φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Τη δεκαετία του 1960, 100 εκ. ακτημόνων Ινδών έψαχναν στα κόπρανα των αγελάδων να βρουν τους κόκκους του σιταριού που δεν είχαν χωνευτεί, τους έπλεναν και τους έτρωγαν. Δεν γνωρίζω εάν αυτή η πρακτική επιβίωσης υπάρχει ακόμα. Δεν το αποκλείω. Εάν σχηματίσατε την εντύπωση ότι δεν υπάρχει χειρότερη μορφή εξαθλίωσης, κάνετε μεγάλο λάθος. Σε πολλές αγροτικές κοινωνίες του πλανήτη, δεν υπάρχουν ούτε καν οι αχώνευτοι κόκκοι σιταριού στα κόπρανα των αγελάδων. Πριν καταπιαστούμε με τα ερωτήματα του τίτλου, θα διατυπώσω ένα άλλο και θα απαντήσω. Γιατί οι αγροτικές κοινωνίες όλων των εποχών παράγουν ακτήμονες και φτωχούς αγρότες; Πώς αντιμετωπίστηκε ιστορικά το πρόβλημα του πλεονάζοντος πληθυσμού; 

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΜΙΑ μέρα ο Θεός αντιλήφθηκε (Γένεσις, ΣΤ’-Η’)  ότι οι άνθρωποι, τα πλάσματά του, είναι ανυπάκουα, στρέφονται κακοβούλως εναντίον του (καιρός παντός ανθρώπου ήκει εναντίον μου, ΣΤ’13) και αποφάσισε να τους εξοντώσει. Κατανοούμε το δράμα του Θεού: είναι καλύτερα να μην έχεις υποτελείς παρά να είναι ανυπάκουοι. Και επεχείρησε να πραγματοποιήσει την απόφασή του. Στο σημείο όμως αυτό άλλα δράματα του Θεού, τέσσερα, έρχονται στο προσκήνιο. Με αυτά τα δράματα θα ασχοληθούμε σήμερα και θα τα συσχετίσουμε με την αποστείρωση και την απολύμανση που άρχισε μόλις η ιατρική επιστήμη και η βιολογία, την εποχή της απογείωσης του βιομηχανικού καπιταλισμού) ανακάλυψε μικροοργανισμούς και βακτήρια και ιούς που σκοτώνουν τους ανθρώπους αλλά δεν φαίνονται με το μάτι –  ανακάλυψε αόρατους εχθρούς!  Αόρατοι εχθροί υπήρχαν και πριν και ήταν άνθρωποι –  θα δούμε ποιοι ήταν.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Ο Κύριος (καπιταλιστής, σήμερα) φοβόταν, φοβάται και θα φοβάται έως ότου γίνει Θεός. Θέλει να γίνει Θεός, πανίσχυρος αθάνατος δηλονότι, για να μην φοβάται, για να κοιμάται ήσυχος. Η Ισχύς, η επιθυμία της αύξησης της Ισχύος, είναι η άλλη πλευρά της επιθυμίας εξοβελισμού όλων των φόβων Του, των ανησυχιών Του, των εφιαλτών Του. Η Ισχύς Του είναι το αντίδοτο του Φόβου Του. Όσο όμως φοβάται τόσο ομολογεί ότι η Ισχύς του είναι ανεπαρκής. Να οι μεγάλοι Του φόβοι: του Θανάτου, της Απώλειας, της Ήττας, της Εξέγερσης, της Επανάστασης, της Κατάλυσης της Κυριαρχίας.

ΜΕ τον φόβο της Εξέγερσης συνδέεται άρρηκτα ο φόβος του μεγάλου πληθυσμού των Υποτελών της Οικουμένης. Πάντα τους φοβόταν τους Υποτελείς, τους φοβόταν ακόμα κι όταν ήταν βέβαιος ότι δεν θέλουν ή δεν μπορούν να καταλύσουν την Κυριαρχία. Ο φόβος προκαλείται από την ίδια την κυριαρχική σχέση. Μπορεί να είναι Αυτός ο νικητής και οι Υποτελείς να είναι οι ηττημένοι, η κυριαρχική σχέση όμως είναι ένας θεμελιώδης Συμβιβασμός: σε αφήνω να ζήσεις, γιατί σε χρειάζομαι. Ο συμβιβασμός βάζει όρια και στη νίκη και στην ήττα. Ο Αισχύλος στην τριλογία Προμήθεια, από την οποία σώζεται μόνο ο Προμηθεύς Δεσμώτης,  υποστηρίζει ότι κάθε σύγκρουση Κυρίου και Υποτελών καταλήγει σε αναπόφευκτο συμβιβασμό, σε ανανέωση και επανασύσταση του συμβιβασμού. Εάν ο Κύριος γίνει Θεός, ο συμβιβασμός θα εκλείψει. Η νίκη θα είναι απόλυτη, όπως και η ήττα:  η κυριαρχική σχέση θα καταργηθεί και ο Κύριος θα μείνει μόνος, δεν θα είναι πια Κύριος –  αυτή είναι η λογική, άρα ανυπέρβλητη,  αντίφαση της κυριαρχικής σχέσης.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΑΠΟ τον Πλάτωνα και τον Αριστοφάνη μαθαίνουμε ότι οι ελεύθεροι πολίτες στην Αθήνα δεν πήγαιναν σχεδόν ποτέ μόνοι στην Αγορά ή στα Γυμνάσια, τα γυμναστήρια των εφήβων –  τους ακολουθούσε πάντα ένας δούλος. Δεν υπήρχε νοικοκυριό χωρίς τουλάχιστον έναν δούλο. Όταν ταξίδευαν, για να πάνε στην Ολυμπία λόγου χάριν, δέκα μέρες δρόμος με τα πόδια, τους ακολουθούσαν περισσότεροι: κουβαλούσαν τα σκεύη, τις τροφές, τον ρουχισμό.

ΦΙΛΟΣ από τη Σαντορίνη μου έλεγε ότι μετά το 1990, όταν άνοιξαν τα σύνορα με την Αλβανία, στη Σαντορίνη ήταν πολύ της μόδας να βγαίνει στην αγορά ή στο καφενείο  ο  νοικοκύρης και λίγα μέτρα πιο πίσω  να ακολουθεί ο Αλβανός μετανάστης που τον είχε στη δούλεψή του. Αργότερα έμαθα ότι αυτή η επίδειξη δούλου, ως συμβόλου ανώτερης κοινωνικής θέσης, η επίδειξη ισχύος και Κυριαρχίας, η επίδειξη απασχόλησης μετανάστη, συνηθιζόταν και σε άλλα νησιά του Αιγαίου και σε άλλες περιοχές της ελλαδικής χερσονήσου. Με ένα δούλο να σε ακολουθεί είσαι Κύριος! 

 ΈΧΕΤΕ αναρωτηθεί ποτέ τι γίνονται  οι μετανάστες που οδεύουν κυρίως προς τη Γερμανία; Γίνονται σχεδόν όλοι οικιακοί δούλοι συνταξιούχων εργένηδων. Γνωρίζουν ότι θα γίνουν δούλοι; Θέλουν; Η πρακτική αυτή αποθαρρύνεται ή ενισχύεται από από το γερμανικό Κράτος; Ενισχύεται –  γιατί;

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Εκφράζω δημόσια τη θλίψη μου και την αγωνία μου για τη δοκιμασία και τον κίνδυνο που διέρχεται όχι πια η υγεία αλλά η ζωή του Νίκου Ρωμανού που κάνει απεργία πείνας, εδώ και δεκαοχτώ μέρες,  με αίτημα τη χορήγηση εκπαιδευτικών αδειών, μιας και πέρασε στο Πανεπιστήμιο ενώ ήταν έγκλειστος στη φυλακή. Δέχομαι χωρίς την παραμικρή επιφύλαξη, χωρίς τον παραμικρό ενδοιασμό την επιθυμία του, το αίτημά του· δυστυχώς, δυστυχώς δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο.

Εύχομαι ολόψυχα, το μόνο που μπορώ να κάνω,  προς το παρόν,  να  τελειώσει αυτή η περιπέτεια με τον πιο αξιοπρεπή τρόπο. Συμβαίνει συχνά, σε οριακές καταστάσεις, να θέτουμε εμείς οι ίδιοι το δίλημμα ελευθερία ή θάνατος στον  εαυτό μας και στους αντιπάλους μας: καλύτερα να πεθάνω παρά να ζω όπως ζω. Το Κράτος, οι διαχειριστές του Κράτους, υπηρέτες του Κυρίου καπιταλιστή, εκλαμβάνουν το δίλημμα ως απειλή,  κι άλλοτε υποχωρούν, άλλοτε όχι. Υπήρξαν απεργοί πείνας που το αίτημά τους εκπληρώθηκε, υπήρξαν όμως και περιπτώσεις στις οποίες το Κράτος δεν υποχώρησε με τα γνωστά αποτελέσματα. Υποχωρεί όταν κρίνει ότι ένας πιθανός θάνατος πιθανόν να προκαλέσει ρωγμές στην κοινωνική ευταξία, όπως εννοούν την κοινωνική πειθαρχία· δεν υποχωρεί όταν κρίνει ότι δεν θα προκαλέσει ρωγμές ή και να προκαλέσει θα κλειστούν γρήγορα και αποτελεσματικά.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

πονοκέφαλε, εξαφανίσου –  ακούμε τη διαταγή σε τηλεοπτική διαφήμιση του παυσίπονου Panadol Advance. Η διαταγή αυτή παρουσιάζει τεράστιο ενδιαφέρον: φέρνει στο προσκήνιο το αδιέξοδο της δυτικής ιατρικής, της ιατρικής του Κυρίου, της δυτικής ιατρικής Κυριαρχίας. Διότι, φίλες και φίλοι, όπως θα δούμε, η δυτική ιατρική είναι η ιατρική του Κυρίου, τουτέστιν, ιατρική από τον Κύριο για τον Κύριο. Δεν είναι ιατρική από τον Κύριο για τους Υποτελείς, ούτε ιατρική των Υποτελών για τους Υποτελείς ή (και) για τον Κύριο. Υπάρχει ιατρική των Υποτελών;  Ασφαλώς και υπάρχει –  υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει, όσο καταχωνιασμένη κι αν είναι. Την ιατρική αυτή την αποκαλώ κομμουνιστική ιατρική κι όταν θα έρθει η ώρα, σε κάνα δυο μέρες, θα εκθέσω τις σκέψεις μου.

Εάν είναι ιατρική από τον Κύριο για τον Κύριο, τότε εμείς οι Υποτελείς δεν μπορεί παρά να είμαστε θύματά της, θύματά Του. Θα δείξω όμως ότι το πρώτο θύμα είναι ο ίδιος ο Κύριος. Σήμερα, θα ασχοληθώ με τη διαταγή της διαφήμισης· αύριο, θα δούμε.

Υπάρχει ο πονοκέφαλος, φίλες και φίλοι;  Το κεφάλι μας πονάει;  Όχι, κατά κανένα τρόπο, δεν μας πονάει το κεφάλι, δεν έχουμε ημικρανίες. Τι μας πονάει λοιπόν όταν λέμε έχω πονοκέφαλο; Πώς είναι δυνατόν να έχει κάποιος πονοκέφαλο;

Continue reading →