κεφάλαιο και κράτος: η επίλυση του “μεταναστευτικού προβλήματος” θα ήταν σκέτη καταστροφή

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΠΕΘΑΝΕ χτες ο Δημήτρης Λιβιεράτος, 97 ετών, ιστορικός του ελληνικού εργατικού κινήματος, που μαζί με τον Μιχάλη Ράπτη (Πάμπλο) συμμετείχαν ενεργά στην αλγερινή επανάσταση κατά των Γάλλων αποίκων (1959-1962) –  τροτσκιστές και οι δύο. Ο Λιβιεράτος είχε αναλάβει την παραγωγή όπλων ενώ ο τυπογράφος Ράπτης την έκδοση πλαστών εγγράφων και διαβατηρίων. Τους είχα γνωρίσει και τους δύο: δεν θα ξεχάσω ποτέ την πνευματική τους ευγένεια. Ήταν δάσκαλοί μου και τους είχα ρωτήσει να μάθω, κι έμαθα,  πολλά πράγματα, δεν τους ρώτησα όμως εάν είχαν γνωρίσει τον σχεδόν συνομήλικό τους Φράντς Φανόν, τον ψυχίατρο από την Μαρτινίκα που συμμετείχε κι αυτός στην αλγερινή επανάσταση, συγγραφέα του συγκινητικού και άκρως ενδιαφέροντος βιβλίου “Της γης οι κολασμένοι” (εκδ. Κάλβος, μετ. Αγγέλα Αρτέμη), που εκδόθηκε μετά τον θάνατό του, το 1961 (37 ετών, από λευχαιμία).

Continue reading

η ταύτιση μέσων και σκοπών: η πρώτη προϋπόθεση για την συγκρότηση μιας άλλης Αριστεράς

Δεν δείχνει την εικόνα ενός κόμματος που καλπάζει, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις πως κερδίζει.

Αλέξης Τσίπρας για τη Νέα Δημοκρατία (8 Μαΐου 2023, από συνέντευξη στο SKY)

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΠΙΣΤΕΥΩ ότι όλη η σημερινή Αριστερά μια μέρα των ημερών θα πάψει να υπάρχει. Δεν μπορώ να γνωρίζω πότε θα συμβεί αυτό και κάτω από ποιες συνθήκες. Και δεν μπορώ να  γνωρίζω επίσης αν δεν θα υπάρχει πια Αριστερά ή αν θα υπάρξει μια άλλη Αριστερά, που δεν θα έχει ουδεμία σχέση με τη σημερινή, εκτός από το παρελθόν και την ιστορία που είναι κοινά και κοινόχρηστα. Είμαι αισιόδοξος: πιστεύω ότι θα υπάρξει αυτή η άλλη Αριστερά αλλά δεν μπορώ να γνωρίζω εάν θα συγκροτηθεί μετά τη διάλυση της ιστορικής Αριστεράς ή η συγκρότησή της θα επισπεύσει την διάλυση της σημερινής Αριστεράς. Ποια θα είναι, πώς θα είναι αυτή η άλλη Αριστερά; Πώς την φαντάζομαι, πώς σκέφτομαι ότι μπορεί να είναι;

ΔΕΝ υπάρχει όμως το ενδεχόμενο η Αριστερά να αλλάξει κατά την ανέλιξη της διαδικασίας της αποσύνθεσής της; Όχι, φίλες και φίλοι, δεν μπορεί να αλλάξει κι αυτό είναι το θέμα του σημερινού μου κειμένου. Δεν μπορεί να αλλάξει, δεν μπορεί να αλλάξει την “ουσία” της, για να μιλήσω με τη γλώσσα της μεταφυσικής και της ουσιοκρατίας. Δεν το συνηθίζω αλλά σήμερα θα το κάνω και θα μεταφέρω δύο σύντομα αποσπάσματα από το βιβλίο του Π. Κονδύλη, Πλανητική Πολιτική μετά τον ψυχρό πόλεμο (εκδ. Θεμέλιο, σελ. 148), όπου στο κεφάλαιο Τι ήταν ο κομμουνισμός εξετάζει την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού, του κρατικού καπιταλισμού: “. . .  προσπάθεια μεταρρύθμισης ενός συστήματος, το οποίο δεν ήταν δυνατόν να μεταρρυθμιστεί  χωρίς να καταργηθεί’. Και: ” κάθε σύστημα θα απεμπολήσει την ‘ουσία’ του αν η μεταρρύθμιση του υπερβεί ένα ορισμένο όριο”.

Continue reading

τα δύο φλέγοντα ζητήματα της Αριστεράς: ο τρόπος διεξαγωγής του κοινωνικού πολέμου και η αναγκαιότητα ή μη του κόμματος

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΔΙΑΒΑΣΑ κάπου ότι όλα τα μεγάλα σούπερ μάρκετ έχουν εφοδιαστεί με νέες μηχανές καταγραφής της τιμής και πληρωμής των εμπορευμάτων, με τις οποίες θα καταργήσουν τους/τις ταμίες. Αν δεν το έχουν κάνει, θα το κάνουν, είναι ζήτημα χρόνου.  Στις ΗΠΑ έχουν καταργηθεί από το φθινόπωρο 600.000 θέσεις εργασίας κυρίως στις εταιρείες τεχνολογίας λόγω της τεχνητής νοημοσύνης –  μόνο νοημοσύνη δεν είναι. Και οι πολεμικές βιομηχανίες των ισχυρών κρατών ετοιμάζουν πυρετωδώς στρατό χωρίς στρατιώτες κι έχουν ονομάσει αυτόνομο πόλεμο την διεξαγωγή του πολέμου χωρίς στρατιώτες. Θα περιοριστώ σε αυτά μόνο τα παραδείγματα και θα σημειώσω μόνο ότι η προσεχής εικοσαετία (2023-2043) θα είναι μία από τις κομβικότερες εικοσαετίες της ιστορίας όχι μόνο του καπιταλισμού και του δυτικού πολιτισμού αλλά του ανθρωπίνου γένους.

ΟΙ θέσεις εργασίας, τα επαγγέλματα και οι δεξιότητες που θα χαθούν οριστικά και αμετάκλητα θα είναι πολύ περισσότερες από αυτές που θα δημιουργηθούν.  Δεν μπορούμε να πούμε ότι αυτό είναι και πολύ άσχημο νέο –  κάθε άλλο, πολύ ευχάριστα νέα. Εργοστάσια, παραγωγή χωρίς εργάτες – στρατόπεδα, στρατός και πόλεμος χωρίς στρατιώτες. Από έξοχα έως συγκλονιστικά –  δύο κοινωνικές επαναστάσεις. Δεν θα δουλεύουμε και δεν θα πολεμάμε –  ήδη εργάζεται μια ισχνή μειονότητα που θα γίνει ισχνότερη και ήδη δεν πολεμάμε. Δεν θα δουλεύουν οι άνδρες αλλά και οι γυναίκες δε θα δουλεύουν, κατά συνέπεια δεν θα εξαρτώνται από τους άνδρες και έτσι ολοκληρώνεται και η  τρίτη κοινωνική επανάσταση της εποχής μας, η ελευθερία των γυναικών.

Continue reading

δεν είναι καθόλου βέβαιη η αυτοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας, εάν . . .

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ότι οι μύγες δεν έχουν εγκέφαλο. Η πρόταση που μόλις διαβάσατε είναι λαθεμένη, ατελής θα έλεγα. Οι μύγες δεν έχουν κεντρικό νευρικό σύστημα, εγκέφαλο, αλλά έχουν πολλούς μικροσκοπικούς εγκεφάλους διάσπαρτους στα πόδια τους. Τα σκυλιά έχουν εγκέφαλο. Έχετε δει σκυλί με ένα πόδι λιγότερο και ανθρώπους με ένα πόδι ή και χωρίς πόδια. Έχετε δει όμως μύγα με ένα ή περισσότερα πόδια κομμένα; Εάν δείτε μύγα να στριφογυρίζει γύρω από τον εαυτό της χωρίς να μπορεί να πετάξει, να είστε βέβαιοι και βέβαιες ότι της λείπουν ένα ή περισσότερα πόδια, της λείπει ένα μέρος του περιφερειακού διάσπαρτου εγκεφάλου. Ο σκύλος όμως  και ο άνθρωπος και όλα τα θηλαστικά μπορούν να κινηθούν και να ζήσουν και με ένα πόδι λιγότερο.

Continue reading

συνταγματική αναθεώρηση και ιδιωτικοποίηση των Πανεπιστημίων

“ο ΣΥΡΙΖΑ ξανασκέφτεται ποιος γαμιέται”

Γρηγόρης Βαλιανάτος στο fb

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΣΤΙΣ επαναληπτικές εκλογές που θα γίνουν στις 25 Ιουνίου υπάρχει το ενδεχόμενο, να μη πω βεβαιότητα,  η Νέα Δημοκρατία να αποσπάσει πάνω από 180 έδρες και να προχωρήσει ακάθεκτη στην ριζική αναθεώρηση του Συντάγματος. Μία από τις πολλές αλλαγές που θα κάνει θα είναι και η κατάργηση του άρθρου 16 που δεν επιτρέπει την ύπαρξη και λειτουργία  ιδιωτικών Πανεπιστημίων. Αυτό σημαίνει ότι αφενός θα ιδρυθούν από επιχειρηματίες  ιδιωτικά Πανεπιστήμια και αφετέρου τα κρατικά/δημόσια Πανεπιστήμια θα ιδιωτικοποιηθούν – θα επονομαστούν “μη κερδοσκοπικά ιδρύματα”. Οι φοιτητές θα καταβάλλουν δίδακτρα, θα αγοράζουν τα βιβλία τους και  θα καταργηθούν σταδιακά, σε  σύντομο χρονικό διάστημα, εντός λίγων ετών, οι φοιτητικές εστίες και λέσχες. Αυτό σημαίνει ότι από τη μια οι ιδιοκτήτες των ιδιωτικών Πανεπιστημίων θα κερδίζουν κι από την άλλη το κράτος θα σταματήσει να χρηματοδοτεί τη λειτουργία των υπαρχόντων δημόσιων Πανεπιστημίων, θα περιοριστούν τα έξοδά του. Θα καταργηθεί η δωρεάν τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Continue reading

η στρατηγική της Νέας Δημοκρατίας για αυτοδύναμη κυβέρνηση και η βεβαιότητα της συγκρότησής της

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΤΟ επιτελείο της Νέας Δημοκρατίας, ένας μικρός αριθμός προσώπων που χαράσσουν την πολιτική και τη στρατηγική του κόμματος, προβάλλει με εμμονή και διακηρύσσει με έμφαση τη βεβαιότητα ότι η Νέα Δημοκρατία θα σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση μετά τις  δεύτερες εκλογές. Η στάση αυτή μας παρακινεί να αναρωτηθούμε, πώς σκέφτονται αυτά τα πρόσωπα και καταλήγουν σε αυτή τη βεβαιότητα; Ποιο σχέδιο έχουν καταρτίσει, ποιες είναι οι επί μέρους κινήσεις που θα οδηγήσουν στην επίτευξη του στρατηγικού τους στόχου; 

Continue reading

θα ψηφίσω το κόμμα ΤΡΕΙΣ ΜΗΝΕΣ ΑΔΕΙΑ (μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τις εκλογές για να αναζωπυρώσουμε τον κοινωνικό πόλεμο; )

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΕΑΝ λάβουμε υπ΄ όψει μας τις πρόσφατες δημοσκοπήσεις, η επόμενη κυβέρνηση θα είναι κυβέρνηση ΝΔ-Πασόκ. Εάν οι βουλευτές του Πασόκ δεν είναι αρκετοί, θα βρεθούν κάποιοι βουλευτές ή κάποιο μικρό κόμμα. Υπάρχουν τρόποι να εξαναγκαστούν –  ο εκβιασμός, η δωροδοκία, οι απειλές. Τα μικρά κόμματα γνωρίζουν ότι οι δεύτερες εκλογές θα βγάλουν κυβέρνηση ΝΔ-Πασόκ και εμφανίζονται ανυποχώρητα εκ του ασφαλούς. Και στις εκλογές του 2027, όταν το Πασόκ θα κατακρημνιστεί στο 3-5%, τη θέση του θα την πάρει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Continue reading

τρόποι αντιμετώπισης της ακρίβειας

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Η ακρίβεια είναι ένα πρόβλημα που δεν μας αφορά όλους και όλες. Για ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού, γύρω στο 40%, η ακρίβεια περνάει απαρατήρητη, δεν γίνεται αισθητή, αν και προκαλεί κάποια δυσφορία. Η οικογένεια με εισόδημα 5 χιλιάρικα το μήνα, δεν είναι και λίγες, η ακρίβεια πολύ συχνά αντιμετωπίζεται με αύξηση του εισοδήματος –  ένας ιδιώτης γιατρός θα αυξήσει την επίσκεψη από 50 σε 60 ευρά και όλα καλά. Η ακρίβεια είναι μεγάλο πρόβλημα για ένα 30-35% του πληθυσμού που ζει στα όρια της φτώχειας και για το υπόλοιπο 25-30% είναι πρόβλημα διότι, ναι μεν πέφτει το βιοτικό επίπεδο, όπως έχει διαμορφωθεί το τελευταίο χρονικό διάστημα, δεν αντιμετωπίζει όμως πρόβλημα επιβίωσης. Πώς αντιμετωπίζει, σήμερα και τώρα,  κάθε μία από αυτές τις δύο πληθυσμιακές κατηγορίες την ακρίβεια; Πώς θα μπορούσε να την αντιμετωπίσει; Θα μπορούσαν να την αντιμετωπίσουν συλλογικά, θα μπορούσαν να βρουν και να εφαρμόσουν κοινούς τρόπους αντιμετώπισης; 

Continue reading

“όλοι ίδιοι είναι”: ποιοι και γιατί το λένε, ως προς τι όλοι είναι ίδιοι;

είσαι η ελπίδα μας/ πήδα μας, πήδα μας!

(λαϊκό σύνθημα)

Ας υποθέσουμε ότι μια μέρα εμφανίζεται ένα κόμμα το οποίο ως κεντρικό στόχο έχει την καθιέρωση της τρίμηνης άδειας, την οποία θα κάνει χρήση με τον τρόπο που θέλει ο καθένας (ας πούμε κάθε τρεις μήνες να μην εργάζεται ένα μήνα), με πλήρεις αποδοχές εννοείται, να γενικευθεί δηλαδή το εργασιακό καθεστώς των δασκάλων και των καθηγητών σε όλους τους εργαζόμενους. Ας υποθέσουμε ότι αυτό το κόμμα κατορθώνει και ξεπερνά το 3% και εκλέγει βουλευτές. Ερωτώ: πώς θα το αντιμετώπιζαν όλα τα άλλα κόμματα; Πριν απαντήσουμε ας συνεχίσουμε τις υποθέσεις μας. Αυτό το κόμμα ορίζει ότι όλοι οι υποψήφιοι και όλες οι υποψήφιες θα γίνονται βουλευτές, για λίγους μήνες, και ότι μόνο μια φορά θα έχει το δικαίωμα να είναι υποψήφιος, άρα και βουλευτής. Και επιπλέον οι υποψήφιοι θα αντιπροσώπευαν αναλογικά όλες τις ηλικίες, όλα τα μορφωτικά επίπεδα, όλες τις εργασιακές καταστάσεις, όλα τα επαγγέλματα. Ερωτώ και πάλι: πώς θα το αντιμετώπιζαν όλα τα άλλα κόμματα; Νομίζω πως θα συμφωνήσουμε: θα το αντιμετώπιζαν εχθρικά, όλα τα κόμματα, χωρίς καμία απολύτως εξαίρεση. Θα το ψηφίζατε αυτό το κόμμα; Εγώ θα το ψήφιζα χωρίς καμιά επιφύλαξη. Γιατί θα το αντιμετώπιζαν εχθρικά;

Continue reading

Γαλλία: άλλα δύο χρόνια δουλειά, δεν πειράζει, έτσι κι αλλιώς δεν έχουμε να κάνουμε και τίποτα!

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΣΤΙΣ αλλεπάλληλες μονοήμερες εβδομαδιαίες απεργίες που γίνονται στη Γαλλία για να ακυρωθεί ο νόμος για την συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση (από τα 62 στα 64) συμμετέχει, μας λένε τα γαλλικά συνδικάτα, το 15% των εργαζομένων και αυτό το 15% είναι όλοι δημόσιοι και κρατικοί  υπάλληλοι, εκ των οποίων δεν απεργούν όλοι. Γιατί δεν απεργεί, και δεν διαδηλώνει, ο ιδιωτικός τομέας, η εργατική τάξη, το βιομηχανικό προλεταριάτο, το οποίο είναι μεν κοινωνική μειονότητα αλλά δεν παύει να είναι ακόμα μια άξια λόγου κοινωνική οντότητα; Ένα άλλο ερώτημα, υπόθεση εργασίας: τι θα γινόταν, εάν ο εργασιακός βίος δεν παρατεινόταν δύο αλλά είκοσι χρόνια,  από τα 62 στα 82; Θα απεργούσαν; Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία –  θα κηρυσσόταν γενική απεργία διαρκείας και θα συμμετείχαν όλες και όλοι. Μια δίχρονη όμως παράταση τη δέχτηκαν αδιαμαρτύρητα.

Continue reading