φίλες και φίλοι, καλημέρα σας

Η Αριστερά του μέλλοντος θα είναι αναρχοκομμουνιστική ή δεν θα υπάρξει καθόλου Αριστερά. Όμως: η Αριστερά του μέλλοντος δεν θα είναι· είναι, υπάρχει· και είναι αναρχοκομμουνιστική.

Η Αριστερά του παρελόντος και του παρόντος, η ιστορική Αριστερά πεθαίνει και ο θάνατός της ενισχύει τη ζωή της αναρχοκομμουνιστικής Αριστεράς. Η φθίνουσα ζωτικότητα της ιστορικής Αριστεράς είναι συνέπεια της φθίνουσας ζωτικότητας του καπιταλισμού· η Αριστερά αυτή υπήρξε μόνο επειδή ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής, η κοινωνική σχέση του Κεφαλαίου, επεκτείνονταν και γενικεύονταν – τώρα που φθίνει και συρρικνώνεται, θα φθίνει και θα συρρικνώνεται και η ιστορική Αριστερά.

Η Αριστερά αυτή είναι κρατιστική Αριστερά και μπορούμε να τη διακρίνουμε σε μεταρρυθμιστική και επαναστατική. Η πρώτη επιδιώκει να καταλάβει το Κράτος μέσω των εκλογών και να εφαρμόσει επιμέρους αλλαγές, χωρίς να αμφισβητεί την καπιταλιστική Κυριαρχία. Η δεύτερη επιδώκει να καταλάβει το Κράτος κάποτε στο μέλλον με την ένοπλη επαναστατική βία για να το καταργήσει· μέχρι να το καταργήσει, με μοχλό την εκ του Κράτους προερχόμενη κοινωνική δικαιοσύνη,  θα συμβάλλει στην ανάπτυξη της (καπιταλιστικής) παραγωγής που θα κοινωνικοποιηθεί κρατικοποιούμενη.  Τον πούτσο κλαίγανε. Μέχρι τότε, μέχρι την κατάληψη του Κράτους με τις εκλογές και την ένοπλη επαναστατική βία, η ιστορική Αριστερά αναγκάζεται να καταφεύγει αφενός στη διαμαρτυρία, την ικεσία, τα αιτήματα, τις πορείες, τις διαδηλώσεις, τις καταλήψεις, τα συλλαλητήρια συμπαράστασης, και αφετέρου, ένα πολύ μικρό τμήμα,  στην άμεση χρήση της ένοπλης επαναστατικής βίας. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, το κοινό χαρακτηριστικό είναι η διάσταση, η μη ταύτιση, η μη συνάφεια μεταξύ σκοπού και μέσου.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

    το σημερινό σημείωμα το αφιερώνω στα παιδιά και τους έφηβους που (μια μέρα) θα το διαβάσουν· και στον Πάυλο, που σε δυο μέρες κλείνει τα δέκα.

    Σε κάθε κοινωνία, φίλες και φίλοι, κάποιοι φροντίζονται, κάποιοι φροντίζουν. Αυτοί που φροντίζουν, φροντίζονται επίσης ( με πολλούς τρόπους)·  υπάρχουν και κάποιοι που μόνο φροντίζονται. Όσο μεγαλώνουμε, οδεύουμε προς την ωρίμανση,  τόσο πιο πολύ φροντίζουμε – όσο μικραίνουμε, οδεύουμε πρός τον θάνατο, τόσο λιγότερο φροντίζουμε. Όλα αυτά εάν δούμε τη ζωή πίσω από το πρίσμα της φροντίδας και της ενίσχυσης, της συνέχισης της ζωής.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλημέρες

    Εάν το έσχατο καταφύγιο των φυλακισμένων είναι η πρέζα, η ηρωίνη, το έσχατο καταφύγιο των μαθητών εφήβων των Γυμνασίων και των Λυκείων είναι οι κοινόχρηστες τουαλέτες. Όταν ένας πρεζάκιας φυλακισμένος δεν έχει πρέζα, είναι χαρμάνης. Το τρόπος με τον οποίο βγαίνουν από τις σχολικές αίθουσες οι μαθητές και οι μαθήτριες δείχνει ότι κατά τη διάρκεια της ώρας διδασκαλίας βίωναν μια κατάσταση στέρησης, μια χαρμάνα. Η διαπίστωση αυτή επιβεβαιώνεται από πολλές έρευνες που κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι μόνο 10 (από τα 45-50) λεπτά της ώρας διδασκαλίας  οι μαθητές είναι μέσα στην τάξη. Πού είναι νοερώς τα άλλα 35-40, κατά το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα; Απαντώ: και στις τουαλέτες, πολύ συχνά μόνο στις τουαλέτες. Κι όταν λέω τουαλέτες δεν εννοώ τον προσωπικό  χώρο που κατουράμε και χέζουμε αλλά τον κοινόχρηστο εσωτερικό και εξωτερικό χώρο συνάντησης. 

Μα τι κάνουν εκεί;  Γιατί τους αρέσει τόσο πολύ; 

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλημέρες

    ‘Η κυβέρνηση βρίσκει και τα κάνει’ – αυτή είναι η διαπίστωση που αρχίζει να επικρατεί και να διαδίδεται μεταξύ των Υποτελών μισθωτών της εκτέλεσης. Τί κάνει; Τί βρίσκει;

    Τέσσερα χρόνια ήττας, η μία μετά την άλλη· ένα ακατάπαυστο ανηλεές σφυροκόπημα, μία διαρκής αδίστακτη επίθεση με καταιγιστικά πυρά, με σκοπό την αρπαγή του κοινωνικού πλούτου που απολαύουν οι Υποτελείς Παραγωγοί – αυτά κάνει. Και θα συνεχίζει να τα κάνει. Η σαστιμάρα, η ταραχή, ο φόβος, η αμηχανία και η σύγχυση του Υποτελούς είναι τα άμεσα αποτελέσματα της βίαιης και ανοικτίρμονος επέλασης του Κυρίου ημών. Κι όσο πιο ταραγμένος και σαστισμένος είναι ο Υποτελής τόσο πιο πολύ ο Κύριος ξεθαρρεύει, τόσο πιο πολύ βγαίνει στην επίθεση και ορμά ακάθεκτος. 

    Παρατηρώ ότι οι Υποτελείς αρχίζουν να αντιλαμβάνονται ότι η κυβέρνηση βρίσκει και τα κάνει. Την έχω ακούσει πολλές φορές αυτή την πρόταση τους τελευταίους μήνες, διατυπωμένη με πολλούς τρόπους (‘ἐμείς φταίμε’, ‘άμα τουρλωθείς, θα σε γαμήσουν’, κλπ). Όλες αυτές οι εκφράσεις δηλώνουν ότι ο Κύριος είναι ισχυρός και επιτυγχάνει τη μια εντυπωσιακή νίκη μετά την άλλη εξ αιτίας της αδυναμίας των Υποτελών. Θεωρώ ότι οι προτάσεις  αυτές σηματοδοτούν την αρχή μιας μακράς διάρκειας διαδικασίας που θα λήξει με την ενότητα των Υποτελών μισθωτών της εκτέλεσης. 

Η ενότητα των Υποτελών είναι η μία από τις τρεις προϋποθέσεις της απόκρουσης κατ’ αρχήν της επίθεσης του Κυρίου και κατόπιν της νίκης.  

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

    Εάν δεν κάνω λάθος, το ερώτημα του τίτλου διατυπώνεται για πρώτη φορά. Τί, ποιοί είμαστε, τί, ποιοί γινόμαστε όταν απεργούμε; Φέρνω στο προσκήνιο αυτό το ερώτημα για να εγείρω άλλα δύο: τί κάνουμε όταν απεργούμε, και, τί πρέπει να κάνουμε;

    Διατυπώνω την εξής υπόθεση εργασίας: Ας φανταστούμε ότι οι απεργοί στο μετρό, ας πούμε, δεν απεργούν αλλά κάνουν κάτι άλλο, δεν ξέρω αν είναι πιο επαναστατικό ή όχι: υποβάλλουν τις παραιτήσεις τους και αποχωρούν. Αυτό σημαίνει ότι δεν θα ξαναδουλέψουν εκεί. Μη βαράτε, υπόθεση εργασίας είναι. Ξέρω πολύ καλά ότι δεν μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο, ας το έχουμε όμως στο μυαλό μας – για μελλοντική χρήση, κανείς δεν ξέρει τι θα συμβεί με τις μέρες που έρχονται. Εάν, Κύριε, εσύ έχεις το δικαίωμα να μας απολύεις, εμείς έχουμε το δικαίωμα να παραιτούμαστε, δηλαδή, να πάψουμε να πουλάμε την εργασιακή μας δύναμη και να ανέβουμε στα βουνά να καλλιεργούμε  τις τόσο συκοφαντημένες πατατούλες,  να εκτρέφουμε κοτούλες και κατσικούλες και να ζούμε. Έχεις κανένα πρόβλημα, Κύριε;

Αν έχω, λέει!  Θα έρθω και θα σας φέρω πίσω με το περίστροφο στον κρόταφο.

Continue reading →

Is Internet a means of expression, reproduction and reinforcement of individualism and narcissism or a means of coordinating collective action?

Everyone will participate to solve the problem of fatigue, poverty, unemployment, insecurity. We, the producers of the huge and collectively produced social wealth, want (need) to work less, so there is work for everybody. It is also necessary to work less, to get less tired; So we have time to deal with others and the public affairs.

Continue reading →

    Στις τέσσερις το πρωί, Παρασκευή, τα ΜΑΤ επιτέθηκαν στο αμαξοστάσιο στα Σεπόλια, εκκένωσαν το χώρο και απέκλεισαν την πρόσβαση σε αυτόν. Ποιός είναι ο απώτερος σκοπός αυτής της κίνησης;

    Μέχρι στιγμής, το Κράτος επιχείρησε να καταστείλει την απεργία των εργαζομένων στο μετρό με την κήρυξη της απεργίας ως παράνομης και με την επιστράτευση των εργαζομένων , την υπαγωγή τους σε καθεστώς στρατιωτικού νόμου-και την επίταξη των συρμών και των αντίστοιχων δημόσιων υπηρεσιών. Τι θα κάνει όμως το Κράτος εάν αυτοί οι δύο τρόποι αποδειχτούν αναποτελεσματικοί;

    Θα καταφύγει στην ανταπεργία (λοκάουτ). Ανταπεργία είναι το κλείδωμα των

Continue reading →

ο Κύριος θέλει να παίζει γκολφ μόνος του

επίταξη: διοικητική πράξη συνταγματικά κατοχυρωμένη με την οποία το Κράτος αφενός παίρνει προσωρινά ορισμένα ιδιωτικά αγαθά και τα χρησιμοποιεί με σκοπό την αντιμετώπιση έκτακτων αναγκών και αφετέρου επιβάλλει την αναγκαστική τέλεση δημοσίων υπηρεσιών.

πολιτική επιστράτευση: αναγκαστική επιστροφή στην εργασία ύστερα από απόφαση της κυβέρνησης και υπαγωγή των εργαζομένων σε καθεστώς στρατιωτικού νόμου.

για να μην επαναστατούν ή για να μην επαναστατήσουν.

Από τη στιγμή όμως που ό πόλεμος θέλει τουλάχιστον δύο, πως  είναι δυνατόν να πολεμάει μόνο ο Κύριος,  όταν έχει καταφέρει και επέβαλε στους Υποτελείς να μην πολεμούν;

Η αντίφαση αίρεται μόνο εάν θεωρήσουμε ότι ο πολεμιστής Κύριος είναι βέβαιος ότι οι (υπάκουοι και  επιστρατευμένοι) Υποτελείς θα επαναστατήσουν και περιμένει και φροντίζει να είναι ετοιμοπόλεμος, μπαίνοντας στο πεδίο της μάχης με τη βεβαιότητα  και τη πίστη ότι είναι αδίστακτος και δεν έχει κανένα πρόβλημα γι΄ αυτό.

Οπότε, το ερώτημα εάν θα επιτεθούν τα ΜΑΤ στα Σεπόλια πρέπει να απαντηθεί και, σε περίπτωση καταφατικής απάντησης,  να συζητηθεί ο τρόπος άμυνας και στη συνέχεια επίθεσης.

Continue reading →