φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
ΤΙ είναι οι λακούβες σε ένα δρόμο, κακώς κείμενο ή κοινωνικό πρόβλημα; Είναι ένα κακώς κείμενο, από τα πολλά, τα αναρίθμητα που υπάρχουν στις κοινωνίες μας. Υπάρχει μια κατηγορία ευαίσθητων κοινωνικά και ενασχολουμένων με την πολιτική που θα τους χαρακτηρίζαμε “κυνηγούς κακώς κειμένων”: δεν χάνουν ευκαιρία να τα εντοπίζουν και να διαμαρτύρονται, να επιρρίπτουν ευθύνες, να εκφράζουν την αγανάκτησή τους και την οργή τους, να προτείνουν λύσεις, διευκρινίζοντας ότι δεν πρόκειται να εισακουστούν. Καταλήγουν στα παρακάτω συμπεράσματα, αξιώματα θα έλεγα: δεν υπάρχει κράτος, οι άνθρωποι είναι άθλιοι – κατά συνέπεια, πρέπει να υπάρξει κράτος και πρέπει να πάψουν οι άνθρωποι να είναι άθλιοι. Δεν είναι όμως αισιόδοξοι: ούτε κράτος πρόκειται να υπάρξει ούτε οι άνθρωποι θα πάψουν να είναι άθλιοι. Άρα είμαστε καταδικασμένοι! Μα αν είμαστε καταδικασμένοι και δεν πρόκειται να σωθούμε, γιατί διαμαρτύρονται; Η απάντησή μου: γιατί δεν έχουν τι άλλο να κάνουν. Αυτή είναι η επιεικής απάντηση. Υπάρχει και η αυστηρή: τα κοινωνικά προβλήματα είναι ενοχλητικά, έως επώδυνα, δεν υπάρχει λόγος να ασχολούμαστε με δυσάρεστα πράγματα, να σκεφτόμαστε και να χαλάμε τη χαζαρένια μας.
Η παρακάτω είδηση (την αλίευσα από ειδησειογραφικό σάιτ) τι είναι, είναι κακώς κείμενο ή κοινωνικό πρόβλημα; “Εξαιρετικά ανησυχητικά είναι τα ευρήματα μιας μελέτης που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «BMJ Oncology». Η μελέτη διαπιστώνει αύξηση κατά 79% στα νέα κρούσματα καρκίνου μεταξύ των ατόμων κάτω των 50 ετών σε όλο τον κόσμο κατά τις τελευταίες τρεις δεκαετίες”. Είναι ένα κοινωνικό πρόβλημα, ένα από τα πολλά, παγκόσμια, ιδιαιτέρως οξυμένα, που γίνονται περισσότερα, αφού κάθε πρόβλημα που δεν επιλύεται προκαλεί άλλα. Τα κακώς κείμενα είναι συμπτώματα των κοινωνικών προβήμάτων και οι κυνηγοί των κακώς κειμένων ασχολούνται με τα συμπτώματα, δεν ασχολούνται με τα κοινωνικά προβλήματα, αδιαφορούν.