Κυριαρχική
There are 200 posts filed in Κυριαρχική (this is page 8 of 20).
αναπόφευκτη η επέμβαση του ρωσικού στρατού στην Ουκρανία
η σφαγή των Παλαιστινίων θα σταματήσει όταν δεν θα υπάρχει ούτε ένας ζωντανός: πόσο ηλίθιοι μπορεί να είναι οι ηγέτες της Χαμάς;
Είναι ικανό, φίλες και φίλοι, το ισραηλινό Κράτος να εξοντώσει όλους τους Παλαιστίνιους; Όταν λέω όλους εννοώ όλους, όχι τους μισούς ή το ένα τέταρτο. Ναι, είναι ικανό, δεν έχει τον παραμικρό ενδοιασμό, τον ελάχιστο δισταγμό. Ποιος μπορεί να το σταματήσει; Ο μεγάλος Αλλάχ; Δε νομίζω. Οι διαδηλώσεις ενός πολύ μικρού μέρους των ισραηλινών υπηκόων που διαφωνούν και διαμαρτύρονται; Δε νομίζω. Οι διαμαρτυρίες μερικών εκατοντάδων, άντε, με το ζόρι, μερικών χιλιάδων διαδηλωτών σε μερικές ευρωπαϊκές τυραννουπόλεις; Δε νομίζω. Όχι δε νομίζω, είμαι βεβαιότατος. Ποιος μπορει να σταματήσει την εξόντωση των Παλαιστινίων; Το παγκόσμιο προλεταριάτο; Ας γελάσω! Κι όμως, φίλες και φίλοι, υπάρχει τρόπος να σταματήσει η σφαγή αλλά είναι τρόπος εχεφρόνων και ελευθεροφρόνων όχι φανατικών, δηλαδή επικίνδυνων, αφελών, ανίκανων ηγετίσκων των δεκάδων παλαιστινιακών ένοπλων ομάδων.
Μέσα σε είκοσι μέρες σκοτώθηκαν 1050 Παλαιστίνιοι, στην συντριπτική τους πλειονότητα γυναικόπαιδα (αποφεύγω συνειδητά να χρησιμοποιήσω τη λέξη άμαχοι) – δεν γνωρίζω πόσοι είναι οι ακρωτηριασμένοι, οι βαριά και ελαφριά τραυματισμένοι. Οι απώλειες των ισραηλινών είναι 43 στρατιώτες και 3 άμαχοι. Η αλλαγή της στρατηγικής του ισραηλινού Κράτους είναι σαφής: δεν θα περνάνε πια μέσα από τους τοίχους των σπιτιών για να αποφεύγουν τους παγιδευμένους με εκρηκτικά δρόμους και εισόδους σπιτιών αλλά καταφεύγουν στην τηλεφονία: ανηλεής βομβαρδισμός από μακριά με σκοπό την μεγαλύτερη δυνατή παραγωγή καταστροφής και εξόντωσης. Τέλος η σύγκρουση με τους αντάρτες και τους μαχητές και τους αγωνιστές των ανταγωνιζόμενων αλλά και περιστασιακα συνεργαζόμενων ένοπλων ομάδων, σταλινικής, πατριωτικής, εθνικιστικής και ισλαμιστικής απόχρωσης.
προετοιμαζόμαστε (1): σχιζοφρενής ο Κύριος, σχιζοφρενής η Κυριαρχία
φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
Δύο (θα) είναι οι πρωταρχικές δραστηριότητες της Αριστεράς του μέλλοντος, που διαμορφώνεται σιωπηλά και θα εμφανιστεί όταν και τα τελευταία απομεινάρια της ιστορικής Αριστεράς αποτύχουν, αποδείξουν την απροθυμία τους και την ανικανότητά τους να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων της εποχής της συρρίκνωσης του καπιταλισμού, σε λίγα χρόνια: η ανάδειξη των δυνατοτήτων της εποχής μας, με βασική αυτήν της παραγωγής του αναγκαίου κοινωνικού πλούτου από όλους, με άλλους τρόπους και με εργασία που δεν θα ξεπερνάει, αρχικά, τους δύο με τέσσερις μήνες το χρόνο και η προετοιμασία για την αντιμετώπιση των δεινών που έρχονται στα πρσεχή χρόνια του 21ου αιώνα, μιας και ο Κύριος όχι μόνο θέλει αλλά επιχειρεί ήδη να εξαλείψει τις δυνατότητες της εποχής μας με την προληπτική αντεπανάσταση (νεοφιλελευθερισμός) που έχει εξαπολύσει εδώ και δεκαετίες και θα εντείνει όσο θα πλησιάζει και θα αρχίζει και θα επικρατεί και θα γενικεύεται η συρρίκνωση του καπιταλισμού. Δεινά που δεν θα πέσουν από τον ουρανό αλλά θα προκαλέσει συνειδητά και οργανωμένα και προγραμματισμένα ο αδίστακτος και αμείλικτος Κύριος καπιταλιστής, ο Κύριος και Αυθέντης του κόσμου τούτου, προκειμένου να αντιμετωπίσει την αποσύνθεση και την παρακμή της καπιταλιστικής Κυριαρχίας.
Προετοιμασία για την αντιμετώπιση των δεινών σημαίνει συνειδητοποίηση και υπέρβαση των ποικίλων και παντοίων αυταπατών, της φάκας που στήνει ο Κύριος για να μας πιάσει ανυποψίαστους, αφελείς, αποβλακωμένους, αδύναμους, ανίκανους, αδέξιους. Η βασική αυταπάτη, η ολέθρια αφέλεια είναι να έχουμε σχηματίσει, να σχηματίζουμε την πεποίθηση, την πίστη, την εντύπωση, τη βεβαιότητα ότι ο Κύριος, οι Υπηρέτες Του, το Κράτος Του, είναι καλός και αγαθός και φιλάνθρωπος και άγιος και άρα δεν καταστρέψει, δεν θα εξοντώσει. Εάν αυτή η αυταπάτη δεν εξοβελιστεί, εάν δεν συνειδητοποίησουμε ότι ο Κύριος είναι αδίστακτος, ανηλεής, αιμοβόρος, πολεμοχαρής, φιλοπόλεμος άρπαγας, καταστροφέας και εξοντωτής, τότε θα ήταν καλύτερα να μην είχαμε γεννηθεί – τόσο δύσκολα χρόνια έρχονται, τόσο αποτρόπαια θα είναι τα έργα του Κυρίου ημών.
Ο Κύριος όμως είναι πρώτα από όλα σχιζοφρενής και η Κυριαρχία του είναι σχιζοφρένεια.
τους αφήνουν και τους πιάνουν όποτε θέλουν: η ένοπλη πάλη (ένοπλος αγώνας) και η λατρεία της ήττας
φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
Ὀταν ο Κύριος λέει ότι ο Θεός είναι αθάνατος, πανταχού παρών, παντογνώστης και παντοδύναμος, παντοκράτωρ, θέλει να πει ότι ο ίδιος θα ήθελε να είναι αθάνατος, ανίκητος δηλαδή, και η Κυριαρχία, ως κοινωνική σχέση, αιώνια, ακατάλυτη· ότι θέλει να γνωρίζει τι κάνουν, τι λένε, που είναι, τι σκέφτονται και τι αισθάνονται οι Υποτελείς· ότι δεν μπορεί να υπάρξει μεγαλύτερη ισχύς από αυτήν που διαθέτει· ότι η αύξηση της διαθέσιμης ισχύος είναι το πρωταρχικό του μέλημα.
Πολλές από αυτές τις επιθυμίες Του έχουν εκπληρωθεί, όχι όμως όλες. Δεν θα γίνει ποτέ αθάνατος, άρα δεν θα γίνει ποτέ ανίκητος. Αν όμως ο Κύριος (καπιταλιστής, σήμερα) δεν θα μπορέσει να νικήσει ποτέ τη φύση, τον θάνατο δηλαδή, δεν θα μπορέσει ποτέ να απεξαρτηθεί κι από τους Υποτελείς Του, χωρίς τους οποίους δεν μπορεί να είναι Κύριος. Η αύξηση της ισχύος Του έχει όρια, κατά συνέπεια, δεν θα γίνει ποτέ πανίσχυρος. Αυτό είναι το ανθρωπολογικό και ιστορικό αδιέξοδο του Κυρίου: (θα) είναι ισχυρός, (θα) είναι όμως και ανίσχυρος. Η συνειδητοποίηση του αδιεξόδου δεν απελπίζει τον Κύριο, κάθε άλλο· τον κάνει πιο αδίστακτο, πιο αποφασιστικό, πιο ανηλεή και αμείλικτο και ανοικτίρμονα άρπαγα, καταστροφέα και εξοντωτή. Η διαθέσιμη ισχύς, που μπορεί να αυξηθεί περισσότερο αγγίζοντας τα όρια της, αρκεί για να καταγάγει νίκες και κατά της φύσης και κατά των Υποτελών.
Το πεδίο της επιτήρησης/παρακολούθησης των Υποτελών είναι ένα πεδίο στο οποίο αποκαλύπτεται όλη η σημασία της έννοιας της προόδου: πρόοδος σημαίνει κατασκοπία, επόπτευση, συγκέντρωση πληροφοριών που αφορούν τον αντίπαλο – ο πρόοδος (διαβάζουμε στον Ξενοφώντα) ήταν ο στρατιώτης που προπορεύονταν στα εχθρικά εδάφη, συγκέντρωνε όσο γινόταν περισσότερες και λεπτομερέστερες πληροφορίες και τις μετέδιδε, όσο πιο γρήγορα γινόταν στον αρχηγό του στρατού. Σήμερα, ο πρόοδος είναι ο κατασκοπευτικός δορυφόρος, η κάμερα στους δρόμους, το διαδίκτυο, οι τηλεφωνικές παρακολουθήσεις. Η επιβολή της τάξης και της πειθαρχίας, της επιτήρησης και του ελέγχου, της οργάνωσης, καθ΄ υπόδειξη του θείου Πλάτωνος (ανθρωποβοσκητική), της κοινωνίας με πρότυπο το μαντρί και τον στρατώνα, αποβλέπουν στην κανονικοποίηση, στη αποβολή της έκπληξης, στην επιτηρητική, παρακολουθητική παντογνωσία. Μπορεί ο Κύριος να μην γίνει αθάνατος και παντοδύναμος και παντοκράτωρ, παντογνώστης όμως και πανταχού παρών έχει γίνει και θα γίνει ακόμα περισσότερο. Ο Μισέλ Φουκό (βιοπολιτική), και ο Γκι Ντεμπόρ (θέαμα), επικαιροποίησε τον Πλάτωνα και μας υπέδειξε ότι η παντογνωσία του Κυρίου γίνεται αποτελεσματικότερη και αποδοτικότερη με την παραγωγή της υποκειμενικότητας, κάτι που ιστορική Αριστερά, λόγω της ψυχοπνευματικής της πλατυποδίας, αντιλήφθηκε μετά απο πολλές δεκαετίες. Εάν ο κόσμος καταστραφεί, η ιστορική Αριστερά θα καταστραφεί μετά από είκοσι χρόνια, τόσο καθυστερημένη είναι.
pasco, pastor, pater, patricius
augeo, augustus, auxilium, auctor, auctoritas > authority: άξιο, αυθεντικό είναι ό,τι συμβάλλει στην αύξηση της ισχύος
φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
Η αύξηση, η μεγέθυνση, η επέκταση της ισχύος (της ικανότητας, της δυνατότητας επιβολής της θέλησης) είναι το κομβικό, το εντονότερο χαρακτηριστικό της Κυριαρχίας, της κοινωνικής σχέσης μεταξύ δύο προσώπων, δύο ομάδων, προσώπου και ομάδας, κοκ. (ή μεταξύ προσώπου/ομάδας κοκ και φύσης αλλά εδώ θα περιοριστούμε στην Κυριαρχία μεταξύ ανθρώπων)· η Κυριαρχία πολώνεται ανάμεσα σε δύο φορείς της σχέσης, επιβάλλεται, εγκαθιδρύεται από από ένα πρόσωπο ή ομάδα ή κοινότητα ή φυλή, κοκ, στον οποίο πόλο δίνουμε το όνομα Κύριος, πάνω σε έναν άλλο αντίστοιχο και το οποίο ονομάζουμε Υποτελής ή Υποτελείς.
Η αύξηση γίνεται με δύο τρόπους: θετικά, με την αύξηση της ισχύος του Κυρίου, και αρνητικά, με τη μείωση της ισχύος του Υποτελούς. Εκ των πραγμάτων, ο θετικός τρόπος επιφέρει την μείωση της ισχύος του Υποτελούς ενώ ο αρνητικός την αύξηση της ισχύος του Κυρίου. Είναι η αδυναμία που ωθεί κάποιον να επιβάλλει η θέλησή του μέσω της διαθέσιμης ισχύος, την Κυριαρχία, για να επιβληθεί όμως αυτή απαιτείται μια κάποια αρχική, πρωτογενής ισχύς. Η εγκαθιδρύουσα την Κυριαρχία ισχύς είναι εκδήλωση αδυναμίας: ο ισχυρός Κύριος είναι αδύναμος διότι είναι αδύνατον να υπάρξει χωρίς τον αδύναμο Υποτελή. Όσο όμως υπάρχει η σχέση, όσο κι αν ο ισχυρός γίνεται ισχυρότερος και ο αδύναμος ακόμα πιο αδύναμος, η εξάρτηση του Κυρίου από τον Υποτελή δεν εξαλείφεται: αυτό σημαίνει ότι ο ισχυρός Κύριος, όσο ισχυρός και να είναι, παραμένει αδύναμος· και ο Υποτελής, όσο αδύναμος και να είναι, παραμένει ισχυρός. Ο μόνος τρόπος να είναι πανίσχυρος ο Κύριος είναι να εξαλειφθεί ο Υποτελής· στην περίπτωση όμως αυτή, καταργείται η Κυριαρχία και ο Κύριος υποπίπτει στην κατάσταση της πλήρους αδυναμίας: Ο Θεός δεν μπορεί να υπάρξει, δεν μπορεί να νοηθεί χωρίς πιστούς!
αλλεπάλληλες εκλογές, ακυβερνησία, κυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α. – Ν.Δ.
φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
Το τι θα συμβεί στο μέλλον δεν μπορούμε να το γνωρίζουμε, λόγω της αδήριτης έκπληξης, του ακαταμάχητου απρόβλεπτου και απροσδόκητου. Παρ’ όλα αυτά, ο Κύριος (καπιταλιστής) επιδιώκει να γνωρίζει τι θα συμβεί ελέγχοντας και αποικίζοντας το μέλλον μέσω της επινόησης της πραγματικότητας, μέσω του σχεδίου. Δεν μας επιτρέπεται να μην ομολογήσουμε ότι πολύ συχνά τα καταφέρνει μια χαρά. Όχι πάντα· πολύ συχνά, ναι. Κι όταν δεν τα καταφέρνει, έχει έτοιμο το μέσο εξάλειψης της έκπληξης: την ανηλεή και αμείλικτη βία.
Τί θα θέλαμε όμως να συμβεί; Μιας και η πολιτική αφορά κυρίως το μέλλον, το στοιχείο της επιθυμίας και της βούλησης δεν μπορούμε ούτε να το εξαλείψουμε ούτε να το εξοβελίσουμε, να το απομακρύνουμε, να το διώξουμε, να το βάλουμε στο περιθώριο, στην άκρη. Ένας θείος της Τασούλας, πίνουμε τσίπουρο συχνά μαζί, συνταξιούχος, μετανάστης, εργάτης στην ΟΡΕL, δήλωσε: από τη πείνα να πεθάνω, Νέα Δημοκρατία θα ψηφίζω. Θέλει ο θείος μας, όλοι και όλες μας θέλουμε. Κι αυτό που θέλουμε, άλλοτε γίνεται άλλοτε δεν γίνεται.
Εγώ θέλω ακυβερνησία, όσο γίνεται πιο παρατεταμένη. Θέλω να γίνονται εκλογές, κάνα δυο φορές το χρόνο, κάθε δύο μήνες, όσο γίνεται πιο συχνά. Υπάρχουν πολλές εκδοχές και διαβαθμίσεις της ακυβερνησίας – από την υπηρεσιακή κυβέρνηση εν όψει εκλογών μέχρι το κενό εξουσίας, το οποίο συμβαίνει κατά τη μετάβαση από τη δικτατορία στη δημοκρατία ή από τη δημοκρατία στη δικτατορία. Διότι η δημοκρατία και η δικτατορία είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Όταν δεν μπορεί ο Κύριος να αποσπάσει την αφοσίωση και την υπακοή των υποτελών με τη δημοκρατία, είτε συμμετέχουν είτε όχι στις εκλογές, καταφεύγει στην κατάλυσή της. Εάν μέσω των εκλογών το Κράτος καταγράφει και ενσωματώνει τις κοινωνικές αντιφάσεις, η ακυβερνησία είναι μια εκδήλωση της όξυνσης του κοινωνικού πολέμου. Η πολιτική αναταραχή συνδαυλίζει την κοινωνική και η κοινωνική την πολιτική.
αναπόφευκτη η εισβολή του ρώσικου στρατού στην Ουκρανία
φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
Πολλοί υποστηρίζουν ότι εάν εισβάλει ο ρώσικος στρατός στην Ουκρανία, θα γίνει Παγκόσμιος Πόλεμος, ο Τρίτος· διαφωνώ. Ο ρώσικος στρατός θα εισβάλλει αλλά Παγκόσμιος Πόλεμος δεν θα γίνει. Υποστηρίζουν ακόμα ότι θα εισβάλλει για να προστατεύσει τους ρωσόφωνους της ανατολικής Ουκρανίας· διαφωνώ. Θα εισβάλλει για να σταματήσει την περικύκλωση της Δὐσης, που αποσκοπεί στην κατάκτηση της Σιβηρίας, αφού πρώτα διαλυθεί η Ρωσία. Εκθέτω τα επιχειρήματά μου.
Χέγκελ: σκοπός της Παγκόσμιας Ιστορίας είναι να γίνουμε όλοι ελεύθεροι· ελεύθεροι;! όλοι;!
φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
Ο Χέγκελ λέει ότι η Παγκόσμια Ιστορία έχει σκοπό: ο σκοπός της είναι να γίνουμε όλοι ελεύθεροι, το τελικό αίτιο της Ιστορίας είναι η επικράτηση της ελευθερίας. Πως εννοεί ο φιλόσοφος την ελευθερία; Ελευθερία είναι η πνευματική ελευθερία· θα γίνουμε όλοι ελεύθεροι όταν θα σκεφτόμαστε ελεύθερα; Όχι βέβαια, κατά κανενα τρόπο! Να σκεφτόμαστε παντελώς ελεύθερα δεν γίνεται, η λογική θα γίνει κουρέλια. Θα πρέπει να αποκτήσουμε μια σωστή συνείδηση της ελευθερίας· η σωστή ελευθερία θα επιβληθεί ουσιαστικά πάνω στην αρχή της ελευθερίας γενικά: η Παγκόσμια Ιστορία είναι η πρόοδος με σωστή συνείδηση της ελευθερίας – πρόοδος που θα αναγνωρίσουμε την αναγκαιότητά της.
Η σωστή συνείδηση της ελευθερίας είναι η χριστιανική συνείδηση. Όταν μια μέρα θα αποκτήσουμε όλοι τη σωστή συνείδηση, τη χριστιανική συνείδηση, πάνω στη Γη, τότε ο σκοπός της Παγκόσμιας Ιστορίας θα εκπληρωθεί. Θα γίνουμε όλοι ελεύθεροι όταν όλοι οι άνθρωποι πάνω στη Γη φτάσουν στη χριστιανική συνείδηση, όταν γίνουν όλοι χριστιανοί· η χριστιανική συνείδηση θα διεισδύσει στην Παγκόσμια Ιστορία, θα χρειαστεί οι άνθρωποι να διαπαιδαγωγηθούν αλλά τελικά όλα θα πάνε καλά, αφού βέβαια πρώτα χυθεί πολύ αίμα – η Παγκόσμια Ιστορία δεν είναι ο τόπος της ευτυχίας. Η εκκίνηση της διαδικασίας θα γίνει από τα γερμανικά έθνη αφού αυτά είναι τα πρώτα που έχουν μια σωστή χριστιανική συνείδηση.
Τον σκοπό της Παγκόσμιας Ιστορίας να αποκτήσουμε σωστή χριστιανική γερμανική συνείδηση τον απαιτεί ο Θεός από την Παγκόσμια Ιστορία, έχει ένα σχέδιο ο Θεός για την Παγκόσμια Ιστορία. Ποιος είναι ο Θεός; Το τέλειο, απαντά ο Χέγκελ! Το τέλειο δεν είναι αυτό που έχει σκοπό και μια μέρα θα τον εκπληρώσει αλλά αυτό το οποίο έχει ήδη πραγματοποιήσει το σκοπό του. Ο Θεός, ο εκπληρωθείς σκοπός, υποδεικνύει έναν σκοπό στην Παγκόσμια Ιστορία, που πρέπει να εκπληρωθεί. Ποιος είναι όμως αυτός ο εκπληρωθείς σκοπός που ονομάζεται Θεός; Και γιατί υποδεικνύει αυτόν συγκεκριμένα το σκοπό στην Παγκόσμια Ιστορία;