φίλες και φίλοι, καλη σας μέρα
ΜΠΟΡΕΙ κάποιος να βάλει φωτιά και να κάψει δάσος με πλατάνια; Δεν θα μπορέσει, όσο και να προσπαθήσει. Δάσος με καστανιές; Όχι, δεν θα μπορέσει. Δάση μαύρης πεύκης και ελάτης, που φυτρώνουν ψηλά, πάνω από τα 900 μέτρα, με συνεχή υγρασία και κρύο; Όχι, δεν θα μπορέσει. Δάσος με βελανιδιές; Δεν θα μπορέσει. Λεύκες και ιτιές και σκλήθρα; Ούτε να το σκεφτεί. Το μεγαλύτερο μέρος των δασών στην Ελλάδα δεν καίγεται, δεν γίνεται να καεί, γιατί δεν μπορεί να πάρει φωτιά και να καεί ο κορμός των δέντρων. Μπορεί να καεί η βλάστηση του εδάφους σε όλα αυτά τα είδη των δασών αλλά η φωτιά σβήνει, δεν έχει μεγάλη διάρκεια και ισχύ ώστε να κάψει χοντρούς κορμούς. Ποια δάση καίγονται; Τα πευκοδάση που υπάρχουν σε χαμηλά υψόμετρα, πεδιάδες και παραθαλάσσιες περιοχές – η χαλέπιος και η τραχεία πεύκη. Γιατί αυτού του είδους τα πεύκα παίρνουν φωτιά εύκολα, καίγονται τόσο γρήγορα, από τον κορμό μέχρι τη κορυφή; Και γιατί μεταδίδουν τη φωτιά για να καούν όλα, να μην μείνει τίποτα; Γνωρίζετε ότι κάτω από αυτά τα πεύκα δεν φυτρώνει τίποτα, δεν υπάρχει πράσινη βλάστηση (παρά μόνο σε ξέφωτα) αλλά η γη είναι καλυμμένη με ένα στρώμα πευκοβελονών (πούσια) που το πάχος τους φτάνει και μέχρι τα είκοσι εκατοστά και είναι η πιο εύφλεκτη ύλη που υπάρχει στην ελληνική φύση; Δεν είναι πολύ παράξενο; Έχετε δει να εκφενδονίζονται φλεγόμενα κουκουνάρια σε μεγάλη απόσταση, δέκα και είκοσι μέτρα; Με το που πέφτει αυτό το φλεγόμενο κουκουνάρι πάνω σε πεύκο, αυτό λαμπαδιάζει μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα και με τη σειρά του εκσφενδονίζει τα δικά του φλεγόμενα βλήματα. Έχετε δει καμένο πευκοδάσος μετά από τρία χρόνια; Είναι γεμάτο μικρά πευκάκια! Υπάρχει και κάτι ακόμα παράξενο: από το 1945 μέχρι σήμερα, η έκταση που καλύπτουν τα δάση αυξάνεται διαρκώς! Θα το γνωρίζετε, δε μπορεί! Γιατί; Γνωρίζετε ότι μόνο το 1-2% των δασικών πυρκαγιών οφείλεται σε εμπρησμό;