η ευρωπαϊκή πολεμική βιομηχανία επιθυμεί διακαώς τη συνέχιση του πολέμου – και τα τσιράκια της, οι δημοκράτες πολιτικοί ηγέτες

τόσα γάρ κακά μήσατ’ Αχαιούς (Ιλιάς Κ 52)

(ο ισχυρός Έκτωρ) τόσο πολλά κακά σκέφτηκε για τους Αχαιούς

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΑΠΟ τις πρώτες μέρες του δυτικού πολιτισμού και μέχρι το 1945, κάπου 2.700 χρόνια, η Ευρώπη ήταν ένα αχανές πεδίο μάχης μεταξύ πολιτισμών, θρησκειών, κοινωνιών, λαών, τάξεων, περιοχών, πόλεων, κρατών και οποιωνδήποτε άλλων μορφών κοινωνικής οργάνωσης συγκροτήθηκαν σε αυτό το ακρωτήριο της Ασίας – περί αυτού πρόκειται, γεωγραφικά. Η καταστροφικότητα και η εξοντωτικότητα των μαζικής βιομηχανικής παραγωγής όπλων, με αποκορύφωμα την κατασκευή της ατομικής βόμβας, ήταν τέτοια που επέβαλε την πολυπόθητη αιώνια ειρήνη μεταξύ των καπιταλιστικών κρατών, αν και μόνο στον χώρο της Ευρώπης. Πολυπόθητη! Όχι ακριβώς! Για κάποιους η διαρκής ειρήνη ήταν πλήγμα, πολύ μεγάλο. Εννοώ τις μεγάλες ευρωπαϊκές (και σήμερα πολυεθνικές) εταιρείες πολεμικής βιομηχανίας, την οποία αποκαλούν αμυντική βιομηχανία – ο απόλυτος ευφημισμός. Το πλήγμα δεν ήταν θανάσιμο. Βρήκαν τρόπους να διαιωνίσουν την ύπαρξή τους, οι οποίοι όμως δεν κατάφεραν να αποτρέψουν μετά το 2000 και μέχρι το 2021, μια κατάσταση αδιεξόδου: μειωμένες πωλήσεις, έλλειψη επενδύσεων και καινοτομία. Η διατήρηση των κρατικών στρατών (υπάρχει και ο εσωτερικός εχθρός), η υποδαύλιση της αντιπαλότητας μεταξύ κρατών (Ελλάδα-Τουρκία, για παράδειγμα), η πλανητική επιτήρηση από τις πρώην αποικιακές δυνάμεις και η πώληση όπλων σε κράτη άλλων ηπείρων τις κράτησε στη ζωή. Από το 2021 και μέχρι σήμερα, τέσσερα χρόνια, η παραγωγή και οι πωλήσεις έχουν αυξηθεί κατακόρυφα και, αναμενόμενο, η αξία των μετοχών και τα κέρδη τους έχουν εκτοξευθεί στα ουράνια. Εάν λήξει ο πόλεμος μεταξύ της Δύσης και της Ρωσίας στην Ουκρανία, όλα αυτά θα μειωθούν και η ευρωπαϊκή πολεμική βιομηχανία θα επιστρέψει σε μια κατάσταση φθοράς και αφθαρσίας. Αυτές οι ευρωπαϊκές πολυεθνικές εταιρείες πολεμικής βιομηχανίας, θα δούμε ποιες είναι, επιθυμούν να συνεχιστεί ο πόλεμος με το ιδεολόγημα, την προπαγάνδα δηλαδή, ότι η Ευρώπη κινδυνεύει από τη Ρωσία. Όπου βρεθείς και όπου σταθείς δεν ακούς τίποτα άλλο από Ευρωπαϊκή Ασφάλεια και Ευρωπαϊκή Άμυνα. Να φτιάξουμε ευρωπαϊκό στρατό, να αυξήσουμε τις αμυντικές δαπάνες, να μην τις υπολογίσουμε ως μέρος του κρατικού προϋπολογισμού, να αυξήσουμε την παραγωγή,να στείλουμε όπλα στα φιλαράκια μας τους Ουκρανούς. Αυτές οι πολυεθνικές της πολεμικής βιομηχανίας υπαγορεύουν στα τσιράκια τους, τους πάσης φύσεως και προσανατολισμού δημοκράτες ηγέτες και τους ιδιοκτήτες των τηλεοπτικών καναλιών και των εφημερίδων, τόσο την πολιτική της συνέχισης του πολέμου όσο και τιο ιδεολόγημα της ρωσικής απειλής.

Continue reading →

επιθετικός ρεαλισμός: ποιοι Αμερικάνοι θεωρητικοί και αξιωματούχοι διαφώνησαν με την επέκταση του ΝΑΤΟ και τον πόλεμο και γιατί

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΣΟΚΑΡΕ πολλούς και πολλές, όλους και όλες δηλαδή, η χθεσινή ομιλία του αντιπροέδρου της αμερικάνικης κυβέρνησης στο Μόναχο – κολλητού του Τραμπ, δεξί χέρι του, ένα από τα πολλά. Δεν θα έπρεπε όμως. Ο αντιπρόεδρος διατύπωσε μία από τις δύο στρατηγικές του αμερικάνικου κράτους που αντιμάχονται μεταξύ τους εδώ και πολλές δεκαετίες αλλά το φιλοθεάμον πλήθος των ευρωπαϊκών κοινωνιών δεν έχει ιδέα για αυτές τις στρατηγικές επιδιώξεις και τη μεταξύ τους σύγκρουση – και την επικράτηση πότε της μιας και πότε της άλλης, που γίνεται ορατή και σαφής από τον εκάστοτε νικητή των εκλογών. Οι καταναλωτές των ειδήσεων, των τηλεοπτικών καναλιών, των ιστότοπων και των εφημερίδων, δεν έχουν ιδέα για αυτές τις δύο στρατηγικές και τη μεταξύ τους σύγκρουση. Αυτό που γνωρίζουν είναι αυτό που ακούνε και βλέπουν στις τηλεοράσεις: Η Ρωσία είναι ένα αυταρχικό καθεστώς, ένας διεθνής ταραξίας, μια αναθεωρητική δύναμη, έχει αυτοκρατορικές βλέψεις, είναι η Γερμανία της εποχής μας, ο Πούτιν είναι ο Χίτλερ της εποχής μας – μετά την Ουκρανία, η Ρωσία και ο Πούτιν θα συνεχίσουν την επέλαση, αν δεν τους σταματησoυμε, και θα κατακτήσουν και την Ευρώπη! Θα πιουν γαλλικό καφέ στο Παρίσι, μπίρα στο Μόναχο, θα φάνε χαμόν στη Μαδρίτη, θα μας σκοτώσουν όλους αυτά τα καθάρματα, θα μας βιάσουν, όλες και όλους, είναι άγριοι, αδίστακτοι, είναι τέρατα! Γι’ αυτό το λόγο ο πόλεμος στην Ουκρανία πρέπει να συνεχιστεί, να επανακτηθούν τα εδάφη που κατέκτησαν οι Ρώσοιμ να πάρουμε πίσω την Κριμαία, να καταλύσουμε το αυταρχικό καθεστώς της Μόσχας, να συλλάβουμε και να δικάσουμε, να καταδικάσουμε δηλαδή, τον σχιζοφρενή αιμοβόρο Πούτιν. Αυτά, φίλες και φίλοι, υποστηρίζουν οι Ευρωπαίοι και οι Δημοκρατικοί των ΗΠΑ. Κι ερχεται τώρα ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ και τους λέει κατάμουτρα: είστε μαλάκες και λέτε μαλακίες! Δεν κινδυνεύετε από τη Ρωσία! Από τη μαλακία σας κινδυνεύετε! Δεν πίστευαν στ΄ αυτιά τους αυτά που άκουγαν! Σοκ και δέος!

Continue reading →

η ήττα της Δύσης και η νίκη της Ρωσίας: γιατί οι Αμερικάνοι εγκαταλείπουν την Ουκρανία και γιατί ανησυχούν οι Ευρωπαίοι;

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΛΙΓΟΥΣ μήνες μετά την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία μεταξύ της Ρωσίας και της Δύσης, τον Φεβρουάριο του 2022, είχα γράψει ότι θα νικήσει η Ρωσία και ότι o πόλεμος θα διαρκέσει τρία χρόνια. Κάποιοι, κάποιες θα το θυμούνται – φρόντιζα άλλωστε κατά καιρούς να τις επαναλαμβάνω αυτές τις προβλέψεις μόνο και μόνο για να μην τις ξεχάσετε. Τα γράφω αυτά όχι για να παινευτώ, δεν το έχω ανάγκη, πια, αλλά για να επαναλάβω για άλλη μια φορά τη σπουδαιότητα της διατύπωσης προβλέψεων. Το διάβασμα, η συζήτηση, η διαφωνία, οι προβλέψεις είναι η άσκηση της σκέψης, η προπόνηση του μυαλού. Εάν πέσουμε έξω στις προβλέψεις, τότε μας δίνεται μια ευκαιρία να επανεξετάσουμε τον τρόπο που σκεφτήκαμε, να ξαναδούμε κάποια άλλα πράγματα, να βάλουμε κι άλλες παραμέτρους στην έρευνα, να εμπλουτίσουμε τις αναζητήσεις μας. Εάν επιβεβαιωθούν οι προβλέψεις μας, το μπαλάκι πετιέται σε όσους και όσες διαφωνούσαν, αν δεν γελούσαν και κορόιδευαν: είναι η σειρά τους τώρα να επανεξετάσουν τον τρόπο που σκέφτηκαν και έπεσαν έξω. Εάν το κάνουν, δεν είναι κομπλεξικοί, είναι πολύ ωραίοι και πολύ ωραίες- εάν δεν το κάνουν, είναι κομπλεξικοί. Αποφεύγω να αποδώσω άλλους χαρακτηρισμούς. Είναι περιττοί – είναι ευκόλως εννοούμενοι.

Continue reading →

ασφαλώς και ήταν ναζιστικός χαιρετισμός: ακινητοποίηση, δεξί χέρι, δείξη, ύψος, αιχμή, ορμή, ταχύτητα, Blitzkrieg, νίκη, αποφασιστικότητα, λατρεία του αρχηγού, αφοσίωση και υπακοή (μια σημειολογική ανάλυση)

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Ο ναζιστικός χαιρετισμός (γερμανικός χαιρετισμός ή χαιρετισμός του Χίτλερ) είναι μια χειρονομία που εκφράζει και συμπυκνώνει όχι μόνο τον φασισμό και τον ναζισμό αλλά και την κυρίαρχη πολιτισμική παράδοση του δυτικού πολιτισμού, την αρπακτική/καταστροφική/εξοντωτική παράδοση ποιμενικοπολεμικής προέλευσης. Αν και έχουν διατυπωθεί πολλές θεωρίες για την προέλευση του ναζισμού, και η κάθε μία φωτίζει διαφορετικές πτυχές αυτού του ιστορικού φαινομένου, υπάρχει μια ομοφωνία σχετικά με τους αντικειμενικούς σκοπούς, τις στρατηγικές επιδιώξεις, τις επιθυμίες και τα οράματα που έχει με σαφήνεια διατυπώσει και επιχείρησε να τα εκπληρώσει. Καλή και χρυσή η αναζήτηση των αιτιών, των απαρχών, της προέλευσης του ναζισμού αλλά κακώς, πολύ κακώς, δεν εστιάζουμε στους σκοπούς του και τα οράματά του. Ο ναζιστικός χαιρετισμός δεν μας λέει πολλά για την προέλευση του ναζισμού, μας λέει όμως πολλά για τους σκοπούς και τα μέσα στα οποία επιδόθηκε για να τους εκπληρώσει. Το 2005 εκδόθηκε στη Γερμανία βιβλίο για την ιστορία του ναζιστικού χαιρετισμού αλλά δεν έχω ιδέα τι λέει. Θα πρέπει να είναι ενδιαφέρον.

Continue reading →

ο Χίτλερ στη Μόσχα, ο Μασκ στον Άρη, ο Τραμπ στη Γροιλανδία: η αναπόφευκτη ήττα του νεοναζιστικού τραμπισμού

” . . . οι Σοβιετικοί ιστορικοί πιστεύουν πως η σοβιετική νίκη ήταν προδιαγεγραμμένη, όπως ακριβώς Γερμανοί ιστορικοί πιστεύουν πως προδιαγεγραμμένη ήταν η ήττα της Γερμανίας. “

Μάικλ Γκέγιερ (τα γράφει το 1986)

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΤΩΡΑ πια μάλλον, υποθέτω, θα έχετε πειστεί και δεν θα χρειαστεί να επαναλάβω αυτό που σημείωνα τα τελευταία χρόνια κάθε φορά που μου δινόταν η ευκαιρία: από δω και πέρα και μέχρι στις 31 Δεκεμβρίου του 2099, παραμονές του 21οο, τα υπόλοιπα 76 χρόνια αυτού του αιώνα, θα είναι τα πιο ταραγμένα, δηλαδή τα πιο ενδιαφέροντα, χρόνια του δυτικού πολιτισμού. Για μετά το 2100 δεν μπορώ να πω κάτι – μόνο αυτό βλέπω: πατημένα σκατά! Μιας και οι ασάφειες με ενοχλούν, πριν συνεχίσω, θα ήθελα να επισκεφτούμε το ληξιαρχείο της παγκόσμιας ιστορίας και να πάρουμε το πιστοποιητικό γέννησης του δυτικού πολιτισμού. Ξέρουμε τη μέρα που γεννήθηκε; Μα και βέβαια, φίλες και φίλοι! Ξέρουμε τη μέρα αλλά δεν ξέρουμε ποια μέρα ακριβώς ήταν. Ο δυτικός πολιτισμός γεννήθηκε τη μέρα που κάποιος πήρε το αιχμηρό καλάμι, το βούτηξε στο μελάνι και έγραψε πάνω στον πάπυρο τον στίχο:

είην αθάνατος και αγήρως ήματα πάντα

θα ήθελα να ήμουνα αθάνατος και πάντα νέος

Continue reading →

για την διάκριση μεταξύ πολέμου και εξοντωτικής σφαγής: η σύρραξη στη Μέση Ανατολή δεν θα επεκταθεί, δεν θα κλιμακωθεί

“ως το πυρ καίει το δάσος, και ως η φλοξ κατακαίει τα όρη, ούτω καταδίωξον αυτούς με την ανεμοζάλην σου, και με τον ανεμοστρόβιλόν σου κατατρόμαξον αυτούς”

Ψαλμοί (83.14-15)

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΚΑΘΕ πρωί που ξυπνάω βρίσκομαι αντιμέτωπος με μια ευχάριστη δυσκολία: πρέπει να διαλέξω μεταξύ των κειμένων που έχουν γραφεί ήδη, πριν μέρες, βδομάδες ή μήνες, και έχουν αποθηκευτεί κάπου στον εγκέφαλο αλλά πρέπει να μεταφερθούν στο χαρτί, ας το πούμε χαρτί. Σήμερα έπρεπε να διαλέξω μεταξύ των εξης κειμένων: πώς θα είναι η ζωή στον πλανήτη μετά από ένα παγκόσμιο πυρηνικό πόλεμο; Σκεφτείτε το και απαντήστε, θα πω κι τη γνώμη μου. Προφανώς και δεν θα θέλατε να συμβεί κάτι τέτοιο, ακόμα κι αν κατέρρεε ο καπιταλισμός και η κυριαρχία έπαιρνε άλλες μορφές, κατά πάσα βαναυσότερες. Άφησα στην άκρη το κείμενο με αντικείμενο τη λατρεία της υπακοής και την υπόταγής στον ισχυρό Κύριο, ως ένα αποτελεσματικό τρόπο σωτηρίας, λατρεία που καταγράφεται με έξοχο και συγκλονιστικό, ανυπέρβλητο τρόπο στη Μαγκαβατ Γκιτά (Μαχαμπαράτα) και στους Ψαλμούς (Παλαιά Διαθήκη). Ένα άλλο πρωινό θα γράφω για τις αντίρροπες τάσεις που διακρίνουμε στη καθημερνινή ζωή των ανθρώπων στις πόλεις: την κυρίαρχη τάση της σωματικής, πνευματικής, ψυχικής και κοινωνικής πτώχευσης της ζωής, κατάπτωσης θα έλεγα, και την τάση του εμπλουτισμού, που η συνέχιση και η ενίσχυσή της οδηγεί αναπόφευκττα στην απόφαση για εγκατάλειψη της τυραννούπολης που μετεξελίσσεται σε νεκρούπολη. Δεν χρειάστηκε να ζοριστώ και πολύ για να αποφασίσω.

Continue reading →

για τον πόλεμο μεταξύ Ισραήλ και Ιράν: από τους κεραυνούς του Δία και τα πύρινα εξ ουρανού βλήματα του Γιαχβέ (Θεού) στους διηπειρωτικούς βαλλιστικούς πυραύλους με πυρηνικές κεφαλές

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Ο καινοφανής τρόπος διεξαγωγής του πολέμου μεταξύ του Ισραήλ και του Ιράν, μεταξύ δύο κρατών που απέχουν χιλιάδες χιλιόμετρα, αδιανότητος πριν λίγες μόνο δεκαετίες, είναι το αποτέλεσμα της εκπλήρωσης των επιθυμιών του αρχαίου ποιμένα πολεμιστή. Ποιες είναι αυτές οι επιθυμίες; Πώς προέκυψαν; Πώς εκπληρώθηκαν; Ο νέος τρόπος διεξαγωγής του πολέμου αλλάζει και τους σκοπούς του πολέμου, θα περάσουμε δηλαδή από την κατάκτηση και την αρπαγή κοινωνικού πλούτου στην καταστροφή και την εξόντωση ; Σε αυτά τα ερωτήματα θα απαντήσω σήμερα, φίλες και φίλοι, ενώ ένα άλλο πρωινό θα ασχοληθώ με το ζήτημα που σχετίζεται άμεσα με το σημερινό θέμα: το αμετάκλητο τέλος της επαναστατικής βίας, ταξικής και κρατικής.

Continue reading →

“ο άντρας (η γυναίκα) πρέπει να αλλάζει γυναίκα (άντρα) και δουλειά κάθε τρία χρόνια”

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΜΙΑ από τις σημαντικότερες ενδείξεις της μοριακής και γενικευμένης κοινωνικής επανάστασης της εποχής μας είναι η μείωση της διάρκειας των μακροχρόνιων σχέσεων και του γάμου– εστιάζω σε αυτές μεταξύ των ανδρών και γυναικών αλλά η διαπίστωση αυτή ισχύει και για όλες τις άλλες, που δεν με αφορούν άμεσα και προσωπικά. Σκέφτομαι λοιπόν και αναρωτιέμαι: μήπως επιστρέφουμε σε ένα παρελθόν στο οποίο οι χαλαρές σχέσεις, μικρής διάρκειας αλλά και σεξουαλικής ανεκτικότητας και ελευθερίας, ήταν ο κανόνας; Ναι, απαντώ, αλλά με πολλές επιφυλάξεις. Η γνώμη μου είναι, μπορεί να κάνω και λάθος ασφαλώς, ότι ζούμε μια μεταβατική κατάσταση, κύριο χαρακτηριστικό της οποίας είναι η σταδιακή διαμόρφωση δύο τάσεων. Η μία είναι άμεση συνέπεια της διάλυσης και της αποσύνθεσης της πατριαρχικής οικογένειας και κοινωνίας: δυσκολία χωρισμού, δυσκολία σύναψης νέας σχέσης, ατομικισμός, μοναξιά, κατάθλιψη. Τη δεύτερη τάση θα τη συνόψιζα σε ένα παλιό ανδρικό γνωμικό, που θα μπορούσαν να το υιοθετήσουν και οι γυναίκες: ο άντρας (η γυναίκα) πρέπει να αλλάζει γυναίκα (άντρα) και δουλειά κάθε τρία χρόνια. Αν το διατύπωνα κάπως αλλιώς, θα θυμόμουν τη γύφτισσα που γνώρισα κάποτε που είχε εφτά παιδιά από εφτά διαφορετικούς πατέρες. Δεν με προβληματίζει ούτε και ανησυχώ που η πρώτη τάση, η κολλημένη στο παρελθόν, είναι η επικρατέστερη.

ΑΠΟ τα 19 μέχρι σήμερα (66) συνήψα 9 (εννιά) μακροχρόνιες σχέσεις ( από χρόνο και πάνω) και τώρα πάω προς τη δέκατη: cherchez la femme. Δεν ψάχνω να τη βρω, εδώ κι εκεί, ποτέ δεν έψαξα· την αναζητώ, την αναζητεί το σώμα μου, η ψυχή μου, το μυαλό μου – πιο πολύ το δέρμα μου. Μια μέρα θα γίνει αυτό που έγινε ήδη εννιά φορές: θα συναντηθούμε μια μέρα των ημερων, πηγαίνοντας εγώ προς αυτήν, ερχόμενη αυτή προς εμένα. Ανησυχώ μήπως δεν την συναντήσω; Καθόλου! Έρχεται! Έχει αρχίσει ήδη να χτυπάει η καρδιά μου. Θα είναι ωραία. Άλλο όμορφη γυναίκα άλλο ωραία! Εάν δεν αντιλαμβάνεστε τη διαφορά, λυπάμαι, πολύ λυπάμαι.

Continue reading →

η αντιστροφή της εξάρτησης, η επανάσταση, η τροφή και η μαζική εγκατάλειψη των πόλεων

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΔΕΝ μπορώ να γνωρίζω τι φάγατε και ήπιατε χτες, τι θα φάτε και τι θα πιείτε σήμερα. Γνωρίζω όμως ότι αυτό που τρώμε και πίνουμε δεν το έχουμε παραγάγει εμείς – αυτό είναι βέβαιο. Αυτό σημαίνει ότι είμαστε εξαρτημένοι από αυτούς που την παράγουν. Ποιοι την παράγουν; Πόσοι είναι, πώς την παράγουν; Θα αποκλείατε το ενδεχόμενο να χρησιμοποιήσουν την τροφή ως μέσον καταστολής, ελέγχου, πειθάρχησης και εξόντωσης του ολοένα και μειωνόμενου αριθμού των εργαζομένων και του διαρκώς αυξανόμενου άεργου πλήθους; Το κομβικό ερώτημα όμως είναι άλλο: τι υποστηρίζουν όσοι ονειρεύονται και περιμένουν μια επανάσταση, την τροφή θα την παράγει ένας μικρός αριθμός παραγωγών ή θα την παράγουμε όλοι και όλες;

ΟΣΟΙ υποστηρίζουν ότι η επανάσταση θα γίνει στις πόλεις από τους κατοίκους της, αυτό είναι το ένα μοντελάκι, αφού εκεί έχει συγκεντρωθεί το μεγαλύτερο μέρος του παγκόσμιου πληθυσμού, είναι αναγκασμένοι να παραδεχτούν ότι το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος της τροφής θα παράγεται εκτός της πόλης από ένα μικρό αριθμό παραγωγών – αυτό που γίνεται σήμερα. Μπορεί μια πόλη να είναι αυτάρκης ως προς την τροφή της; Ναι, εάν γκρεμιστούν τα 4/5 των κτιρίων και καλλιεργηθεί το έδαφος που θα απελευθερωθεί – ειδάλλως η αυτάρκεια των πόλεων σε τροφή είναι μια αυταπάτη. Όσοι υποστηρίζουν ότι η τροφή πρέπει (ή θα) να παράγεται από όλους και όλες, δέχονται ότι η επανάσταση θα πάρει τη μορφή της μαζικής εγκατάλειψης των πόλεων. Εάν με το πρώτο μοντελάκι (εξεγέρσεις και επανάσταση στις πόλεις, αυτοδιοικούμενες και αυτοδιαχειριζόμενες) δεν αλλάζει και τίποτα, ως προς την παραγωγή της τροφής, το δεύτερο είναι γνήσια επαναστατικό, είναι μια ολική και ριζική απόρριψη του παρόντος: δραστική μείωση των απαιτούμενων ποσοτήτων της ενέργειας για την παραγωγή της τροφής, μείωση μεταφορών, μείωση χρήσης λιπασμάτων και φυτοφαρμάκων. Όμως, και τα δύο μοντελάκια της αναμενόμενης και προσδοκώμενης επανάστασης στην εποχή μας έχουν από μία κομβική αθεράπευτη αδυναμία.

Continue reading →

η (ακρο)δεξιά και η αριστερή διαχείριση του αδιεξόδου του δυτικού πολιτισμού και του καπιταλισμού

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Η συνήθης μέχρι τώρα, εδώ και πολλές δεκαετίες, εναλλαγή δεξιού και αριστερού συντονισμού του κράτους, ήτοι της διαχείρισης από το κράτος των πολλών και ποικίλων προβλημάτων που προκαλεί η καπιταλιστική οικονομία και τεχνολογία, θα συνεχιστεί κατά τρόπο ομαλό και στο μέλλον. Η προσεχής δεκαετία θα είναι δεκαετία της Ακροδεξιάς, όχι της Δεξιάς – ή της στενής συνεργασίας τους. Η Δεξιά θα μετατοπίζεται ιδεολογικά και πολιτικά προς την Ακροδεξιά, η Ακροδεξιά με τη σειρά της θα ξεδοντιάζεται εκουσίως και θα βάζει νερό στο κρασί της – μόνο και μόνο για να αποφευχθεί η όξυνση και η αναζωπύρωση του κοινωνικού πολέμου, του δαίμονα της (Ακρο)Δεξιάς και εφιάλτη της κυβερνητικής Αριστεράς. Μετά την παρέλευση της δεκαετίας, λίγο πριν λίγο μετά, και μετά την αναπόφευκτη αποτυχία της Ακροδεξιάς, θα έρθει η σειρά της Αριστεράς, της κυβερνητικής, να αναλάβει τον συντονισμό του κράτους, αντικείμενο του οποίου είναι η διαχείριση του δομικού αδιεξόδου του δυτικού πολιτισμού και καπιταλισμού, με το οποίο θα ασχοληθούμε σήμερα.

Continue reading →