Το τερας με τα δυο μυτερα δόντια (της Αποστολίας)
φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα· βρέχει
Υποστήριξα στο προηγούμενο σημείωμα ότι δεν νοείται Κυριαρχία χωρίς αρπαγή αλλότριου κοινωνικού πλούτου· όσα πιο πολλά αρπάζει ο δυτικός Κύριος καπιταλιστής, απόγονος των ηρώων ποιμένων, τόσα πιο πολλά χρειάζεται, τόσο πιο πολύ ένας ισχυρός ενδεής γίνεται, τόσα πιο πολλά είναι αναγκασμένος να αρπάζει. Ας μην ξεχνάμε ότι η λέξη πραγματικότητα σημαίνει αρπακτικότητα – η αρχική σημασία του ρήματος πράττω ήταν αρπάζω με εισβολή – τί κάνει ο εισπράκτωρ; Ο πράκτωρ (007) δεν είναι άρπαγας πληροφοριών; Λόγω του πεπερασμένου οικοσυστήματος της Γης, θα έρθει μια μέρα που δεν θα μπορεί να αρπάζει όσα χρειάζεται για να αναπαραχθούν οι δυτικές αρπακτικές καπιταλιστικές κοινωνίες. Και θα αρχίσει το ξέφτισμα της πραγματικότητας, της αρπακτικότητας δηλαδή, θα αρχίσει η Αποκάλυψη του Κυρίου.
Το πρώτο αλλά και έσχατο μέσο αρπαγής είναι τα όπλα, με το (δυτικό) χρήμα να είναι μια μετεξέλιξή τους – το χρήμα είναι (και) μέσο αρπαγής. Στον ποιμενικό τρόπο παραγωγής, τα όπλα είναι το μοναδικό μέσο αρπαγής· κατά τη διάρκεια της γένεσης του δουλοκτητικού τρόπου παραγωγής επινοήθηκε το εμπόρευμα και το χρήμα και χρησιμοποιήθηκε ως μέσον αρπαγής υπό τη σκιά των όπλων (ο πολεμιστής έγινε [και] έμπορος – ο έμπορος είναι παραλλαγμένος πολεμιστής) · στον φεουδαρχικό τρόπο παραγωγής η αρπαγή του κοινωνικού πλούτου γίνεται με εξωοικονομική βία, δηλαδή με τα όπλα· η αποσύνθεσή του άρχισε όταν οι ανίσχυροι στρατιωτικά αστοί έμποροι μπόρεσαν να επεκτείνουν την αρπαγή μέσω του εμπορεύματος/χρήματος κάτω από τα άγρυπνα βλέμματα του απολυταρχικού Κράτους, που συγκροτήθηκε ως άμυνα των φεουδαρχών στην προϊούσα κρίση της φεουδαρχίας, οφειλόμενη τόσο στην αδυναμία εξεύρεσης νέων καλλιεργήσιμων εδαφών όσο και στην εξάντληση των ήδη καλλιεργούμενων. Το απολυταρχικό Κράτος επέβαλε φόρο σε χρήμα για την συγκρότηση του στρατού και, επομένως, της αρπακτικής/διοικητικής γραφειοκρατίας, πρακτική την οποία υιοθέτησαν και οι φεουδάρχες, εκτοπίζοντας έτσι την πρόσοδο σε είδος. Το περιβάλλον για την γένεση και επέκταση του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής είχε δημιουργηθεί και ήταν έργο των αστών εμπόρων/πολεμιστών. Όσο επεκτεινόταν ο καπιταλισμός, το χρήμα προκρίνεται έναντι των όπλων, τα οποία ασφαλώς ουδέποτε σιγούν. Τώρα, με την προϊούσα συρρίκνωση του καπιταλισμού, τα όπλα θα έχουν τον πρώτο λόγο: εάν τα κέρδη, η λεία του χρήματος ως μέσον αρπαγής, περιοριστούν, η στρατιωτική και πολεμική ισχύς θα πρέπει να έχει τον πρώτο λόγο. Όσο περνάνε τα χρόνια η μετατόπιση από τα κέρδη (χρήμα) στην ισχύη θα γίνεται ολοένα και πιο σαφής – θα δούμε, λόγου χάριν, μια πολύ ισχυρή στρατιωτικά Γερμανία. Θα γίνουμε όμως μάρτυρες και μιας άλλης μετατόπισης: της μετατόπισης του άξονα Βορράς-Νότος. Ο κομβικός άξονας της γεωπολιτικής του 21ου αιώνα θα είναι ο άξονας Δύση-Ανατολή. Κι αυτό διότι η κομβική, η άκρως ζωτική γεωπολιτική επιδίωξη είναι η κατάκτησης της Σιβηρίας από τον συνασπισμένο δυτικό καπιταλιστικό σύμπαν. Επιδιώκει όμως πράγματι η Δύση να κατακτήσει τη Σιβηρία; Πώς θα το κάνει; Μέχρι πότε πρέπει να την κατακτήσει; Θα τα καταφέρει; Τί θα γίνει αν τα καταφέρει, τί θα γίνει αν δεν τα καταφέρει;
