φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
Εικάζω, φίλες και φίλοι, ότι μάλλον ο ταλαίπωρος και σοφός Θερβάντες θα ήθελε να αγοράσει μερικά πρόβατα και όχι ο επίσης ταλαίπωρος και σοφοτρελός Δον Κιχότης – εκτός εάν τα δύο αυτά πρόσωπα είναι ένα και το αυτό. Και μάλλον είναι.
Τελικά, ο Θερβάντες δεν αγόρασε πρόβατα, βρήκε άλλους τρόπους να επιβιώσει. Σε εποχές κρίσης, η επιβίωση είναι όντως ένα δισεπίλυτο πρόβλημα. Κρίση σημαίνει απόφαση, συλλογική και ατομική. Όταν δεν υπάρχουν συλλογικές αποφάσεις, όταν δεν μπορούμε να λύσουμε συλλογικά το πρόβλημα της επιβίωσης, τότε αναγκαζόμαστε να αποφασίσουμε ατομικά. Νομίζετε ότι είναι εύκολο να αποφασίσουμε; Εάν δεν είναι, γιατί δεν είναι;
Παρατηρήσαμε χτες ότι η υγεία, σωματική και ψυχική, και η κοινωνική μας κατάσταση είναι μια δυναμική ισορροπία, η οποία ενδέχεται να ανατραπεί ανά πάσα στιγμή, και ειδικά σε εποχές οικονομικής και κοινωνικής κρίσης και ανατροπής. Δεν υπάρχει υγεία – ανά πάσα στιγμή μπορεί να αρρωστήσεις. Δεν υπάρχει κοινωνική βεβαιότητα – σήμερα έχεις δουλείά, αύριο είσαι άνεργος. Αυτές είναι καταστάσεις τις οποίες δεν μπορούμε να ελέγξουμε, δεν είμαστε αφεντικά στο σπίτι μας – εννοώ στο σώμα μας, στη ψυχή μας, στην κοινωνική κατάστασή μας.
Εκτός από αυτά, υπάρχουν και οι προσωπικές ιδιομορφίες και ιδιαιτερότητες. Θα σας μιλήσω για μένα, μιας και αρχίσαμε να γνωριζόμαστε, και δεν θα το ξανακάνω, μα την Παναγία. Θα το ξανακάνω όταν θα έχω αγοράσει ήδη τα πρόβατα.
Δεν μπορώ να ασκήσω κάποιο επάγγελμα. Μου είναι παντελώς αδύνατον. Δεν μπορώ να εργάζομαι όλο το χρόνο. Μου είναι παντελώς αδύνατον. Με αυτόν τον τρόπο ζω από τα έντεκά μου. Είμαι 53 χρονών, έκανα δυο γάμους, συμβίωσα με άλλες δυο γυναίκες και βοήθησα στο μεγάλωμα των παιδιών τους όσο έμεινα μαζί τους, τώρα συντηρώ, συντηρούμε, μια τετραμελή οικογένεια ακολουθώντας το ίδιο μοντελάκι, τον ίδιο τρόπο ζωής. Δεν έχω καμιά απολύτως διάθεση να τον αλλάξω. Εάν δεν μπορέσω να μείνω για πάντα ανεπάγγελτος, εκείνο που είναι βέβαιο είναι ότι δεν μπορώ να εργάζομαι πάνω από έξι μήνες το χρόνο. Δεν είμαι σε θέση να προκρίνω την οικογένεια σε βάρος τους διαβάσματος/μελέτης/γραψίματος. Και τα δύο μαζί, γίνεται και παραγίνεται.
Εάν εξαιρέσουμε το τελευταίο οχτάμηνο που εργάστηκα ως συμβασιούχος ταχυδρόμος, τα προηγούμενα δέκα χρόνια ήμουνα οικοδόμος. καλουπατζής. Πριν, έκανα πολλές και διαφορετικές δουλειές, μερικές ήταν πολύ βαρειές (χαμάλης σε λαχαναγορές, σε λιμάνια, σε μάνδρες οικοδομών, κλπ). Το χαμαλίκι και η οικοδομή μου προκάλεσαν ένα σοβαρό πρόβλημα στη μέση με αποτέλεσμα να παραλύσουν τα κάτω άκρα. Έσερνα το δεξί μου πόδι, μετά βίας στηριζόμουνα στο αριστερό. Σήμερα είμαι καλά, αλλά μόλις κουραστώ με πιάνει ο πόνος στη μέση και δεν μπορώ να σταθώ όρθιος. Περπατώ σε ορθή γωνία.
Με την οικοδομή δεν θα ασχοληθώ ποτέ ξανά, εκτός εάν θέλω να μείνω ανάπηρος. Πάει μια άκρη! Αλλά και να μπορούσα σωματικά, είναι τόση η ανεργία που θα ήταν αδύνατο να βρω δουλείά, παντελώς αδύνατον. Τέλη Νοεμβρίου έληξε η σύμβαση στα ΕΛΤΑ. Μετά από ένα μήνα προσλήφθηκε η γυναίκα μου. Θα εργαστεί μέχρι τέλη Αυγούστου. Εγώ θα μπορέσω να ξαναπάω στα ΕΛΤΑ, τον Απρίλιο του 2013. Μεσολαβούν κάποιοι μήνες, θα μπορέσουμε να τη βγάλουμε. Αλλά είναι βέβαιο ότι θα ξανακάνω τον ταχυδρόμο; Καθόλου βέβαιο, φίλες και φίλοι. Εάν ιδιωτικοποιηθούν, πάπαλα. Αλλά κι αν δεν συμβεί αυτό, υπάρχει και κάτι άλλο. Οι εφτά θέσεις έγιναν πέντε. Είναι βέβαιο ότι θα είμαι ένας από τους πέντε; Καθόλου βέβαιο; Τι θα γίνει εάν τα πράγματα δεν έρθουν όπως τα περιμένουμε;
Πλήρες αδιέξοδο. Τι θα κάνουμε; Θα είναι αδύνατον να βρούμε δουλείά. Τι θα φάνε τα παιδιά;
Αυτή είναι μια βραχυπρόθεσμη προσέγγιση των πραγμάτων. Εάν δούμε λίγ0 πιο μακριά, θα δούμε ζοφερές μέρες. Έρχονται πολύ δύσκολες μέρες, φίλες και φίλοι, είμαι βέβαιος ότι το βλέπετε.
Η δική μας γνώμη είναι ότι η μοναδική λύση βρίσκεται στη συλλογική φυγή από την πόλη, στη συλλογική παραγωγή της τροφής και στη δικτύωση με άλλα εγχειρήματα εκτός και εντός των πόλεων. Τέλος οι μοναχικές πορείες, καιρός ήταν.
Αποφασίσαμε λοιπόν να φύγουμε από την Αλεξανδρούπολη και να πάμε στο χωριό της γυναίκας μου, στην Καστανούσα, μεταξύ των λιμνών Δοϊράνης και Κερκίνης, σε μια κοιλάδα μεταξύ του Μπέλες και ενός άλλου βουνού που λέγεται Κρούσια (τα). Υπάρχει σπίτι και χωράφια, όχι πολλά στρέμματα, μπορούμε όμως να βρούμε και άλλα. Και σκεφτόμαστε να ασχοληθούμε με εκτροφή ζώων και με την καλλιέργεια της γης. Παραγωγή λαχανικών και φρούτων για δική μας κατανάλωση αλλά και για άλλους, εκτροφή ‘αγριογούρουνων’, προβάτων και κατσικιών, μελίσια, κότες. Θα βρούμε ένα κλειστό ημοφορτηγάκι και μια φορά τη βδομάδα φορτώνουμε κρέας, τυρί, βούτυρο, αυγά, λαχανικά, κατεβαίνουμε Θεσσαλονίκη και τα δίνουμε σε φίλους και φίλους των φίλων που είναι πολλοί. Είναι πολλοί και θα γίνουν περισσότεροι. Υπάρχουν πολλά άγρια κάστανα, πολύ καστανόχωμα, το οποίο είναι κι αυτό πηγή ενός επιπλέον μικροεισοδήματος.
Υπάρχουν δυο προβλήματα – εάν επιλυθεί το ένα, επιλύεται και το άλλο. Μόνοι μας δεν θα το κάνουμε. Με την εκτροφή των ζώων γίνεσαι αιχμάλωτος των ζώων. Η εκτροφή των ζώων είναι μια εργασία χρονοβόρα. Δεν είναι σαν τοι σιτάρι που οργώνεις, σπέρνεις και μετά από οχτώ μήνες πας και θερίζεις. Τα ζώα θέλουν καθημερινή εργασία όλο το χρόνο! Αυτό μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με την εκ περιτροπής εργασία. Είμαστε λοιπόν σε αναζήτηση μιας ακόμα τουλάχιστον οικογένειας, αν και το ιδιανικό θα ήταν τρεις, τέσσερις οικογένειες ή ζευγάρια που μπορεί να πλαισιωθούν κι από άλλους, άλλες που είναι μόνοι, μόνες (προσωρινά).
Το άλλο πρόβλημα είναι ότι απαιτείται ένα χρηματικό ποσό των 20.000 για να γίνει η αρχή: αγορά ζώων, κατασκευή μαντριού, αγορά μικρού ημιφορτηγού, περιφράξεις, καβάντζα για να τη βγάλεις μερικούς μήνες. Εάν οι οικογένειες είναι τρεις, πρέπει η κάθε μία να συμβάλει με 7.000. Τα βρίσκουμε με δυο τηλέφωνα. Αλλά 20.000 δεν μπορούμε να βρούμε.
Δεν μπορούμε να περιμένουμε την ανάκαμψη της οικονομίας ούτε την κομμουνιστική επανάσταση. Όποιος περιμένει, θα βρεθεί σε αδιέξοδο. Όποιος συνεχίσει να πορεύεται μόνος, θα βρεθεί κι αυτός σε αδιέξοδο. Η ατομική λύση είναι πλήρες αδιέξοδο. Η μόνο λύση είναι η συμβίωση και η συνεργασία στην παραγωγή της τροφής (και όχι μόνο), στην δικτύωση και τον συντονισμό με άλλα εγχειρήματα.
Πέρα από την επιβίωση, θα βρεθώ πολύ κοντά και στην πραγματοποίηση μιας άλλης επιδίωξης: στο στήσιμο της Ανωτάτης Σχολής Κακών Τεχνών στη Θεσσαλονίκη ή στη Καστανούσα. Και αυτό το εγχείρημα θα είναι συλλογικό, δηλαδή, τουλάχιστον με άλλους, άλλες δύο.
Εγώ μόνος μου δεν θα ξανακάνω τίποτα πια. Τώρα πια. Καιρός ήταν.