φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
Διαβάζουμε στον Παυσανία (Ελλάδος περιήγησις, VI 9.6-7) ότι στην Ολυμπιάδα του 496 (π. Χ.) κάποιος Κλεομήδης από την Αστυπάλαια σκότωσε στη πυγμαχία τον Ίκκο από την Επίδαυρο. Οι ελλανοδίκες του αφαίρεσαν τη νίκη και ο Κλεόβουλος πήρε ανάποδες (έκφρων εγένετο, έχασε τα μυαλά του) από τη λύπη του και γύρισε στην Αστυπάλαια. Για να ισοφαριστεί το κακό που του έκαναν, έκανε το εξής κακό: μπήκε σε ένα σχολείο (διδασκαλείον) , σε ένα χώρο που ήταν μαζεμένα περίπου εξήντα παιδιά, και γκρέμισε τη κεντρική ξύλινη κολόνα που στήριζε την οροφή. Ο Παυσανίας δεν μας λέει εάν υπήρξαν θύματα, μας λέει όμως ότι οι γονείς των παιδιών τον πήραν με τις πέτρες (καταλιθούμενος) και θα του φορούσαν πέτρινο χιτώνα εάν δεν προλάβαινε να βρει καταφύγιο σε ναό της Αθηνάς.
Τι ήταν η νίκη, ο φόνος του Ίκκου από τον Κλεομήδη, κατά τη διεξαγωγή του αγωνίσματος της πυγμαχίας; Ήταν άθλος ή αθλιότητα; Οι ελλανοδίκες έκριναν ότι ήταν αθλιότητα, ο Κλεομήδης όμως θεώρησε ότι ήταν άθλος, όπως κάθε νίκη άλλωστε. Η διαφορετική εκτίμηση οφείλεται στο γεγονός ότι το αγώνισμα της πυγμαχίας (και του παγκρατίου) ήταν μια πραγματική μάχη και στη μάχη η νίκη (υπεροχή, φόνος) και η ήττα (υποταγή, θάνατος) είναι δύο αναπότρεπτα αποτελέσματα. Ο Παυσανίας γράφει ότι έν τη μάχη, κατά διάρκεια της μάχης σκότωσε ο Κλεομήδης τον Ίκκο. Ποιος έχει δίκιο;
Θα αφήσουμε το ερώτημα αναπάντητο, προς το παρόν. Θα θέσουμε όμως ένα άλλο. Η λέξη αθλητής προέρχεται από τη λέξη άθλος. Οι αρχαίοι΄Έλληνες λάτρευαν και τους άθλους (κατορθώματα) και τους αθλητές, έτσι δεν είναι; Έτσι είναι. Γιατί όμως από τη λέξη άθλος προέρχεται το επίθετο άθλιος και από αυτό η αθλιότητα και η εξαθλίωση; Με την απάντηση αυτού του ερωτήματος θα καταπιαστούμε σήμερα, φίλες και φίλοι, αφού πρώτα πιω ένα καφεδάκι και καπινίσω ένα τσιγαράκι νικοτίνης.