φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΑΚΟΥΜΕ και διαβάζουμε πολύ συχνά ότι η χώρα βουλιάζει από τους 10 ή 70 η 200 χιλιάδες πρόσφυγες που βρίσκονται στην εδαφική επικράτεια του ελληνικού Κράτους. Βουλιάζει, τώρα – όχι θα βουλιάξει. Η χώρα παρουσιάζεται ως ένα πλεούμενο, ένα σκάφος το οποίο πλέει στα τρικυμιώδη νερά της Ιστορίας και του μέλλοντος και βουλιάζει γιατί πάνω σε αυτό βρίσκονται περισσότεροι από ό,τι θα έπρεπε, και αυτοί οι περισσότεροι είναι οι πρόσφυγες. Τι θα κάνουμε για να σωθούμε; Ένας τρόπος υπάρχει – να πετάξουμε στη θάλασσα τους υπεράριθμους επιβάτες. Να σας θυμίσω ότι η εικόνα αυτή, η μεταφορά αυτή  για πρώτη φορά επινοήθηκε κατά τον 6ο π. Χ. αιώνα στη Λέσβο από τον αριστοκράτη ποιητή Αλκαίο, συνομήλικο της Σαπφούς. Έκτοτε έγινε κοινός τόπος, τόσο στην ποίηση όσο και στην πολιτική. Ο δε ηγέτης δεν μπορεί παρά να είναι ο κυβερνήτης του σκάφους, ο οποίος κρατάει στα στιβαρά του χέρια το τιμόνι – εικόνα πολύ προσφιλής στον Πλάτωνα.

ΕΙΝΑΙ, φίλες και φίλοι, δυνατόν να βουλιάξει η χώρα από μερικές δεκάδες ή εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες; Κατά κανένα τρόπο. Μα, θα μας πει κάποιος, πρόκειται για μεταφορά! Ακόμα χειρότερα! Η μεταφορά θέλει να μας πει ότι υπάρχει ένα πρόβλημα, των προσφύγων, που είναι τόσο σοβαρό ώστε διακυβεύεται  η ίδια η ύπαρξη του ελληνικού έθνους, του ελληνικού Κράτους. Όταν ένα πρόβλημα δεν προσλαμβάνεται με τις πραγματικές του διαστάσεις αλλά μεγεθύνεται και παραμορφώνεται τότε το πρόβλημα γίνεται δράμα, δραματοποιείται – αυτή είναι η δραματοποίηση ενός προβλήματος. Ποιος όμως είναι ο σκοπός της δραματοποίησης; Ο εκφοβισμός και η επιβολή ή διαιώνιση της επιθυμίας να μην επιλυθεί το πρόβλημα.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΤΟ ερώτημα διατύπωσε εξηνταπεντάχρονος που ζει με την ογδοντοπεντάχρονη μάνα του. Μουσικός, συνιδιοκτήτης νυκτερινού κέντρου με τον αδερφό του τις καλές μέρες, άνδρας της νύχτας και των όμορφων και πλούσιων γυναικών, πέρασαν πολλά λεφτά από τα χέρια του και τώρα τον ταΐζει και τον φροντίζει η γριά μάνα του. Τι θα κάνω, μου λέει, αν πεθάνει η μάνα μου – το αν είναι χρονικό, δεν είναι υποθετικό. Τον ΕΝΦΙΑ βέβαια δεν θα μπορεί να τον πληρώνει- το τι θα τρώει θα το μάθει όταν θα έρθει εκείνη η ώρα η σκληρή.

ΜΙΑ άλλη μάνα, εβδομηνταπέντε, ζει με τους τρεις γιους της – ο μικρότερος 45, ο μεγαλύτερος 53, τους  οποίους και ταΐζει και  φροντίζει και χαρτζιλικώνει. Ο μεγαλύτερος ήταν διευθυντής σε Τράπεζα, έπαιρνε τρεις χιλιάδες εβρά το μήνα, εξαγοράστηκε, του πρότειναν μια θέση με χίλια εβρά, αρνήθηκε και τώρα η μάνα του του δίνει πέντε εβρά τη μέρα για τα τσιγάρα του και τον καφέ του. Όταν θα πεθάνει η μάνα, σε δέκα χρόνια το πολύ, ή θα συγκατοικήσουν και θα σφάζονται μεταξύ τους καθημερινά, κάτι που ήδη γίνεται, ή οι δύο θα κοιμούνται στο παγκάκι. Τον ΕΝΦΙΑ δεν θα τον πληρώνει/πληρώνουν και τι θα τρώνει θα το μάθει/μάθουν όταν θα έρθει εκείνη η ώρα η σκληρή.

ΨΙΛΙΚΑΤΖΗΣ δούλευε με τη γυναίκα του λάντζα στη Γερμανία. Τα ΄παιξαν, ήρθαν Ελλάδα, πήραν δάνειο, όταν τα έδιναν απλόχερα οι Τράπεζες, αγόρασαν ένα ψιλικατζίδικο, τώρα η δουλειά πάει χάλια, δεν πληρώνει δόσεις, σε τρία, τέσσερα χρόνια, Θανάση, μου λέει, θα μου το πάρουν το μαγαζί. Με δυο παιδιά.

ΚΑΦΕΤΖΗΣ, με πολλές οικονομικές δυσκολίες, πήγε στη Τράπεζα να πάρει δάνειο, να ξελασπώσει, 40.000 εβρά, με υποθήκη το καφενείο. Δεν του έδωσαν ούτε ένα εβρό. Όταν μοίραζαν απλόχερα δάνεια, του έδιναν 200.000 με υποθήκη το καφενείο και δεν δέχτηκε. Γιατί να σου δώσουν 40, του λέω, αφού αύριο θα σου το πάρουν με δέκα; Μαλάκες είναι;

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

    Λίγες μέρες πριν τη λήξη της προθεσμίας υποβολής φορολογικών δηλώσεων (30 Ιουνίου), πάνω από 5.000.000 φυσικά πρόσωπα δεν έχουν κάνει το καθήκον τους προς το Κράτος και είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι θα δοθεί παράταση, την οποία πιθανόν να ακολουθήσει μια νέα. Με αφορμή αυτό το πολύ σημαντικό γεγονός, θα δούμε γιατί είναι σημαντικό, θα ήθελα σήμερα να διατυπώσω κάποιες σκέψεις που αφορούν αφενός το μέλλον των κρατικών εσόδων και αφετέρου να υποστηρίξω την γνώμη ότι τα κρατικά έσοδα θα  μετατραπούν σε ένα πεδίο διεξαγωγής του κοινωνικού πολέμου στο οποίο θα δοθούν μάχες στις οποίες μπορεί να εφαρμοστούν από την πλευρά των Υποτελών Παραγωγὠν και τα δύο βασικά αξιώματα της διεξαγωγής του κοινωνικού πολέμου: νικάμε χωρίς να πολεμάμε, πρώτα νικάμε και μετά πολεμάμε. 

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Πριν καταπιαστώ με το ζήτημα που θα με απασχολήσει σήμερα, η ταχύτητα κατάρρευσης γενικά και της καπιταλιστικής Κυριαρχίας ειδικά, θα ήθελα να παραθέσω και να εξηγήσω τη βασική μου θέση ότι ο καπιταλισμός θα καταρρεύσει κάτω από το βάρος των προβλημάτων  που ο ίδιος προκαλεί, ως ο κατ’ εξοχήν προβληματουργικός τρόπος αρπαγής και καταστροφής. Και ότι πολλά θα κριθούν κατά τη διάρκεια της κατάρρευσης. Θα με

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Όταν ακούω ότι ‘η συνταγή είναι λάθος’ και ότι ‘καταστρέφεται η ελληνική οικονομία’, νιώθω τις λέξεις να πέφτουν πάνω μου με την ορμή που έπεφταν στους διαβόλους τα εκσφενδονιζόμενα από τους αγγέλους βουνά  κατά τη διάρκεια της τρομερής μάχης που περιγράφεται από τον  Μίλτον (Milton) στον Χαμένο Παράδεισό του  (Paradise Lost). Εάν αυτοί που τα πιστεύουν αυτά είναι άγγελοι, εμείς που δεν τα πιστεύουμε είμαστε διάβολοι. Αλλά, εδώ και αρκετό καιρό, έχουμε δείξει ότι οι άγγελοι είναι οι ρουφιάνοι του Θεού, οι πληροφοριοδότες του, τα τσιράκια του και δεν χρειάζεται να αναφέρω ποιοι είναι οι επίγειοι άγγελοι.

Εάν η καταστροφική συνταγή είναι λάθος, ποια είναι η σωστή;

Πως είναι δυνατόν ο Κύριος να κάνει ένα τόσο μεγάλο λάθος;

Δεν θα ασχοληθώ με το ζήτημα κατά πόσο οι λέξεις δεν είναι καθόλου αθώες και ουδέτερες αλλά φορείς ιδεολογίας και παρασημάνσεων και θα εστιάσω την προσοχή στα ερωτήματα που διατύπωσα. Δεν είναι καθόλου δύσκολο να σκιαγραφήσουμε την σωστή συνταγή. Για ποιον όμως σωστή; Για τον Κύριο καπιταλιστή της παραγωγής και του χρήματος ή για τον υποτελή Παραγωγό του κοινωνικού πλούτου; Οι εκσφενδονίζοντες τις δίκην μιλτονικών βουνών κοινοτοπίες θεωρούν ότι η σωστή συνταγή είναι αυτή που συμφέρει και τους δύο, και τον καπιταλιστή Κύριο και τον υποτελή Παραγωγό!

Ας παραθέσουμε τον συλλογισμό τους: εάν εγώ πληρώνομαι καλά, εάν όλοι έχουν δουλείά, εάν οι συνταξιούχοι παίρνουν γενναιόδωρη σύνταξη, τότε θα υπάρχει κατανάλωση, θα κυκλοφορεί το χρήμα, θα κινείται το χρήμα στην αγορά, θα υπάρχει παραγωγή, δεν θα υπάρχει ανεργία, τα ασφαλιστικά ταμεία θα έχουν πόρους και το Κράτος πόρους από τους φόρους, άρα θα υπάρχει και ένα μεγαλόψυχο Κράτος πρόνοιας (welfare state). Είδατε που τους βολέψαμε όλους – κανένας δεν θα μείνει παραπονεμένος.  Τόσο απλά είναι τα πράγματα! Γιατί όμως αυτό που σκέφτεται ένας απλός άνθρωπος της δουλείάς και της πιάτσας δεν μπορεί να το σκεφτεί ένας οικονομολόγος, ένας τραπεζίτης, ένας επενδυτής, ένας καπιταλιστής, ένας Κύριος; Γιατί να σπέρνουν λιτότητα και ανεργία και να θερίζουν ταραχές και εξεγέρσεις; Η απάντηση που δίνεται είναι η εξής: οι επενδυτές είναι κερδοσκόποι και τοκογλύφοι, είναι πλεονέκτες, είναι άρπαγες, οι καπιταλιστές κοιτάζουν μόνο το βραχυπρόθεσμο συμφέρον τους, δεν μπορούν να δουν μακριά.

Εμείς θα υποστηρίξουμε ότι  ο Κύριος δεν κάνει λάθος διότι η συνταγή δεν είναι λάθος. Είναι πολύ σωστή, είναι θεόσωστη, είναι πολύ σωστή για τον Κύριο, άρα, ‘λάθος’ για μάς. Η σωστή συνταγή για μας, θα είναι ‘λάθος’ για τον  Κύριο. Δεν υπάρχει, δεν μπορεί να υπάρξει λάθος ή σωστό και για τον Κύριο και για μας – είναι παντελώς αδύνατον. Τι σημαίνει σωστό; Σωστό είναι αυτό που μας σώζει και ό,τι μας σώζει,  μας βοηθάει ώστε να επικρατήσουμε του αντιπάλου, να νικήσουμε τον εχθρό. Ο Σωτήρ είναι ο νικητής.

Οι εκσφενδονίζοντες τα βουνά των κοινοτοπιών πάνω στα κεφάλια μας δεν λαμβάνουν υπόψη τους δυο πολύ σημαντικά στοιχεία, τον ανταγωνισμό μεταξύ των καπιταλιστών, των ξεχωριστών κεφαλαίων, και τον διεθνή καταμερισμό της εργασίας. Επειδή το κείμενο αυτό θα το διαβάσει και το εδώ και 32 χρόνια φιλαράκι μου και αδερφάκι μου, ο  Γιώργος, πρώην καλουπατζής και μάστοράς μου όταν δουλεύαμε μαζί, θα αποφύγω τις αναφορές μου στο Κεφάλαιο του Μαρξ και θα μιλήσω απλά και καθαρά.

Continue reading →