φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
Αντικείμενο του σημερινού σημειώματος θα είναι η βρισιά – το αφιερώνω στον Γιωργάκη. Μια από τις επόμενες μέρες θα ασχοληθούμε λεπτομερειακά με τη βρισιά ‘αρχίδι’ και θα επιχειρήσουμε να δώσουμε μια εξήγηση γιατί η ίδια λέξη στον πληθυντικό πολύ συχνά δεν δηλώνει περιφρόνηση και υποβιβασμό αλλά την ανδρική ισχύ (έχει αρχίδια/δεν έχει άρχίδια!).
Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω εάν η βρισιά είναι μια ανθρωπολογική σταθερά, όπως η φαντασία, το γέλιο, ο έρωτας, η επίγνωση του θανάτου και άλλα, εάν δηλαδή εμφανίστηκε ταυτόχρονα με τη γλώσσα. Τείνω να υποστηρίζω ότι δεν είναι ανθρωπολογική σταθερά και θα παραθέσω στη συνέχεια τα επιχειρήματά μου.
Εάν θέλουμε να μελετήσουμε το φαινόμενο της βρισιάς στο πεδίο της λογοτεχνίας, θα καταφύγουμε στο κεντρικό επεισόδιο της πρώτης ραψωδίας της Ιλιάδας, όπου ο Αχιλλέας και ο Αγαμέμνονας ερίζουν και αλληλοβρίζονται εξαγριωμένοι και οργισμένοι λόγω των διαφωνιών τους σχετικά με τη μοιρασιά της λείας. Μια προσεκτική ανάγνωση του επεισοδίου δείχνει ότι η πραγματική αιτία είναι η αμφισβήτηση της Ισχύος του Αγαμέμνονα και η προβολή αξιώσεων Κυριαρχίας από τον Αχιλλέα.