τόσα γάρ κακά μήσατ’ Αχαιούς (Ιλιάς Κ 52)
(ο ισχυρός Έκτωρ) τόσο πολλά κακά σκέφτηκε για τους Αχαιούς
φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
ΑΠΟ τις πρώτες μέρες του δυτικού πολιτισμού και μέχρι το 1945, κάπου 2.700 χρόνια, η Ευρώπη ήταν ένα αχανές πεδίο μάχης μεταξύ πολιτισμών, θρησκειών, κοινωνιών, λαών, τάξεων, περιοχών, πόλεων, κρατών και οποιωνδήποτε άλλων μορφών κοινωνικής οργάνωσης συγκροτήθηκαν σε αυτό το ακρωτήριο της Ασίας – περί αυτού πρόκειται, γεωγραφικά. Η καταστροφικότητα και η εξοντωτικότητα των μαζικής βιομηχανικής παραγωγής όπλων, με αποκορύφωμα την κατασκευή της ατομικής βόμβας, ήταν τέτοια που επέβαλε την πολυπόθητη αιώνια ειρήνη μεταξύ των καπιταλιστικών κρατών, αν και μόνο στον χώρο της Ευρώπης. Πολυπόθητη! Όχι ακριβώς! Για κάποιους η διαρκής ειρήνη ήταν πλήγμα, πολύ μεγάλο. Εννοώ τις μεγάλες ευρωπαϊκές (και σήμερα πολυεθνικές) εταιρείες πολεμικής βιομηχανίας, την οποία αποκαλούν αμυντική βιομηχανία – ο απόλυτος ευφημισμός. Το πλήγμα δεν ήταν θανάσιμο. Βρήκαν τρόπους να διαιωνίσουν την ύπαρξή τους, οι οποίοι όμως δεν κατάφεραν να αποτρέψουν μετά το 2000 και μέχρι το 2021, μια κατάσταση αδιεξόδου: μειωμένες πωλήσεις, έλλειψη επενδύσεων και καινοτομία. Η διατήρηση των κρατικών στρατών (υπάρχει και ο εσωτερικός εχθρός), η υποδαύλιση της αντιπαλότητας μεταξύ κρατών (Ελλάδα-Τουρκία, για παράδειγμα), η πλανητική επιτήρηση από τις πρώην αποικιακές δυνάμεις και η πώληση όπλων σε κράτη άλλων ηπείρων τις κράτησε στη ζωή. Από το 2021 και μέχρι σήμερα, τέσσερα χρόνια, η παραγωγή και οι πωλήσεις έχουν αυξηθεί κατακόρυφα και, αναμενόμενο, η αξία των μετοχών και τα κέρδη τους έχουν εκτοξευθεί στα ουράνια. Εάν λήξει ο πόλεμος μεταξύ της Δύσης και της Ρωσίας στην Ουκρανία, όλα αυτά θα μειωθούν και η ευρωπαϊκή πολεμική βιομηχανία θα επιστρέψει σε μια κατάσταση φθοράς και αφθαρσίας. Αυτές οι ευρωπαϊκές πολυεθνικές εταιρείες πολεμικής βιομηχανίας, θα δούμε ποιες είναι, επιθυμούν να συνεχιστεί ο πόλεμος με το ιδεολόγημα, την προπαγάνδα δηλαδή, ότι η Ευρώπη κινδυνεύει από τη Ρωσία. Όπου βρεθείς και όπου σταθείς δεν ακούς τίποτα άλλο από Ευρωπαϊκή Ασφάλεια και Ευρωπαϊκή Άμυνα. Να φτιάξουμε ευρωπαϊκό στρατό, να αυξήσουμε τις αμυντικές δαπάνες, να μην τις υπολογίσουμε ως μέρος του κρατικού προϋπολογισμού, να αυξήσουμε την παραγωγή,να στείλουμε όπλα στα φιλαράκια μας τους Ουκρανούς. Αυτές οι πολυεθνικές της πολεμικής βιομηχανίας υπαγορεύουν στα τσιράκια τους, τους πάσης φύσεως και προσανατολισμού δημοκράτες ηγέτες και τους ιδιοκτήτες των τηλεοπτικών καναλιών και των εφημερίδων, τόσο την πολιτική της συνέχισης του πολέμου όσο και τιο ιδεολόγημα της ρωσικής απειλής.
ΕΑΝ οι ζημιές αφορούσαν μόνο την πολεμικη βιομηχανία, το πλήγμα δεν θα ήταν μεγάλο. Η πολεμικη όμως βιομηχανία σχετίζεται με πλήθος άλλων βιομηχανιών, οι οποίες θα πληγούν επίσης, ίσως και θανάσιμα, σε μια εποχή οικονομικής ύφεσης, υποχώρησης και συρρίκνωσης. Είναι η συγκυρία της οικονομικής συρρίκνωσης που αναγκάζει τα κράτη να εμμένουν εμμονικά στην πολιτική της συνέχισης του πολέμου. Η λήξη του θα επιταχύνει δραστικά τον ρυθμό αύξησης της ανεργίας και θα επισπεύσει τον σχηματισμό κυβερνήσεων από τα ακροδεξιά κόμματα, είναι ζήτημα χρόνου, τα οποία δεν θέλουν πόλεμο αλλά συνεργασία με τη Ρωσία! Ρε που φτάσαμε! Η δημοκρατία να επιθυμεί διακαώς τον πόλεμο, πάντοτε τον επεδίωκε αλλά υπήρξε και φιλειρηνική, και η νεοναζιστική ακροδεξιά την ειρήνη! Έλα μουνί στο τόπο σου! Αυτό ακριβώς τονίζει το πρώτο συνθετικό νεο-!!! Θα δούμε στη συνέχεια ποια είναι αυτή η ευρωπαϊκή πολεμική βομηχανια και ποια τα επιτεύγματά της αυτά τα τελευταία τέσσερα χρόνια, πρώτα όμως θα φιάξω ένα διπλό εσπρέσο στη ξυλόσομπα, ζεστάθηκε για τα καλά, που θα με βοηθήσει να κάνω μια πολύ χρήσιμη παρέκβαση.
ΘΑ σας ρωτήσω: ποια ευρωπαϊκά κράτη παράγουν όπλα και ποια αυτοκίνητα; Ξέρετε τι θα παρατηρήσουμε μετά τις απαντήσεις; Ότι πρόκειται για τα ίδια κράτη! Αυτοκίνητα κατασκεύασαν μόνο τα κράτη που είχαν πολεμική βιομηχανία! Αγγλία, Γερμανία, Σουηδία, Γαλλία, Ιταλία και Ισπανία! Θα μπορούσαμε να προσθέσουμε κάνα δύο τρεις ακόμα αλλά πρόκειται για ελάσσονες παίχτες. Γιατί συνέβη αυτό, φίλες και φίλοι; Σε εποχή πολέμου, οι αυτοκινητοβιομηχανίες μετατρέπονται σε λίγες μέρες σε πολεμική βιομηχανία, ενώ σε εποχές ειρήνης λειτουργούν ανάλογα με τη ζήτηση! Το γνωρίζουμε αυτό πολύ καλά, δεν υπάρχει καμιά απολύτως αμφιβολία. Η εξήγηση αυτού του παραγωγικού φαινομένου είναι πολύ απλή: τα πυροβόλα όπλα και οι μηχανές των αυτοκινήτων φτιάχνονται με τα ίδια ακριβώς εργαλεία. Το πιστόνι στις μηχανές εσωτερικής έκρηξης (καύση τη λένε τώρα, άλλος περίφημος ευφημισμός) και ο κύλινδρος μέσα στον οποίο κινείται παλινδρομικά δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα βλήμα που κινείται μέσα σε μια κάννη, μόνο που το πιστόνι επιστρέφει για να εκτοξευθεί και πάλι, χιλιάδες φορές ανά λεπτό, και μέσω της μπιέλας να μεταδώσει την κίνηση στον στρόφαλο κι από εκεί, μέσω του μηχανισμού υποπολλαπλασιασμού της κίνησης (σασμάν), στις ρόδες. Το πυροβόλο όπλο παράγει ταχύτητα, άρα καταστροφή και θάνατο, η μηχανή του αυτοκινήτου κι αυτή ταχύτητα παράγει- άρα και μετακίνηση (ταξιδάκια, βολτίτσες, πάμε δουλειά, τον άρρωστο στο νοσοκομείο), άρα και καταστροφή και τραυματισμούς και ακρωτηριασμούς και αναπηρία – και θάνατο! Εμφύλιος οδικός πόλεμος! (Όλο λέω να ξανακοιτάξω το βιβλίο για το αυτοκίνητο [Τ Ο ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΕΙΝΑΙ ΒΛΗΜΑ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΧΗΜΑ] και όλο το αναβάλλω, αυτό το χαμαλίκι να ξαναδουλεύεις το κείμενο δεν το μπορώ, δεν το μπορώ – δε γαμιέται, ας πεθάνω άσημος).
ΤΙΣ μηχανές εσωτερικής έκρηξης τις κατασκεύασαν οπλουργοί και τα αυτοκίνητα οι πολεμικές βιομηχανίες με πρότυπο τα πυροβόλα όπλα. Αυτά, ποιος τα κατασκεύασε; Οι μοναχοί στα μοναστήρια, αυτοί που κατασκεύαζαν ορειχάλκινες καμπάνες. Τα πρώτα πυροβόλα όπλα, γύρω στα 1300, λέγονταν βάζα της φωτιάς, ήταν πλαγιασμένες καμπάνες! Η καμπάνα έγινε κάννη! Ναι, αλλά χρειάζονταν και πυρίτιδα; Ποιος την κατασκεύασε; Μοναχός σε μοναστήρι! Τι άλλο εφευρέθηκε στο μοναστήρι; Το ρολόι! Τι άλλο: Η καρέκλα ως όργανο βασανιστηρίου – ναι, ναι, αυτές πάνω στις οποίες καθόμαστε σήμερα όλη τη μέρα για να δουλέψουμε, να ταξιδέψουμε και να . . . ξεκουραστούμε! Παναγία μου καλή, τι τραβάω – κάθομαι σε καρέκλα και γράφω, ο μαλάκας! Η πυρίτιδα όμως είναι η μητέρα, μία από τις μητέρες, της χημικής βιομηχανίας. Έτσι, σταδιακά, αργά αλλά σταθερά, ένας μεγάλος αριθμός βιοτεχνιών και βιομηχανιών αλληλοσυνδέθηκε ώστε να γίνει εφικτή η παραγωγή των όπλων και των αυτοκινήτων, στρατιωτικών οχημάτων και των τεθωρακισμένων αυτοκινήτων – και των αεροσκαφών, επιβατικών, εμπορικών και ιδίως πολεμικών: μεταλλεία (σιδήρου, αλουμινίου, κασσιτέρου, χαλκού), χαλυβουργία, παραγωγή εργαλειομηχανιών, χημική βιομηχανία, επεξεργασία δέρματος και ξύλου, ελαστικά, πλαστικά, υαλουργία, διυλιστήρια πετρελαίου, παράγωγα πετρελαίου, – και τώρα η ηλεκτρονική βιομηχανία. Όταν μειώνεται η παραγωγή αυτοκινήτων ή η παραγωγή όπλων, μειώνεται και η παραγωγή όλων αυτών των βιομηχανιών. Εάν μειωθεί η παραγωγή και των δύο, αντιλαμβανόμαστε ότι πρόκειται για πανωλεθρία. Αυτό ακριβώς θα συμβεί, εάν λήξει ο πόλεμος στην Ουκρανία – στην ήδη μειωμένη παραγωγή αυτοκινήτων θα προστεθεί και η μείωση της παραγωγής όπλων, Η συρρίκνωση θα επιταχυνθεί και θα κλιμακωθεί.
ΓΙΑ να μην επαναλαμβάνω τα στοιχεία και κουραστώ, εάν ενδιαφέρεστε, θα βρείτε πολλές πληροφορίες για τις ευρωπαϊκές πολυεθνικές εταιρίες πολεμικής βιομηχανίας, στα δύο παρακάτω κείμενα:
Ποιες εταιρείες κερδίζουν από την αμυντική ανάκαμψη της Ευρώπης [πίνακες]
και:
https://www.consilium.europa.eu/el/policies/european-defence-industry/
Δεν ξέρω πώς γίνεται το λινκ, ας με βοηθήσει κάποιος, κάποια, να μην ταλαιπωριέστε αδίκως, μόνο δικαίως!
ΕΚΕΙΝΟ που με απασχολεί είναι το ζήτημα πώς θα μπορέσει σήμερα η Αριστερά να επανέλθει στο πολιτικό προσκήνιο και να πάρει την πρωτοβουλία των κινήσεων με αυτοπεποίθηση και να αποικίσει το μέλλον, όσο είναι εφικτό, έχοντας εξασφαλίσει την ηθική υπεροχή – σήμερα, με τον πόλεμο μεταξύ Δύσης και Ρωσίας, με τον κυβερνώντα νεοναζιστικό τραμπισμό και την ανερχόμενη νεοναζιστική ακροδεξιάπου θα κυβερνήσει μια μέρα, αν δεν τη σταματήσουμε, με την παντοδυναμία της ευρωπαϊκής πολεμικής βιομηχανίας και την προπαγάνδα της, με την εξευτελιστικη υποτέλεια σε αυτήν των δημοκρατικών ηγετών, με την αποβλάκωση και την υπακοή των υποτελών, με την οικονομική κρίση, με το επερχόμενο ενεργειακό αδιέξοδο. Εύκολο δεν είναι, είναι όμως απαραίτητο, αναγκαίο. Εάν δεν το κάνουμε, όλη η ήττα θα είναι δική μας, και όλες οι συμφορές του κόσμου τα δικά μας κεφάλια θα πέσουν.
Σχολιάστε ελεύθερα!