Το αυτοκίνητο το χρησιμοποιούμε

για ή στη δουλειά μας

και για να βλέπουμε τους φίλους και τις φίλες μας

υπάρχουν κι άλλοι λόγοι

αλλά είναι τριτεύουσας, τεταρτεύουσας κλπ. σημασίας

ο μόνος τρόπος να ζήσουμε χωρίς αυτοκίνητο

είναι να ζούμε εκεί κοντά που εργαζόμαστε

να πηγαίνουμε δηλαδή με τα πόδια ή το ποδήλατο

και να ζούμε και να δουλεύουμε με τους φίλους μας

και να αποφασίζουμε όλοι και όλες μαζί

αυτός είναι ο κομμουνισμός για μένα

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Εικάζω, φίλες και φίλοι, ότι μάλλον ο ταλαίπωρος και σοφός Θερβάντες θα ήθελε να αγοράσει μερικά πρόβατα και όχι ο επίσης ταλαίπωρος και σοφοτρελός Δον Κιχότης – εκτός εάν τα δύο αυτά πρόσωπα είναι ένα και το αυτό. Και μάλλον είναι.

Τελικά, ο Θερβάντες δεν αγόρασε πρόβατα, βρήκε άλλους τρόπους να επιβιώσει. Σε εποχές κρίσης, η επιβίωση είναι όντως ένα δισεπίλυτο πρόβλημα. Κρίση σημαίνει απόφαση, συλλογική και ατομική. Όταν δεν υπάρχουν συλλογικές αποφάσεις, όταν δεν μπορούμε να λύσουμε συλλογικά το πρόβλημα της επιβίωσης, τότε αναγκαζόμαστε να αποφασίσουμε ατομικά. Νομίζετε ότι είναι εύκολο να αποφασίσουμε; Εάν δεν είναι, γιατί δεν είναι;

Παρατηρήσαμε χτες ότι η υγεία, σωματική και ψυχική, και η κοινωνική μας κατάσταση είναι μια δυναμική ισορροπία, η οποία ενδέχεται να ανατραπεί ανά πάσα στιγμή, και ειδικά σε εποχές οικονομικής και κοινωνικής κρίσης και ανατροπής. Δεν υπάρχει υγεία – ανά πάσα στιγμή μπορεί να αρρωστήσεις. Δεν υπάρχει κοινωνική βεβαιότητα – σήμερα έχεις δουλείά, αύριο είσαι άνεργος. Αυτές είναι καταστάσεις τις οποίες δεν μπορούμε να ελέγξουμε, δεν είμαστε αφεντικά στο σπίτι μας – εννοώ στο σώμα μας, στη ψυχή μας, στην κοινωνική κατάστασή μας.

Εκτός από αυτά, υπάρχουν και οι προσωπικές ιδιομορφίες και ιδιαιτερότητες. Θα σας μιλήσω για μένα, μιας και αρχίσαμε να γνωριζόμαστε, και δεν θα το ξανακάνω, μα την Παναγία. Θα το ξανακάνω όταν θα έχω αγοράσει ήδη τα πρόβατα.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Θα ήθελα το 2012 να γίνει χαμός!

Θα ήθελα να γίνει ντου σε όλες τις παρελάσεις της 25ης Μαρτίου και να μην γίνουν ποτέ ξανά παρελάσεις.

Θα ήθελα, φίλες και φίλοι, να διαλυθεί το ΠΑΣΟΚ. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο πολύ το θέλω. Εάν δεν διαλυθεί και εξαφανιστεί από προσώπου Γης, ας διασπαστεί κι ας ονομάζεται ένα μικρό κομμάτι ΠΑΣΟΚ, το οποίο σε κάποιες εκλογές θα πάρει 3,5% και θα καταφέρει να μπει στη Βουλή.

Θα ήθελα στη κυβέρνηση που θα κάνει η Νέα Δημοκρατία με τον Λαϊκόν Ορθόδοξον Συναγερμόν να συμμετέχει και η Δημοκρατική Αριστερά και να γίνει ο Γρηγόρης Ψαριανός υπουργός Προστασίας του Πολίτη ή Παιδείας. Πόσο πολύ το θέλω!

Θα ήθελα να μην γίνουν οι Ολυμπιακοί Αγώνες στο Λονδίνο.

Θα ήθελα να μην γίνει ούτε μία διαδήλωση.

Θα ήθελα στις προσεχείς βουλευτικές εκλογές, εάν γίνουν, το ποσοστό της αποχής να ξεπεράσει το 65%.

Θα ήθελα  άνεργοι και εργαζόμενοι και νοικοκυρές και συνταξιούχοι και μαθητές και φοιτητές και αυταπασχολούμενοι κάθε μέρα να καταλαμβάνουν όλες τις Εφορίες και όλα τα γραφεία της ΔΕΗ που πληρώνονται οι λογαριασμοί – με αίτημα: 700 εβρά επίδομα ανεργίας χωρίς προϋποθέσεις και χρονικούς περιορισμούς.

Θα ήθελα να γίνει μια γενική απεργίας διαρκείας ως εξής: μια βδομάδα απεργία, μια βδομάδα εργασία –  με αίτημα: μια βδομάδα τριαντάωρη εργασία, μια βδομάδα αεργία ΚΑΙ 1.000 εβρά κατώτατο μισθό. Εάν το αίτημα δεν γίνει δεκτό, η απεργία να συνεχιστεί με μια εβδομάδα απεργία-αεργία, μια εβδομάδα εργασία-δουλείά.

Θα ήθελα να δημιουργηθεί ένα δίκτυο τροφίμων και ένα δίκτυο φαρμάκων, εντός και εκτός αγοράς, για να μπορέσουμε να γράψουμε τον Κύριο στα παλιά μας τα παπούτσια.

Θα ήθελα να εκπληρωθεί το όνειρο των αγνών, τίμιων και αθώων αριστερών: να ενωθεί η Αριστερά και να γίνει αυτοδύναμη κυβέρνηση, να πάρει στα στιβαρά της χέρια τα ηνία της χώρας η συντρόφισσα Παπαρήγα, με αντιπροέδρους τους Τσίπρα και Αλαβάνο, υπουργό Εξωτερικών τον Γεώργο Δελαστίκ, υπουργό Ανάπτυξης τον Παπαδημούλη, υπουργό Εθνικής Άμυνας  τον Αντώνη Νταβανέλο, υπουργό Οικονομικών τον Γιάννη Μηλιό, υπουργό Προστασίας του Πολίτη τον Ρούντι Ρινάλντι, υπουργό Παιδείας τον Παναγιώτη Σωτήρη, κοκ.

Θα ήθελα να διαλυθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση και να εξαφανιστεί το εβρό.

Θα ήθελα την Πέμπτη 1 Μαρτίου, σε όλη την Ευρώπη,  να μην πάει κανένας και καμιά στη δουλειά του.

Θα ήθελα να κλείσουν όσο το δυνατόν περισσότερες εφημερίδες και κανάλια.

Και ζήσαμε εμείς καλά, κι αυτοί χάλια, χαλιότερα.

01/01/2012

 

 

 

το λίγο είναι σπατάλη

ντάλα καλοκαίρι

η ντοματιά φωνάζει, διψάει

κι εσύ της ρίχνεις ένα ποτήρι νερό

δυο κουβάδες θέλει

ντάλα καλοκαίρι

το λίγο είναι σπατάλη

 

θα τα ξαναπούμε σε ένα χρόνο, στις 2 Ιανουαρίου

φιλίά

όταν δεν μπορούμε να επιλέξουμε μεταξύ φυγής και πάλης, εμφανίζεται η ανασταλτική δράση

Continue reading →

[12/10/11] Τετάρτη πρωί. Ο πόνος στη μέση δεν μ’ αφήνει να καθίσω να γράψω.  (Η καρέκλα όργανο βασανιστηρίου). Με το ζόρι πάω στη δουλεία, μετά κρεβάτι. Ολοκλήρωσα την ανάγνωση του ογκώδους πέμπτου τεύχους του περιοδικού  blaumachen (σημαίνει ‘κάνω κοπάνα από τη δουλείά’), το οποίο και θα ξαναδιαβάσω. . .  Διαβάζω το βιβλίο της Σίλβια Φεντερίτσι Ο Κάλιμπαν και η μάγισσα Γυναίκες, Σώμα και Πρωταρχική Συσσώρευση, εκδόσεις των ξένων, μετ. Ι. Γραμμένου, Λ. Γυιόκα, Π. Μπίκας, Λ. Χασιώτης, πάρα πολύ ενδιαφέρον. Θα τα ξαναπούμε μόλις γίνω καλά. (Με μια συνοπτική ιστορία του κομμουνισμού, από την ανθρωπογένεση/κοινωνιογένεση μέχρι τις μέρες μας).

Α.Δ.

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Στην καθημερινή μας ζωή και γλώσσα μεταχειριζόμαστε πληθώρα εκφράσεων οι οποίες περιγράφουν τόσο τις διαδικασίες της δημιουργίας και της αποσύνθεσης/καταστροφής όσο και το σημείο της κατάληξής τους. Λέμε, για παράδειγμα, ότι μια κατάσταση, μια εξέλιξη  ‘έχει πάρει την κατιούσα’, ‘βρίσκεται σε καθοδική πορεία’, ‘αποκλιμακώνεται’, ότι κάποιος  ‘έχει πάρει την κάτω βόλτα’, ή, ‘βρίσκεται σε ανοδική πορεία’, ‘σε κλιμάκωση’, και πολλές άλλες. Λέμε ότι κάποιος ‘έπιασε πάτο’ ή ‘είναι στα χάι του’, εκλαμβάνουμε τον οργασμό ως ‘κορύφωση’ και άλλα πολλά.

Continue reading →

Φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Πριν από λίγες μέρες είδα στο Indymedia ένα κείμενο της Ανωτάτης Σχολής Κακών Τεχνών, το το κράτος θα νικήσει, οι κάτοικοι της Κερατέας θα ηττηθούν. Χάρηκα. Δεν γνωρίζω κι ούτε θέλω να μάθω ποιος το έκανε: θα γνωρίζετε ότι διάκειμαι εχθρικότατα προς την πνευματική ιδιοκτησία (copyright) διότι απλούστατα δεν υπάρχει πνευματική ιδιοκτησία: τίποτα απολύτως από αυτά που σκεφτόμαστε, ερευνούμε, μελετάμε, παράγουμε ως γνώση δεν είναι δικό μας αλλά αποτέλεσμα μιας αφανούς διαδικασίας στην οποία εμπλέκεται ολόκληρη η κοινωνία. Κατά συνέπεια, ο καθένας και η καθεμιά είναι ελεύθερος να κάνει ό, τι θέλει τα κείμενα που δημοσιεύονται στην Κακιά Σχολή. Να τα τροποιήσει, να τα βελτιώσει, να τα υπογράψει ως δικά του, να μην αναφέρει την πηγή, κλπ – καρφάκι δε μου καίγεται. Αυτό που μ’ ενδιαφέρει πάνω από όλα είναι η ελεύθερη κυκλοφορία της γνώμης και της γνώσης – θεωρώ τον κομμουνισμό ως σημείο εκκίνησης, ως κάτι που ασκείται και επιβεβαιώνεται και όχι ως κάτι που διεκδικείται και χαρίζεται.

Και ενώ το άρθρο ήταν αναρτημένο για κάνα δυο μέρες, βλέπω ξαφνικά το κείμενο να έχει καλυφτεί διαγωνίως, σαν έχει διαγραφεί, με τη λέξη ΚΡΥΜΜΕΝΟ που επαναλαμβάνεται με το τρόπο που το παρουσιάζω στον τίτλο του παρόντος άρθρου.

Θα ήθελα να μάθω ποιος κάλυψε το κείμενο με τη λέξη ΚΡΥΜΜΕΝΟ. Ποιοι το αποφάσισαν; Ποια ήταν η επιχειρηματολογία;

Μπορεί κάποιος, κάποια να με ενημερώσει σχετικά με τα κριτήρια και τη διαδικασία της λήψης απόφασης για απόκρυψη κάποιου κειμένου;

Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων

Αθανάσιος Δρατζίδης – Αλεξανδρούπολη –  10/04/2011