ανωτάτη Σχολή Κακών Τεχνών αναζητούμε να βρούμε όπλα, τρόπους διεξαγωγής του κοινωνικού πολέμου, που α) ο Κύριος δεν μπορεί να καταστείλει, δεν διαθέτει ένα ισχυρότερο όπλο, β) μπορούν να τα χρησιμοποιήσουν όλες και όλοι, ανεξαρτήτως ηλικίας και γ) η ισχύη τους και η αποτελεσματικότητά τους εξαρτάται από τον αριθμό των χρηστών -πολεμιστών. Στον αντίποδα αυτής της προβληματικής βρίσκεται η βόμβα μολότοφ: ο Κύριος μπορεί να την καταστείλει γιατί διαθέτει ισχυρότερα όπλα· δεν μπορούν να την χρησιμοποιήσουν όλοι και όλες· με βάση τα δύο προηγούμενα, η ισχύη της και η αποτελεσματικότητά της είναι αμελητέα – παντελώς αμελητέα. Χρησιμοποιώντας τη μολότοφ (ή το καλάζνικοφ, κτλ.) δεν κάνεις τίποτα άλλο από τα μιμείσαι τον Κύριο: μιμείσαι και αντιγράφεις τον τρόπο με τον οποίο πολεμά ο Κύριος: όσο γίνεται με λιγότερους, όσο γίνεται με πιο καταστρεπτικά και εξοντωτικά όπλα.
Όταν πολεμάς όπως πολεμάει ο Κύριος, γίνεσαι Κύριος, είσαι Κύριος.
γνωρίζουν ή δεν γνωρίζουν οι καθηγητές ότι θα ηττηθούν;
φίλες και φίλοι, καλημέρες
Πέρασαν τρισήμισι χρόνια, από τον Μάιο του 2010, από τότε που άρχισε η σφοδρή, αδίστακτη και ανηλεής και ανοικτίρμων επίθεση του Κυρίου ημών καπιταλιστή της παραγωγής και του χρήματος εναντίον των Υποτελών Παραγωγών και των αυταπασχολούμενων, των μικροαστικών και μεσοαστικών στρωμάτων. Η επίθεση ήταν μια ριπή αλλεπάλληλών νικών. Τον σκοπό της επίθεσης τον έχουμε αναλύσει πολλές φορές αλλά μιας και συχνάζουν στη Κακιά Σχολή νέες φίλες και νέοι φίλοι θα τον εκθέσω άλλη μια φορά επιγραμματικά. Μέσω της λιτότητας, της περικοπής μισθών, συντάξεων και επιδομάτων, μέσω της φορολογίας , μέσω των απολύσεων κρατικών υπαλλήλων και μέσω των αποκρατικοποιήσεων επιχειρείται ο περιορισμός των κρατικών δαπανών για την αντιμετώπιση του κρατικού χρέους, η συρρίκνωση του Κράτους και κυρίως η καταστροφή των αδύναμων κεφαλαίων, των επιχειρήσεων των αυταπασχολουμένων, των πολύ μικρών, μικρών και μεσαίων παραγωγικών, μεταποιητικών και εμπορικών επιχειρήσεων. Γιατί να καταστραφούν τα αδύναμα κεφάλαια; Μα για να ενισχυθεί η κερδοφορία των μεγάλων επιχειρήσεων: ό,τι θα καταναλώνουμε, θα το παράγουν οι ελληνικές και ξένες μεγάλες εξαγωγικές παραγωγικές μονάδες και επιχειρήσεις.
Η συνταγή αυτή είναι πάρα πολύ σωστή, από τη σκοπιά του Κυρίου ασφαλώς, αφού είναι αποδοτική και αποτελεσματική – η κερδοφορία ενισχύεται. Υπάρχει όμως ένα πρόβλημα: η ανεργία. Όταν θα ολοκληρωθεί η διαδικασία της εκκαθάρισης των αδύναμων κεφαλαίων, μέχρι το 2021-2, η πραγματική ανεργία θα αγγίζει το 40%. Κάποιοι θεωρούν ότι θα υπάρξει ανάκαμψη και ανάπτυξη και θα δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας. Θα δημιουργηθούν 1.5 εκ. θέσεις εργασίας για να περιοριστεί η ανεργία στο 10%; 1,5 εκ. θέσεις εργασίας είναι 1500 εργοστάσια των 1.000 εργατών· ή 3.000 εργοστάσια των 500 εργατών· ή 6.000 εργοστάσια των 250 εργατών. Σε ποιόν άλλον τομέα της παραγωγής θα μπορούσε να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας; Στη γεωργία, όπου συγκεντρώνεται η γη σε λίγα χέρια; Ή στον τουρισμό;
Τώρα, τρισήμισι χρόνια μετά την έναρξη της ομοβροντίας, οφείλουμε να διατυπώσουμε το ερώτημα: γνώριζε ο Κύριος ότι θα νικήσει, ότι οι σφοδρές και αλλεπάλληλες επιθέσεις Του δεν θα αποκρουστούν; Θα ήταν ολέθριο σφάλμα να μην διατυπώσουμε και το παρακάτω ερώτημα: γνώριζαν οι Υποτελείς Παραγωγοί, οι αυταπασχολούμενοι, οι μικροαστοί και οι μεσοαστοί ότι ο Κύριος θα νικήσει, ότι δεν θα μπορέσουν να αποκρούσουν τις ανηλεείς επιθέσεις του Κυρίου;
πολύ ευχάριστα νέα: το τέλος των ανθρωποβοσκητικών συγκεντρώσεων
μπορούμε να καταργήσουμε το εισιτήριο στις αστεακές συγκοινωνίες: μέρες ελεύθερης (ομαδικής) μετακίνησης
φίλες και φίλοι,καλή σας μέρα
Και τώρα τι κάνουμε; Καίμε τα λεωφορεία και τα τρόλεϊ; Δε χτυπάμε εισιτήριο, χτυπάμε τους ελεγκτές; Συνεχίζουμε, ο καθένας μόνος του, να μη χτυπάμε εισιτήριο με τη ψυχή στο στόμα, έμπλεοι, γεμάτοι με φόβο και άγχος; ΟΧΙ, φίλες και φίλοι, κατηγορηματικά ΟΧΙ!
Παράθεσα χτες κάποιες γενικές και υποτυπώδεις σκέψεις για την έννοια της κλιμάκωσης της σύγκρουσης. Η κλιμάκωση δεν μπορεί να αποφευχθεί, είναι αδύνατον – εκτός εάν θέλουμε να παραμείνουμε Υποτελείς. Εάν δεν θέλουμε, θα πρέπει να τη λάβουμε στα σοβαρά, όσο γίνεται περισσότερο. Δεν χάνω ευκαιρία να επαναλαμβάνω ότι με τις ζωές των ανθρώπων δεν παίζουμε, ότι οι επιλογές μας δεν είναι πολλές όταν κινδυνεύουν ζωές. Έχοντας κατά νου το εμμενές χαρακτηριστικό της σύγκρουσης, την κλιμάκωση, συνειδητοποιώντας ότι, σε επίπεδο βίας, ούτε την υπεροχή σε κάθε επίπεδο της κλιμάκωσης διαθέτουμε ούτε την υπεροχή του έσχατου όπλου διαθέτουμε ώστε να προειδοποιήσουμε τον αντίπαλο Κύριο και έτσι να την περιορίσουμε – την κλιμάκωση εννοώ. Θα με κατακρίνετε ως πασιφιστή (ειρηνιστή) και ηττοπαθή. Οκέι. Ο καθένας και η καθεμιά αναλαμβάνει, θα αναλάβει την ευθύνη του τί γράφει και του τί λέει.
Είναι γνωστή η δυσχέρεια και την επαναλαμβάνω: εάν με τα όπλα, με τις εκλογές και τις διαματυρίες – διαδηλώσεις δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε και να επιλύσουμε τα πολλά και ποικίλα προβλήματα που μας προκαλεί με τις ανηλέητες και χωρίς σταματημό επιθέσεις του ο Κύριος, τί μπορούμε να κάνουμε; Οι μετακινήσεις στις πόλεις είναι ένα πρόβλημα· είναι πεδίο σύγκρουσης αλλά είναι και αντικείμενο σύγκρουσης. Ο ΣΥΡΙΖΑ, και όχι μόνο, προτείνουν την δωρεάν μετακίνηση των ανέργων, και όχι μόνο. Δε μπορώ να μην συμφωνήσω! Πώς θα εφαρμοστεί όμως; Όταν θα γίνει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ; Κι αν δεν γίνει; Κι αν γίνει και το ξεχάσει;
Το πρόβλημα της μετακίνησης επιλύεται μερικώς από πολλούς και πολλές που δεν κόβουν εισιτήριο και πολύ καλά κάνουν. Πριν φύγω από την Αθήνα, τον Μάιο του 1997, επί χρόνια δεν χτύπαγα εισιτήριο γιατί πράγματι δεν είχα μία (δραχμή). Πήγαινα στον Εθνικό Κήπο, έβρισκα κάνα αβγό πάπιας, πουλούσα παλιές τηλεκάρτες κι αγόραζα ψωμί. Θυμάμαι το άγχος μου και το φόβο μου μήπως μπει ο ελεγκτής – κοντά στην πόρτα να προλάβουμε να κατεβούμε πριν προλάβει να μας πλησιάσει· κι αν μας πλησίαζε, αυτοσχεδιάζαμε. Ψυχοφθόρα κατάσταση. Η ατομική αντιμετώπιση του προβλήματος είναι παντελώς ανεπαρκής και επικίνδυνη, όπως τελικά αποδείχτηκε. Σε αυτή τη διαπίστωση μας αναγκάζει να καταλήξουμε η σημερινή κοινωνική κατάσταση.
Τα ερωτήματα που αναφύονται είναι εάν μπορούμε να καταργήσουμε μονομερώς τα εισιτήρια, εάν μπορούμε να αντιμετωπίζουμε αποτελεσματικά τους ελεγκτές, εάν μπορούμε να τους διώξουμε από τα μέσα μετακίνησης, εάν μπορούμε να καταργήσουμε αυτή τη δουλειά του Κράτους. Ποιά είναι η δουλειά του ελεγκτή, άρα (και) του Κράτους; Είναι να ιδιωτικοποιήσει κάτι που είναι κοινόκτητο και κοινόχρηστο. Η διαδικασία της ιδιωτικοποίησης από το Κράτος, από τους κρατικούς υπαλλήλους της
οn escalation: παρατεταμένος πόλεμος φθοράς
Τρία θα είναι σήμερα τα αντικείμενα του σημερινού σημειώματος: η σχέση αποφασιστικότητας- φόβου, η έννοια της κλιμάκωσης της οποιασδήποτε μορφής σύγκρουσης (φιλική, συνεργατική, ερωτική, οικογενειακή, πολιτική, οικονομική, πολεμική) και η έννοια του παρατεταμένου πολέμου φθοράς. Δεν είναι καθόλου άσχετα μεταξύ τους – αυτό θα υποστηρίξω, αν και συνοπτικά· επί όλων αυτών των ζητημάτων θα επανέλθω, θα επανέρχομαι επί το διεξοδικότερον.
ανοιχτή επιστολή στη μεγάλη καριόλα συγγραφέα Κυρία Λένα Διβάνη: από την ευθεία (του δόρατος) στην ευθύνη (του ελεγκτή)
προς την καριόλα συγγραφέα Κυρία Λένα Διβάνη
Λένα Διβάνη, είσαι μεγάλη καριόλα συγγραφέας Κυρία. Θα αγνοείς βέβαια ότι η βρισιά καριόλα ωχριά μπροστά στη βρισιά Κυρία. Εάν καριόλα είναι η ανήθικη γυναίκα (αποσυνδέω άκρως συνειδητά τη βρισιά από το νυφικό κρεβάτι), η Κυρία είναι η αδίστακτη ανήθικη γυναίκα. Μεταξύ των δύο βρισιών, η λέξη συγγραφέας δεν μπορεί παρά να λειτουργεί κι αυτή ως βρισιά. Το ότι πολλές λέξεις που μέχρι πρότινος εξέφραζαν ισχή, κύρος, πλούτο και φήμη διευρύνονται σημασιολογικά και αποκτούν υβριστικό περιεχόμενο (Κυρία, Κύριος, βουλευτής, πολιτικός, συγγραφέας, δημοσιογράφος) είναι κάτι που δεν θα έχεις υποψιαστεί διότι είσαι συγγραφέας, δηλαδή κάποια που γράφει χωρίς να σκέφτεται. Έτσι αρχίζουμε να προσλαμβάνουμε πλέον τον όρο συγγραφέας. Θα αγνοείς βέβαια ότι με τη λέξη Κυρία εννοούμε την ένοπλη ζητιάνα. Είσαι λοιπόν και