η στρατηγική της εξάντλησης της τετραετίας και η διάρκεια της κυβέρνησης ΣΥ.ΡΙΖ.Α – ΑΝ.ΕΛ – ΔΗΜ.ΑΡ

    

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

    Εάν γίνονταν σήμερα εκλογές, ή σε λίγους μήνες, εικάζω ότι θα είχαμε την εξής εικόνα της κοινοβουλευτικής δύναμης των κομμάτων (%):

 

Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ):  39-41

Νέα Δημοκρατία (ΝΔ): 20-22

Χρυσή Αυγή (ΧΑ): 15-17

Ανεξάρτητοι Έλληνες (ΑΝΕΛ): 7-9

Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας (ΚΚΕ): 4-6

Δημοκρατική Αριστερά (ΔΗΜΑΡ): 3-5

Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα (ΠΑΣΟΚ): 3-5

    Αντιλαμβάνεστε ότι θα σχηματιζόταν τρικομματική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ και ΔΗΜΑΡ. Μια τέτοια εξέλιξη θα πρέπει να αποφευχθεί με κάθε τρόπο, με τον εξής ένα: να μην γίνουν εκλογές! Η τετραετία πρέπει να εξαντληθεί πάση θυσία, ακόμα κι αν χρειαστεί να γίνουν και τακτικοί συμβιβασμοί, όπως έγινε με τους πλειστηριασμούς. Η στρατηγική λοιπόν της πολιτικής μαφίας της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ είναι σαφής: οι εκλογές θα γίνουν τον Ιούνιο του 2016 διότι τότε πρέπει να γίνουν. Και προκύπτει το ερώτημα:  γιατί οι εκλογές πρέπει να γίνουν αφού εξαντληθεί και το τελευταίο λεπτό της  τετραετίας, γιατί χρειάζονται και το τελευταίο λεπτό της τετραετίας;

Continue reading

η (ιστορική) Αριστερά είναι αναχρονιστική και ανεπίκαιρη και καθυστερημένη

    φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

    Η ιστορική Αριστερά γεννήθηκε στη Δυτική Ευρώπη το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, μεταξύ του 1840 και του 1880, εποχή εργατικών και λαϊκών εξεγέρσεων και επαναστάσεων. Τότε αποκρυσταλλώθηκαν οι θέσεις της, οι αρχές της, οι πολλές και ποικίλες τάσεις και ρεύματα. Όταν λέμε Αριστερά εννοούμε (και) έναν τρόπο σκέψης, αν και δεν εμφανίζεται καθόλου μα καθόλου ενιαίος. Υποστηρίζω ότι η ιστορική Αριστερά, ένας συγκεκριμένος και ιστορικά καθορισμένος τρόπος σκέψης πεθαίνει στις μέρας μας – άρχισε τον Αύγουστο του 1945 και τα τελευταία της πέταλα θα τα τινάξει μέσα στα επόμενα δέκα χρόνια. Υποστηρίζω επίσης ότι ένας νέος τρόπος σκέψης διαμορφώνεται αργά, εκδήλωση μιας  πνευματικής παγκόσμιας  επανάστασης  και ότι, επομένως, μια νέα Αριστερά θα σκάσει μύτη μετά το 2020-2025.

     Η ιστορική Αριστερά πεθαίνει διότι είναι αναχρονονιστική και ανεπίκαιρη, δεν μπορεί να δει δήλα δή με νέα ματιά, με νέα μάτια, με νέα μάτιά, τις νέες εξελίξεις. Έχοντας ακλόνητη πίστη στην ανθρώπινη δημιουργικότητα, θεωρώ βέβαιο ότι θα δούμε με μια νέα ματιά, με νέες ματιές τις νέες εξελίξεις. Η εγκατάλειψη ενός τρόπου σκέψης είναι μια μακράς διάρκειας διαδικασία, τουλάχιστον δέκα χρόνια, εάν όμως συντρέξουν κάποιες συνθήκες και προϋποθέσεις, που θα συντρέξουν, είναι βέβαιο ότι η διάρκεια της διαδικασίας της εγκατάλειψης συντομεύεται, ενώ επιταχύνεται η διαδικασία της εμφάνισης και διαμόρφωσης του νέου τρόπου σκέψης. Η ιστορική Αριστερά πεθαίνει εδώ και πάνω από 60 χρόνια, τα επόμενα όμως δέκα θα είναι καθοριστικής σημασίας. Αλλά και η Αριστερά του μέλλοντος, ο νέος τρόπος σκέψης κυοφορείται εδώ και πάνω από 60 χρόνια αλλά μέσα στα επόμενα δέκα θα έχουμε γεννητούρια.

    Οφείλω λοιπόν να εξηγήσω γιατί η ιστορική Αριστερά είναι αναχρονιστική και ανεπίκαιρη. Θα παραθέσω μία μόνο από τίς πάμπολλες εκδηλώσεις τη αναχρονιστικότητας και ανεπικαιρότητας, στην οποία θα επανέλθω για να την παρουσιάσω πιο διεξοδικά,  και ακολούθως θα εκθέσω τα δύο βασικά μου επιχειρήματα.

     Ενώ η ιστορική Αριστερά είναι υπέρ της υποχρεωτικής κρατικής εκπαίδευσης, η Αριστερά του μέλλοντος θα ταχθεί με τον πιο αποφασιστικό και κατηγορηματικά τρόπο υπέρ της κατάργησής της. Ενώ η ιστορική Αριστερά προσπαθεί να διασώσει την υποχρεωτική κρατική εκπαίδευση από τις επιθέσεις του Κυρίου, η Αριστερά του μέλλοντος θα προσανατολιστεί προς την αποδιάρθρωσή της, προς την κατάργησή της. Η ανάγκη συρρίκνωσης του Κράτους, λόγω της συρρίκνωσης του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, επιφέρει την ανάγκη συρρίκνωσης και ιδιωτικοποίησης (καπιταλιστικοποίησης)  της κρατικής υποχρεωτικής εκπαίδευσης.  Να ποιος είναι ο στρατηγικός σχεδιασμός του Κυρίου: στα χρόνια που έρχονται θα περιοριστεί δραστικά ο αριθμός των φοιτητών και τα Πανεπιστήμια θα γίνουν ιδιωτικά, θα  σπουδάζουν δήλα δή μόνο οι γόνοι των Κυρίων και των υπηρετών Του. Αυτό σημαίνει και δραστική μείωση των διδασκόντων και των διδασκουσών. Ο αριθμός των μαθητών του Λυκείου θα μειωθεί δραστικά, με τις πολλές και δύσκολες εξετάσεις να είναι ο βασικός εκκαθαριστικός μηχανισμός. Στο βάθος του χρόνου βλέπω και ιδιωτικοποίηση του Λυκείου:  ή τα φροντιστήρια θα γίνουν Λύκεια ή τα Λύκεια θα ιδιωτικοποιηθούν και θα γίνουν φροντιστήρια. Κατά συνέπεια, θα μειωθεί δραστικά και ο αριθμός των καθηγητών και των καθηγητριών. Ολοένα και περισσότεροι μαθητές και μαθήτριες του Δημοτικού και ιδίως του Γυμνασίου θα εγκαταλείπουν τις σχολικές αίθουσες,  με τη μετατροπή του παιδιού και του έφηβου σε ακόμα πιο σκληρά εργαζόμενο να είναι ο βασικός εκκαθαριστικός μηχανισμός. Είναι βέβαιο ότι κάθε προσπάθεια των δασκάλων και των καθηγητών να αποτρέψουν τη συρρίκνωση και τη μερική κατεδάφιση της υποχρεωτικής κρατικής εκπαίδευσης θα αποβεί άκρως αναποτελεσματική. Και όταν η ήττα θα ολοκληρωθεί, τότε θα αναρωτηθούμε: 

τί θα έπρεπε να είχαμε κάνει; 

τί θα κάνουμε τώρα;  

     Μόλις τεθούν αυτά τα ερωτήματα και αρχίσει η διαδικασία της διαμόρφωσης απαντήσεων από παιδιά, εφήβους, διδάσκοντες και γονείς, τότε θα έχουμε τις πρώτες ενδείξεις ότι άρχισαν οι πόνοι της γέννησης ενός νέου τρόπου σκέψης, της Αριστεράς του μέλλοντος δήλα δή. Αυτά όμως τα ερωτήματα θα εμφανιστούν σε όλα τα κοινωνικά πεδία κι αυτό θα είναι μια σαφέστατη ένδειξη της εκκίνησης της διαδικασίας μιας κοινωνικής επανάστασης. Και έρχομαι τώρα να εκθέσω τα επιχειρήματά μου γιατί η ιστορική Αριστερά είναι αναχρονιστική και ανεπίκαιρη – αφού πιω ένα καφεδάκι και καπινίσω ένα τσιγαράκι· θα αράξω σήμερα, θα ξεκουραστώ.

Continue reading

η ιστορική Αριστερά πεθαίνει, η κοινωνία κυοφορεί την Αριστερά του μέλλοντος· πότε όμως θα γεννηθεί;

    φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

    Με το σημερινό σημείωμα θα εκθέσω τις απόψεις μου για τον θάνατο της ιστορικής Αριστεράς, την κυοφορία και τη γέννηση της Αριστεράς του μέλλοντος και θα καταλήξω στα εξής συμπεράσματα: η ιστορική Αριστερά πεθαίνει διότι είναι αναχρονιστική, ανεπίκαιρη· η κυοφορία της Αριστεράς του μέλλοντος θα διαρκέσει 10-15 χρόνια, προσδιορίζοντας τη σύλληψη στο χρονικό διάστημα 2005-2008· κατά συνέπεια, θα πρέπει να αναμένουμε τη γέννησή της στα έτη 2020-2023. 

    Τα ερωτήματα είναι πολλά και εύλογα. Γιατί η ιστορική Αριστερά είναι αναχρονιστική, ανεπίκαιρη;  Γιατί η κυοφορία της Αριστεράς του μέλλοντος θα διαρκέσει 10-15 χρόνια;  Γιατί η σύλληψη έγινε κατά το χρονικό διάστημα 2005-2008; Πώς θα αντιληφθούμε τη γέννησή της, ποιές θα είναι οι ενδείξεις της εμφάνισής της;

1. η ιστορική Αριστερά πεθαίνει

Continue reading

η λατρεία του όχλου (1)

    φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

    Σήμερα, και τα επόμενα πρωινά, θα ασχοληθούμε με τον όχλο, τη μάζα, το πλήθος. Πρόκειται για ένα πάρα πολύ σημαντικό ζήτημα, κομβικής σημασίας θα έλεγα, μιας και στο φαινόμενο του όχλου άλλοι βάζουν θετικό πρόσημο κι άλλοι αρνητικό. Δεν χρειάζεται να διευκρινίσω ότι το δικό μου πρόσημο είναι αρνητικότατο αλλά θα το κάνω. Η σχετική με τον όχλο σύγκρουση εἰναι σαφέστατη: ο όχλος σχετίζεται άμεσα με τις εξεγέρσεις, τις συγκεντρώσεις, τις πορείες και τις διαδηλώσεις, τις διαμαρτυρίες,  τις ταραχές, και ως εκ τούτου είναι κάτι το θετικό και ελπιδοφόρο, δεν έχει όμως καμιά απολύτως σχέση με την διεξαγωγή του κοινωνικού πολέμου, την κοινωνική επανάσταση και τον κομμουνισμό του παρελθόντος, του παρόντος, κατά συνέπεια και του μέλλοντος. Ο όχλος είναι ένα αντικείμενο της πολιτικής φιλοσοφίας, ψυχολογίας και ανθρωπολογίας κι ως τέτοιο αξίζει να το μελετήσουμε και να το κατανοήσουμε.

   Αφού το μεράκι μας είναι να πλήττουμε το αυτονόητο και να διεγείρουμε ερωτήματα, θα διατυπώσω συνοπτικά, δίκην εισαγωγής, τις πτυχές του υπό διερεύνηση ζητήματος για να σχηματίσουμε μια πρώτη γενική εικόνα. Πριν όμως θα ήθελα να κάνω μια σύντομη αναφορά στην ιστορία της μελέτης του όχλου και να προτείνω τρία βιβλία για όσους και όσες ενδιαφέρονται και ίσως να μην τα έχουν διαβάσει. Ο πρώτος που ασχολήθηκε με τον όχλο και το έκανε θεωρητικό αντικείμενο της πολιτικής φιλοσοφίας, ψυχολογίας και ανθρωπολογίας  ήταν ο Gustave Le Bon [ Γκουστάβ Λε Μπον]· το βιβλίο του Ψυχολογία των Μαζών είναι πολύ βασικό βιβλίο – θα πούμε περισσότερα όταν ασχοληθούμε με τις συνθήκες που επέτρεψαν τον Λε Μπον να ασχοληθεί με τον όχλο. Ένα δεύτερο βιβλίο που αξίζει να διαβάσουμε, όσοι και όσες δεν το έχουν διαβάσει, είναι του Ελία Κανέτι, Μάζα και Εξουσία. Το τρίτο, φαινομενικά άσχετο αλλά πολυτιμότατο και χρησιμότατο, είναι το βιβλίο του Κόνραντ Λόρεντζ  Επιθετικότητα. Δεν θα υποκύψω στον πειρασμό να παραθέσω τώρα την αφήγηση του Αμμιανού Μαρκελλίνου σχετικά με μια αναταραχή στη Ρώμη που θα μας βοηθήσει όχι μόνο να κατανοήσουμε τον όχλο αλλά και τον τρόπο αντιμετώπισής του από τον Κύριο – θα το κάνω όταν εξετάσω την καταγωγἠ του όχλου.  Να το πρώτο, λογικά και χρονικά, ερώτημα:

1. ο όχλος υπάρχει από τότε που υπάρχει ο άνθρωπος;

Όχι, φίλες και φίλοι, ο όχλος δεν υπάρχει από τότε που υπάρχει ο άνθρωπος. Είτε εμφανιστήκαμε  πριν από 100.000 χρόνια  (επίγνωση του θανάτου)  είτε πριν από 30.000 χρόνια (Τέχνη), κατά το μεγαλύτερο μέρος της Ιστορίας μας όχλος  δεν υπήρχε. Δεν δυσκολευόμαστε να διατυπώσουμε μια εξήγηση.

Continue reading

για την επικείμενη διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ: τί θέλουν οι μικροαστοί στον κοινωνικό πόλεμο;

    φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

   Διατύπωσα την πρόβλεψη ότι σε τρία χρόνια δεν θα υπάρχει ο ΣΥΡΙΖΑ. Και δεν θα υπάρχει γιατί οι Υποτελείς τους πήραν χαμπάρι ότι είναι ή απατεώνες ή αφελείς (όταν θα αναφέρομαι στον ΣΥΡΙΖΑ, θα υπονοώ τα στελέχη, τη γραφειοκρατική ιεραρχία όλων των βαθμίδων – θα το δηλώνω όταν θα αναφέρομαι στα μέλη και τους ψηφοφόρους). Αυτός είναι ο λόγος της (δημοσκοπικής) στασιμότητἀς του.  Σήμερα θα εκθέσω τα επιχειρήματά μου και τις σκέψεις μου που με οδήγησαν στη διατύπωση της παραπάνω πρόβλεψης. Και δεν θα παραλείψω να περιγράψω και τα κομβικά σημεία της διαδικασίας διάσπασης/διάλυσης/θανάτου. 

Οι προκείμενες των συλλογισμών είναι οι απαντήσεις στα ερωτήματα:

τί είναι οι μικροαστοί/μεσοαστοί;

πώς συμμετέχουν οι μικροαστοί στον κοινωνικό πόλεμο;

ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πολιτική οργάνωση των μικροαστών;

ποιό είναι το  πρότυπο οργάνωσης του ΣΥΡΙΖΑ;

ποια είναι η στρατηγική του;

τι είναι η Αριστερά;

ο ΣΥΡΙΖΑ είναι Αριστερά;

θέλει να κυβερνήσει ο ΣΥΡΙΖΑ;

εάν δεν θέλει, τί θέλει;

 

Continue reading

για την αναποφασιστικότητα των υποτελών μικροαστικών και μεσοαστικών στρωμάτων και τάξεων

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

    Το πολιτικό και κοινωνικό εκκρεμές δεν μπορεί να παλινδρομεί αενάως μεταξύ ικεσίας και απειλών· αναγκαστικά,  θα έρθει μια στιγμή που θα ακινητοποιηθεί· σε αυτήν την περίπτωση,δεν θα υπάρχει Κυριαρχία, διότι, όπως το τονίζει εμφατικά και η γνωστή διαφήμιση Τράπεζας, (η Κυριαρχία)  είναι σταθερή, γιατί κινείται.

   Ο Κύριος το γνωρίζει πολύ καλά αυτό ήδη εδώ και πάνω από τρεις χιλιάδες χρόνια, κληρονομιά του ποιμένα προγόνου του μιας περιόδου που καλύπτει άλλα τρεις χιλιάδες χρόνια: 3+3=6.000 χρόνια! Επί 6.000 χρόνια η Κυριαρχία και οι πρόδρομες μορφές της είναι σταθερή, γιατί κινείται. Όποιος κινείται ή μπορεί να κινηθεί ή ελέγχει την κίνηση των άλλων (μέσα στα αχανή βοσκοτόπια) μαζί με τα ποίμνιά του, επιβιώνει, είναι δήλα δή νικητής, είναι Κύριος. Εάν δεν έχετε διαβάσει τον Επιτάφιο του Περικλέους/Θουκυδίδου, διαβάστε τον και αν θεωρήσετε ότι η πρόταση η Κυριαρχία είναι σταθερή γιατί κινείται δεν συνοψίζει το προαναφερθέν εξέχον κείμενο του Κυρίου ημών, τι να πω, δεν ξέρω. Επίσης δεν ξέρω τι να πω εάν θεωρήσετε ότι τη σκυτάλη δεν την παίρνει ο Νικολό Μακιαβέλι, στον Ηγεμόνα του και ότι θα ήταν απρέπεια να συνοψίσουμε και αυτό το έξοχο κείμενο του Κυρίου ημών με την πρόταση η Κυριαρχία είναι σταθερή γιατί κινείται.

Continue reading

ο σύμβουλος (Χρύσανθος Λαζαρίδης) του πολιτικού υπηρέτη (Αντώνης Σαμαράς) του Κυρίου καπιταλιστή οργανώνει και συντονίζει νέα επίθεση

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Έβρεξε χτες και σήμερα θα αργήσω να μπω στον λαχανόκηπο. Πολύ ωραία, θα γράψω!

    Εάν η πολιτική, κατά τον Φουκό, είναι η συνέχιση του πολέμου (και ο πόλεμος συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα, κατά τον Κλάουζεβιτς), τότε μας επιτρέπεται να ονομάσουμε την πολιτική κοινωνικό πόλεμο (ο Πλάτων την αποκάλεσε ανθρωποβοσκητική) και να επισημάνουμε ότι μεταξύ του κοινωνικού πολέμου και του πολέμου θα υπάρχουν και ομοιότητες και διαφορές, τουλάχιστον όσον αφορά την διεξαγωγή τους. Δεν θα ασχοληθούμε με τις διαφορές αλλά με κάποιες από τις ομοιότητες.

  Μία από αυτές, κατά την καπιταλιστική Κυριαρχία,  είναι η αρπαγή του κοινωνικού πλούτου που παράγουν οι Υποτελείς Παραγωγή με τη μορφή εμπορευμάτων. Η αρπαγή αυτή εντείνεται σε εποχές μείωσης της κερδοφορίας, όπως είναι η εποχή μας και τα χρόνια, οι δεκαετίες που έρχονται. Δεν είναι όμως μόνο αυτός ο λόγος. Υπάρχει κι ένας άλλος, πιο βασικός: πρόκειται για την αναπαραγωγή και την ενίσχυση της καπιταλιστικής Κυριαρχίας.  Όσο πιο πολύς πλούτος παράγεται, τόσο πιο πολύς πρέπει να αρπάζεται, ώστε οι Υποτελείς να είναι εξαντλημένοι, να επικρατεί ο ανταγωνισμός μεταξύ τους και όχι η συνεργασία, ο φόβος, η απομόνωση και η αποβλάκωση, η αδυναμία δηλαδή να διεξαγάγουν τον κοινωνικό πόλεμο. Η οργανωμένη και συστηματική αποδυνάμωση του αντιπάλου είναι η βασική μεθοδος ενίσχυσης, συνέχισης και αναπαραγωγής της (καπιταλιστικής) Κυριαρχίας.

     Η αρπαγή λοιπόν εμφανίζεται όχι απλά ως κατάκτηση, διότι αυτή υπάρχει ήδη, αλλά ως μια ανανέωση της διαρκώς και αενάως επιβεβλημένης κατἀκτησης. Η όλη αυτή διαδικασία ακολουθεί τους κανόνες του πολέμου: κατάκτηση, μεταβολή της κατανομής ισχύης (του συσχετισμού δύναμης), σταθεροποίηση και ενίσχυση των θέσεων, προετοιμασία νέας επίθεσης (και πραγματοποίησή της). Το μεταίχμιο μεταξύ της σταθεροποίησης και της προετοιμασίας είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα φάση, η οποία παρουσιάζει κάποια κοινά χαρακτηριστικά, όπου κι αν διεξάγεται ο (κοινωνικός) πόλεμος, τα οποία και θα εξετάσουμε.  Εκείνο όμως που δεν πρέπει να χάνουμε από τα μάτια μας είναι αυτό που δεν χάνει ποτέ από τα μάτια του ο αντίπαλος – ο πολιτικός και ο σύμβουλός Του, μιλάω αφηρημένα και ιδεοτυπικά. νομίζω όμως πως είμαι σαφής. Εάν δεν είμαι, θα πιω ένα καφεδάκι,  θα καπνίσω ένα τσιγαράκι και αμέσως μετά θα γίνω σαφέστατος.

Continue reading

ο Αλέκος Αλαβάνος, το θνησιγενές Σχέδιο Β΄ και η διαχείριση της ανεργίας

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

    Όπως η επιχείρηση, και το επιχείρημα είναι λέξεις πολεμικής προέλευσης, σε αντίθεση με τον χαρακτηρισμό, ο οποίος προέρχεται από την αναπαράσταση, την παραστατικότητα, την εξωτερίκευση συναισθημάτων και σκέψεων μέσω συμβόλων. Μιας και ο διανοητικός πόλεμος είναι μια πτυχή του (κοινωνικού) πολέμου, το επιχείρημα απόκτησε τη σημασία του συνεκτικού συλλογισμού, με τον οποίον κάποιος, κάποια υποστηρίζει ή αντικρούει, καταπολεμά θα έλεγα, μια άποψη. Το να διατυπώνουμε  χαρακτηρισμούς για να αντικρούσουμε ένα επιχείρημα φανερώνει έλειμμα και σκέψης και πολεμικής διάθεσης., το οποίο έλειμμα αντιλαμβάνομαι ως αποτέλεσμα  της άτεγκτης προσκόλλησης σε προ-νόμια (πορνόμια)  και συμ-φέροντα. Αυτό το έλειμμα μας ενοχλεί κατάφωρα αλλά δεν μπορούμε

Continue reading

η επερχόμενη διάσπαση του ΚΚΕ και η ανασύνθεση της ιστορικής Αριστεράς

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

    Με αφορμή τις εγκυρότατες πληροφορίες που αναφέρουν ότι επίκειται η εμφάνιση ενός μορφώματος της Αριστεράς που θα συγκροτηθεί από το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής (ΜΑΑ), ένα τμήμα του ΚΚΕ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, θα σχολιάσουμε σήμερα τις εξελίξεις στην (ευρωπαϊκή) ιστορική Αριστερά και θα επιχειρήσουμε να δούμε το μέλλον υπό το φως των κινήσεων των τεκτονικών πολιτικών πλακών, κινήσεις που καθορίζονται από την εκλύουσα ενέργεια του εσωτερικού ήλιου που έχει εγκλωβιστεί στο εσωτερικό της Γης, τον οποίο, σε κοινωνικά συμφραζόμενα , αποκαλούμε κοινωνικό πόλεμο.

Continue reading