για την παραλυτική βραδύτητα και την αδιέξοδη ατολμία της Αριστερής Πλατφόρμας

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΑΠΟ τις πρώτες μέρες που έσκασε μύτη η Σχολή, Φεβρουάριο του 2009, είχα ήδη ξεκαθαρίσει τις επιδιώξεις μου, μία εκ των οποίων ήταν και είναι η με κάθε τρόπο συμβολή στη διάλυση της ιστορικής, νεκροζώντανης Αριστεράς. Είχα γράψει ότι ή η οριστική αποχώρησή της θα είναι αναγκαία, αν και όχι και επαρκής, προϋπόθεση για την εμφάνιση μιας Αριστεράς που θα αποκηρύττει καθαρά και σθεναρά τον εκλογικισμό, τον κυβερνητισμό και τον μεταρρυθμισμό ή μια νέα Αριστερά θα διαλύσει την  ιστορική ή θα είναι ταυτόχρονες οι διαδικασίες της αποχώρησης της μιας και της εμφάνισης της άλλης. Έχω την αίσθηση ότι συμβαίνει το τρίτο.

ΩΣ πρώτος στόχος είχε επιλεγεί η διάσπαση και η διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ. Έκρινα ότι πρέπει να είναι ο πρώτος γιατί είναι και ο εύκολος. Ο δεύτερος στόχος  είναι η διάσπαση και η διάλυση του ΚΚΕ –  γι΄ αυτόν θα γράψω σε ένα από τα προσεχή σημειώματα και θα δούμε γιατί είναι πιο δύσκολος. (Υποστηρίζω ότι θα διαλυθεί κατά την φοβερή και τρομερή πενταετία 2020 – 2025).  Γιατί όμως ο στόχος της διάσπασης και της διάλυσης του ΣΥΡΙΖΑ ήταν εύκολος; Ακριβώς λόγω του εκλογικισμού, του κυβερνητισμού και του μεταρρυθμισμού του.  Κάθε αριστερό κόμμα που θέλει να κυβερνήσει, να διαχειριστεί δηλαδή το καπιταλιστικό Κράτος, θεσμός που αναπαράγει τις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής,  είναι καταδικασμένο να εξαφανιστεί.  Εάν τα ηγετικά στελέχη του νομίζουν ότι θα υλοποιήσουν το πρόγραμμά τους, ότι θα διαχειριστούν το καπιταλιστικό Κράτος προς όφελος των εργαζομένων, ότι μέσω της κοινωνικής δικαιοσύνης θα τονώσουν την παραγωγή και θα εξασφαλίσουν την ανάπτυξη, μοντελάκι παντελώς φιλελεύθερο,  τότε πολύ γρήγορα θα διαπιστώσουν ότι αυτό είναι αδύνατο – και θα αποδειχθεί ότι οι αυταπάτες ήταν οι σύμβουλοί τους. Και είναι θέμα χρόνου, στις μέρες μας, η συγκόλληση του επιθέτου νέο –  στον όρο φιλελεύθερος! Εγκληματική αφέλεια, αφοπλιστική ανικανότητα!  Και ή θα μεταλλαχτούν σε κέντρο ή δεξιά που θα αυτοαποκαλείται Αριστερά ή θα διασπαστούν. Εάν τα ηγετικά στελέχη γνωρίζουν ότι άλλα λένε σήμερα  κι άλλα θα κάνουν αύριο, τότε είναι απατεώνες. Απάτη και διαχείριση του Κράτους από τη μια, αναπαραγωγή και διαιώνιση της αφέλειας από την άλλη. Για τον ΣΥΡΙΖΑ ισχύουν και τα δύο. Φαίνεται με την σημερινή διάσπαση.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ  τη Ζωή που μου χαρίζει αυτές τις ωραίες μέρες, τις μέρες της διάσπασης και της διάλυσης του ΣΥΡΙΖΑ. Χρόνια τις περιμένω αυτές τις έξοχες μέρες!

Continue reading

γιαούρτι με σκατά

Ήρθε η στιγμή που περίμενα πολλά, πολλά χρόνια: να επιβεβαιωθεί στην πράξη με την πιο μεγάλη σαφήνεια ότι τουλάχιστον τα ηγετικά στελέχη και οι βουλευτές (θα δούμε εάν θα είναι όλοι και όλες) του ΣΥΡΙΖΑ, και όλης της υπόλοιπης νεκροζώντανης Αριστεράς, είναι ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ, ΒΛΑΚΕΣ, ΔΕΙΛΟΙ, πληρωμένοι ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ, ΧΑΖΟΧΑΡΟΥΜΕΝΟΙ ΜΙΚΡΟΑΣΤΟΙ ΠΟΥ ΗΘΕΛΑΝ ΝΑ ΓΊΝΟΥΝ ΜΕΓΑΛΟΙ. .
Όλοι αυτοί, όλα αυτά τα χρόνια, πολύ θα ήθελαν να με δουν κρεμασμένο στη πλατεία Συντάγματος. Επειδή δεν μπορούσαν περιορίζονταν σε χαρακτηρισμούς ΤΡΕΛΟΣ, ΜΑΛΑΚΑΣ, ΚΩΛΟΠΑΙΔΟ και άλλα πολλά.
Ψήφισα, ψηφίσαμε, δεν είμαι μόνος, ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές και ΟΧΙ στο δημοψήφισμα μόνο και μόνο για να έρθει αυτή η στιγμή.
Όποιος και όποια ψηφίσει τα μέτρα να έχει υπόψη του ότι τους απατεώνες και τους ρουφιάνους δεν τους αφήνουμε ατιμώρητους: όπου κι αν σας δούμε, φτύσιμο, χαστούκια, κλοτσιές, αυγά, ντομάτες, γιαούρτι με σκατά.

εκλογές στις 9 Αυγούστου;

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΠΛΗΘΩΡΑ ενδείξεων μας παρακινεί να διατυπώσουμε κάποιες σκέψεις και βάσιμες εικασίες, την εγκυρότητα ή μη των οποίων θα επιβεβαιώσει ο μόνος ακαταμάχητος και δίκαιος μάρτυρας και κριτής,  ο χρόνος. Πρόκειται για τον γνωστό σχεδιασμό του Κυρίου που έχει ονομαστεί αριστερή παρένθεση. Το πρώτο στοιχείο είναι η παραμονή του Σαμαρά στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας. Εάν παραμένει, όντας γνώστης του σχεδίου, σημαίνει ότι το σχέδιο αυτό έχει καταρτιστεί πολύ νωρίς, πριν μάλιστα και από τις εκλογές. Το δεύτερο και πολύ σοβαρό: κάθε φορά που επρόκειτο να υπογραφεί η συμφωνία, κάθε φορά που οι αριστεροί φωστήρες μας υποχωρούσαν, κάθε φορά που πρότειναν ακόμα πιο σκληρά μέτρα, οι δανειστές προσέθεταν κι άλλα, ακόμα πιο σκληρά και επώδυνα. Όσο ήθελαν τη συμφωνία  οι διαπραγματευτές μας τόσο δεν την ήθελαν οι δανειστές. Το πρόγραμμα έληξε, οι τράπεζες έκλεισαν, το χρήμα με το σταγανόμετρο, οι συντάξεις με δόσεις, οι συνταξιούχοι ταλαιπωρούνται, οι μικρομεσοαστοί έχουν κλάσει μαλλί, τα μαγαζάκια άδεια, δεν πατάει ψυχή, όσοι και όσες έκαναν σόπιγκ θέραπι έχουν αρρωστήσει, όταν δεν χτυπάνε το κεφάλι τους στον τοίχο ή δεν σβήνουν τα τσιγάρα στα χέρια  για να ανακουφίσουν κάπως το στερητικό σύνδρομο εξ αιτίας της αδυναμίας τους να αγοράσουν, να καταναλώσουν . Αναρωτιούνται πόσο θα κρατήσει αυτή η κατάσταση της χρεοκοπίας και πτώχευσης και σκέφτονται πως εάν κρατήσει κάνα δύο μήνες τα περισσότερα μαγαζιά και καταστήματα και μικροεπιχειρήσεις θα κλείσουν. Και δεν θα ανοίξουν ποτέ πια, το γνωρίζουν. Όσο πιο πολύ διαρκέσει, τόσο πιο πολλά θα κλείσουν.

ΕΑΝ αυτό το σχέδιο βρίσκεται σε εξέλιξη, σε εφαρμογή, τότε  δεν πρόκειται να υπάρξει συμφωνία, εκτός κι αν τα κυβερνητικά και ηγετικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αποδεχτούν την όποια πρόταση των δανειστών. Σε αυτή την περίπτωση όμως  θα έχουμε τη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ σε δύο ή τρία κομμάτια  και κυβέρνηση εθνικής ενότητας και σωτηρίας ή και εκλογές και σχηματισμός κυβέρνηση εθνικής συνεννόησης. Ίσως κάτι να ξέρει ο Θεοδωράκης. Εάν δεν υπάρξει συμφωνία, όσο υποχωρητικός κι αν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, τότε οι τράπεζες θα παραμείνουν κλειστές, η παράκρουση θα κορυφωθεί και η μόνη λύση θα είναι οι εκλογές – ας πούμε αρχές Αυγούστου.

Continue reading

πρόκριση της επιβράδυνσης και της σταθεροποίησης

 

 

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Η σύγκρουση για τον ρυθμό της επιτάχυνσης της περαιτέρω επέκτασης του καπιταλισμού και της συρρίκνωσης του Κράτους λήγει με τη συμφωνία της επιλογής της επιβράδυνσης, της σταθεροποίησης των αποτελεσμάτων των προηγηθεισών επιθέσεων (μνημόνια). Η δέσμη των μέτρων, ο σαφής προσδιορισμός των συγκεκριμένων σημείων επίθεσης των ισχυρών καπιταλιστών των ανεπτυγμένων καπιταλιστικών κοινωνιών του Βορρά, αυτό που κακώς ονομάστηκε τελεσίγραφο,  δεν είναι τίποτα άλλο από το κυβερνητικό πρόγραμμα της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. που υποδεικνύεται για τα επόμενα χρόνια, εάν βέβαια θα έχει μέλλον αυτή η κυβέρνηση. Πρόκειται για σαφή αντικατάσταση του προγράμματος της Θεσσαλονίκης του ΣΥΡΙΖΑ.

ΤΟ δίλημμα της σύγκρουσης, της γνωστής διαπραγμάτευσης, ήταν το εξής: η εφαρμογή των μέτρων, η επίθεση, πρέπει να είναι ταχεία και μετωπική ή σταδιακή και μακροπρόθεσμη; Προκρίνεται η σταδιακή και μακροπρόθεσμη πραγματοποίηση της επίθεσης. Ας δούμε τους δύο βασικούς άξονες των μέτρων, του υποδειχθέντος κυβερνητικού προγράμματος, κι ας διατυπώσουμε μια εξήγηση γιατί προκρίθηκε η σταδιακή, μακροπρόθεσμη εκτέλεση.

Continue reading

αναπόφευκτη η διάσπαση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΑΣ υποθέσουμε ότι οι επόμενες εκλογές θα γίνουν σε τέσσερα χρόνια και μέχρι τότε το Κράτος θα το διαχειρίζεται η σημερινή κυβέρνηση· με αυτήν την υπόθεση κατά νου, τελείως απίθανο σενάριο βέβαια, ερωτώ: πόσες ψήφους θα πάρει ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α, τι ποσοστό θα αποσπάσει, πόσους βουλευτές θα εκλέξει; Με την βεβαιότητα ότι η σημερινή κυβέρνηση θα συνεχίσει, δεν μπορεί να κάνει κι αλλιώς, την πολιτική της αναδιάρθρωσης του καπιταλισμού (του κλεισίματος των μικρομεσαίων και μεγάλων μη ανταγωνιστικών παραγωγικών, μεταποιητικών και εμπορικών επιχειρήσεων) και του Κράτους μέσω της λιτότητας και της φορολόγησης το ποσοστό  θα είναι μονοψήφιο –  και δεν μας επιτρέπεται να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο να μην περάσει ούτε καν το 3% και να μείνει εκτός κοινοβουλίου. Αυτή την εξέλιξη την γνωρίζουν πολύ καλά οι αριστεροί μικροαστοί επαγγελματίες της πολιτικής που προτιμούν να υπάρχουν ως αντιπολίτευση εις τον αιώνα τον άπαντα παρά να κυβερνούν και να εξαφανιστούν από προσώπου πολιτικής σκηνής. Είναι αυτοί που έχουν συσπειρωθεί στην γνωστή Αριστερή Πλατφόρμα. 

Η πολιτική είναι ο μόνος τρόπος να ζουν και να υπάρχουν. Ως αντιπολίτευση βεβαίως, ως πολιτική έκφραση της διεκδίκησης και της διαμαρτυρίας. Η βασική τους επιδίωξη είναι η υπέρβαση του 3%, η εκλογή όσο γίνεται περισσότερων βουλευτών και η απόσπαση όσο γίνεται μεγαλύτερου χρηματικού ποσού για την εξασφάλιση της επιβίωσης των αριστερών (τροτσκιστικών, μαοϊκών, αυτόνομων και άλλων ) επαγγελματιών της πολιτικής. Για όλους αυτούς η πρόσφατη εκλογική επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ , ο σχηματισμός κυβέρνησης και συνέχισης της πολιτικής της αναδιάρθρωσης του καπιταλισμού και του Κράτους είναι μια υπαρξιακή απειλή.

Η βεβαιότητα της αποχώρησης από την πολιτική σκηνή θα υποχρεώσει, θα εξαναγκάσει την ομάδα αυτή των επαγγελματιών πολιτικών να καταψηφίσουν τα μέτρα που θα φέρει στη Βουλή η κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ θα διασπαστεί. Αυτό θα κάνει και ο πολιτικός σύμμαχος, το κόμμα των Ανεξαρτήτων Ελλήνων –  δεν θα την πατήσει όπως ο ΛΑ.Ο.Σ του Γιώργου Καρατζαφέρη. Η διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ θα επιφέρει πολύ σημαντικές πολιτικές εξελίξεις. Δύο είναι τα ενδεχόμενα σενάρια. Το πρώτο: Εάν τα μέτρα καταψηφιστούν από τις προαναφερθείσες  πολιτικές ομάδες, η κυβέρνηση θα πέσει και στη συνέχεια θα έχουμε μια νέα κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας (δεξιός ΣΥΡΙΖΑ, Ποτάμι, Πα.Σο.Κ –  κι αν δεν βγαίνουν τα κουκιά και  Ν. Δ!), με αντιπολίτευση τον αριστερό ΣΥΡΙΖΑ της Αριστερής Πλατφόρμας –  θα το μάθουμε το όνομά του.

Continue reading

γιατί δεν καταλαβαίνω την πρόταση ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΟΥΝ ΟΙ ΠΑΡΕΛΑΣΕΙΣ;

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Η Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες αφίσα με κεντρικό σύνθημα ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΟΥΝ ΟΙ ΠΑΡΕΛΑΣΕΙΣ. Ομολογώ ότι κάτι καταλαβαίνω· κάτι, όχι όλα, διατελώ απορών, εν πλήρει συγχύσει. Πιθανόν εσείς να μην έχετε κάποιο πρόβλημα κατανόησης της πρότασης  και να θεωρείτε αυτονόητη τη σημασία της. Εγώ δυσκολεύομαι, και αναρωτιέμαι, και σκέφτομαι. Υποθέτω ότι δυσκολεύομαι γιατί μου έχει καρφωθεί η εμμονή μέσα στο φαλακρό κρανίο μου ότι το αυτονόητο πολύ συχνά δεν είναι παρά συμπυκνωμένη ασάφεια, συμπυκνωμένη σύγχυση. Και πώς να κατανοήσεις μια πρόταση που η ασάφεια και η σύγχυση που εκπέμπει βραχυκυκλώνει και ελαχιστοποιεί τις συνάψεις του εγκεφάλου;

ΠΡΙΝ εξετάσουμε την ασάφεια και την σύγχυση της πρότασης, θα ήθελα να δούμε μια άλλη, σχετική και αποκαλυπτική. Ρωτάει ο γιος τη μάνα: μάνα, πλύθηκαν τα ρούχα; Ελάτε τώρα να εξετάσουμε τι λανθάνει σε αυτή την ερωτηματική πρόταση που κινείται στα πλαίσια του αυτονόητου, του συνηθισμένου. Προκαταβολικά: λανθάνει όλο το μεγαλείο της πυρηνικής οικογένειας, της πατριαρχίας, της δυτικής Κυριαρχίας, του δυτικού πολιτισμού!

Continue reading

το εβρό πιο αποτελεσματικό από τη δραχμή

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΔΕΝ υπάρχει ούτε μία πιθανότητα στο εκατομμύριο  να επιστρέψουμε στη δραχμή –  εκτός εάν όλες οι χώρες ταυτόχρονα, εξ αιτίας μιας ευρύτερης κρίσης που θα επιφέρει την διάλυση της  ευρωζώνης, επιστρέψουν στα εθνικά τους νομίσματα. Το εβρό είναι ένα κοινό νόμισμα που εκθέτει όλες τις επιχειρήσεις των χωρών της ευρωζώνης στον ίδιο, αδυσώπητο και αμείλικτο ανταγωνισμό (ο οποίος είναι εξοντωτικός πόλεμος, ο ηττημένος εξαφανίζεται από προσώπου παραγωγής και οικονομίας)· το αποτέλεσμα του ανταγωνισμού είναι η επιδίωξη των ισχυρών καπιταλιστών να κλείσουν όλες οι μικρομεσαίες (και μη ανταγωνιστικές μεγάλες),  παραγωγικές και μεταποιητικές και εμπορικές επιχειρήσεις, ώστε όχι μόνο να εξασφαλιστεί η επιβίωση των μεγάλων αλλά και να αυξηθεί η κερδοφορία τους.

Continue reading

αν δαγκώσει τον Τσίπρα οχιά, η οχιά θα ψοφήσει: κάθε πολιτική νίκη (θα) είναι μια κοινωνική ήττα

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΤΟ σημερινό σημείωμα το αφιερώνω στον Παντελή.

ΑΠΟ τον Φεβρουάριο του 2009, από τότε που έσκασε μύτη η Κακιά Σχολή, μέχρι σήμερα δημοσίευσα πολλές δεκάδες κείμενα στα οποία διατύπωνα τη θέση ότι κατά τη διάρκεια της τρέχουσας δεκαετίας, μέχρι το 2019 δηλαδή,  η ιστορική Αριστερά θα αποχωρήσει οριστικά και αμετάκλητα από το πολιτικό και κοινωνικό προσκήνιο, δεν θα υπάρχει – ή, εάν υπάρχει, θα υπάρχει με τέτοιο τρόπο που θα είναι σαν να μην υπάρχει: θα είναι ένα θλιβερό κατάλοιπο, ένα σύνολο εξωκοινοβουλευτικών οργανώσεων, με εξαίρεση το ΚΚΕ, το οποίο θα επιβιώνει κοινοβουλευτικά για ένα μικρό ή μεγαλύτερο χρονικό διάστημα έως ότου και αυτό αναπόφευκτα τεθεί εκτός Βουλής και έκτοτε χαθούν τα ίχνη του.

ΜΕ απασχολούσε πολύ ο τρόπος της εξαφάνισης της Αριστεράς. Υποστήριξα ότι ή θα φθίνει με τον χρόνο έως ότου περιέλθει στην κατάσταση της αμελητέας πολιτικής δύναμης ή θα γίνει κυβέρνηση και ακολούθως θα κατρακυλήσει ταχύτατα και αναπόφευκτα προς την πολιτική ανυπαρξία. Τα βασικά μου επιχειρήματα ήταν και είναι τα εξής.

Continue reading

θα διασπαστεί ο ΣΥΡΙΖΑ, θα πέσει η κυβέρνηση, θα γίνουν εκλογές μέχρι τον Ιούνιο;

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Η πυρηνική, η κομβική στρατηγική, η κεντρική επιδίωξη, επιθυμία  της καπιταλιστικής Κυριαρχίας, του Κυρίου καπιταλιστή, είναι η καταστροφή της δυνατοτήτων της εποχής μας, η επιβολή της σπάνης, η (λειτουργική ή και αχρηστευτική) καταστροφή και η εξόντωση των Υποτελών. Γιατί; Διότι είναι ο μόνος τρόπος αναπαραγωγής, διαιώνισης και ενίσχυσης της Κυριαρχίας. Ο Κύριος γνωρίζει πολύ καλά ότι εάν δεν καταστραφούν οι δυνατότητες της εποχής μας (ταχεία παραγωγή τεράστιου πλούτου από ολοένα και λιγότερους παραγωγούς), εάν δεν επιβληθεί η σπάνη και εάν δεν καταστρέφονται καθημερινά οι Υποτελείς στο σύνολό τους, θα μπορούσαμε να ζούμε όλοι και όλες ικανοποιώντας τις βασικές μας ανάγκες (πλούτος αγαθών), εργαζόμενοι πολύ λίγο (πλούτος χρόνου) καλλιεργώντας τις ικανότητες και δυνατότητες του εγκεφάλου και της ψυχής μας μέσω της ενεργητικής καθημερινής αλληλεπίδρασης μεταξύ μας (πλούτος σχέσεων). Αυτό που θα μπορούσε να ενώσει όλους τους Υποτελείς (΄λαός΄), τόσο σε κάθε κοινωνία ξεχωριστά όσο και παγκόσμια, είναι οι δυνατότητες της εποχής μας. Εάν πιάσουμε την άκρη του νήματος από την αρχή, η άκρη αυτή θα ήταν η μείωση του χρόνου εργασίας ώστε και οι εργαζόμενοι να δουλεύουν λιγότερο και οι άνεργοι να συμμετέχουν στην παραγωγή του κοινωνικού πλούτου. Αυτές είναι οι πυρηνικές προσδοκίες των Υποτελών. Όλα αυτά τα παραπάνω τα συμπυκνώνω στο εικοσάωρο και μισθός για όλους και όλες.

Η ιστορική, νεκροζώντανη Αριστερά δεν εστιάζει την προσοχή της ούτε στη ανάδειξη και προβολή της στρατηγικής της καταστροφής των δυνατοτήτων της εποχής μας, στην επιβολή της σπάνης εν μέσω τεράστιου και συλλογικά παραγόμενου κοινωνικού πλούτου, ούτε στην ανάδειξη των δυνατοτήτων της εποχής μας, στις προσδοκίες των Υποτελών. Τι κάνει; Το βλέπουμε καθαρά και ξάστερα. Επιδιώκει να συμβάλει στην ανάπτυξη του καπιταλισμού, στην μεγέθυνση της παραγωγής και της αρπαγής ξένου πλούτου, στην αύξηση της κερδοφορίας ώστε να μπορεί ο καπιταλισμός, το Κράτος, να παρέχει ένα ξεροκόμματο στους Υποτελείς. Η επιδίωξη αυτή είναι καταδικασμένη να αποτύχει οικτρά – ο καπιταλισμός κινείται ολοταχώς και αναπόφευκτα προς τη στασιμότητα και ακολούθως, και πάλι αναπόφευκτα, προς τη συρρίκνωση.

Continue reading