δεν μας χωράνε όλους οι φυλακές

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Αυτό το σύνθημα κυκλοφορεί στην πιάτσα, στην αγορά, στα καφενεία, στα ψιλικατζίδικα, στις λαϊκές και στα παζάρια (-Αυτά τα χόρτα είναι άγρια; –  Δεν τα βλέπεις, δεμένα τα έχω), στο δρόμο, στα λεωφορεία· όπως όλα τα συνθήματα των εξεγέρσεων και των επαναστάσεων καταγράφει και συνοψίζει ανάγκες, επιθυμίες, στρατηγικές. Καταγράφει την αποφασιστικότητα για ανυπακοή, για γενικευμένη, από αδυναμία ή απροθυμία, στάση πληρωμών, για τη διεξαγωγή της μάχης όχι στο γήπεδο του Κυρίου, στο γήπεδο της ένοπλης βίας, αλλά στο δικό μας γήπεδο, στο γήπεδο του χρήματος, το οποίο δεν είναι τίποτα άλλο παρά αντεστραμμένος κομμουνισμός.

Continue reading

κομμουνιστική πρόταση ανάγνωσης της Θείας Κωμωδίας του Ντάντε (Δάντη): το Καθαρτήριο ως μετάβαση από την Κυριαρχία (Κόλαση) στον Κομμουνισμό (Παράδεισος)

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Από τους εκατό που θα δοκιμάσουν χασίσι, οι 90 δεν θα το επαναλάβουν· από τους εκατό που θα δοκιμάσουν πρέζα (ηρωίνη) και οι εκατό θα το επαναλάβουν: το χασίσι είναι ένας μεγεθυντικός φακός που μεγαλώνει αυτά που νιώθουμε –  εάν είμαστε αγχωμένοι, θα αγχωθούμε περισσότερο· εάν είμαστε χαρούμενοι, θα χαρούμε πιο πολύ· με τη πρέζα όμως κάθε πόνος και άγχος εξαφανίζονται. Η Ανωτάτη Σχολή Κακών Τεχνών είναι χασίσι, δεν είναι πρέζα: από τους εκατό επισκέπτες αναγνώστες οι 98 το βάζουν στα πόδια κι ακόμα τρέχουν, πολλοί με χεσμένα τα βρακιά.

Ασφαλώς και δεν τους κατηγορώ –  τους συμμερίζομαι, φροντίζουν όπως μπορούν την πνευματική και ψυχική τους ισορροπία. Γνωρίζω πολύ καλά τι τους ενοχλεί, και δεν είναι ένα, είναι πολλά. Είναι η κριτική στον ηρωισμό (και τον επαναστατικό),  είναι η προτεινόμενη γενεαλογία της ποιμενικής καταγωγής δυτικής Κυριαρχίας σε όλες τις εκφάνσεις της και εκδηλώσεις της, της τεχνοεπιστήμης λόγου χάριν, είναι η αποδοχή του πεπερασμένου της ύπαρξής μας, της παντελούς αδυναμίας μας να γίνουμε αθάνατοι, να γίνουμε πιο ισχυροί από τη φύση, είναι η συνειδητή απόπειρα κλονισμού αντιλήψεων, ιδεών, γνώσεων, κωδίκων συμπεριφοράς των Υποτελών που μιμούνται τον Κύριο με αμοιβή ένα πιάτο σκατά.

Εκείνο όμως που ενοχλεί πιο πολύ είναι η προσέγγιση, η ερμηνεία της φύσης και της κοινωνίας, της επιστήμης και της λογοτεχνίας, της τέχνης και της θρησκείας, της ιστορίας και της καθημερινότητας, από τη σκοπιά του κομμουνισμού. Διαβάζουν τη λέξη κομμουνισμός και κοιτάνε αριστερά και δεξιά να φύγουν με χίλια, να αποφύγουν αυτό το βδέλυγμα, αυτό το άγος, αυτή την κατάρα, αυτή την πανούκλα, αυτό το έγκλημα, αυτή την αμαρτία, αυτό το αποτρόπαιο φόβητρο.

Πόσος φόβος προκαλείται όταν η αμφιβολία πλήξει τη σιγουριά!  Δεν είναι δικά μου λόγια, είναι του Ντάντε (Καθαρτήριο, ΙΧ, 64-66, μετ. Γιωργής Κότσιρας, εκδ. Σ. Ι. Ζαχαρόπουλος).

Continue reading

θα τον αγαπήσουμε τον κομμουνισμό: πόσο συχνά αλλάζουμε τρόπο ζωής (χωρίς να το θέλουμε)!

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

OLYMPUS DIGITAL CAMERA      Χτες ζούσα μόνος, ήμουν εργένης, σήμερα ζω με γυναίκα· χτες συμβίωνα με γυναίκα, σήμερα ζω  μόνος· χτες ήμουν παιδί, σήμερα είμαι έφηβος· χτες ήμουν ενήλικος, σήμερα είμαι γέρος· προχτές είχα δουλείά, σήμερα είμαι άνεργος· προχτές ήμουν άνεργος, σήμερα βρήκα δουλείά· χτες ζούσα σε πόλη, σήμερα σε χωριό·  χτές ζούσα σε χωριό, σήμερα σε πόλη· χτες είχα επιχείρηση δική μου και κονόμαγα χοντρά φράγκα, σήμερα έχω χρεωκοπήσει· χτες ζούσα στην Ελλάδα, σήμερα ζω στη Γερμανία· χτες ήμουν υγιής, σήμερα είμαι άρρωστος· χτες ήμουν άρρωστος, σήμερα είμαι υγιής· χτες δεν είχα καρκίνο, σήμερα έχω· χτες είχα πόδια, σήμερα δεν έχω· χτες περπατούσα στην πόλη αγκαλιά με τη κοπελιά, σήμερα είμαι μέσα, στη φυλάκα· χτες ήμουν μαθητής, σήμερα είμαι φοιτητής·  χτες ήμουν φοιτητής, σήμερα δουλεύω· χτες δεν είχα γαμήσει, ήμουν παρθένος, σήμερα έχω τη γεύση του μουνιού στο στόμα μου . . 

Continue reading

κατάργηση της υποχρεωτικής (κρατικής) εκπαίδευσης: πως θα θέλαμε να ήταν το σχολείο

https://www.badarts.gr/2012/03/%cf%80%cf%89%cf%82-%ce%b8%ce%b1-%ce%b8%ce%ad%ce%bb%ce%b1%ce%bc%ce%b5-%ce%bd%ce%b1-%ce%ae%cf%84%ce%b1%ce%bd-%cf%84%ce%bf-%cf%83%cf%87%ce%bf%ce%bb%ce%b5%ce%af%ce%bf/

ο κομμουνισμός του θανάτου

τρέχεις; τρέχω· που τρέχεις; εδώ !

(επιτύμβιο επίγραμμα του 4ου μ. Χ. αιώνα, κάπου στη Συρία)

καλή αντάμωση, πρώτα η Ζωή, στις 11 Οκτωβρίου. . .

κάθε μέρα κομμουνισμός!

πεθαίνοντας στην Αμυγδαλέζα

πεθαίνοντας στην Αμυγδαλέζα

στη μνήμη του Ahmad Mohamed Farogh

 του λαμπε ρατ

Με ρωτάτε για ποιους λόγους παίρνω μέρος στην Αντίσταση. Είναι ένα ερώτημα που δεν έχει νόημα για ανθρώπους σαν και μένα. Δεν φανταζόμουν τον εαυτό μου αλλού, αυτό είναι όλο. Μου φαινόταν, και θα μου φαίνεται πάντα, ότι δεν γίνεται να είσαι με το μέρος των στρατοπέδων συγκέντρωσης. Κατάλαβα, λοιπόν, ότι μισούσα λιγότερο τη βία από τους θεσμούς της βίας.

Albert Camus

 

    Ένας πακιστανός λιγότερος, θα χλευάσουν οι καριόληδες. Κι αυτή η χώρα έχει μπόλικους. Τους τρώμε στη μάπα καθημερινά. Αυτούς και τα μίση τους. Αυτούς και τα κόμπλεξ τους. Αναίσθητοι, κυνικοί, υποτακτικοί, γυμνοσάλιαγκες, αυλοκόλακες, εθελόδουλοι. Οι πακιστανοί και οι άλλοι κρατούμενοι στο στρατόπεδο της Αμυγδαλέζας όμως έχουν ακόμα την καρδιά τους ζεστή, παρόλο που έχουν την ψυχή τους στο στόμα. Και τους φτύνουν, όλους αυτούς, κατάμουτρα. Όχι στην κυριολεξία· γιατί οι τρόποι τους δεν τους το επιτρέπουν. Βρίσκονται σε ξένη χώρα και σέβονται τους «ντόπιους», όταν βέβαια κι αυτοί τους σέβονται. Τους φτύνουν με το καθαρό βλέμμα και το πικραμένο χαμόγελό τους, με την αξιοπρεπή στάση τους, την υπομονή, τη δύναμη και το σθένος τους. Αρετές που πηγάζουν και από τη βαθιά θρησκευτική πίστη τους. Όχι, φίλοι και φίλες του Νίκου Μαζιώτη, δεν είναι ήρωες ούτε και μάρτυρες. Δεν παίζουν στα κανάλια. Δεν ταυτίζεται κανείς μαζί τους. Δεν θα μιλάνε στο μέλλον για τα ανδραγαθήματά τους, για την αδιαλλαξία τους, για την τόλμη τους. Δεν θα πεθάνουν ποτέ με το όπλο στο χέρι. Είναι common people, σαν εσένα και σαν εμένα. Πεθαίνουν όμως σαν «τα σκυλιά στο αμπέλι». Κι αυτό δεν είναι

 

Continue reading

ζω για την παρέα, όχι για την συμφωνία·

Ιερός Αυγουστίνος:

Μην απελπίζεστε – ένας από τους  ληστές σώθηκε.

Μην προτρέχετε – ένας από τους  ληστές καταδικάστηκε.  

 

 

     φἰλες και φίλοι, καλή σας μέρα

   Φαντάζομαι πως μπορώ να εικάσω τι θα συζητούσαμε όταν σε βαθειά γεράματα, περιμένοντας τον Γκοντό, τον ακατάλυτο θάνατο, καθόμασταν σε ένα τραπέζι και πίναμε το κρασάκι μας ο Νίκος Μαζιώτης, ο Γιάννης Τζανάκος, ο Μιχάλης (kleovis), o Άκης Γαβριηλίδης, φίλοι από τα μπλογκ Αθέμιτα και Eagainst και ο Αθανάσιος Τριανταφυλλιά Δρατζίδης. Τί θα μας ενδιέφερε, να απολαύσουμε την παρέα ή να πείσουμε τους άλλους να συμφωνήσουν με τις δικές μας απόψεις; Απόλαυση της παρέας σημαίνει ελευθερία και ευρύτητα πνεύματος, που ερείζεται στην διαπίστωση ότι κριτής δεν μπορεί παρά να είναι ο χρόνος· σημαἰνει ακόμα ότι διακριτικότητα είναι να είσαι στην παρέα σαν να μην είσαι εκεί.

 

Continue reading

crime of passion και ταξική πάλη: οι κοινωνίες αλλάζουν πολύ αργά, όταν δεν αλλάζουν πολύ γρήγορα

     φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

    Πριν πολλά χρόνια, έγινε στην Αθήνα ένα έγκλημα πάθους που όσοι το άκουσαν και το διάβασαν δεν θα το ξεχάσουν μέχρι να πεθάνουν. Μια κοπέλα, γύρω στα είκοσι, αραβωνιασμένη, ήθελε να βγει, να πάει να χορέψει, αλλά ο αραβωνιαστικός της δεν την άφηνε. Επέμενε, τσακώθηκαν, την σκότωσε, την έκανε κομμάτια και μετά πέταξε τα τεμάχια στον κάδο των σκουπιδιών. Ο δράστης πήγε φυλακή, και μέσα εκεί διάβασε κι έγινε ψυχοθεραπευτής! Μα την Παναγία. Ονομάζεται Φραντζής, το όνομα του δεν το θυμάμαι. Να ένα άλλο έγκλημα πάθους: Πριν λίγους μήνες, πάλι στην Αθήνα,  ένας φοιτητής πέταξε από το μπαλκόνι του πέμπτου ορόφου τη φίλη του γιατί επέμενε να συνεχίζει να δουλεύει σε κωλόμπαρο.

   Πολλά εγκλήματα πάθους γίνονται, φίλες και φίλοι , και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη και στον κόσμο όλον, κάθε μέρα, κάθε μήνα, κάθε χρόνο. Σχεδόν όλα γίνονται σε πατριαρχικές κοινωνίες, ποιμενικής προέλευσης,τόσο του δυτικού πολιτισμού όσο και του ισλαμικού. Πολύ λιγότερα γίνονται στη κινέζικη πατριαρχική κοινωνία. Δεν μας παραξενεύει λοιπόν η διαπίστωση ότι τα θύματα είναι σχεδόν πάντα γυναίκες. Φαίνεται πως είναι η ορατή πλευρά ενός ακήρυκτου, διάχυτου και μοριακού κοινωνικού πολέμου μεταξύ του άνδρα και της γυναίκας. Κι ενώ στις δυτικές κοινωνίες και στην κινέζικη, το Κράτος τιμωρεί τους δράστες, στις ισλαμικές χώρες είναι το ίδιο, σε συνεργασία με τους δυνάμει δράστες,  που αναλαμβάνει αν διεκπεραιώσει τον φόνο (με λιθοβολισμό ή με απαγχονισμό).

   Τα εγκλήματα πάθους εγείρουν πληθώρα ερωτημάτων και ζητημάτων. Πάντα γίνονταν, σε όλες τις κοινωνίες του παρελθόντος;  Υπάρχουν κάποιες εποχές όπου παρατηρείται έξαρση;  Υπάρχει το ενδεχόμενο να πάψουν να γίνονται; Γιατί η προοπτική της εξάλειψής τους δεν είναι μέρος του προγράμματος των κομμάτων, δεξιάς και Αριστεράς;  Εάν η εξάλειψη των εγκλημάτων πάθους είναι ένας από τους σκοπούς της κοινωνικής επανάστασης,  μπορεί να πραγματοποιηθεί άμεσα και γρήγορα;  Μπορεί να εξαλειφθούν τα εγκλήματα πάθους,  αν δεν εξαλειφθεί η πατριαρχία και η πυρηνική οικογένεια;  Είναι δυνατόν να εξαλειφθούν;  Είναι από τη φύση τους ζηλιάρηδες, παθολογικά ή μή, οι άνδρες και οι γυναίκες;  Εάν ο άνθρωπος δεν είναι μονογαμικός, γιατί γίνονται εγκλήματα πάθους;  Μπορούμε να εξηγήσουμε και να αντιμετωπίσουμε τα εγκλήματα πάθους καταφεύγοντας στην ταξική πάλη;  Παρατηρείται ή όχι η συρρίκνωση της πατριαρχίας, που μετράει μερικές χιλιετίες ζωής και ύπαρξης;  Πόσο γρήγορα μπορεί να εξαλειφθεί η πατριαρχία;  Είναι δυνατόν οι κοινωνίες να αλλάξουν γρήγορα;  Μπορεί μια κοινωνία να αλλάξει κατά τη διάρκεια μιας 70χρονης, 80χρονης ζωής του ανθρώπου;  Εάν οι κοινωνίες αλλάζουν τόσο αργά, γιατί ελπίζουμε και πιστεύουμε σε επαναστατικά οράματα, γιατί αγχωνόμαστε και πιέζουμε καταστάσεις, με αποτέλεσμα να απελπιζόμαστε και να παραιτούμαστε; 

 

Continue reading