φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
ΟΤΑΝ μελετάμε μια κοινωνία, την ιστορία μιας κοινωνίας και της εποχής της, αποπειρόμαστε να σκιαγραφήσουμε τα βασικά της γνωρίσματα, τις κατηγορίες των ανθρώπων που ζουν σε αυτήν και, πολύ βασικό, την τάση ή τις τάσεις που επικρατούν, επειδή αλλάζει. Εάν αυτή η κοινωνία είναι η καπιταλιστική των τελευταίων δύο αιώνων κι εάν εστιάσουμε την προσοχή μας στις τάσεις της, θα παρατηρήσουμε μια τάση μοναδική, που δεν την εντοπίζουμε ούτε στον δυτικό πολιτισμό ούτε σε καμιά άλλη κοινωνία ή πολιτισμό της παγκόσμιας ιστορίας. Μέχρι τώρα, σε όλες τις κοινωνίες του παρελθόντος, το 92-99% των ανθρώπων συμμετείχαν στην παραγωγή του κοινωνικού πλούτου. Στις εξισωτικές, αταξικές κοινωνίες το ποσοστό ανέρχεται στο 99%, ενώ τις ταξικές το 92% (το 7%, σε γενικές γραμμές, ήταν η άρχουσα τάξη). Εργασία και παραγωγή του κοινωνικού πλούτου ταυτίζονται. Εργάζομαι σημαίνει παράγω κοινωνικό πλούτο. Για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας, η συντριπτική πλειονότητα του πληθυσμού δεν εργάζεται (70%) και από αυτούς που εργάζονται ένα μεγάλο μέρος (10%) δεν συμμετέχουν στην παραγωγή του κοινωνικού πλούτου – ο μπάτσος, ο δικαστής, ο δεσμοφύλακας, ο περιπτεράς, ο ψιλικατζής, ο ντελιβεράς και άλλοι πολλοί και πολλές εργάζονται αλλά δεν συμμετέχουν στην παραγωγή του κοινωνικού πλούτου (τροφή, ρουχισμός, κατοικία, ενέργεια, εργαλεία, συγκοινωνία, επικοινωνία, περίθαλψη, καθαριότητα, παραγωγή και μετάδοση γνώσης).