δοκίμιο για τον δυτικό πολιτισμό

There are 4 posts filed in δοκίμιο για τον δυτικό πολιτισμό (this is page 1 of 1).

πολιτική, πλουτισμός, απάτη και κοινωνικός πόλεμος

ποιος έχει το δάχτυλο στο μέλι και δεν το γλείφει;

(παροιμία)

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΕΧΩ δυσάρεστα νέα να σας αναγγείλω, πολύ δυσάρεστα. Πάσχω από μία ανίατη ασθένεια, όχι και πολύ σπάνια. Η ασθένεια αυτή εμφανίζεται μετά τα 60, σε κάποιους κάποιες νωρίτερα (τους ζηλεύω) –  θα περιγράψω τα συμπτώματα με μια πρόταση: έχω χάσει την ικανότητα να εκπλήττομαι με αυτά που συμβαίνουν στο ορατό, στο εμφανές  πεδίο του κοινωνικού πολέμου, της πολιτικής. Δεν μπορώ να εκπλαγώ με ειδήσεις που αφορούν τον πλουτισμό ως αποτέλεσμα της πρακτικής του  δημοσιογραφικού εκβιασμού.   Δεν μπορώ να εκπλαγώ, σαν άνθρωπος κι εγώ, δυστυχώς, με ειδήσεις που αφορούν τον πλουτισμό μελών της πολιτικής δημοκρατικής ολιγαρχίας ως αποτέλεσμα διαφθοράς, δωροδοκίας και απάτης.  Πώς να εκπλαγώ όταν η δημοκρατία υπόσχεται ίσες ευκαιρίες σε όλους και όλες, εκ των οποίων η πρωταρχική είναι ο εύκολος και γρήγορος πλουτισμός μέσω της πολιτικής; Θα μου πείτε, όχι, φίλε, δεν είναι αυτό δημοκρατία, κάτι άλλο είναι η δημοκρατία, και θα ακούσω να την εξυμνείτε και να σκέφτεστε και κάτι πέραν της αντιπροσωπευτικής, μια ιδανικής άμεσης δημοκρατίας. Θα σας ακούσω με προσοχή, θα κάνω τ΄ αφτιά μου λαγάνες, θα ήθελα όμως να με ακούσετε και σεις.

Continue reading →

μεταξύ νίκης και ήττας, επιτυχίας και αποτυχίας, κέρδους και ζημίας, ενθουσιασμού και απογοήτευσης: ο μανιοκαθλιπτικός ήρωας, ο μανιοκαταθλιπτικός δυτικός πολιτισμός, ο μανιοκαταθλιπτικός καπιταλισμός

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΟΤΑΝ τα παιδιά μου ήταν βρέφη και νήπια, κοιμόντουσαν συνήθως, σχεδόν πάντα, στην αγκαλιά μου. Μετά τα πήγαινα στο κρεβάτι, σιγά και αργά, να μην ξυπνήσουν. Στην αρχή αντιμετώπισα μια δυσκολία, με τον Παύλο. Μόλις τον άφηνα στο κρεβάτι, ξυπνούσε –  πάντα.  Ξανά αγκαλιά. Γιατί ξυπνούσε; Αναρωτήθηκα. Ήθελε να κοιμάται στην αγκαλιά μου. Πώς το καταλάβαινε όμως ότι δεν ήμουν κοντά του; Δύο τρόποι θα υπήρχαν. Είτε η αφή ενημέρωνε τον εγκέφαλο και ο εγκέφαλος ανησυχούσε είτε η όσφρηση.  Σκαρφίστηκα λοιπόν το εξής κόλπο για να ξεγελάσω τον εγκέφαλό του  –  φοιτητής πρωτοετής φέτος στο Φυσικό του ΑΠΘ. (Περίμενε πώς και πώς να φύγει, μακριά από το χωριό, την οικογένεια και τον πατέρα!). Έβαλα μια φορεμένη δυο τρεις μέρες μπλούζα μου για μαξιλάρι –  κι αυτό ήταν! Κοιμόταν σαν πουλάκι. Ο εγκέφαλος του νόμιζε ότι ήμουν εκεί. Ας είναι καλά η όσφρηση. Με το δεύτερο παιδί, ήμουν έτοιμος.

Continue reading →

δοκίμιο για τον δυτικό πολιτισμό (1): δυτικός πολιτισμός και Κυριαρχία

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΕΝΑ ποτήρι νερό, δεν είναι μόνο νερό, δεν είναι μόνο φύση –  είναι πολιτισμός. Πολιτισμός είναι κι ένα μπουκάλι εμφιαλωμένο νερό. Κυρίως όμως πολιτισμός  είναι το αγιασμένο νερό. Ο πολιτισμός δεν είναι αυτό που μας λένε τα λεξικά, το σύνολο των επιτευγμάτων του ανθρώπου κτλ., ο πολιτισμός δεν αρχίζει με την εμφάνιση του Κράτους, στη Σουμερία και την Αίγυπτο ή όπου αλλού. Εάν είναι έτσι, μια κοινωνία που δεν παρουσιάζει αξιόλογα επιτεύγματα ή είναι ακρατική, τότε αυτή η κοινωνία είναι απολίτιστη. Μα πώς είναι δυνατόν μια κοινωνία να είναι απολίτιστη, είναι παντελώς αδύνατον: ο πολιτισμός αρχίζει με την εμφάνιση της πρώτης σημασίας, με την πρώτη σημασιοδότησης. Το αγιασμένο νερό είναι σημασία, είναι σημασιοδότηση.

ΕΑΝ η κοινωνία είναι το πλέγμα των σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων και μεταξύ ανθρώπων και φύσης, τότε πολιτισμός είναι το δίκτυο, το πλέγμα των σημασιών που δημιουργούνται στις σχέσεις του ανθρώπου με τη φύση και των ανθρώπων μεταξύ τους. Ο πολιτισμός προηγείται χρονικά  της γλώσσας και εμφανίζεται και ως τελετουργία, από τις πρώτες σημασιοδοτήσεις,  που προηγείται χρονικά της γλώσσας.

Continue reading →