τα κρατικά έσοδα ως πεδίο διεξαγωγής του κοινωνικού πολέμου

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

    Λίγες μέρες πριν τη λήξη της προθεσμίας υποβολής φορολογικών δηλώσεων (30 Ιουνίου), πάνω από 5.000.000 φυσικά πρόσωπα δεν έχουν κάνει το καθήκον τους προς το Κράτος και είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι θα δοθεί παράταση, την οποία πιθανόν να ακολουθήσει μια νέα. Με αφορμή αυτό το πολύ σημαντικό γεγονός, θα δούμε γιατί είναι σημαντικό, θα ήθελα σήμερα να διατυπώσω κάποιες σκέψεις που αφορούν αφενός το μέλλον των κρατικών εσόδων και αφετέρου να υποστηρίξω την γνώμη ότι τα κρατικά έσοδα θα  μετατραπούν σε ένα πεδίο διεξαγωγής του κοινωνικού πολέμου στο οποίο θα δοθούν μάχες στις οποίες μπορεί να εφαρμοστούν από την πλευρά των Υποτελών Παραγωγὠν και τα δύο βασικά αξιώματα της διεξαγωγής του κοινωνικού πολέμου: νικάμε χωρίς να πολεμάμε, πρώτα νικάμε και μετά πολεμάμε. 

Continue reading

οι σχέσεις, τα εργαλεία και το περιβάλλον είναι τα όπλα μας

φίλες κε φίλοι, καλή σας μέρα

” Ο χωρικός έχει δύο στηρίγματα: Το χωράφι που τον τρέφει και το δάσος που τον κρύβει.” Αυτά τα γράφει ο Βικτόρ Χιγκό (Ουγκό) στο αριστούργημα της γεροντικής του ηλικίας  “1793”. Και λίγο πιο κάτω μας περιγράφει τα δάση της Βανδέας στη Βρετάνη: “Το υπέδαφος μερικών δασών ήταν σαν ένα τεράστιο σφουγγάρι που το διέσχιζαν προς όλες τις κατευθύνσεις κρυφοί υπόνομοι, κελλιά και γαλαρίες. . . Στο Μπαρμπιάν, στο δάσος του Μελάκ, δεν έβλεπες κανέναν κι όμως υπήρχαν εκεί μέσα  οχτώ χιλιάδες άντρες.”

   Ο ακήρυκτος κοινωνικός πόλεμος μεταξύ του Κυρίου και του Υποτελούς Παραγωγού, όποια μορφή και να παίρνουν αυτοί οι (ιδεατοί) φορείς της κυριαρχικής σχέσης μέσα στην Ιστορία, διεξάγεται με δύο (ιδεατούς) διαφορετικούς τρόπους. Είναι δύο, και όχι παραπάνω ή παρακάτω, διότι δύο είναι οι φορείς της σχέσης. Θα μπορούσαμε να αναρωτηθούμε εάν θα έπρεπε να υποθέσουμε μήπως ένας και μόνο ένας είναι ο τρόπος της διεξαγωγής. Αναρωτιόμαστε και απαντούμε πως δεν είναι ένας διότι και λογικά και ιστορικά δεν μπορεί να είναι ένας. Μιας και είναι πόλεμος, θα υπάρχει κάτι κοινό. Ναι, υπάρχει: πρόκειται για την εμμενή  στρατηγική της αποδυνάμωσης του αντιπάλου: εάν ο καπιταλιστής επιχειρεί διαρκώς να περιορίσει την ισχύη του εργάτη, του προλετάριου, το ίδιο κάνει ή οφείλει να κάνει κι αυτός. Φαίνεται, είναι βέβαιο, ότι μέχρι στιγμής τα καταφέρνει καλύτερα ο Κύριος καπιταλιστής. Και θα δούμε γιατί.

Continue reading

Kάλεσμα (της Aόρατης Eπιτροπής)

http://www.anarxeio.gr/contents/view/kalesma-ths-aoraths-epiitrophs

ευχαριστούμε τον φίλο Γ. για την υπόδειξη

ο φίλος Θ. μας παραπέμπει και εδώ:

 http://www.scribd.com/doc/24281226/%CE%91%CF%8C%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B7-%CE%95%CF%80%CE%B9%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%80%CE%AE-%CE%9A%CE%AC%CE%BB%CE%B5%CF%83%CE%BC%CE%B1 (pdf)

 

η καταστροφή του εβρού (η κοινωνική επανάσταση) θ΄ άρχίσει σε Κύπρο-Ελλάδα

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

   Προσεγγίζουμε και αποκρυπτογραφούμε την κοινωνική πραγματικότητα από τη σκοπιά της θεωρίας της καπιταλιστικής Κυριαρχίας. Μιας και η Κυριαρχία προηγείται του καπιταλισμού, μιας και ο καπιταλισμός είναι μορφή της Κυριαρχίας, δηλαδή έννοια υποκείμενη σε αυτήν της Κυριαρχίας, η προτεραιότητα της κυριαρχικής προσέγγισης και αποκρυπτογράφησης καθίσταται σαφής, νομίζω. Όλοι οι καπιταλιστές είναι Κύριοι, όλοι οι Κύριοι όμως δεν ήταν, και δεν είναι ασφαλώς,  καπιταλιστές. Να βλέπουμε μόνο το ένα από τα δύο, δεν το επιτρέπουμε, ως άκρως ανθυγιεινό, στον εαυτό μας.

   Εδώ στην Κακιά Σχολή προκρίνουμε να βλέπουμε και να διαβάζουμε και να μυρίζουμε και να γευόμαστε και να ακούμε και να αγγίζουμε  πρώτα την Κυριαρχία και μετά τον καπιταλισμό. Με αυτόν τον τρόπο θεωρούμε ότι βλέπουμε και πιο μακριά και πιο σφαιρικά. Το βλέμμα μας δεν είναι μόνο ακτινωτό, δεν αντικρίζουμε την πραγματικότητα μόνο από ένα ακίνητο σημείο  θεώρησης με τη σκέψη να διευρύνεται σε επάλληλους κύκλους· ο τρόπος αυτός θεώρησης εξασφαλίζει μέθοδο και οργάνωση,  σκοπούς μέσα, απαραίτητα στη σκέψη και στη θεωρία· το μειονέκτημα αυτής της θεώρησης: όσο πιο μακριά βλέπεις, τόσο πιο θολά βλέπεις. Για να δεις κοντά, πρέπει να περπατήσεις, να διασχύσεις τους επάλληλους κύκλους· είναι το βλέμμα μας λοιπόν και σουλατσαδόρικο, περιπατητικό, πορευτικό, χαοτικό, αποδιοργανωτικό, σπουδαιοογελοίο, κι αν μερικές φορές ασχολούμαστε περισσότερο με το πριονίδι και τα γρέζια, τα ρινίσματα της σκέψης κι όχι με το πριόνισμα και τα αντικείμενα της εργασίας μας, ζητούμε την κατανόησή σας, από τη στιγμή μάλιστα που εσείς έχετε εξασφαλίσει τη δική μας, όταν σας βιαβεβαιώσουμε ότι θα συνεχίσουμε να ασχολούμαστε και με τα χρήσιμα απορρίματα της σκέψης· αμετανόητα και χάνοντας ενίοτε την ψυχραιμία μας, κάθε φορά που χρειάζεται. 

Continue reading

Παναΐαμ, help us: ο κοινωνικός πόλεμος στην Κύπρο· ή όλοι ή κανένας: εικοσάωρο και μισθός για όλους

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Προ δύο ή τριών ημερών, οι πολυάριθμοι διαδηλωτές τραπεζικοί υπάλληλοι στη Λευκωσία της Κύπρου διαμαρτύρονταν και φώναζαν το εξής σύνθημα: ή όλοι ή κανένας. Ως συλλέκτης  και μελετητής των κεντρικών συνθημάτων εξεγέρσεων και κοινωνικοπολιτικών επαναστάσεων, το σύνθημα μου θύμισε το ubutu, στη γλώσσα των Ζουλού, που σημαίνει ‘όλοι μαζί’ και ήταν το κεντρικό σύνθημα της πολλές δεκαετίες διαρκείσας νοτιοαφρικάνικης επανάστασης. Θα ήθελα σήμερα να συγκρίνω το ubutu με το ή όλοι ή κανένας, μιας και το κυπριακό σύνθημα προέρχεται από μια συγκυρία γενίκευσης, όξυνσης και κλιμάκωσης του κοινωνικού πολέμου, της κοινωνικής επανάστασης δηλαδή.

    Το ubutu είναι νομίζω σαφές, αν και ελλιπές. Δεν είναι όμως ελλιπές, από τη στιγμή που το ευκόλως εννοούμενο είναι πολύ ευκόλως εννοούμενο: ubutu κατά του αντιπάλου. Αλλά το ή όλοι ή κανένας φαίνεται ότι δεν είναι σαφές διότι είναι ελλιπές με ένα τρόπο που δεν μας βοηθά να εννοήσουμε το ευκόλως εννοούμενο. Μιας όμως και η απάντηση στα δύσκολα ερωτήματα αναζητείται μέσω της απλότητας, θα πρέπει να εννοήσουμε το σύνθημα ή όλοι ή κανένας ως  προεξαγγελία γενικής και διαρκούς απεργίας των τραπεζοϋπαλλήλων της Κύπρου. Ας αποκωδικοποιήσουμε λοιπόν το σύνθημα:

ή (θα εργαζόμαστε) όλοι ή κανένας

 

Continue reading

απόσταση – εγγύτητα > ατομικισμός – ομάδα (δικαιοσύνης, λήψης αποφάσεων, εργασίας) > εγκλεισμός – ελεύθερη πρόσβαση > αποβλάκωση – σκέψη > παθητικότητα – πέρασμα στην πράξη > δήλωση υποταγής – δήλωση ανυπακοής > θάνατος – ζωή

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

    Οι τρόποι με τους οποίους ο Κύριος αναπαράγει, διαιωνίζει και ενισχύει την (καπιταλιστική, σήμερα) Κυριαρχία μας υποδεικνύουν τους τρόπους με τους οποίους θα αντιμετωπίσουμε την ανηλεή και αδίστακτη επίθεση του Κυρίου κατά των Υποτελών Παραγωγών του τεράστιου κοινωνικού πλούτου, επίθεση που αποσκοπεί στην επιβολή της σπάνης και της ένδειας ώστε γονυπετείς να εκλιπαρούμε για την επιβίωσή μας και ταυτόχρονα να δηλώνουμε την υποταγή μας, τόσο έμπρακτα όσο και ρητά, χαρίζοντας έτσι στον Κύριο την πολυπόθηση ηδονή της ταπείνωσής μας.

1.  απόσταση – εγγύτητα

    Ο πρώτος τρόπος του Κυρίου είναι η απόσταση· ο δικός μας τρόπος δεν μπορεί παρά να είναι η εγγύτητα. Η απόσταση είναι εκδήλωση του φόβου και της ανησυχίας του Κυρίου έναντι των Υποτελών: πρώτη εκδήλωση της απόστασης είναι η πόλις, δηλαδή η ακρόπολις, το οχυρό, το φρούριο, το κάστρο, ο πύργος, το burg, το κρεμλίν (: φρούριο). Ο Κύριος νιώθει ασφαλής και κρύβει τον αρπαχθέντα πλούτο μόνο εάν απομακρυνθεί από το πλήθος των Υποτελών. Δεν μπορεί όμως να είναι συνεχώς απομακρυσμένος μιας και ο πλούτος παράγεται από τους Υποτελείς: οφείλει να επιτίθεται και να αποσύρεται και πάλι. Η επίθεση πρέπει να είναι ταχύτατη και η επαφή συντομότατη. Η απόσταση λοιπόν πρέπει να αρθεί χωρίς όμως να καταργηθεί. Πως θα επιτευχθεί αυτό; Με την ταχύτητα. Η ταχύτητα είναι ένας τρόπος άρσης και ταυτόχρονα διατήρησης της απόστασης. Επιπλέον, το απομακρυσμένο οχυρό πρέπει να είναι και ψηλό, όχι μόνο για να είναι δυσχερής η είσοδος σε αυτό αλλά και για να επιτυγχάνεται η ασφαλής και απρόσκοπτη  παρακολούθηση των Υποτελών: το ύψος εξασφαλίζει το πανοπτικόν, την πανταχού παρουσία του επιτηρητικού βλέμματος του Κυρίου. Ο Κύριος θα ήθελε το οχυρό του να είναι πιο μακριά και πιο ψηλό· κατέφυγε στη φαντασία για να εκπληρώσει αυτή την επιθυμία: ο ουρανός είναι το ενδιαίτημα των θεών, οπότε δεν άργησε να εμφανιστεί και η επιθυμία της πτήσης. 

       Με την εκπλήρωση όλων αυτών των επιθυμιών ο Κύριος έγινε θεός: ουδέποτε ζούσε τόσο μακριά από τους Υποτελείς και τόσο ψηλά όσο στις μέρες μας, ουδέποτε ήταν τόσο γρήγορος, ουδέποτε  το βλέμμα του αγκάλιαζε όλον τον πλανήτη (κατασκοπευτικοί δορυφόροι) όσο στις μέρες μας. Εάν όμως η απόσταση, η ταχύτητα, το ύψος και η πτήση είναι όπλα του Κυρίου, είναι κάποια από τα ιδιάζοντα χαρακτηριστικά της παραπαίουσας δυτικής Κυριαρχίας, του παρακμάζοντος δυτικού πολιτισμού, του συρρικνωνόμενου καπιταλισμού, η εγγύτητα, η βραδύτητα, το χαμηλό και το περπάτημα είναι τα βασικά χαρακτηριστικά του νέου πολιτισμού που αχνοφέγγει και υποφώσκει πίσω από την απατηλότητα του προφανούς. Είναι σκοποί και μέσα ταυτόχρονα: μέσα καταστροφής της απόστασης, της ταχύτητας, του ύψους και της πτήσης, μέσα καταστροφής της δυτικής καπιταλιστικής Κυριαρχίας.

Continue reading

οι τρεις τρόποι επίλυσης της ανεργίας και η κλιμάκωση του κοινωνικού πολέμου

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

    Μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια, μέχρι το 2018, θα ζήσουμε μια παγκόσμια οικονομική κρίση, από την οποία ο καπιταλισμός θα βγει τόσο τραυματισμένος που θα γίνει πραγματικά  επικίνδυνος. Οι πρώτες ενδείξεις είναι σαφείς ήδη από τις αρχές του 2008, με τον προηγούμενο οικονομικό κύκλο (2000-2007) να  ‘είναι ο πιο αδύναμος των τελευταίων  πενήντα χρόνων στις ΗΠΑ. τη δυτική Ευρώπη και την Ιαπωνία και αυτό παρά τα γιγαντιαία προγράμματα αναζωογόνησης της οικονομίας, που χρηματοδότησαν οι κυβερνήσεις’. Τα λόγια είναι του Ρόμπερτ Μπρέννερ, από το βιβλίο του Ό,τι είναι καλό για την Goldman Sachs είναι καλό και για τις ΗΠΑ (εκδ., μετ.  Εργατική Πάλη, 2010, Αθήνα).  Ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι  το 1973 άρχισε ένα μακρό κύμα κάμψης, το οποίο οι οικονομικές αρχές επιχείρησαν να αντιμετωπίσουν με τον μεγαλύτερο δυνατό δανεισμό, δημόσιο και ιδιωτικό, επιδοτώντας τη ζήτηση. Προσωρινά, κατάφεραν να αποτρέψουν

Continue reading

Porco Dio! ο (χαζοχαρούμενος) ανθρωποβοσκός Μπέπε Γκρίλο και το (μεταμοντέρνο) κοπάδι των αγανακτισμένων ψηφοφόρων Του

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

     Ένας νέος διάττοντας αστέρας (star) πέντε αστέρων εμφανίστηκε στην ιταλική πολιτική ατμόσφαιρα· το Κίνημα των Πέντε Αστέρων του κωμικού (γενική κτητική) Μπέπε Γκρίλο. Όπως και οι προηγούμενοι διάττοντες, και αυτός θα ακολουθήσει την ίδια πορεία: παρουσιάζεται  ξαφνικά, θα διανύσει με μεγάλη ταχύτητα τον πολιτικό ιταλικό ουρανό σχηματίζοντας μια φωτεινή γραμμή   και θα εξαφανιστεί σε ελάχιστο χρονικό διάστημα από τη στιγμή που εμφανίστηκε, χωρίς να αφήσει ίχνη. Ποιά είναι τα επιχειρήματά σου, Αθανάσιε, πώς σκέφτεσαι και φτάνεις σε αυτά τα συμπεράσματα; Είσαι βέβαιος για τα επιχειρήματά και τα συμπεράσματά σου;

    Πολύ ευχαρίστως να σας τα παραθέσω, φίλες και φίλοι. Ας ελέγξουμε όμως πρώτα τη βεβαιότητα θέτοντας δύο, κατ’  αρχήν, ερωτήματα;  Ο Μπέπε Γκρίλο είναι Κύριος; Θα σχηματίσει κυβέρνηση (μια μέρα);

    Είναι Κύριος, φίλες και φίλοι, είναι γαμάτος Κύριος, είναι και γαμώ τους Κυρίους. Να και το δράμα Του: να δούμε μια κυβέρνηση του Κινήματος των Πέντε Αστέρων.  Continue reading

προς το τέλος της κατοικίδιας δημοκρατίας: ενδείξεις μετάβασης από τη διαμαρτυρία στο πέρασμα στη πράξη

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

    Ο 20ός αιώνας έκλεισε με διαμαρτυρίες, με διαμαρτυρίες άρχισε και ο 21ος: διαμαρτυρίες κατά των πολέμων, κατά της παγκοσμιοποίησης, κατά του νεοφιλελευθερισμού, κατά της κλιματικής αλλαγής,  κατά, κατά, κατά. Όλες αυτές οι διαμαρτυρίες (διαδηλώσεις) δεν είχαν κανένα αποτέλεσμα και τα κουνήματα, που τις οργάνωσαν και τις στήριξαν, χάθηκαν από το πολιτικό και κοινωνικό προσκήνιο και δεν πρόκειται να επανεμφανιστούν ποτέ των ποτών. Αυτό είναι ένα πολύ ευχάριστο νέο, βέβαια. 

     Τη σκυτάλη της διαμαρτυρίας πήρε τώρα ο λαός, οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, οι άνεργοι από τους  ακτιβιστές της ιστορικής Αριστεράς. Οι διαμαρτυρίες κατά της λιτότητας,  κατά της ακρίβειας, κατά της ανεργίας όλο και πληθαίνουν σε ολόκληρο τον πλανήτη. Στην Ισπανία οι πορείες διαμαρτυρίας για την ανεργία και την ακρίβεια είναι καθημερινές, στη Βουλγαρία χτες εκατοντάδες χιλιάδες διαμαρτυρήθηκαν για το ακριβό ηλεκτρικό ρεύμα, σήμερα εδώ στο Ελλάντα οι απεργοί θα κατέβουν στους δρόμους και θα διαμαρτυρηθούν για τη λιτότητα και την ανεργία αλλά ποιός τους ακούει;

Τους ακούνε  οι δεκαοχτούρες και του σπουργίτια του άστεως, οι γάτες, τα σκυλιά, ο Κύριος όμως δεν τους ακούει. Δε πα να διαμαρτύρεστε! Έχετε παρατηρήσει με τι ζέση προασπίζονται το δικαίωμα της διαμαρτυρίας τα ΜΜΕ, οι βουλευτές, οι υπουργοί;  Τέσσερα χρόνια θα διαμαρτύρεστε, μια φορά θα ψηφίζετε: αυτή είναι η κοινοβουλευτική δημοκρατία· μιας και έχει περιοριστεί σε αυτά τα όρια, κι αν μάλιστα ψηφίζουμε κι από το σπίτι μας, μας επιτρέπεται να πούμε ότι θα  μετεξελιχθεί σε μια γνήσια  κατοικίδια δημοκρατία.  Τάσσονται υπέρ του δικαιώματος της διαμαρτυρίας διότι γνωρίζουν πολύ καλά ότι ο Κύριος δεν έχει καμιά απολύτως διάθεση να τους ακούσει και δεν έχει διάθεση διότι δεν τον παίρνει να ικανοποιήσει τα αιτήματα των διαμαρτυρουμένων διαδηλωτών. Ο Κύριος γνώριζε πολύ καλά ότι όλα αυτά θα συμβούν, μιας και θα ήταν, και είναι, παράγωγα της εφαρμογής του σχεδίου του. Θυμάστε πριν από τρία χρόνια μόλις που ο Λοβέρδος, ο θαυμαστής της Χρυσής Αυγής, είχε προβλέψει ανεργία 20% στα τέλη, δεν θυμάμαι ακρίβώς,  του ’11 ή του ’12;

Εάν λοιπόν ο Κύριος παραμείνει ασυγκίνητος και αμετακίνητος και αμετάπειστος, τι θα κάνουν οι Υποτελείς; Θα συνεχίσουν να διαμαρτύρονται; Θα συνεχίσουν να πηγαίνουν να ψηφίζουν γνωρίζοντας ότι εξαπατώνται, ότι ο Κύριος δεν πρόκειται να υλοποιήσει τις υποσχέσεις του και τις δεσμεύεσεις του;

Continue reading