ζωολογικοί κήποι ή επίδειξη της αιχμαλωσίας;

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Εικάζω πως δεν αγνοείτε ότι στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα δυο ζωολογικοί κήποι, του Παρισιού και του Βερολίνου μεταξύ των εκθεμάτων ζώων εξέθεταν και ανθρώπους. Στο Παρίσι έφεραν από την Ινδονησία ένα ολόκληρο χωριό ιθαγενών και στο Βερολίνο μια ομάδα Λαπώνων. Οι πρώτοι αρρώστησαν από το κρύο και πέθαναν – οι δεύτεροι δεν γνωρίζω τι απέγιναν.

Κήποι: ό,τι δεν εξοντώνεται, θα υποτάσσεται και θα επιδεικνύεται ως υποταγμένο, καθημαγμένο προς εκφοβισμό!

Οι ζωολογικοί κήποι και οι παρελάσεις, με τις οποίες θα ασχοληθούμε αύριο, ανήμερα της 28ης Οκτωβρίου, μέρα παρελάσεων, είναι θεσμοί οι οποίοι εμφανίστηκαν σε εμβρυακή μορφή κατά την ρωμαϊκή δουλοκτητική εποχή. Η αιχμαλώτιση, η κατοχή και η έκθεση των αιχμαλωτισμένων ζώων ήταν μια επίδειξη της Ισχύος του Κυρίου, μια επίδειξη της επιθυμίας του Κυρίου να κατακτήσει και να υποτάξει τη φύση, ενώ οι θρίαμβοι, οι θριαμβευτικές πορείες, από τις οποίες προήλθαν οι παρελάσεις,  ήταν αφενός μια επίδειξη της Ισχύος του νικητή και αφετέρου μια επίδειξη των αιχμαλώτων του πολέμου, δηλαδή, μια επίδειξη της Ήττας, της Υποτέλειας, της Υποταγής.

Continue reading

το μαστίγιο ως όργανο και σύμβολο της Κυριαρχίας

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Σήμερα θα ασχοληθούμε με τις ιστορικές και λογοτεχνικές καταβολές της χρήσης του μαστιγίου από τον Κύριο (ή από αυτόν που επιθυμεί να γίνει Κύριος. . .).  Στις μέρες μας ο Κύριος (και οι υπηρέτες Του) δεν χρησιμοποιεί μαστίγιο για να τιθασεύσει, υποτάξει, τιμωρήσει και πειθαρχήσει τους Υποτελείς του, αυτό όμως επιβιώνει σε φράσεις που μεταχειριζόμαστε πολύ συχνά, όπως ‘καρότο και μαστίγιο’ ή ‘η μάστιγα της ανεργίας, της εγκληματικότητας, των ναρκωτικών, κλπ.’ , ‘με το μαστίγιο’, ‘το μαστίγιο του εισαγγελέα, (του δημοσιογράφου)’. (Εάν η ανεργία είναι μια μάστιγα, ένα μαστίγιο, ποιος το κρατάει και ποιον χτυπάει;) Το μαστίγιο λέγεται και βούρδουλας (από το ύστερο λατινικό burdus, μουλάρι): οι φράσεις ‘θα πέσει βούρδουλας’ και ‘ά ρε βούρδουλα που χρειάζεται’ είναι πολύ γνωστές. Λέγεται και καμουτσίκι ή καμτσίκι, από του τουρκικό kamc.

Αύριο, θα ασχοληθούμε με τους ζωολογικούς κήπους, με τη επίδειξη της αιχμαλωσίας της φύσης, και μεθαύριο, τη μέρα που γίνονται παρελάσεις, με τη παρέλαση και θα υποστηρίξουμε ότι είναι ένας από τους πολλούς τρόπους επίδειξης τόσο της υποταγής του Υποτελούς όσο και της Ισχύος, του Θριάμβου του Κυρίου ημών.

Continue reading

γιατί ο Κύριος δεν σταματάει στα φανάρια; (stasis is death)

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Δε μπορεί, θα έχετε και εσείς περιμένει αρκετή ώρα στα φανάρια να περάσει κάποιος Κύριος. Αναρωτιέμαι αν έχετε αναρωτηθεί: γιατί ο Κύριος δεν σταματάει στα φανάρια αλλά τα περνάει με κόκκινο, γιατί δεν περιμένει, γιατί εμείς με πράσινο να περιμένουμε ο ένας πίσω από τον άλλον; Βιάζεται; Εμείς δεν βιαζόμαστε; Μήπως δεν είναι μόνο η βιασύνη; Εμείς γιατί δεχόμαστε τους κανόνες της οδικής κυκλοφορίας κι αυτός τους παραβιάζει; Αυτή η παραβίαση δεν είναι μια προσωρινή απαγόρευση της κυκλοφορίας, άρα προσωρινή επιβολή κατάσταση έκτακτης ανάγκης, δεν είναι μια μερική και προσωρινή κατάργηση του Συντάγματος; Μήπως είναι μια επίδειξη της Ισχύος του; Μήπως κρύβει κάποιον φόβο;

Continue reading

γιατί σηκωνόμαστε όρθιοι όταν βλέπουμε τον Κύριο;

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Σήμερα, και τις επόμενες μέρες, θα στρέψουμε την προσοχή μας σε κάποιες πρακτικές, στάσεις του σώματος, συμπεριφορές, μεταφορές,  οι  οποίες, αν και έχουν εμφανιστεί πριν από πολλούς αιώνες ή χιλιετίες, επιβιώνουν στις μέρες μας. Εντάσσονται στη γλώσσα και τον κώδικα της Υποταγής και της Κυριαρχίας: με αυτές άλλοτε οι υποτελείς δηλώνουν την υποταγή τους στον Κύριο, κι άλλοτε είναι ο Κύριος που επιδεικνύει την Ισχύ του και την Κυριαρχία του, προσδιορίζει την κοινωνική του θέση, εκφράζει τα συναισθήματά του. Στο παρελθόν, εξηγήσαμε γιατί ο Κύριος περπατάει πάνω σε κόκκινο χαλί, το οποίο συμβολίζει τους υποτελείς και το αίμα τους: διατρανώνει τη νίκη του και την επιθυμία διαιώνισης της Κυριαρχίας του.

Σήμερα θα ασχοληθούμε με το ζήτημα γιατί σηκωνόμαστε όρθιοι όταν βλέπουμε τον Κύριο. Αύριο θα επιχειρήσουμε να δώσουμε μια απάντηση στο γιατί ο Κύριος δεν σταματάει στα φανάρια, και μεθαύριο, με αφορμή τη φράση ‘καρότο και μαστίγιο’,  θα εξετάσουμε το μαστίγιο ως σύμβολο της ισχύος του Κυρίου. Θα συνεχίσουμε με την εξέταση της παρουσίασης των κοινωνικών προβλημάτων ως πληγής ( λ.χ., η πληγή των ναρκωτικών) και μετά θα δούμε τι θα κάνουμε.

Continue reading

Κέρδος και Ισχύς: ο Κύριος ατενίζει το υπό αποίκιση μέλλον

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Η πυρηνική επιθυμία του Κυρίου είναι η επινόηση της πραγματικότητας, η αποίκιση, ο έλεγχος του μέλλοντος. Η επιθυμία αυτή έχει καταγραφεί στο προίμιο της Ιλιάδας, ατον Α 5 στίχο: Διός δ’ ετελείετο βουλή, δηλαδή, η επιθυμία του Δία, του Κυρίου, εκπληρώθηκε – όλα έγιναν όπως τα σχεδίασε ο Κύριος. Ο Κύριος επιθυμεί η πραγματικότητα να είναι η πραγματοποίηση των επιθυμιών Του. Δύο είναι αυτές οι επιθυμίες: η απεξάρτηση από τον υποτελή Παραγωγό και η επίτευξη της σωματικής αθανασίας.

Ο Κύριος γνωρίζει ασφαλώς ότι το μη αναμενόμενο, το μη προσδοκώμενο, το απροσδόκητο, η έκπληξη  δεν μπορεί να εξοβελιστεί – και η έκπληξη δεν μπορεί να είναι άλλη από το ενδεχόμενο της κατάλυσης της Κυριαρχίας. Ο Κύριος αποικίζει το μέλλον, επιχειρεί να ελέγξει το μέλλον μόνο και μόνο για να αποτραπεί η κατάλυση της (καπιταλιστικής σήμερα) Κυριαρχίας, η αρπαγή και η καταστροφή τόσο του κοινωνικού πλούτου όσο και των υποτελών Παραγωγών αυτού του πλούτου.  Θεωρεί ότι μπορεί να εξοβελίσει αποτελεσματικά την κατάλυση. Οι απόψεις περί του τέλους της ιστορίας και του τέλους της εργασίας δεν είναι τίποτα άλλο παρά επβεβαιώσεις ότι μπορεί να ελέγξει το μέλλον, να ενισχύσει και να διαιωνίσει την Κυριαρχία.

Ο Κύριος θεάται, ατενίζει το μέλλον κι αυτή η δραστηριότητα είναι μια πτυχή της διαρκούς αποίκισης του μέλλοντος. Η διαπίστωση αυτή μας παροτρύνει να διατυπώσουμε το εξής ερώτημα: θα  μπορούσαμε να δούμε τι βλέπει ο Κύριος;

Continue reading

Κύριος Κεφάλαιο: η απεξάρτηση από τον υποτελή Παραγωγό είναι εφικτή τώρα

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Ο 21ος αιώνας είναι ο αιώνας της πραγματοποίησης μιας εκ των δύο πυρηνικών επιθυμιών του Κυρίου ημών – της επιθυμίας της απεξάρτησής Του από τους υποτελείς Παραγωγούς του κοινωνικού πλούτου. (Η άλλη επιθυμία, αυτή της σωματικής αθανασίας, δεν θα εκπληρωθεί ποτέ – ο Κύριος δεν θα γίνει ποτέ αθάνατος). Αυτό είναι το πνεύμα της εποχής μας (Zeitgeist). O Κύριος είναι ‘δούλος του δούλου του’ (Hegel)  κι αυτή η εξάρτηση πάντα τον ενοχλούσε και πάντα επιθυμούσε να την καταργήσει, να την εξαλείψει. Και τα κατάφερε. Οι συνέπειες είναι κοσμογονικές και με αυτές θα ασχοληθούμε σήμερα.

Continue reading

Κυριαρχία και αυτοκτονία: από την απόλυτη απαγόρευση στην απόλυτη υπόθαλψη

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Πριν από μερικά χρόνια, ένας Άγγλος ασθενής, με συγχωρείτε, ένας Άγγλος επενδυτής Κύριος  αυτοκτόνησε επειδή έχασε 5 δισ., δεν ξέρω άν ήταν δολάρια, εβρά ή λίρες. Του έμειναν 2 δισ. Κι αυτοκτόνησε. Με τον πλούτο που αντιστοιχεί σε αυτό το ποσό, υπολογισμένο σε εβρά, μια μικρή πόλη των 10.000 κατοίκων ζει άνετα για 60 χρόνια! Δεν αυτοκτόνησε λοιπόν επειδή έμεινε άφραγκος αλλά επειδή έχασε, ηττήθηκε, και όπως έγραψε ο Θουκυδίδης, ο Κύριος τη λέξη ‘ήττα’ δεν θέλει ούτε καν να την ακούει – το είπαν οι Κορίνθιοι για τους Αθηναίους.

Εάν η αθάνατη ψυχή του Πλάτωνα, με τη μορφή της καθαρής, γνήσιας σκέψης (αληθής νους, αληθής διάνοια) επλανάτο τη μέρα της αυτοκτονίας στα μέρη εκείνα, θα έπιανε τον επενδυτή Κύριο από το αυτί και θα του έλεγε, είμαι βέβαιος: Γιατί, ρε μαλάκα, αυτοκτόνησες;

Continue reading

‘προβληματιστείτε και υγιαίνετε’ ή ‘προβληματίζομαι και υγιαίνω’;

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Κώστα, καλή σου μέρα. Θα αφιερώσω το σημερινό σημείωμα σε σένα και θα επιχειρήσω να δώσω κάποιες απαντήσεις στα εξής ερωτήματα: Ενώ μας αρέσει να μεταχειριζόμαστε Προστακτική, μας ενοχλεί όταν απευθύνεται σε μας! Πως να εξηγήσουμε αυτή την αμφιθυμία;  Γιατί μας αρέσει να την εκστομίζουμε αλλά όχι να την ακούμε;Μπορούμε, θα μπορέσουμε να πάψουμε να τη μεταχειριζόμαστε;

Continue reading

τίνος Κυρίου καπιταλιστή είναι υπηρέτης ο πρωθυπουργός;

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Πολλοί χαρακτηρίζουν την πολιτική της κυβέρνησης αποτυχημένη. Εγώ δεν βλέπω καμιά αποτυχία! Η κυβέρνηση, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, προχωράει από επιτυχία σε επιτυχία: εξασφάλισε την φοροασυλία των καπιταλιστών, αύξησε την ανεργία, μείωσε μισθούς, κλείνει τους μικρούς (βιομηχάνους, βιοτέχνες και μαγαζιά)  και τώρα ετοιμάζεται για το πιο μεγάλο βήμα: να απολύσει κρατικούς και δημόσιους υπαλλήλους, να καταργήσει τη μονιμότητα, να μειώσει τους μισθούς των κρατικών υπαλλήλων, να ιδιωτικοποιήσει όλες τις ΔΕΚΟ.

Ποιος θα μπορέσει να την σταματήσει και πως; Οι μικροί βιομήχανοι και οι αυταπασχολούμενοι; Αποκλείεται, δεν μπορούν να κάνουν απολύτως τίποτα.  Νομίζουν ότι οι παλιές ένδοξες μέρες θα επιστρέψουν. Αμ δε! Το μόνο βέβαιο είναι ότι θα κλείσουν το μαγαζάκι τους και ή θα βγούν στην ανεργία ή, στην καλύτερη περίπτωση, θα γίνουν εργάτες και υπάλληλοι. Πολιτικά, ή θα ξεσπάσουν εναντίον αθώων (ακροδεξιά, φασισμός) ή θα  πάνε με το μέρος των υποτελών Παραγωγών.

Οι άνεργοι; Οι συνταξιούχοι; Οι αγανακτισμένοι; Μπορούν αυτοί να σταματήσουν την κυβέρνηση; Όχι, κατά κανένα τρόπο!  Δεν μπορούν να κάνουν απολύτως τίποτα.

Οι μόνοι που μπορούν να σταματήσουν την κυβέρνηση είναι οι υποτελείς Παραγωγοί. Σήμερα, λόγω της ανεργίας,  είναι φοβισμένοι. Αυτοί οι οποίοι μπορούν να την σταματήσουν είναι οι εργαζόμενοι των ΔΕΚΟ.

Εάν κοιτάξουν μόνο την πάρτη τους, θα ηττηθούν και αυτοί και όλοι οι άλλοι. Εάν δεν κοιτάξουν την πάρτη τους αλλά λάβουν υπόψη τους και τους άλλους,  θα συμπαρασύρουν όλους τους εργαζόμενους του κρατικού/δημόσιου και ιδωτικού τομέα.

Πως μπορεί να γίνει αυτό; Να προτείνουν μια λύση που να ικανοποιεί και αυταπασχολούμενους και ανέργους και εργαζόμενους:

να προτείνουν μείωση του χρόνου εργασίας και εξασφαλισμένο εισόδημα για όλους και όλες. Για να εργαζόμαστε όλοι και όλες, για να πάψουμε πια να ζούμε μέσα στο άγχος, τη στέρηση  και την ανασφάλεια.

Εάν ξεκινήσουν μια απεργία διαρκείας, μέσα σε λίγες μέρες θα σταματήσουν τα πάντα!

Τι θα κάνουμε τις μέρες της απεργίας; Ας κάνει ο καθένας και η καθεμιά ό, τι θέλει. Ας ξεκουραστεί, ας γαμήσει, ας παίξει με τα παιδιά, ας περπατήσει, ας διαβάσει, ας ζωγραφίσει, ας σκάψει στο κήπο, ας παίξει μουσική με άλλους κι ας ξεφαντώσει.

Μόνο ένα να μην κάνουμε: να μην συγκεντρώθούμε, να μην διαδηλώσουμε, να αχρηστεύσουμε με αυτόν τον τρόπο τους ιδεολογικούς και κατασταλτικούς μηχανισμούς του Κράτους.

Continue reading

ο βιαστής είναι Κύριος

φίλες και φίλοι, γνωστοί και άγνωστοι, καλή σας μέρα

Όταν ο Κύριος αποφασίζει, διατάζει δηλαδή, βιάζει, με την αρχική σημασία της λέξης, ασκεί βία για να εκπληρώσει την επιθυμία του. Τα μέσα του είναι άλλοτε τα όπλα, άλλοτε το χρήμα, άλλοτε ο εκφοβισμός και η ισχύς του, η αυθεντία του. Δεν μπορεί να μην είναι βιαστής, πάλι με την αρχική σημασία   της λέξης, που για πρώτη φορά απαντάται στον  Ματθαίο (. . . η βασιλεία των ουρανών βιάζεται, και βιασταί αρπάζουσιν αυτήν, 11,12) και σημαίνει τον άρπαγα, τον βίαιο. Κάθε απόφαση του Κυρίου είναι βιασμός, άσκηση βίας, δεν είναι όμως βιασμός κάθε απόφαση γενικά.

Η σημασιολογική εξέλιξη των λέξεων βιάζω, βιασμός και βιαστής παρουσιάζει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Πρόκειται για σημασιολογιή συρρίκνωση: η γενική άσκηση βίας που δηλώνουν πρωταρχικά περιορίστηκε στην άσκηση βίας μέσω του πέους του, το οποίο εκλαμβάνεται από την ανδρική πατριαρχική κουλτούρα ως όργανο, εργαλείο, όπλο (παλούκι, καραμπίνα, περίστροφο, κλπ) και όχι ως σώμα.   Η εξέλιξη αυτή δείχνει ότι η υπέρτατη ηδονή του Κυρίου είναι η επιβολή της θέλησής Του μέσω της κάμψης της βούλησης του Άλλου. Μπροστά σε αυτήν κάθε άλλη ηδονή ( ισχύς, χρήμα, φήμη) ωχριά: η Κυριαρχία δεν είναι μια αφηρημένη κοινωνική σχέση αλλά γίνεται προσωπική υπόθεση.

Εάν ο Κύριος δεν μπορεί να μην είναι βιαστής,  ο βιαστής δεν μπορεί να μην είναι Κύριος. Εάν η Κυριαρχία δεν μπορεί να μην είναι βιασμός, ο βιασμός δεν μπορεί να μην είναι Κυριαρχία.

Όταν οι άνδρες ακούνε για βιασμό άλλοι πραγματικά ενοχλούνται και θλίβονται και άλλοι  (θλίβονται) γιατί φθονούν τον βιαστή επειδή δεν βίασαν αυτοί. Τη διαπίστωση αυτή πρέπει να τη σχολιάσουμε.

Πάω στη δουλείά. Αύριο το πρωί.