φίλες και φίλες, καλή σας μέρα

ΠΡΟΤΕΙΝΩ να δούμε τον ΣΥΡΙΖΑ ως εργολάβο στο πεδίο της πολιτικής που αναλαμβάνει την εργολαβία της διαφύλαξης της κοινωνικής συνοχής, της αποτροπής δηλαδή της όξυνσης του κοινωνικού πολέμου.  Τα ερωτήματα που αναφύονται είναι εύλογα: Πότε είναι αναγκαία η ανάθεση αυτής της εργολαβίας;  Ποιος την αναθέτει σε ποιον;  Ποια θα είναι τα κέρδη του εργολάβου; Θα ολοκληρωθεί το έργο ή θα μείνει ημιτελές;

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Θα ψηφίσω ΣΥΡΙΖΑ· για να πέσει η κυβέρνηση, για να δω τα μούτρα τους το βράδυ της Κυριακής των εκλογών, για να πάρουν μια ανάσα κάποια πληττόμενα από την καπιταλιστική επίθεση στρώματα, για να διασπαστεί και να διαλυθεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Θα χαρώ πολύ αν πάρει πάνω από 40%, ή αν το πλησιάσει, θα χαρώ πολύ αν αποκτήσει αυτοδυναμία: όσες πιο πολλές ψήφους πάρει, τόσο πιο γρήγορα θα κατρακυλήσει στο 3%· όσο πιο πολλά κόμματα δεν μπουν στη Βουλή, τόσο πιο πολύ θα χαρώ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, οι Podemos (no podeis!) δεν είναι μια εκδήλωση της αναγέννησης της μαρξιστικών καταβολών Αριστεράς αλλά η τελευταία σκηνή της τελευταίας πράξης του θανάτου, της οριστικής αποχώρησης από το πολιτικό προσκήνιο των τελευταίων καταλοίπων της. Δεν υπάρχει πια Αριστερά, μόνο σε λίγες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου υπάρχει· το θάνατο αυτής της Αριστεράς ζούμε και παρατηρούμε. Αυτή είναι η πρώτη παρατήρηση. Να και μια δεύτερη.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Θα σχολίαζα σήμερα τις σκέψεις του Ίταλο Καλβίνο,  στις Αόρατες Πόλεις, για τη διεύρυνση του κομμουνισμού του παρόντος, του εμμενούς κομμουνισμού όπως εμφανίζεται σε έναν δεδομένο κοινωνικό σχηματισμό, αλλά το σχόλιο του jp στο προηγούμενο σημείωμα με ενθάρρυνε να επανέλθω στο ζήτημα του πρόσφατου επανασχεδιασμού της καπιταλιστικής επίθεσης κατά των Υποτελών Παραγωγών και των μικρομεσαίων κοινωνικών στρωμάτων.

Όταν οι καπιταλιστές Κύριοι και οι Υπηρέτες τους παραδέχονται πως η ελληνική κοινωνία είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση εννοούν πως η ανηλεής επίθεση που στοχεύει στην αναδιάρθρωση του καπιταλισμού εν Ελλάδι δεν ολοκληρώνεται με τον ρυθμό που επιθυμούν. Η ελληνική κοινωνία είναι μια καπιταλιστική κοινωνία, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία, αλλά όπως κάθε καπιταλιστική κοινωνία, όπως κάθε κοινωνία, είναι και μια κομμουνιστική κοινωνία, συρρικνωμένη ασφαλώς –  δεν υπάρχει κοινωνία που να μην είναι κομμουνιστική. Η (καπιταλιστική) Κυριαρχία είναι μια μορφή διαχείρισης του εμμενούς κομμουνισμού –  δεν μπορεί να υπάρξει η οποιαδήποτε Κυριαρχία χωρίς τον εμμενή κομμουνισμό. Η ελληνική κοινωνία είναι μια κομμουνιστική κοινωνία πολύ λιγότερο συρρικνωμένη από ό,τι η σουηδική ή η αγγλική, λόγου χάριν.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Θα γνωρίζετε ότι τα τελευταία δυο χρόνια πλήθος αγωνιστών της ιστορικής Αριστεράς τρέχει για να ενταχθεί στον ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να γλείψει κάνα κοκαλάκι ισχύος, πλούτου και φήμης. Αγωνιστές προερχόμενοι από ολιγομελείς κλειστές θεωρητικές ομάδες της επαναστατικής Αριστεράς, από ομάδες αναρχιζόντων αντιεξουσιαστών της άμεσης δημοκρατίας, από εξωκοινοβουλευτικές (τροτσκιστικές, μαοϊκές κ.α.) ομάδες, από την ΑΝΤΑΡΣΙΑ, από το ΚΚΕ –  ο γνωστός καιροσκοπικός ωφελιμισμός της ιστορικής Αριστεράς.

Την ίδια ώρα, δεν είναι λίγοι εκείνοι που βλέπουν πιο μακριά, περιμένοντας με βεβαιότητα τη διάσπαση και στη συνέχεια την διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να ενισχυθούν εκλογικά. Πρόκειται για το ΚΚΕ, το ΠΟΤΑΜΙ και τον Γιώργο Παπανδρέου. Ας προσθέσω και την ΑΝΤΑΡΣΙΑ, ένα μανίκι θα το πάρει κι αυτή. Είναι όμως βέβαιο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα διασπαστεί και ένα μέρος του, στην αρχή, θα διαλυθεί;

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

     ‘ Ήταν τα καλύτερα χρόνια, ήταν τα χειρότερα χρόνια· ήταν ο αιώνας της σοφίας, ήταν ο αιώνας της τρέλας· ήταν η εποχή της πίστης, ήταν η εποχή της απιστίας· ήταν η εποχή του Φωτός, ήταν η εποχή του Σκότους· ήταν η άνοιξη της ελπίδας, ήταν ο χειμώνας της απελπισίας· είχαμε τα πάντα μπροστά μας, δεν είχαμε τίποτα μπροστά μας· πηγαίναμε όλοι γραμμή στον παράδεισο, όλοι πηγαίναμε γραμμή προς την άλλη κατεύθυνση. Με λίγα λόγια, η εποχή έμοιαζε τόσο πολύ με τι δική μας, ώστε μερικοί από τους πιο θορυβώδεις μελετητές της επέμεναν πως σύγκριση ανάμεσα στις δυο εποχές τόσο για το καλό όσο και για το κακό μπορούσε να γίνει μόνο  χρησιμοποιώντας τον υπερθετικό βαθμό των επιθέτων. ‘

     Με αυτήν την περιγραφή της προεπαναστατικής κατάστασης στη Γαλλία αρχίζει η Ιστορία των δύο πόλεων του Τσαρλς Ντίκενς –  ο Ζοφερός Οίκος του , με αντικείμενο τη δικαιοσύνη,  είναι μυθιστόρημα  που μας χαρίζει μεγάλες δόσεις σοφίας. Δεν μοιάζει και η εποχή μας, φίλες και φίλοι, με αυτήν την εποχή, όπως μας την παρουσιάζει ο Ντίκενς;  Όξυνση των αντιφάσεων και των αντιθέσεων, όξυνση του κοινωνικού πολέμου –  ας προετοιμαστούμε για το καλύτερο και για το χειρότερο –  ή και για τα δυο μαζί.  Ας απομακρύνουμε όμως το βλέμμα μας από αυτό το πανοραμικό πλάνο κι ας εστιάσουμε στην πολιτική κατάσταση. Γιατί να μας ενδιαφέρει; 

Continue reading →