ο Μπέος είναι Θεός: αμαρτία (ανυπακοή) και σωτηρία (υπακοή) στον Βόλο

“Αντε γαμήσου, τραμπούκε, να μου κοπεί το χέρι που σε ψηφιζα!”

” Τι να είναι αυτό το φως που με φωτίζει για μια στιγμή και με χτυπά κατάστηθα χωρίς να με πληγώνει; Τρέμω από ρίγος και λιώνω από πυρετό: τρέμω που είμαι τόσο διαφορετικός, λιώνω γιατί του μοιάζω”

‘Αγιος Αυγουστίνος, Εξομολογήσεις, 11, 9-11 (μετ.Φραγκίσκη Αμπατζοπούλου)

 

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΔΕΝ θα δυσκολευτώ να σας αποδείξω (φιλοσοφία) ή να εκφράσω την πίστη μου (θεολογία) ότι ο Μπέος είναι Θεός·  για να είμαι πιο σαφής, και Θεός. Το μόνο που θα κάνω είναι να προσθέσω κατ΄ αρχάς σε αυτό που έγραψε ο Άγιος Αυγουστίνος ένα εδάφιο από τον Ερμή τον Τρισμέγιστο (δεν είναι συγγραφέας, συλλογή μυστικιστικών, προχριστιανικών κειμένων είναι, Λόγος Ι΄, κλείδα 25) : ” θα τολμούσαμε να πούμε ότι ο επίγειος άνθρωπος είναι θνητός θεός και ο ουράνιος θεός είναι αθάνατος άνθρωπος”.  Ο Μπέος είναι θνητός θεός, είναι και Θεός, είναι  Θεός. Και δεν  είναι Θεός και είναι  Θεός. Δεν παίζω με τις λέξεις. Μεταξύ του Φυσικού Μπέου και του Υπερβατικού Θεού υπάρχει αναμφισβήτητη ομοιότητα και ριζική ανομοιότητα –  ετερότητα, θα τη λέγαμε. Αυτή η αντιφατική συνάφεια μεταξύ του Απολύτου (του Θεού, που δεν σχετίζεται και δεν εξαρτάται κατ΄ απόλυτο τρόπο, δηλαδή από τίποτα και από κανέναν και καμιά) και του Σχετικού (του ανθρώπου, που δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς να σχετίζεται και να εξαρτάται από τη φύση και τους άλλους) είναι ο θεμέλιος λίθος όλων των ειδών της Θεολογίας που έχουν εμφανιστεί εδώ και δυο και βάλε χιλιετίες: της Καταφατικής, της Αποφατικής, του Μυστικισμού αλλά και του Αθεϊσμού. Εφ όσον ο Μπέος είναι όμοιος με τον Θεό, είναι Θεός. – Τελεία και  κάβλα, με συγχωρείτε, και παύλα.

Continue reading

μεσήλικας γυναίκα υπουργός, μητέρα, κάθεται στη στάση λεωφορείου και τρώει το κολατσιό της μέσα από πλαστικό τάπερ!

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΕΙΔΑ στο fb τη φωτογραφία και διάβασα το κείμενο που τη σχολίαζε –  δεν τα θυμάμαι καλά, μου διαφεύγουν λεπτομέρειες αλλά τα πράγματα είναι σε γενικές γραμμές όπως τα περιγράφει ο τίτλος του κειμένου. Η υπουργός είναι μάλλον Σουηδέζα, δεν έχει όμως και πολύ μεγάλη σημασία. Ο θαυμασμός ξεχείλιζε από το κείμενο και χυνόταν παντού. Και δεν είναι θαυμασμός λίγων, είναι πολλών. Και βέβαια η συγκριση με την συμπεριφορά των υπουργών της Ελλάδας ή του μεσογειακού νότου είναι αναπόφευκτη: αυτός είναι πολιτικός πολιτισμός, αυτή είναι συμπεριφορά υπουργού. Παρόμοια περιστατικά σκάνε μύτη συχνά πυκνά: υπουργοί που πάνε με το ποδήλατό τους στο υπουργείο, με το λεωφορείο, με τα  πόδια. Κάποιοι δικοί μας και δικές μας, όχι μόνο αριστεροί και αριστερές,  εδώ πέρα τους μιμούνται. Πρωθυπουργός (Α. Τσίπρας) δεν φοράει γραβάτα, υπουργός αγγλοτραφής (Ε. Τσιριμώκος)  δεν αποχωρίζεται το μπλουτζίν του και το σακκίδιό του, βουλευτές με αλογοουρά (Κουράκης), και ο μέγας Βαρουφάκης με το μοτοσικλέτα του και το σακκίδιό του. Ο οποίος δεν ξέρει τι έχει, ξέρει όμως ότι έχει σύζυγο κόρη βιομηχάνου και εννιά (9) πολυτελή αυτοκίνητα. Σε όσους και όσες θαυμάζουν και εκτιμούν αυτή την απλή, λαϊκή συμπεριφορά θα ήθελα να τους ρωτήσω κάτι, μάλλον πολλά, και να εκφράσω και κάποιες επιφυλάξεις και ενστάσεις που δεν έχουν σκεφτεί. Αυτή η συμπεριφορά είναι μια αβίαστη συμπεριφορά ή είναι αποτέλεσμα παρακολούθησης πολλών σεμιναρίων και  μαθημάτων πανεπιστημιακού επιπέδου  (ιστορίας, πολιτικής, κοινωνικής και ιστορικής ψυχολογίας, κοινωνιολογίας των επαναστάσεων και των εξεγέρσεων); 

Continue reading

αρχή, προστασία, μοίρα: οι ποιμενικές ρίζες της δυτικής Κυριαρχίας

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΕΝΩ ο Κύριος βλέπει και γνωρίζει τους Υποτελείς, οι Υποτελείς ούτε βλέπουν ούτε γνωρίζουν τον Κύριο και την Κυριαρχία. Και είναι τόσο πολλά αυτά που δεν βλέπουν και δεν γνωρίζουν που θα τα εκθέσουμε ένα άλλο πρωινό. Και θα εξετάσουμε βέβαια και τα ερωτήματα: γιατί δεν τα βλέπουν και δεν τα γνωρίζουν; Τι βλέπουν και τι γνωρίζουν; Τι επιδεικνύει, και γιατί, τι κρύβει, και γιατί,  ο Κύριος;  Νομίζω ότι όλα αυτά τα ζητήματα θα είναι πολύ σημαντικά για όσους και όσες θέλουν να καταλύσουν την Κυριαρχία. Και είναι επίσης πολύ σημαντικά γιατί δεν μας επιτρέπεται να αποφύγουμε το ερώτημα: μπορούν οι Υποτελείς να καταλύσουν την Κυριαρχία;

ΑΓΝΟΟΥΜΕ ότι η δυτική Κυριαρχία έχει ποιμενικές ρίζες. Το αγνοεί ο μαρξισμός, το αγνοεί ο αναρχισμός, το αγνοεί η Σχολής της Φραγκφούρτης, το αγνοεί συνολικά ο λεγόμενος δυτικός μαρξισμός.  Εάν η δυτική Κυριαρχία έχει ποιμενικές ρίζες, τότε θα υπάρχουν ποιμενικά χαρακτηριστικά, σε όλες τις μορφές της (δουλοκτητική, φεουδαρχική, καπιταλιστική). Υπάρχουν. Δεν υπάρχουν απλώς και μόνο χαρακτηριστικά, υπάρχει το ιδιάζον χαρακτηριστικό, το οποίο είναι ποιμενικής προέλευσης: η απέχθεια προς τη μείωση της ισχύος και του πλούτου, άλλως, η επιθυμία, η εμμονή της αύξησης της διαθέσιμης ισχύος.

Continue reading

Ο Κύριος Πρόεδρος κοντά στους πλημμυροπαθείς, λιμοκτονούντες, αστέγους Υποτελείς

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Ο Κύριος είναι ελεήμων και φιλάνθρωπος, δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία πια. Τον βλέπουμε να σπεύδει αμέσως να επισκεφτεί τα θύματα των πλημμυρών, της ξηρασίας, των επιδημιών, της ανέχειας, των λιμών, της εξαθλίωσης και της φτώχειας. Καθημερινά πια βλέπουμε στην οθόνη της τηλεόρασης Προέδρους και πρωθυπουργούς, μόνοι τους ή με τις συζύγους τους, πολύ συχνά αυτές μόνες τους, αστέρια του κινηματογράφου, του αθλητισμού και του τραγουδιού να έρχονται σε άμεση επαφή με τα θύματα φυσικών και κοινωνικών καταστροφών, να συζητάνε μαζί τους, να παίρνουν αγκαλιά μικρά παιδιά, να τους συμπαραστέκονται. Κάποιοι από αυτούς βάζουν το χέρι στην τσέπη τους –  ο Τράμπ έδωσε από την περιουσία του 1 εκ. δολάρια στους πλημμυροπαθείς του Τέξας, πριν λίγο καιρό. Είναι πολύ τρέντι πάμπλουτοι καπιταλιστές να ιδρύουν φιλανθρωπικά ιδρύματα.

Continue reading

ο Κύριος και οι Κύριοι

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Φίλος της Σχολής μου ζήτησε να διευκρινίσω τι εννοώ με τον όρο Κύριος και σπεύδω να απαντήσω. Αναρωτιέται, ένας είναι ο Κύριος ή πολλοί;

Μεταξύ των ανθρώπων ως κοινωνικών όντων είναι δυνατόν να συναφθούν δύο είδη κοινωνικών σχέσεων:  η συνεργασιακή και η κυριαρχική. Στην πρώτη, οι δύο φορείς της σχέσης, που μπορεί να είναι πρόσωπα ή ομάδες ή τάξεις ή και λαοί, συμβιώνουν και συνεργάζονται με σκοπό την από κοινού επίλυση των αναπόφευκτων προβλημάτων και δυσχερειών που ανά πάσα στιγμή μπορεί να προκύψουν σε μια κοινωνία. Το αποτέλεσμα αυτής της σχέσης είναι η καλλιέργεια των ικανοτήτων και των δύο φορέων της σχέσης και αυτός είναι ο λόγος που αποκαλώ τη σχέση αυτή πλεονική.

Continue reading

τα [δεύτερα] θεωνύμια

Ο ΘΕΟΣ – η δυναμοδύναμις των δυνάμεων – ο κύριος των κυριευόντων –  η κυριότης των κυριοτήτων –  ο δεσμεύων εν ασθενεία – ο απειράκις άπειρος – η ταχύτης –  ο στιγμάρχης – ο του νυν άρχων – ο του παρωχηκότος δεσπότης –  ο του ενεστώτος βασιλεύς – ο του μέλλοντος κύριος – ο υπερυπέροπλος –  ο φρικτός νοηθήναι – ο τύχης ανώτερος – ο τεινοδοκίδας – ο χθονερπιτονεμετεργάτης –  ο πάντα προς το συμφέρον οικονομών –  ο τα ασθενή ενδυναμών –  ο συμπαντάρχης –  ο του πολυπλόκου πεπτικού συστήματος των μυιών πάνσοφος δημιουργός –  ο τους πληροφοριοδότας αμείβων –  η πηγή της διαταγής –  ο εκδικησιάρχης –  η αυθεντία των αυθεντιών –  ο αυθέντης των αυθεντών –  ο τον υιόν του σταυρώσας –  ο λιμών και καταποντισμών υπέρσοφος παραγωγεύς –  η της καταστροφής πηγή –  η αυτοϊκανοποίησις –  ο τον αυνανισμόν καταδεδιωκώς –  ο την πεολεχίαν τιμωρών –  ο

Continue reading

πίκρα: η γεύση του Κυρίου

φίλες και φίλοι, καλή σας

ΔΕΝ θυμάμαι εάν το διάβασα ή το άκουσα –  μάλλον το άκουσα. Θυμάμαι όμως ότι συμφώνησα αμέσως και μάλιστα ενθουσιωδώς: η πίκρα είναι η γεύση των αριστοκρατών, του Κυρίου, όπως η όραση είναι η αίσθησή τους. Πέρασε πολύς καιρός για να κατανοήσω,  ως αθεράπευτο θύμα του πάθους της γνώσης, και το αμέσως και το ενθουσιωδώς.

ΕΑΝ όμως η πίκρα είναι αριστοκρατική γεύση, αυτό σημαίνει ότι δεν αρέσει  στους Υποτελείς; Και ποια θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι η γεύση των Υποτελών; Τα ερωτήματα αυτά είναι πρόφαση για να φέρω στο προσκήνιο ένα άλλο ερώτημα, στο οποίο θα απαντήσω ευθέως:  ποιος μπορεί να είναι, ποιος είναι πιο ευτυχισμένος, ο Κύριος ή ο Υποτελής; Αυτό δεν σημαίνει ότι όλοι οι Υποτελείς είναι ευτυχισμένοι, αν είναι δυνατόν, αλλά ότι δεν μπορείς να είσαι ευτυχισμένος εάν δεν είσαι Υποτελής. Θα μου πείτε βέβαια, μα τι είναι ευτυχία, ποια είναι η ευτυχία; Θα σας απαντήσω αμέσως:  είναι η ικανότητα να υποφέρω την τραγικότητα της ζωής, να αντιμετωπίσω τον θάνατο, όχι τον Θάνατο, είναι αυτό που συνδέεται με αυτήν, το γέλιο δηλαδή, ο μεγάλος αντίπαλος του Θανάτου, είναι η ταύτιση του πρέπει και του θέλω, το θελωπρέπει, είναι η καλή παρέα, είναι η ικανότητα του εγγράφειν εις τους όρχεις και εις την κλειτορίδα την μάταιη σοβαρότητα του κόσμου τούτου, η ικανότητα δηλαδή του γλεντιού.

Continue reading

για το θέλγητρο του Κυρίου: ή γιος (και εγγονός) ή γαμιάς· (ή, και γιος και γαμιάς)

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΕΑΝ ψήφιζαν μόνο οι γυναίκες, ο ΣΥΡΙΖΑ θα εξασφάλιζε πολύ άνετα αυτοδυναμία. Πρόκειται περί βεβαιότητας. Η βεβαιότητα αυτή μας ωθεί να κάνουμε κάποιες σκέψεις πάνω σε ένα υπό διερεύνηση ζήτημα – το ζήτημα του θελγήτρου του Κυρίου, του θελκτικού, ελκυστικού, τραβηχτικού Κυρίου·  του θελγήτρου της Κυριαρχίας, της Κυριαρχίας ως θέλγητρο. Δεν είναι οι μόνες που θα κάνουμε. Τα αποτελέσματα των εκλογών εγείρουν πολλά ζητήματα, κάποια καινοφανή – θα τα εξετάσουμε όλα, όσα τουλάχιστον έχω αντιληφθεί,  τις επόμενες μέρες. Σήμερα θα τα αναφέρω μόνο και θα περιοριστώ να εξετάσω μια πτυχή του ενός από αυτά – τη σχέση του Κυρίου με τη γυναίκα και κυρίως με την υποτελή γυναίκα. Να τα άλλα ζητήματα: της αυτοακύρωσης του λόγου του Κυρίου ως η υψίστη έκφανση του λόγου της απάτης, της αποχής, της αυτοεξαπάτησης, της μίμησης, της ανθρωποβοσκητικής, του μικροαστικού ηρωισμού, της προδοσίας της ομάδας.

ΠΡΟΤΙΜΩ τη λέξη θέλγητρο από τη λέξη γοητεία. Η πρώτη δηλώνει μεν ό,τι και η γοητεία, την ελκτική δύναμη που διαθέτει κάποιος, την οποία και ασκεί – θα δούμε πως και με ποιους σκοπούς – δηλώνει όμως και κάτι άλλο: το μέσον που διαθέτει η ελκτική Ισχύς και με το οποίο επιτυγχάνεται η έλξη. Η κατάληξη -τρον δηλώνει το μέσον (άροτρον – το μέσον με το οποίο οργώνουμε, αρόω – πρβλ. κάτοπτρο, ανάκλιντρο, σκήπτρο, σκιάχτρο  και άλλα πολλά). Το θέλγητρο είναι το μέσον με το οποίο θέλγουμε, ελκύουμε, τραβάμε, μαγεύουμε, καταπραΰνουμε, μαγνητίζουμε, έως και υπνωτίζουμε). Στα αρχαία ελληνικά το θέλγητρον είναι κάθε τι που θέλγει, το μαγικό μέσο, το μαγικό φίλτρο, ενώ το θελκτήριον είναι και το μέσον και η ελκτική δύναμη, η γοητεία.

ΔΕΝ έχουμε εξετάσει το ζήτημα του θελγήτρου του Κυρίου, της ελκτικής, ελκυστικής, τραβηχτικής δύναμης που διαθέτει. Δεν μας επιτρέπεται να το αρνηθούμε. Ο Κύριος διαθέτει θέλγητρο, γοητεία, ελκτική δύναμη, επειδή διαθέτει θέλγητρα, πολλά μάλιστα. Όσα πιο πολλά διαθέτει, τόσο πιο μεγάλη και πολύπλευρη η θελκτική Ισχύς Του: νεαρή ηλικία, νιάτα δηλαδή, άρα σωματική δύναμη, άρα υγεία, άρα μακριά από τον θάνατο, άρα σεξουαλική δύναμη· ήπιος λόγος, άρα αποφυγή της βίας, απάτη, φήμη, πλούτος, ισχύς· ικανότητα και  δυνατότητα σχεδιασμού, δημιουργίας, επινόησης του μέλλοντος, εκπλήρωσης επιθυμιών, επιβολής ελέγχου. Αυτά είναι τα θέλγητρά του και τα χρησιμοποιεί συστηματικά, συνειδητά, προγραμματισμένα, μελετημένα – με μεγάλη αποτελεσματικότητα.

Continue reading