φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
ΛΙΓΟΥΣ μήνες μετά την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία μεταξύ της Ρωσίας και της Δύσης, τον Φεβρουάριο του 2022, είχα γράψει ότι θα νικήσει η Ρωσία και ότι o πόλεμος θα διαρκέσει τρία χρόνια. Κάποιοι, κάποιες θα το θυμούνται – φρόντιζα άλλωστε κατά καιρούς να τις επαναλαμβάνω αυτές τις προβλέψεις μόνο και μόνο για να μην τις ξεχάσετε. Τα γράφω αυτά όχι για να παινευτώ, δεν το έχω ανάγκη, πια, αλλά για να επαναλάβω για άλλη μια φορά τη σπουδαιότητα της διατύπωσης προβλέψεων. Το διάβασμα, η συζήτηση, η διαφωνία, οι προβλέψεις είναι η άσκηση της σκέψης, η προπόνηση του μυαλού. Εάν πέσουμε έξω στις προβλέψεις, τότε μας δίνεται μια ευκαιρία να επανεξετάσουμε τον τρόπο που σκεφτήκαμε, να ξαναδούμε κάποια άλλα πράγματα, να βάλουμε κι άλλες παραμέτρους στην έρευνα, να εμπλουτίσουμε τις αναζητήσεις μας. Εάν επιβεβαιωθούν οι προβλέψεις μας, το μπαλάκι πετιέται σε όσους και όσες διαφωνούσαν, αν δεν γελούσαν και κορόιδευαν: είναι η σειρά τους τώρα να επανεξετάσουν τον τρόπο που σκέφτηκαν και έπεσαν έξω. Εάν το κάνουν, δεν είναι κομπλεξικοί, είναι πολύ ωραίοι και πολύ ωραίες- εάν δεν το κάνουν, είναι κομπλεξικοί. Αποφεύγω να αποδώσω άλλους χαρακτηρισμούς. Είναι περιττοί – είναι ευκόλως εννοούμενοι.
ΣΗΜΕΡΑ, θα δούμε κάποια ζητήματα και μέσω αυτών θα επαναλάβω τον τρόπο που σκέφτηκα. Πριν το κάνω όμως θα σκεφτούμε και θα υποθέσουμε τι είπε ο Τράμπ στον Ζελένσκι στο τηλέφωνο πριν δύο μέρες σε μια πολύωρη συνομιλία. Δεν άκουσα τι του είπε αλλά του είπε αυτό ακριβώς: Τι θέλεις, να παραχωρήσεις ό,τι έχει κατακτήσει η Ρωσία μέχρι τώρα (20% της ουκρανικής επικράτειας), να μας δώσετε ό,τι έχετε και δεν έχετε από σπάνιες γαίες, να δεσμευτείς ότι δεν θα ενταχτείτε στο ΝΑΤΟ αλλά μόνο στην Ευρωπαϊκή Ένωση ή θέλεις να κατακτήσει όλη την Ουκρανία η Ρωσία; Ένα από τα δύο θα γίνει. Ξέρετε τι απάντησε ο Ζελένσκι; Μου φαίνεται, μπρο, ότι το πρώτο είναι το καλύτερο.
Ο πόλεμος λοιπόν τελειώνει μετά από τρία χρόνια με νίκη της Ρωσίας και ήττα της Δύσης; Όχι ακριβώς! Τελειώνει μεν με ήττα της Δύσης αλλά με πολλά κέρδη για τις ΗΠΑ και πολλές ζημιές για την Ευρώπη. Με τον πόλεμο άλλαξε προσανατολισμό η ενεργειακή εξάρτηση της Ευρώπης: εξαρτιόταν από τη Ρωσία, τώρα εξαρτιέται από τις ΗΠΑ. Αγόραζε από τη Ρωσία πάμφθηνα και υπεύθυνα, κυρίως, τώρα αγοράζει ακριβά, πολύ ακριβά αύριο, πανάκριβα μεθαύριο (σε δύο τρία χρονάκια) και ανεύθυνα: οι ΗΠΑ θα πουλάνε στην Ευρώπη ό,τι περισσεύει – εάν δεν περισσεύει, δεν θα δώσουν. Και θα πρέπει μετά να στραφούν και πάλι στη Ρωσία. Εάν βέβαια οι Ευρωπαίοι θέλουν να έχουν ζεστούλα και ζεστό νερό, να έχουν ηλεκτρικό ρεύμα και ιντέρνετ για να βλέπουν πορνό και σειρές. Ποιος ξέρει, μπορεί και να μην θέλουν. Θα βάλουν χέρι στις σπάνιες γαίες της Ουκρανίας, είναι πολλές και μεγάλων ποσοτήτων, θα αγοράσουν πάμφθηνα τεράστιες εκτάσεις ευφορότατης αγροτικής γης, τρία χρονάκια δούλεψε καλά η πολεμική βιομηχανία, τι άλλο να θέλουν; Αυτά που φαντασιώνονταν ότι θα αρπάξουν από τη Σιβηρία, τα παίρνουν σήμερα από την Ουκρανία. Εγείρονται όμως δύο θεμελιώδη ερωτήματα. Γιατί οι Αμερικάνοι εγκαταλείπουν την Ουκρανία και δεν συνεχίζουν τον πόλεμο; Γιατί οι Ευρωπαίοι έχουν χεστεί πάνω τους με τη συμφωνία που θα γίνει και τους όρους λήξης του πολέμου; Γιατί θέλουν να συνεχιστεί ο πόλεμος; Μήπως επειδή με την ήττα θα θιχτεί ο εγωισμός τους;
ΓΙΑ να κατανοήσουμε την εγκατάλειψη της Ουκρανίας και τη λήξη του πολέμου, θα πρέπει να στρέψουμε την προσοχή μας στη κομβική διαφωνία που υπάρχει στους κόλπους των σχεδιαστών της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ και της Ευρώπης ως προς τον τρόπο της πρόσβασης της Δύσης (ΗΠΑ και ΕΕ) στους φυσικούς πόρους ( ενέργεια και πρώτες ύλες) της Σιβηρίας. Εφόσον έχει απορριφθεί κατηγορηματικά και έχει αποκλειστεί αποφασιστικά η στρατιωτική λύση για την κατάκτηση και αρπαγή της Σιβηρίας, που θα οδηγούσε αναπόφευκτα σε πυρηνικό πόλεμο, η μόνη λύση είναι η διάλυση της Ρωσίας μέσω της σταδιακής αποδυνάμωσής της. Η στρατηγική αυτή επιδίωξη είναι ένας σχεδιασμός χρονικού βάθους που ξεπερνάει τα πενήντα (50) χρόνια. Η επέκταση του ΝΑΤΟ στην ανατολική Ευρώπη και η απόπειρα να επεκταθεί και στην Ουκρανία ήταν η πρώτη απόπειρα αποδυνάμωσης της Ρωσίας με σκοπό η διάλυσή της, τον κατακερματσμό της. Η πρώτη απόπειρα ήταν μια παταγώδης αποτυχία, μια πανωλεθρία, από την οποία οι δαιμόνιοι Αμερικάνοι βγήκαν κερδισμένοι – και παντελώς χαμένοι, όπως θα δούμε στη συνέχεια, οι βλάκες οι Ευρωπαίοι (τους ηγέτες εννοώ, κατ΄αρχήν): με την αποφασιστική αντίδραση της Ρωσίας (καταστροφή και κατάκτηση όλης της Ουκρανίας, εκδίωξη όλου του πληθυσμού, απειλή χρήσης τακτικών πυρηνικών όπλων – δεν ήταν μπλόφα, το εννοούσαν) τους έφυγε ο τσαμπουκάς και θα αργήσει πάρα πολύ να τους ξανάρθει – αν τους ξανάρθει.
ΥΠΑΡΧΕΙ και μια αλλη διαφωνία σε ένα άλλο, ανώτερο επίπεδο. Πολλοί στρατηγιστές και σχεδιαστές της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ διαφωνούν με τη στρατηγική επιδίωξη κατάκτησης της Σιβηρίας – μέσω της αποδυνάμωσης και της διάλυσης της Ρωσίας ή με οποιονδήποτε άλλον τρόπο. Θεωρούν ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει, είναι ανέφικτη η αρπαγή της Σιβηρίας. Αυτοί οι τύποι επέστρεψαν με τον Τράμπ. Στο σημείο αυτό θα κάνω μια παρέκβαση, αφού πρώτα φτιάξω ένα δεύτερο διπλό εσπρέσο, που θα τη θυμάστε για πολύ καιρό, μπορεί και σε όλη σας τη ζωή. Παρέκβαση που θα συμβάλει και στην κατανόηση της ανησυχίας των Ευρωπαίων σχετικά με τη λήξη του πολέμου. Θυμόσαστε την Condi; Διετέλεσε Υπουργός Εξωτερικών (2005-9, Μπους ο Νεώτερος), Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας Ηνωμένων Πολιτειών (2001-2005) και Senior Director of Soviet and East European (1989-1991). Παρατσούκλι της Condoleezza Rice, της Κοντολίζα Ράις – γεννήθηκε το 1954, ζει και βασιλεύει και τον κόσμο κυριεύει. Είχε δηλώσει: “Το DNA μεγάλης δύναμης εξακολουθεί να είναι πολύ στο αμερικανικό γονίδιο”. Η γυναίκα αυτή είναι πανέξυπνη, δυναμική, διορατική και οξυδερκής. Είναι από τους/τις συμβούλους /θεωρητικούς/στρατηγιστές που υποστηρίζουν ότι το μεγαλύτερο λάθος που θα διέπρατταν οι ΗΠΑ είναι ένας πόλεμος με τη Κίνα ή τη Ρωσία ή το Ιράν. Ένας τέτοιος πόλεμος θα επέφερε τη μη αναστρέψιμη παρακμή και πτώση της αμερικάνικης πρωτοκαθεδρίας και ισχύος. Ας πολεμήσουμε οπουδήποτε αλλού θέλετε αλλά όχι με αυτούς – υποστήριξε με ζήλο τον πόλεμο στο Ιράκ και αντέδρασε σθεναρά στο ενδεχόμενο πολέμου με το Ιράν. Που θέλω να φτάσω.
ΘΕΛΩ να φτάσω σε ένα κείμενο που έχει γράψει και συμπεριλαμβάνεται στη συλλογή κειμένων MAKERS OF MODERN STRATEGY from Machiavelli to the Nuclear Age, 1986, Princeton- συλλογή που εκδόθηκε και στην Ελλάδα (2004) από τις εκδ. ΚΩΝ/ΝΟΥ ΤΟΥΡΙΚΗ (ΟΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΙ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ από τον Μακιαβέλλι στην Πυρηνική Εποχή”, μετ. Ε. Κατσάνης, επιστ. επ. Θ. Ντόκος). Ο τίτλος του κειμένου (σελ. 765-798): Η διαμόρφωση της σοβιετικής στρατηγικής. Η σκέψη της ακολουθεί τη σκέψη πολλών θεωρητικών της στρατηγικής και των Διεθνών Σχέσεων, όπως του Ουόλτερ Πίντερ, το κομβικό σημείο της οποίας είναι η θέση ότι η Ρωσία είναι τόσο μεγάλη και τόσο πλούσια που δεν είχε, δεν έχει κανένα απολύτως λόγο να γίνει ένα επεκτατικό, κατακτητικό, αποικιακό, ιμπεριαλιστικό κράτος. Το μόνο που θέλει είναι να το αφήσουν στην ησυχία του, να μην το παρενοχλούν. Γνωρίζει όμως πολύ καλά ότι ο πλούτος του και το μέγεθος του είναι δελέαρ και κάποιοι επιχείρησαν να τον πάρουν- κι έφαγαν το κεφάλι τους βέβαια, ξέρετε πολύ καλά ποιους εννοώ. Οι εμπειρίες των ναπολεόντειων πολέμων και του α΄ παγκοσμίου πολέμου ήταν καθοριστικής σημασίας: πρέπει να είμαστε πάντα έτοιμοι για μια επίθεση της Δύσης και πρέπει να τους κρατάμε πάντα σε απόσταση, θα πρέπει να υπάρχει μια αμυντική τάφρος μεταξύ ημών και της Δύσης, της Ευρώπης. Μετά τον Β΄Παγκόσμιο πόλεμο, η προστατευτική τάφρος ήταν οι χώρες της ανατολικής Ευρώπης. Μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, η μόνη τάφρος που υπήρχε ήταν η Ουκρανία. Και έπρεπε να μείνει τάφρος – ή: τάφος!
ΘΑ κλείσω την παρέκβαση με ένα μικρό αποσπασμα από το κείμενο (σελ. 797-8): ” . . . η Σοβιετική Ένωση (διάβαζε, Ρωσία) είναι αρκετά ισχυρή ώστε να κάνει τον δυτικό τυχοδιωκτισμό μια απόμακρη πιθανότητα. Το συμπέρασμα είναι πως όσο ισχυρότερη γίνεται η Σοβιετική Ένωση, τόσο ασφαλέστερη είναι η ειρήνη”. Τι λέτε; Αυτή είναι η σοφία: η αμερόληπτη διορατική κατανόηση της συγκυρίας. Όλα τα άλλα είναι φαιδρότητες, λίαν επιεικώς.
ΕΡΧΟΝΤΑΙ τώρα οι Ευρωπαίοι και λένε ότι μετά από λίγα χρόνια, αφού σταθεροποιήσει τις κατακτήσεις της, η Ρωσία θα κατακτήσει και την υπόλοιπη Ουκρανία και μετά θα έρθει και η δική μας σειρά, κλαψουρίζουν οι Γερμανοί, και μια μέρα θα έρθουν οι Ρώσοι και θα μας γαμήσουν τις γυναίκες. Και θέλουν να συνεχιστεί ο πόλεμος διότι ο πόλεμος και οι βάρβαροι δεν είναι μία κάποια λύση, είναι η λύση. Σε ποιο πρόβλημα; Στο μείζον: στο πρόβλημα της αναζωπύρωσης του κοινωνικού πολέμου, ο οποίος, σε πολιτικό επίπεδο, διεξάγεται μεταξύ του δημοκρατικού φάσματος και της νεοναζιστικής ακροδεξιάς. Η οικονομία σε ύφεση, ανεργία, ακρίβεια, απογοήτευση και δυσαρέσκεια και να μια μέρα σχηματισμός κυβέρνησης απο την νεοναζιστική ακροδεξιά και μια reunion με τη Ρωσία! Ο πόλεμος μας ενώνει, η ειρήνη μας διχάζει, αναζωπυρώνει τον κοινωνικό πόλεμο. Ναι, αναζωπυρώνεται αλλά εμείς θα νικήσουμε, όχι οι υποτελείς.
ΣΤΗΝ αναζωπύρωση του κοινωνικού πολέμου έχουν στρέψει το βλέμμα τους και οι σύμβουλοι του κράτους των ΗΠΑ. Αυτό μπορεί και να διεξαγάγει τον κοινωνικό πόλεμο με πυγμή αλλά και να τον εξαγάγει, δηλαδή να παραγάγει κοινωνική συναίνεση και ενότητα, όσο μπορεί, με μια κατακτητική, ληστρική δηλαδή, πολιτική που θα κάνει ξανά την Αμερική μεγάλη! Γριλανδία, Παναμάς, Γάζα, Ουκρανία, όπου την παίρνει – όχι όμως πόλεμο με Ρωσία, Κίνα, Ιράν! Ποτέ! Ενέργεια, πρώτες ύλες, σπάνιες γαίες, εύφορη καλλιεργήσιμη γη, μεγάλες εκτάσεις με πανέμορφες παραλίες και ζέστη χειμώνα καλοκαίρι! Με την ανοχή βέβαια της Ρωσίας/Κίνας/Ιράν.
ΚΑΛΑ μου φιλαράκια, έρχονται ωραίες μερες! Οι πιο ωραίες όμως θα είναι για τους Δανούς που λένε ότι τη Γριλανδία δεν την πουλάνε! Έχω σχηματίσει την εντύπωση ότι το δυτικό ανθρώπινο είδος τείνει προς την αποβλάκωση αλλά δεν περίμενα ότι οι Δανοί να είναι τόσο αφελείς και χαζοχαρούμενοι. Άλλη μια φορά έκανα λάθος.
Σχολιάστε ελεύθερα!