Κ.Ε.Π.* τῆ 25/10/59
Ἀγαπημένη μου Γεωργία Γιάσου.
Ἀπό ὐγεία δέν εἶμαι καθόλου καλά γιατί ὅλη τήν ἡμέρα και ὅλη τη νύχτα σκεύτωμαι, καί πολές φορές μου πιάνει τό παράπονο καί ἀπτά μάτιαμου τρέχουνε δάκρυα. Καί σέ αὐτό φταιται ἐσεῖς γιατί ἀπλούστατα ἔστειλα γράμμα στῆς 14 τοῦ μηνός καί γράμμα δέν ἔχω πάρει. Ἐνῶ ὅλοι ἡ συναδελφή μου πῆρανε ἀπό δύο καί τρία γράμματα καί ἐγώ ὁ ἅμοιρος κάθομαι μέ σταυρομένα μάτια (βλέπεις ὅτι κάνω καί λάθη;) χαίρια κάθομαι καί περιμένο γράμμα σας ἀλλά δυστιχῶς οὔτε τήν πρώτη μέρα οὔτε τῆ δεύτερη οὔτε καί τήν τελευταία μέρα δέν πῆρα γράμμα. Καί ἀπελπιζμένος πῆγενα γιά ύπνο. Ἀλλά πού νά μέ πάρουν τα μάτια, με πιάνει τό παράπονο και χώνομαι κάτο ἀπό τῆς κουβέρτες καί κλέω. Ἕχω βάλει πρόγραμα εδῶ καί 5 μέρες πού περίμενα γράμμα κάθε βράδυ νά μέ πιάνει τό παράπονο καί νά χόνωμαι κάτω ἀπό τῆς κουβέρτες καί νά κλαίω. Γιατί μου τό κάνεις Γεωργία; ἀφοῦ σου τῶ ἔχω πῆ ὅτι σαγαπῶ, που χωρίς ἐσένα δέν θά μπορέσω νά ζῆσω. Βαία** τό εἶχες πῆ καί ὅλα μιά βραδυα γιά ἐμένα ὅτι θά σέ ξεχάσω ἄν φύγω στατιώτης. Καί ὅμως γῆνικαν τό ἀντίθετο μέ ξέχασες ὅχι μόνο ἐσεῖ ἀλλά καί ὅλους ὅσους ἔχο αιμα, ἀπό κανένα δέν πῆρα ἀπάντηση. Μάτια πού δέν βλέπονται γρήγορα λησμονιούνται λέει καί τό τραγούδι. Βαία ἔτσι εἶναι. Ἑγῶ που τόσο σαγαπούσα σέ σεβάστηκα καί δέν σέ πῆραξα καθόλου ἐσεῖ τουλάχιστον