Τζιμπρίλ Σισέ, θα ήθελα κι εγώ να φοράω φούστα!

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Χτες το βράδυ, είδα στην τηλεόραση τον ποδοσφαιριστή του Παναθηναϊκού Τζιμπρίλ Σισέ να προσέρχεται στην εκδήλωση του περιοδικού STATUS για να παραλάβει το βραβείο του καλύτερου αθλητή του 2010 φορώντας μια μαύρη φούστα κι ένα λευκό σακάκι. Ο ίδιος δήλωσε ότι στην Αφρική, από την οποία κατάγεται, οι άνδρες φορούν φούστα και γι’ αυτό δεν πρέπει να μας παραξενεύει η ενδυματολογική του επιλογή. Άλλωστε, οι άνδρες φοράνε παντελόνια μόνο σε ένα μέρος της Ευρώπης και μόνο εδώ και 3 – 4 αιώνες. Σε όλη την υπόλοιπη Γη και για τα υπόλοιπα 100.000 χρόνια οι άνδρες δεν φορούσαν ποτέ παντελόνια. Είναι βέβαιο ότι δεν φορούσαν στην Κίνα ή στην Ιαπωνία, στην αρχαία Ελλάδα ή την αρχαία Ρώμη.Τα παντελόνια είναι μια εξαίρεση, μια πολιτισμική ενδυματολογική ιδιαιτερότητα και ίσως αποδειχτεί μια παρένθεση.

Υπάρχει το ενδεχόμενο οι άνδρες της Δύσης μια μέρα να πετάξουν τα παντελόνια και να φορέσουν φούστα; Μπορούμε να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο να φοράνε οι άνδρες φούστα το 2117, λ.χ.; Όχι, κατά κανένα τρόπο. Ας αφήσουμε όμως το μέλλον κι ας έρθουμε στο παρόν κι ας θέσουμε τα ερωτήματα που εγείρει η φούστα του Τζιμπρίλ Σισέ. Τι σκέφτονται, τι αισθάνονται οι άνδρες όταν βλέπουν έναν άνδρα να φοράει φούστα και μάλιστα όταν αυτός ο άνδρας είναι ένας μαύρος ποδοσφαιριστής; Θα ήθελαν, θα μπορούσαν να φοράνε κι αυτοί φούστα;

Continue reading →

από την τρίπλα στην πάσα

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα.

Δεν είχα κλείσει τα είκοσι, όταν διαπίστωσα ότι και εγώ θα έπρεπε, όταν βρίσκομαι με άλλους άνδρες, να συζητώ για ποδόσφαιρο, αυτοκίνητο και γαμήσι. Και αναρωτήθηκα: γιατί οι άνδρες συζητούν αυτά τα θέματα; Γιατί το ποδόσφαιρο είναι το πιο δημοφιλές ανδρικό παιχνίδι/άθλημα/θέαμα; Γιατί μας αρέσει να έχουμε και να τρέχουμε με το αυτοκίνητο; Γιατί πρέπει ο άνδρας να την έχει μεγάλη και η γυναίκα να είναι σαν παιδί, άτριχη, άοσμη, ξανθιά, στενομούνα και τριζάτη;

Continue reading →

κανένας στα γήπεδα! άνδρες, γυναίκες και παιδιά να παίξουμε μπάλα στους δρόμους και στα πάρκα

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα.

Όπως το πεζοδρόμιο είναι τόπος εξορίας των πεζών, όπως το σχολείο είναι τόπος εξορίας και εγκλεισμού των παιδιών και των εφήβων, όπως το εργοστάσιο και το γραφείο είναι τόπος εξορίας των Παραγωγών του κοινωνικού πλούτου, όπως η φυλακή είναι τόπος εξορίας των αρνητών αυτών των παραπάνω εξοριών, έτσι και το γήπεδο είναι τόπος εξορίας των παικτών που κάποτε έπαιζαν μπάλα οι ίδιοι αντί να βλέπουν άλλους να παίζουν. Το στάδιο είναι μαντρί, είναι ένας χώρος κομμουνισμού της στάνης, ένας χώρος εξάλειψης της μοναδικότητας.

ή θα μπουκάρουμε όλοι στον αγωνιστικό χώρο, να μην επιτρέψουμε να γίνει κανένας αγώνας, εμείς να παίξουμε μπάλα

ή κανένας στα γήπεδα! άνδρες, γυναίκες και παιδιά να παίξουμε μπάλα στους δρόμους και στα πάρκα

που, από ποιους παίζεται σήμερα το καλύτερο ποδόσφαιρο;

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα!

Που, από ποιους παίζεται σήμερα το καλύτερο ποδόσφαιρο; Στο ερώτημα αυτό υπάρχουν δυο απαντήσεις. Η μια απάντηση δίνεται από τη σκοπιά του σημερινού ανδρικού ποδοσφαίρου ως επαγγελματικού αθλήματος και θεάματος. Τι εννοούμε όταν λέμε ‘παίχτηκε καλό ποδόσφαιρο’ ή ‘είδαμε καλό ποδόσφαιρο’; Τι εννοούμε όταν λέμε ‘ωραίο μάτς’ ή ‘ωραίο παιχνίδι’; Είναι το ποδόσφαιρο που μας ενθουσίασε, που μας αναστάτωσε; Τι μας ενθουσιάζει και μας αναστατώνει όταν βλέπουμε 22 άνδρες να παίζουν ποδόσφαιρο; Η μάχη για την διεκδίκηση της μπάλας, η μάχη για την επίτευξη της διείσδυσής της, η ίδια η διείσδυση της μπάλας, την οποία ασφαλώς εκλαμβάνουμε, ασύνειδα φυσικά, ως βλήμα και ως πέος. Ενθουσιαζόμαστε και αναστατωνόμαστε διότι βλέπουμε δυο ομάδες ανδρών να προσπαθούν να σκοτώσει η μια την άλλη και ταυτόχρονα να τη γαμήσει. Ταυτιζόμαστε με την ομάδα μας και παθαίνουμε ότι παθαίνει κι αυτή: εάν νικήσει, σκοτώνει και γαμάει, σκοτώνουμε και γαμάμε κι εμείς. Εάν ηττηθεί, σκοτώνεται και γαμιέται, σκοτωνόμαστε και γαμιόμαστε κι εμείς. Προχτές, η ομάδα της Αργεντινής μας σκότωσε και μας γάμησε. Η Εθνική μας ομάδα επέστρεψε σκοτωμένη και γαμημένη.

Η άλλη απάντηση δίνεται από τη σκοπιά όχι πως παίζεται το ποδόσφαιρο από τους επαγγελματίες ποδοσφαιριστές μέσα στο γήπεδο (με θεατές, κανόνες, διαιτητή, συγκεκριμένη διάρκεια του αγώνα, με καθορισμένο αριθμό παικτών, και άλλα πολλά) αλλά πως παίζεται το ποδόσφαιρο χωρίς διαιτητή, χωρίς καθορισμό του αριθμού των παικτών και της διάρκειας, με ελάχιστους κανόνες. Δίνεται δηλαδή από τη σκοπιά του ποδοσφαίρου ως παιχνίδι.Στην απάντηση του κομβικού ερωτήματος που θέσαμε θα μας βοηθήσει ένας βετεράνος διάσημος ποδοσφαιριστής, ο Φραντς Μπεγκενμπάουερ. Σε μια συνέντευξή του, πριν από πολλά χρόνια, είχε ερωτηθεί για το ποιο ήταν το καλύτερο παιχνίδι που είχε παίξει στη ζωή του, και έδωσε την εξής απάντηση: ένα απόγευμα, στο πάρκο, με τα παιδιά της γειτονιάς.

Continue reading →

ποδόσφαιρο και Αριστερά

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα!

Στο σημερινό μας σημείωμα θα καταπιαστούμε με τις θέσεις της ιστορικής, νεκροζώντανης Αριστεράς για το ποδόσφαιρο. Θα τις παρουσιάσουμε, θα τις εξετάσουμε και μετά θα αναγκαστούμε να διατυπώσουμε κάποιες σκέψεις σχετικά με το μέλλον της Αριστεράς.

Να ποιες είναι οι θέσεις της Αριστεράς, και, όπως θα δούμε κι ενός τμήματος των αντιεξουσιαστών/αναρχικών:

α) το ποδόσφαιρο είναι ένα λαϊκό παιχνίδι

β) το ποδόσφαιρο δεν είναι βίαιο παιχνίδι, η βία που παρατηρείται μεταξύ οπαδών προέρχεται από έξω και εκφράζεται στο γήπεδο.

γ) είναι καλύτερα να βλέπεις ποδόσφαιρο παρά να παίζεις

δ) είναι καλύτερα να βλέπεις ποδόσφαιρο ως οπαδός – το να είσαι οπαδός είναι κάτι το εξαίσιο!

ε) το ποδόσφαιρο καταστρέφεται από τους καπιταλιστές, η εκδίωξή τους από τους οπαδούς θα το σώσει!Αυτό που θα κάνουμε στο εργοστάσιο, θα το κάνουμε και στο ποδόσφαιρο. Στο σοσιαλισμό θα έχουμε ένα σοσιαλιστικό ποδόσφαιρο, με ομάδες, θεατές, πρωταθλήματα, βαθμολογία! Στον κομμουνισμό;

Continue reading →

το κοπάδι των λογικών προβάτων και ο παγκόσμιος ποδοσφαιρικός πόλεμος

φίλες και φίλοι, γεια σας και χαρά σας!

Οι πλατείες όλων των μεγαλουπόλεων του πλανητικού χωριού είναι γεμάτες κάθε βράδυ, μα πιο πολύ των χωρών που η εθνική ποδοσφαιρική τους ομάδα παίζει στο μουντιάλ. Τι κάνει ο κόσμος εκεί; Πίνει, συζητάει, φλερτάρει, τρώει, παίζει, μαθαίνει, τραγουδάει; Όχι, όχι, τίποτα από όλα αυτά! Ταλαιπωρείται, ξεροσταλιάζει όρθιο (και του αρέσει) μπροστά σε μια γιγαντοοθόνη τηλέορασης και παρακουθεί την ομάδα τους να παίζει μπάλα. Βλέπω στη τηλεόραση ένα ζευγάρι, από πλατεία του Αμβούργου: ο άνδρας φωνάζει ενθουσιασμένος μπροστά στη τηλεόραση: Ντόιτσλαντ ίμπερ άλλες και η γυναίκα του να επαναλαμβάνει με πάθος: ίμπερ άλλες! Ανατριχιάζω. Εάν κάποτε ο Χίτλερ σχημάτισε το γερμανικό κοπάδι, εάν το βασικό καθήκον κάθε ήρωα, καλιτέχνη, αθλητή και ηγέτη είναι να διαλύει τις διάσπαρτες κοινωνικές ομάδες και να τις μετασχηματίζει σε κοπάδι λογικών προβάτων, μια εργασία που πληρώνεται αδρότατα, τότε ο σημερινός διαμορφωτής του κοπαδιού είναι ο ποδοσφαιρικός αγώνας, το ποδοσφαιρικό θέαμα, είναι η εθνική ποδοσφαιρική ομάδα. Ο ποδοσφαιριστής σήμερα είναι ένας ανθρωποβοσκός.

Ο ποδοσφαιριστής είναι ήρωας και δούλος ταυτόχρονα. Είναι ήρωας διότι σχηματίζει κοπάδι. Είναι δούλος γιατί είναι υπηρέτης, τσιράκι, τον αγοράζουνε και τον πουλάνε, είναι μια πόρνη πολυτελείας. Ο Μέσι και ο Ρονάλντο είναι ήρωες, δούλοι, πόρνες πολυτελείας. Τι αξιολύπητοι φουκαράδες! Το ρόλο του Χίτλερ αρχίζουν να τον παίζουν οι ποδοσφαιριστές ήρωες. Εάν είναι έτσι, το αίμα που έχει χυθεί μέχρι σήμερα μεταξύ των οπαδών ποδοσφαιρικών ομάδων δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτό που θα χυθεί στο μέλλον. Ο Κύριος θα παροτρύνει με κάθε τρόπο τα κοπάδια των οπαδών να αλληλοσφαχτούν κι αυτά θα αλληλοσφαχτούν.

Continue reading →

goooool!

Γιατί κάθε φορά που καρφώνεται η μπάλα στα δίκτυα, σύσσωμοι οι θεατές των κερκίδων, οι τηλεθεατές του σαλονιού και του καφενείου, οι σχολιαστές της τηλεόρασης και του ραδιοφώνου κραυγάζουν θριαμβευτικά γκοοοοοολ και όχι τέρμαααα; Γιατί την αγγλική λέξη goal άλλοτε την μεταφράζουμε κι άλλοτε όχι; Λέμε, για παράδειγμα, ότι σε αυτόν τον αγώνα σημειώθηκαν τόσα τέρματα, ότι το τέρμα το σημείωσε ο δείνα ποδοσφαιριστής αλλά δεν θα πούμε ποτέ ότι κάποιος έβαλε τέρμα ή μπήκε τέρμα. Ακούμε πολύ συχνά ότι κάποιος έβαλε μια φοβερή γκολάρα ή ότι ήταν ένα πολύ ωραίο γκολάκι, δεν πρόκειται όμως ποτέ από τα χείλη των ποδοσφαιρόφιλων να ακουστούν οι εκφράσεις έβαλε μια τερματάρα ή ήταν πολύ ωραίο τερματάκι. Ποτέ!

Continue reading →

έπαιξε ποδόσφαιρο ο Μαρξ;

Τι να έκανε άραγε το βράδυ της 26^ης Οκτωβρίου του 1863 ο Μαρξ, όταν εκπρόσωποι έντεκα ποδοσφαιρικών συλλόγων του Λονδίνου συναντήθηκαν στη ταβέρνα των Ελευθεροτεκτόνων και ίδρυσαν την Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου; Ζούσε στο Λονδίνο, από τον Αύγουστο του 1849, όπου και πέθανε το 1883. Τριάντα τέσσερα χρόνια! Τι σύμπτωση! Είναι ακριβώς η εποχή κατά την οποία διαμορφώθηκε το σύγχρονο ποδόσφαιρο. Είμαι βέβαιος ότι κάτι θα είχε ακούσει γι αυτό το παιχνίδι ο Μαρξ. Δεν γνωρίζω εάν αναφέρει κάτι γι αυτό και πολύ θα ήθελα να το μάθω. Εάν το αναφέρει κάπου, θα είναι στην αλληλογραφία του αλλά έχω διαβάσει μόνο ένα πολύ μικρό μέρος από αυτήν. Δεν αποκλείεται, περνώντας από κάποια γειτονιά, να είχε παρακολουθήσει και κάποιον αγώνα· να έπαιξε ο ίδιος, μάλλον πρέπει να το αποκλείσουμε.