(η) φιλοσοφία του Υποτελούς είναι η προετοιμασία της επανάστασης

αφού (η) φιλοσοφία του Υποτελούς είναι η προετοιμασία της επανάστασης, τρία θα είναι τα κομβικά ζητήματα που συνζητά:  η επανάσταση, ο Υποτελής, η προετοιμασία

είμαι Υποτελής, ζω με Υποτελείς, είμαι με τους Υποτελείς –  πέραν τούτων δεν έχω τίποτα άλλο απολύτως να προσθέσω ούτε να αφαιρέσω-  ούτε επιχειρήματα ούτε υποθέσεις εργασίας ούτε παραπομπές ούτε βιβλιογραφία –  έχω τον πόνο μου και μου φτάνει και μου περισσεύει. εάν δεν είσαι Υποτελής, ο μόνος τρόπος που ξέρω να κουβεντιάζω μαζί σου είναι ο (κοινωνικός) πόλεμος· έτσι μου μάθανε από μικρό, μου άρεσε και συνεχίζει να μου αρέσει· εάν δεν θα μου αρέσει, θα σε ενημερώσω, Κύριε. εάν είσαι υποτελής, συνζητάμε με επιχειρήματα και σύγκρουση την ώρα που τρώμε και πίνουμε · άλλη ώρα δεν έχω στη διάθεσή μου γιατί και τις κότες πρέπει να ταΐσουμε και το αμπέλι να φυτέψουμε και τον αρακά να σπείρουμε.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Βγήκα στο μπαλκόνι να πάρω ξύλα, ν΄ανάψω τη σόμπα και τι να δω, ρίχνει ένα χιόνι, ένα χιόνι!

ΘΑ ήθελα, φίλες και φίλοι, να ζω με πέντε γυναίκες και να είμαι ένας από τους πέντε άνδρες με τους οποίους θα ζούσαν οι γυναίκες. Όλες και όλοι θα σκεφτείτε ότι αυτό δεν γίνεται, δεν θα το ζήσω, θα πεθάνω με αυτό το παράπονο –  που δεν είναι και το μόνο: θα πεθάνω πριν ζήσω την κατάργηση της υποχρεωτικής εκπαίδευσης και την κατεδάφιση, καταστροφή του Ολυμπιακού Σταδίου της Καλογρέζας. Κατανοώ τις ενστάσεις σας –  η σειρά σας όμως να κατανοήσετε και μένα.

Η πρώτη λογικά και χρονικά δυσκολία που αποτρέπει την εγκατάλειψη, την έμπρακτη αποκήρυξη της  πυρηνικής οικογένειας και της μονογαμίας, που αποτρέπει τη συγκρότηση της πολυγονεϊκής οικογένειας και τη βίωση της πολυγαμίας είναι η σύγκριση, η προϋπόθεση του προτύπου.  Κάποτε οι άνθρωποι, φίλες και φίλοι, δεν γνώριζαν τη σύγκριση μεταξύ ανθρωπίνων όντων, ούτε καν τη σύγκριση του ανθρώπου με τη φύση, ούτε τα πρότυπα γνώριζαν. Μας είναι πολύ δύσκολο να το κατανοήσουμε, παρά πολύ, έως αδύνατο. Να ένα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα –  το μέγεθος του πέους.

ΕΑΝ ένας άνδρας και μια γυναίκα δούνε έναν άνδρα γυμνό το βλέμμα τους θα κατευθυνθεί αμέσως στον πούτσο του. Όχι όμως για τον ίδιο λόγο! Η γυναίκα θα κοιτάξει εκεί γιατί θέλει τον πούτσο –  ο άνδρας για να τον συγκρίνει με τον δικό του πούτσο. Δεν είμαι όμως σαφής:  ο άνδρας του δυτικού πολιτισμού θα κάνει τη σύγκριση –  οι τροφοσυλλέκτες άνδρες του Αμαζονίου δεν θα μπορέσουν ποτέ να κατανοήσουν αυτή τη σύγκριση.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Η γιαγιά της γυναίκας μου γεννήθηκε το 1923. Οι γονείς της, όλο το χωριό, εγκατέλειψαν το 1922 τον τόπο τους, ορεινό χωριό έξω από την Τραπεζούντα, και, αντί να διασχίσουν την Τουρκία, από φόβο, προτίμησαν να κάνουν ένα μεγάλο κύκλο, να περπατήσουν τα βόρεια παράλια του Εύξεινου Πόντου, να περάσουν Καύκασο, Κριμαία, Ουκρανία, Μολδαβία, Ρουμανία και Βουλγαρία για να φτάσουν στη Β. Ελλάδα. Το ταξίδι διήρκεσε ένα χρόνο – κατά τη διάρκεια αυτού του ταξιδιού γεννήθηκε η μακαρίτισσα γιαγιά Αναστασία. Ένας χρόνος είναι τέσσερις εποχές, είναι και χειμώνας και φθινόπωρο, και κρύο και βροχές. Η μάνα της γιαγιάς περπατούσε έγκυος, μέσα στο κρύο και τον καύσωνα, πέρασε ποτάμια σαν τον Βόλγα και τον Δούναβη,  γέννησε και συνέχισε να περπατά με ένα μωρό στην αγκαλιά κι άλλα μικρά παιδιά να κρέμονται από τη φούστα της. Τροφή δεν κουβαλούσαν μαζί τους – τι έτρωγαν, φίλες και φίλοι, πού κοιμόντουσαν, πώς ζεσταίνονταν, που την έβγαζαν όταν έβρεχε κι έκανε κρύο;

ΟΙ δρόμοι των νεολιθικών κοινοτήτων – αυτή είναι η απάντηση. Πιθανόν να μην τους γνωρίζετε. Ας γράψω κάτι. Από την εποχή που εμφανίστηκαν οι πρώτες αγροτικές κοινότητες στην Εγγύς και Μέση Ανατολή, στην Ανατολία και Μικρά Ασία, στην Ελλάδα και σε όλα τα Βαλκάνια, από το 8.000 π. Χ. και μετά, το ταξίδι γίνονταν από κοινότητα σε κοινότητα. Ήξερες ότι σε όποια κοινότητα και να φτάσεις, θα φας, θα κοιμηθείς, θα ζεσταθείς, θα ξεκουραστείς. Ακόμα κι αν δεν μιλούσες τη γλώσσα – η φιλοξενία δεν χρειάζεται λεκτική επικοινωνία, οι πράξεις μόνο φτάνουν. Ο φιλοξενούμενος ήταν άρχοντας, φυλακισμένος και ποιητής: είχε ό,τι χρειαζόταν, έπρεπε να τηρεί τους κανόνες και όταν έφευγε υμνούσε τη φιλοξενία. Πρόλαβα και έζησα αυτόν τον τρόπο ταξιδιού – γεννήθηκα το 1959 σε μια περιοχή όπου το ηλεκτρικό ρεύμα ήρθε το 1965 και τα πράγματα που αγοράζαμε ήταν πολύ λίγα, μεταξύ των οποίων φωτιστικό πετρέλαιο, σπίρτα και αλάτι, για μας και τα ζώα. Τα τετράδια τα αγόραζα με αβγά, όταν πήγα σχολείο, το 1964. Θυμάμαι ένα καυγά της μάνας μου με τον πατέρα μου, θα πρέπει να πήγαινα στη Δευτέρα ή στη Τρίτη τάξη. Πέρασε ένας ξένος από το χωριό και στο καφενείο έγινε χαμός ποιος θα τον πάρει στο σπίτι του να τον φιλοξενήσει. Η μάνα μου την έπεσε στον πατέρα μου γιατί δεν επέμενε να τον φέρει να τον φιλοξενήσουμε εμείς. Λέγανε μάλιστα ότι το σπίτι δεν πρέπει να το κλειδώνεις γιατί μπορεί να περάσει ο θεός να δει εάν η κοινωνία πάει καλά – ο ξένος ήταν ο θεός.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΤΟ ζήτημα της δημιουργικής προσωπικότητας είναι αχανές και ακανθώδες ζήτημα· εξ ίσου (εκς > εκ!) αχανές και ακανθώδες είναι και αυτό της δημιουργικής ομάδας. Θα ασχοληθούμε με αυτά τον χειμώνα, τότε που η παρέα μου δεν είναι οι ντοματιές αλλά οι φίλοι οι καλοί που ζουν στα ράφια της βιβλιοθήκης μου, που φθόνο δεν γνωρίζουν και μου χαρίζουν την γνώση τους γενναιόδωρα, απλόχερα. Το θίγω όμως δίκην προετοιμασίας.

ΤΟ καλοκαίρι που πέρασε (μάλλον το καλοκαίρι που περάσαμε) διάβασα για τρίτη φορά τους Νόμους του Πλάτωνος. Θα αφιερώσω τον φετινό χειμώνα στη μελέτη του Πλάτωνος, οπότε θα πούμε και θα σκεφτούμε πολλά – κάθε χειμώνα τον αφιερώνω στη μελέτη κάποιου στοχαστή. Είναι ο φιλόσοφος αριστοκράτης που πρώτος,  πρότεινε την ίδρυση Υπουργείου Παιδείας, ναι, ναι. Είναι ο φιλόσοφος δουλοκτήτης γαιοκτήμονας που προτείνει την θανατική ποινή για ψύλλου πήδημα. Είναι ο φιλόσοφος Κύριος που προτείνει την επιβολή της λογοκρισίας για την επικίνδυνη σκέψη, ναι, ναι – όλα αυτά στους Νόμους του. Και ερωτώ: ήταν ο Πλάτων μια δημιουργική προσωπικότητα;

ΗΤΑΝ μια δημιουργική προσωπικότητα της Κυριαρχίας. Μόνο οι Κύριοι μπορεί, λέει ο θείος Κύριος Πλάτων, και μπορούν, και πρέπει, και οφείλουν, να είναι δημιουργικές προσωπικότητες και δημιουργικές ομάδες, κανένας άλλος. Εάν υπάρξει μεταξύ των Υποτελών κάποια, αυτή εξολοθρεύεται από τους άλλους Υποτελείς.  Γιατί διαμαρτύρεστε; Το γράφει ολοκάθαρα στη Πολιτείαν του, στο περίφημο μύθο του σπηλαίου. Όταν κάποιος βγει από τη σπηλιά των σκιών και δει το φως του ήλιου και επιστρέψει μετά στη σπηλιά και πει στους άλλους ότι αυτό που ζείτε δεν είναι η πραγματική πραγματικότητα, αυτοί θα τον σκοτώσουν.

Continue reading →