“Αντε γαμήσου, τραμπούκε, να μου κοπεί το χέρι που σε ψηφιζα!”
” Τι να είναι αυτό το φως που με φωτίζει για μια στιγμή και με χτυπά κατάστηθα χωρίς να με πληγώνει; Τρέμω από ρίγος και λιώνω από πυρετό: τρέμω που είμαι τόσο διαφορετικός, λιώνω γιατί του μοιάζω”
‘Αγιος Αυγουστίνος, Εξομολογήσεις, 11, 9-11 (μετ.Φραγκίσκη Αμπατζοπούλου)
φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
ΔΕΝ θα δυσκολευτώ να σας αποδείξω (φιλοσοφία) ή να εκφράσω την πίστη μου (θεολογία) ότι ο Μπέος είναι Θεός· για να είμαι πιο σαφής, και Θεός. Το μόνο που θα κάνω είναι να προσθέσω κατ΄ αρχάς σε αυτό που έγραψε ο Άγιος Αυγουστίνος ένα εδάφιο από τον Ερμή τον Τρισμέγιστο (δεν είναι συγγραφέας, συλλογή μυστικιστικών, προχριστιανικών κειμένων είναι, Λόγος Ι΄, κλείδα 25) : ” θα τολμούσαμε να πούμε ότι ο επίγειος άνθρωπος είναι θνητός θεός και ο ουράνιος θεός είναι αθάνατος άνθρωπος”. Ο Μπέος είναι θνητός θεός, είναι και Θεός, είναι Θεός. Και δεν είναι Θεός και είναι Θεός. Δεν παίζω με τις λέξεις. Μεταξύ του Φυσικού Μπέου και του Υπερβατικού Θεού υπάρχει αναμφισβήτητη ομοιότητα και ριζική ανομοιότητα – ετερότητα, θα τη λέγαμε. Αυτή η αντιφατική συνάφεια μεταξύ του Απολύτου (του Θεού, που δεν σχετίζεται και δεν εξαρτάται κατ΄ απόλυτο τρόπο, δηλαδή από τίποτα και από κανέναν και καμιά) και του Σχετικού (του ανθρώπου, που δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς να σχετίζεται και να εξαρτάται από τη φύση και τους άλλους) είναι ο θεμέλιος λίθος όλων των ειδών της Θεολογίας που έχουν εμφανιστεί εδώ και δυο και βάλε χιλιετίες: της Καταφατικής, της Αποφατικής, του Μυστικισμού αλλά και του Αθεϊσμού. Εφ όσον ο Μπέος είναι όμοιος με τον Θεό, είναι Θεός. – Τελεία και κάβλα, με συγχωρείτε, και παύλα.