στο μαντρί
‘Θα τα αρμέγετε στις έξι. Στις οχτώ, θα τα βγάζετε έξω. Τα μικρά θα τα αφήνετε μέσα. Θα βοσκάνε οχτώ ώρες. Το απόγευμα στις έξι θα τα αρμέγετε. Θα καθαρίζετε κάθε μέρα. Τη κοπριά θα τη πουλάτε. Τα άρρωστα θα τα σφάζετε πριν ψοφήσουν και θα τα πουλάτε. Συνεννοηθήκαμε;’
Ο Μάρτιν και ο Άντολφ κούνησαν το κεφάλι. Την ήξεραν τη δουλειά τους. Ο Πλάτων χάιδεψε τον Φιλόσοφο στο κεφάλι κι αυτός κούνησε την μαλλιαρή ουρά του.
‘Θα μένετε σε εκείνο εκεί το καλύβι’, είπε δείχνοντας μια αχυρένια καλύβα. ‘Έχει ψυγείο και τηλεόραση.’
Οι δυο βοσκοί κοίταξαν προς το μέρος που τους έδειχνε. Μία από τις τρεις καλύβες διέθετε δορυφορική κεραία. Χάρηκαν αλλά δεν το έδειξαν. Ξέρεις τι είναι εκτός από τη δυνατότητα να γαμάς που και που καμιά πιτσιρίκα κατσίκα, να μπορείς να βλέπεις και καμιά τσόντα; Γερμανική, αμερικάνικη, ό,τι λάχει. Και το αφεντικό είχε τηλεόραση. Αλλά δεν έβλεπε τσόντες. Μόνο ειδήσεις και πολιτικές εκπομπές. Είχε παρακολουθήσει τόσες πολλές συζητήσεις, είχε μάθει τόσα πολλά πράγματα που τώρα τελευταία απαντούσε αυτός στις ερωτήσεις που έκαναν οι παρουσιαστές στους προσκεκλημένους τους. Τις προάλλες είδε με τα ίδια του τα μάτια κι άκουσε με τα ίδια του τ’ αυτιά τον πρωθυπουργό που έδωσε χαμογελώντας, για να δείξει την αυτοπεποίθησή του, την εξής απάντηση στους δημοσιογράφους: μη ξύνεστε στη γκλίτσα του βοσκού. Μια άλλη φορά, άκουσε έναν πολιτικό να σχολιάζει την αποχώρηση ενός βουλευτή από το κόμμα με τα εξής λόγια: όποιος φεύγει από το μαντρί τον τρώνε οι λύκοι. Το αφεντικό, ο Πλάτωνας, ανατρίχιαζε κάθε φορά που άκουγε τη λέξη μαντρί. Και εντυπωσιάσθηκε τόσο πολύ από τη συχνότητα της χρήσης αυτής της λέξης που αποφάσισε να ασχοληθεί με την πολιτική. Όταν ακούς από υψηλά ιστάμενο πολιτικό πρόσωπο ότι το μαντρί μας χωράει όλους, σκέφτηκε ότι κανένας άλλος δεν γνώριζε καλύτερα από αυτόν τι είναι το μαντρί. Κάθε βράδυ, πριν το πάρει ο ύπνος, φανταζόταν τον εαυτό του βουλευτή, υπουργό, πρωθυπουργό, πρόεδρο της
