φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
Η 26η Ιουνίου, η μέρα μετά τις δεύτερες εκλογές, ήταν μία από τις ωραιότερες, τις πιο ευχάριστες στιγμές της ζωής του Αλέξη Τσίπρα. Ήταν η μέρα που ανακοίνωσε την παραίτησή του από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Η παραίτηση ήταν μια καθ΄ όλα σοφή κίνηση. Τον είδα και τον άκουσα: έλαμπε από χαρά και ανακούφιση. Την ευχαρίστηση και την ηδονή που ένιωσε εκείνες τις στιγμές δεν θα μπορούσε να τις εκφράσει με λόγια, θα ήταν περιττό άλλωστε. Είναι η ανακούφιση και η χαρά που νιώθει, που θα νιώσει κάποιος, κάποια μετά από μια πολύ δυσάρεστη, ακόμα και ανυπόφορη, κατάσταση που βιώνει και περιμένει να τελειώσει ή να βάλει ο ίδιος ένα τέλος: όταν τελειώνει το σχολείο και καίει τα βιβλία, όταν φεύγει από ένα δεσμό που δεν τραβάει και περιμένει πότε να έρθει η ώρα του χωρισμού, όταν τελειώνει η στρατιωτική θητεία, όταν αποφυλακίζεται, όταν παίρνει διαζύγιο, όταν αφήνει μια δουλειά που τον τσακίζει, όταν εγκαταλείπει την κομματική οργάνωση που τον επιτηρεί και του ελέγχει τη ζωή, όταν διαλύει έναν φιλικό δεσμό που έχει γίνει ανυπόφορος. Ο Α. Τσίπρας θα ήθελε να παραιτούνταν στις 22 Μαΐου, την επομένη των πρώτων εκλογών, αλλά το ανέβαλε, δεν θα μπορούσε να κάνει κι αλλιώς, για την επομένη των δεύτερων εκλογών, στις 26 Ιουνίου. Την απόφαση την πήρε το βράδυ της 21ης Μαΐου, όταν ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα των εκλογών. Απλά περίμενε να έρθει η 26η Ιουνίου, η ώρα και η μέρα της ανείπωτης ηδονής και ευχαρίστησης που χαρίζει η ανακούφιση, η απαλλαγή.