φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
ΕΑΝ παύαμε να ήμασταν κοινωνικά όντα και ζούσαμε όπως ζούνε οι μονήρεις γορίλες, γίβωνες και ουραγκοτάγκοι, όπως ζούσανε οι απώτατοι μονήρεις πρόγονοί μας, πριν 4,5 εκ. χρόνια, ο πλανήτης θα ήταν ένας παράδεισος, άθικτος, και δεν θα αντιμετωπίζαμε τα τόσο πολλά και τόσο οξυμένα παγκόσμια προβλήματα, δεν θα υπήρχαν συγκρούσεις, δεν θα υπήρχε πόλεμος Κάποτε όμως η αδυναμία μας ως μονήρων πρωτευόντων να αντιμετωπίσουμε τους κινδύνους και τις δυσκολίες που μας περιέβαλλαν μας ανάγκασε να συμβιώσουμε και να συνεργαστούμε, εξασφαλίζοντας α σ φ ά λ ε ι α, επιβίωση δηλαδή, αλλά και μια άλλη μορφή ε λ ε υ θ ε ρ ί α ς, που είναι περιοριστική μεν σε σύγκριση με αυτήν του μονήρους όντος, αλλά πολύ πιο δημιουργική και εποικοδομητική. Εννοώ την ηθική και τους κανόνες της συμβίωσης. Η προανθρώπινη κοινωνία δημιούργησε τον άνθρωπο, χωρίς να το επιδιώκει, χωρίς να το γνωρίζει.