φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα. Τρύφωνα και Ζαφείρη, καλή σας μέρα.
Άλλοτε είναι απάτη κι άλλοτε αντίφαση. Δεν μας ενοχλεί, όταν είναι αντίφαση. Άνθρωποι είμαστε, δεν έχουμε όλοι το ίδιο κουράγιο, την ίδια ισχυρή θέληση, τα ίδια ερείσματα. Είναι εύκολο να κατηγορείς, δύσκολο όμως να κατανοείς τον άλλον. Συμβαίνει πολύ συχνά: αλλού εμείς πηγαίναμε κι αλλού η ζωή μας πάει. Επίσης, πολύ συχνά, συνειδητοποιούμε, λίγο πριν κοιμηθούμε, την ώρα που εξομολογούμαστε στον εαυτό μας (λες κι ο ύπνος να είναι θάνατος) ότι δεν ζούμε όπως θα θέλαμε να ζούμε. Ξαφνικά, μια μέρα, αντιλαμβανόμαστε ότι έχουμε οικογένεια και υποχρεώσεις, γυναίκα ή άνδρα που δεν τον/την γουστάρουμε, δουλείά που δεν μας δίνει χαρά και δεν έχει νόημα για μας, υπομένουμε την κατάσταση και είτε περνάμε έτσι τη ζωή μας ή τρελαινόμαστε, αυτοκτονούμε, παθαίνουμε κατάθλιψη ή μας βρίσκει ο λύκος, όπως λένε και στο χωριό μου, ο καρκίνος δηλαδή. Κάποιοι, κάποιες κάνουν τη μεγάλη υπέρβαση. Τα παρατάνε και φεύγουν, παίρνοντας μαζί τους ασφαλώς και τη ψυχή τους. Οι πιο τολμηροί αναδομούν τον χαρακτήρα τους, αλλάζουν τις αντιλήψεις τους, τις αξίες τους, τον τρόπο σκέψης τους, αλλάζουν οι άνθρωποι, αναγκάζονται να αλλάξουν για να μη τα παίξουν. Η αναδόμηση όμως της ζωής μας και της προσωπικότητάς μας δεν είναι εύκολη υπόθεση. Πολλοί και πολλές τα παρατάνε, κάποιοι συνεχίζουν. Εάν αυτοί που συνεχίζουν συναντηθούν μεταξύ τους, τότε ζουν μια περιπέτεια πνευματική και κοινωνική που πολλοί και πολλές θα ήθελαν να ζήσουν. Έχοντας επίγνωση ότι αυτοί οι άλλοι, οι άλλες είναι η δύναμή μας, επιδιώκουμε να τους συναντήσουμε και να συνάψουμε σχέσεις που θα ερείδονται στη συμβίωση, τη συνεργασία, την αλληλοβοήθεια και την αλληλοκατανόηση, την ειλικρίνεια και την ευθύτητα. Σε αυτές τις περιπτώσεις, το άλλα λέμε το πρωί κι άλλα το βράδυ, το λέμε και ξελέμε, το άλλα λέμε κι άλλα κάνουμε, δεν έχει καμιά θέση στη ζωή μας. Καμιά απολύτως.
Το ‘λέμε και ξελέμε’, το ‘άλλα λέμε κι άλλα κάνουμε’ είναι μια κατάρα, είναι ένα πλήγμα που το έχουμε υποστεί πολύ συχνά, το υφιστάμεθα καθημερινά. Οι γονείς δεν κρατάνε τις υποσχέσεις τους κι αυτό είναι τόσο, μα τόσο οδυνηρό για τα παιδιά. Τα οποία ενοχλούνται τόσο πολύ που έχω συγκλονιστεί. Έχω συγκλονιστεί. Ως παιδί, υπέφερα πολύ από αυτό και τώρα είμαι βέβαιος ότι πολλά από τα προβλήματα που είχα στη ζωή μου οφειλόταν σε αυτό. Τα τρελαίνουμε τα παιδιά όταν δεν κρατάμε τις υποσχέσεις μας. Εξαγριώνονται, θα σε φάνε ζωντανό αν δεν κάνεις αυτό που είπες. Αν βέβαια τους υποσχεθείς ότι θα πάτε στη θάλασσα την Κυριακή και την Κυριακή βρέχει, θα το δεχτούνε. Ειδάλλως, την έβαψες.
