“ο ΣΥΡΙΖΑ ξανασκέφτεται ποιος γαμιέται”

Γρηγόρης Βαλιανάτος στο fb

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΣΤΙΣ επαναληπτικές εκλογές που θα γίνουν στις 25 Ιουνίου υπάρχει το ενδεχόμενο, να μη πω βεβαιότητα,  η Νέα Δημοκρατία να αποσπάσει πάνω από 180 έδρες και να προχωρήσει ακάθεκτη στην ριζική αναθεώρηση του Συντάγματος. Μία από τις πολλές αλλαγές που θα κάνει θα είναι και η κατάργηση του άρθρου 16 που δεν επιτρέπει την ύπαρξη και λειτουργία  ιδιωτικών Πανεπιστημίων. Αυτό σημαίνει ότι αφενός θα ιδρυθούν από επιχειρηματίες  ιδιωτικά Πανεπιστήμια και αφετέρου τα κρατικά/δημόσια Πανεπιστήμια θα ιδιωτικοποιηθούν – θα επονομαστούν “μη κερδοσκοπικά ιδρύματα”. Οι φοιτητές θα καταβάλλουν δίδακτρα, θα αγοράζουν τα βιβλία τους και  θα καταργηθούν σταδιακά, σε  σύντομο χρονικό διάστημα, εντός λίγων ετών, οι φοιτητικές εστίες και λέσχες. Αυτό σημαίνει ότι από τη μια οι ιδιοκτήτες των ιδιωτικών Πανεπιστημίων θα κερδίζουν κι από την άλλη το κράτος θα σταματήσει να χρηματοδοτεί τη λειτουργία των υπαρχόντων δημόσιων Πανεπιστημίων, θα περιοριστούν τα έξοδά του. Θα καταργηθεί η δωρεάν τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΤΟ επιτελείο της Νέας Δημοκρατίας, ένας μικρός αριθμός προσώπων που χαράσσουν την πολιτική και τη στρατηγική του κόμματος, προβάλλει με εμμονή και διακηρύσσει με έμφαση τη βεβαιότητα ότι η Νέα Δημοκρατία θα σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση μετά τις  δεύτερες εκλογές. Η στάση αυτή μας παρακινεί να αναρωτηθούμε, πώς σκέφτονται αυτά τα πρόσωπα και καταλήγουν σε αυτή τη βεβαιότητα; Ποιο σχέδιο έχουν καταρτίσει, ποιες είναι οι επί μέρους κινήσεις που θα οδηγήσουν στην επίτευξη του στρατηγικού τους στόχου; 

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΕΑΝ λάβουμε υπ΄ όψει μας τις πρόσφατες δημοσκοπήσεις, η επόμενη κυβέρνηση θα είναι κυβέρνηση ΝΔ-Πασόκ. Εάν οι βουλευτές του Πασόκ δεν είναι αρκετοί, θα βρεθούν κάποιοι βουλευτές ή κάποιο μικρό κόμμα. Υπάρχουν τρόποι να εξαναγκαστούν –  ο εκβιασμός, η δωροδοκία, οι απειλές. Τα μικρά κόμματα γνωρίζουν ότι οι δεύτερες εκλογές θα βγάλουν κυβέρνηση ΝΔ-Πασόκ και εμφανίζονται ανυποχώρητα εκ του ασφαλούς. Και στις εκλογές του 2027, όταν το Πασόκ θα κατακρημνιστεί στο 3-5%, τη θέση του θα την πάρει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Η ακρίβεια είναι ένα πρόβλημα που δεν μας αφορά όλους και όλες. Για ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού, γύρω στο 40%, η ακρίβεια περνάει απαρατήρητη, δεν γίνεται αισθητή, αν και προκαλεί κάποια δυσφορία. Η οικογένεια με εισόδημα 5 χιλιάρικα το μήνα, δεν είναι και λίγες, η ακρίβεια πολύ συχνά αντιμετωπίζεται με αύξηση του εισοδήματος –  ένας ιδιώτης γιατρός θα αυξήσει την επίσκεψη από 50 σε 60 ευρά και όλα καλά. Η ακρίβεια είναι μεγάλο πρόβλημα για ένα 30-35% του πληθυσμού που ζει στα όρια της φτώχειας και για το υπόλοιπο 25-30% είναι πρόβλημα διότι, ναι μεν πέφτει το βιοτικό επίπεδο, όπως έχει διαμορφωθεί το τελευταίο χρονικό διάστημα, δεν αντιμετωπίζει όμως πρόβλημα επιβίωσης. Πώς αντιμετωπίζει, σήμερα και τώρα,  κάθε μία από αυτές τις δύο πληθυσμιακές κατηγορίες την ακρίβεια; Πώς θα μπορούσε να την αντιμετωπίσει; Θα μπορούσαν να την αντιμετωπίσουν συλλογικά, θα μπορούσαν να βρουν και να εφαρμόσουν κοινούς τρόπους αντιμετώπισης; 

Continue reading →

είσαι η ελπίδα μας/ πήδα μας, πήδα μας!

(λαϊκό σύνθημα)

Ας υποθέσουμε ότι μια μέρα εμφανίζεται ένα κόμμα το οποίο ως κεντρικό στόχο έχει την καθιέρωση της τρίμηνης άδειας, την οποία θα κάνει χρήση με τον τρόπο που θέλει ο καθένας (ας πούμε κάθε τρεις μήνες να μην εργάζεται ένα μήνα), με πλήρεις αποδοχές εννοείται, να γενικευθεί δηλαδή το εργασιακό καθεστώς των δασκάλων και των καθηγητών σε όλους τους εργαζόμενους. Ας υποθέσουμε ότι αυτό το κόμμα κατορθώνει και ξεπερνά το 3% και εκλέγει βουλευτές. Ερωτώ: πώς θα το αντιμετώπιζαν όλα τα άλλα κόμματα; Πριν απαντήσουμε ας συνεχίσουμε τις υποθέσεις μας. Αυτό το κόμμα ορίζει ότι όλοι οι υποψήφιοι και όλες οι υποψήφιες θα γίνονται βουλευτές, για λίγους μήνες, και ότι μόνο μια φορά θα έχει το δικαίωμα να είναι υποψήφιος, άρα και βουλευτής. Και επιπλέον οι υποψήφιοι θα αντιπροσώπευαν αναλογικά όλες τις ηλικίες, όλα τα μορφωτικά επίπεδα, όλες τις εργασιακές καταστάσεις, όλα τα επαγγέλματα. Ερωτώ και πάλι: πώς θα το αντιμετώπιζαν όλα τα άλλα κόμματα; Νομίζω πως θα συμφωνήσουμε: θα το αντιμετώπιζαν εχθρικά, όλα τα κόμματα, χωρίς καμία απολύτως εξαίρεση. Θα το ψηφίζατε αυτό το κόμμα; Εγώ θα το ψήφιζα χωρίς καμιά επιφύλαξη. Γιατί θα το αντιμετώπιζαν εχθρικά;

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΣΤΙΣ αλλεπάλληλες μονοήμερες εβδομαδιαίες απεργίες που γίνονται στη Γαλλία για να ακυρωθεί ο νόμος για την συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση (από τα 62 στα 64) συμμετέχει, μας λένε τα γαλλικά συνδικάτα, το 15% των εργαζομένων και αυτό το 15% είναι όλοι δημόσιοι και κρατικοί  υπάλληλοι, εκ των οποίων δεν απεργούν όλοι. Γιατί δεν απεργεί, και δεν διαδηλώνει, ο ιδιωτικός τομέας, η εργατική τάξη, το βιομηχανικό προλεταριάτο, το οποίο είναι μεν κοινωνική μειονότητα αλλά δεν παύει να είναι ακόμα μια άξια λόγου κοινωνική οντότητα; Ένα άλλο ερώτημα, υπόθεση εργασίας: τι θα γινόταν, εάν ο εργασιακός βίος δεν παρατεινόταν δύο αλλά είκοσι χρόνια,  από τα 62 στα 82; Θα απεργούσαν; Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία –  θα κηρυσσόταν γενική απεργία διαρκείας και θα συμμετείχαν όλες και όλοι. Μια δίχρονη όμως παράταση τη δέχτηκαν αδιαμαρτύρητα.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΣΗΜΕΙΩΣΑΜΕ χτες ότι η διαδήλωση ενός μεγάλου πλήθους που διατυπώνει κάποιο αίτημα έχει πολλά κοινά στοιχεία με τη λιτανεία, θρησκευτική τελετή, με την οποία ζητάμε από τον Θεό να μας δώσει κάτι, να βάλει το χέρι του να γίνει κάτι –  πριν λίγες μέρες Γάλλοι αγρότες έκαναν λιτανεία για να βρέξει. Δεν έβρεξε. Δεν θα έπρεπε να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο η διαδήλωση αιτήματος να προέρχεται από τη λιτανεία –  γίνονται έρευνες. Η θρησκευτική λιτανεία ήταν μια ευρύτατα διαδεδομένη πρακτική στη δυτική, καθολική Εκκλησία, πρακτική που εξαφανίστηκε με τη Γαλλική επανάσταση (Διαφωτισμός) και την επέκταση του καπιταλισμού. Την εποχή της εξαφάνισης της λιτανείας εμφανίζονται και οι πρώτες διαδηλώσεις (των αβράκωτων, sans-cullotes, άνεργων στρατιωτών της φτωχής εργατικής και αγροτικής τάξης, που φορούσαν παντελόνι και όχι βράκα, όπως οι αριστοκράτες).   Η πιθανότητα αυτή ενισχύεται από τη διαπίστωση, που έχει γίνει κοινός τόπος στην πολιτική φιλοσοφία, ότι όλες, ή σχεδόν όλες, οι πολιτικές έννοιες είναι εκκοσμικευμένες θρησκευτικές έννοιες. Το όραμα, το πρόταγμα μιας άλλης κοινωνίας δεν είναι τίποτα άλλο παρά ιουδαϊκή-χριστιανική εσχατολογία, η επανάσταση είναι μια άλλη λέξη για το θαύμα. Θα ήταν παράδοξο η εκκοσμίκευση να μην επεκτεινόταν και σε ζητήματα οργάνωσης και πρακτικών: η οργάνωση ενός κόμματος έχει πολλά κοινά σημεία με την αντίστοιχη της εκκλησίας, η οποία με τη σειρά της έχει ως πρότυπο την οργάνωση του στρατού. Όταν λοιπόν συμμετέχουμε σε μια διαδήλωση για να δια-δήλωσουμε, εκφράσουμε το αίτημά μας μαζικά και ειρηνικά, αποποιούμενοι/ες κάθε μορφή βίας, ακόμα και λεκτικής, δεν κάνουμε τίποτα άλλο από το συμμετέχουμε σε μια πολιτική λιτανεία ως πιστοί και αφοσιωμένοι υπήκοοι. Ελπίζουμε ότι ο πολιτικός ή οικονομικός ή όποιος άλλος Θεός θα μας ακούσει. Και θα εκπληρώσει το αίτημά μας.

Continue reading →

ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ!

(σύνθημα)

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Η λογική μας υπαγορεύει να συμπεράνουμε ότι οι κατηφόρες είναι όσες και οι ανηφόρες και οι ήττες όσες και οι νίκες. Και όπως η διαφορά στη κλίση της ανηφόρας καθορίζει και την διαφορά στη κλίση της κατηφόρας, κατά τον ίδιο τρόπο και η διαφορά στην ένταση και την έκταση της νίκης καθορίζει και την έκταση και την ένταση της ήττας. Μας φαίνεται περίεργο αλλά είναι δυσκολότερο να κατέβεις μια κατηφόρα (όσο πιο απότομη τόσο πιο δύσκολη και επικίνδυνη) παρά να ανέβεις μια ανηφόρα· και είναι δυσκολότερο, απαιτείται διανοητική εργασία αρκετά μακρά και εξαντλητική, για να κατανοήσεις την ήττα –  γιατί να θέλεις να κατανοήσεις τη νίκη; Νίκη και ήττα υπάρχουν εκεί όπου υπάρχει σύγκρουση μεταξύ αντιτιθέμενων επιθυμιών και βουλήσεων: στον έρωτα, σε όλες τις σχέσεις, στην πολιτική, στη μάχη, στον πόλεμο, στον κοινωνικό πόλεμο. Η αδυναμία και η επιθυμία αύξησης της ισχύος μας παρωθούν να κατανοήσουμε τη σύγκρουση και την ήττα, πολύ λιγότερο τη συνεργασία και τη νίκη.

ΘΑ σχηματίσετε την εντύπωση πως η φράση  σπουδές ήττας έχει κάποια ειρωνική χροιά.  Θα μετριαστεί, ελπίζω, κάπως η ένταση αυτής της εντύπωσης, εάν σας διαβεβαιώσω ότι μιλάω πολύ σοβαρά. Ίσως, μάλλον, η πηγή της εντύπωσής σας τελικά να είναι η  ακραία σοβαρότητα. Εάν η νίκη και η επιτυχία μας εξασφαλίζει αυτοπεποίθηση, σιγουριά, απόλαυση και ηδονή, γιατί να επιθυμούμε να την κατανοήσουμε; Τα βιβλία όμως και οι μελέτες που έχουν γραφεί για την ήττα και την αποτυχία από στρατιωτικούς, στρατηγιστές, ιστορικούς, θεωρητικούς της επανάστασης είναι πάρα πολλά, η βιβλιογραφία είναι αχανής. Ποιο είναι το ζητούμενο; Η γνώση – η νίκη εξασφαλίζει ηδονή, η ήττα την γνώση. Στην καθημερινή μας ζωή απωθούμε την ήττα και την αποτυχία, δεν την αντιμετωπίζουμε ευθέως. Η επιθυμία για ηδονή και απόλαυση μας ωθεί σε νέες απόπειρες για νίκη – απόπειρες που επιφέρουν νέες ήττες και ούτω καθ΄ εξής. Αποκαλώ τη στάση αυτή, αντίστοιχη της κατάθλιψης που εξισορροπείται με τη μανία, νικοπάθεια. Γι’  αυτήν όμως θα γράψω ένα άλλο πρωινό (Κατάθλιψη και ηττοπάθεια, μανία και νικοπάθεια). Είμαστε βέβαιοι και βέβαιες ότι θα νικήσουμε. Εάν κάποιος ισχυριστεί ότι θα ηττηθούμε, την έχει βάψει.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΤΟ ερώτημα που απασχολεί όλους όσοι συμμετέχουν στις διαμαρτυρίες και τις διαδηλώσεις κατά του νόμου της συνταξιοδότησης από τα 62 στα 64 και όσοι τις παρακολουθούν μακρόθεν είναι εάν το κίνημα αυτό θα νικήσει, εάν θα μπορέσει να εξαναγκάσει τη γαλλική κυβέρνηση να αποσύρει τον νόμο, ή εάν θα ηττηθεί. Την απάντηση θα την γνωρίζουμε σε λίγες μέρες ή σε λίγες εβδομάδες. Οι απαντήσεις όμως έχουν ήδη διατυπωθεί και είναι δύο. Ένα από τα πιο συχνά συνθήματα που ακούγονται στους δρόμους είναι και το “θα νικήσουμε”. Πρόκειται περί βεβαιότητας των αισιόδοξων. Υπάρχουν όμως και κάποιοι άλλοι αισιόδοξοι που διατηρούν κάποιες επιφυλάξεις και καλά θα κάναμε να ασχοληθούμε με αυτές και να αναρωτηθούμε για τη πηγή του ρεαλισμού τους. Διάβασα στον ιστότοπο Αυτολεξεί κείμενο της συλλογικότητας Crimethinc (Γαλλία: κίνημα κατά της συνταξιοδοτικής μεταρρύθμισης. Στο κατώφλι μιας εξέγερσης;), στο οποίο η υπεραισιοδοξία και η συγκρατημένη αισιοδοξία συνυπάρχουν με μια συγκρατημένη απαισιοδοξία και θα ήταν ατόπημα να μην αναρωτηθούμε για τους λόγους αυτής της συνύπαρξης. Παραθέτω ένα, από τα πολλά,  δείγμα αυτής της υπεραισιοδοξίας:

Μια διαδήλωση που ξεπερνά τα όρια που έχουν προετοιμαστεί γι’ αυτήν, μεταδίδει την ανησυχία στην κορυφή της κυβέρνησης, αποθαρρύνει την αστυνομία και μας φέρνει πιο κοντά στην κατάργηση της εργασίας.

Continue reading →