φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
ΘΑ κάνουμε πρώτα μια επίσκεψη σε σύγχρονη, αυτοματοποιημένη κτηνοτροφική μονάδα, σε μονάδα εκτροφής αγελάδων για παραγωγή γάλακτος, και μετά θα απαντήσουμε στα ερωτήματα που διατυπώνονται στον τίτλο. Θα το κάνουμε αυτό για να απαντήσουμε σε ένα άλλο ερώτημα: μήπως η σημερινή κοινωνία και το κράτος έχουν ως πρότυπο τις κτηνοτροφικές μονάδες, μήπως τείνουν να οργανωθούν όπως είναι οργανωμένες αυτές οι μονάδες· μήπως έχει ολοκληρωθεί αυτή η διαδικασία; Γνωρίζουμε ότι ο κυλιόμενος ιμάντας (ταινία) μεταβίβασης εφαρμόστηκε από τον πλούσιο και ισχυρό καπιταλιστή Φορντ στα εργοστάσια κατασκευής αυτοκινήτων στις αρχές του εικοστού αιώνα και ότι τον επινόησε μετά από επίσκεψή του σε κτηνοτροφική μονάδα. Δεν γνωρίζω εάν ο Φορντ είχε διαβάσει Πλάτωνα (υποθέτω πως όχι) ή εάν ασχολιόταν με την τεχνική και τη θεωρία του κινηματογράφου (επίσης υποθέτω πως όχι). Εκεί λοιπόν ο Φόρντ είδε αυτό που θα βλέπαμε κι εμείς σήμερα σε μια επίσκεψή μας σε σύγχρονη κτηνοτροφική μονάδα.
ΘΑ δούμε δύο πολύ μεγάλες σειρές αγελάδων, απομονωμένη η μία από την άλλη με σιδερένιο κιγκλίδωμα για να μην στριμώχνονται, και μπροστά τους να περνάει ένας ιμάντας με τον σανό ή αλεσμένα δημητριακά, κυρίως καλαμπόκι. Υπάρχει ένας αυτοματοποιημένος προγραμματισμένος μηχανισμός που ανά τακτικά χρονικά διαστήματα εκκινεί και φορτώνει τον ιμάντα με το είδος της τροφής που έχει κάθε φορά προγραμματιστεί. Οι αγελάδες βγαίνουν έξω από τον σταύλο για να ξεμουδιάσουν, ενώ το πρωί και το βράδυ αρμέγονται από αυτόματα μηχανήματα αρμέγματος. Τα οποία τοποθετεί κάποιος εργαζόμενος. Πιθανόν σε λίγα χρόνια αυτή τη δουλειά να την κάνουν ρομπότ – είναι βέβαιο.Πιθανόν και να καταργηθούν οι κτηνοτροφικές μονάδες παραγωγής κρέατος και να αντικατασταθούν από εργαστήρια παραγωγής κρέατος – πιθανό, πολύ πιθανό.
ΕΤΣΙ όπως μπαίνει αυτόματα ο σανός πάνω στην κυλιόμενη ταινία στις κτηνοτροφικές μονάδες, έτσι ακριβώς μπαίνουν και οι συντάξεις, τα επιδόματα και οι μισθοί στους προσωπικούς μας τραπεζικούς λογαριασμούς. Η ομοιότητα είναι σαφής. Με αυτά τα χρήματα πάμε στα σούπερ μάρκετ και αγοράζουμε τρόφιμα και άλλα βασικά αγαθά. Υπάρχει ένα ενδεχόμενο αυτή η διανομή χρήματος να καταργηθεί – μην ανησυχείτε, δεν θα γίνει ούτε αύριο ούτε σε δέκα χρόνια. Θα γίνει σε πενήντα ή περισσότερα χρόνια – μπορεί και σε λιγότερα, ποιος μπορεί να το ξέρει; Το κράτος δεν θα διανέμει χρήμα αλλά θα διανέμει κατ΄ οίκον τα αγαθά που θα χρειαζόμαστε. Δεν θα υπάρχει χρήμα και εμπόρευμα, άρα δεν θα υπάρχει καπιταλισμός. Η αλήθεια είναι ότι κάποια στοιχεία αυτής της μελλοντικής κοινωνίας και του διανεμητικού κράτους υπάρχουν ήδη στη σημερινή κοινωνία – ολοένα και ένα μεγαλύτερο μέρος του κοινωνικού πλούτου διανέμεται κατ΄ οίκον, από εργαζόμενους (που κι αυτοί μπορεί να αντικατασταθούν από ρομπότ – ή drones), μόνο που σήμερα διανέμονται εμπορεύματα, άρα υπάρχει χρήμα, άρα ζούμε σε καπιταλιστική κοινωνία. Ποιες συνθήκες θα επιβάλλουν την διανομή του κοινωνικού πλούτου από το διανεμητικό κράτος; Η πλήρης αυτοματοποίηση της παραγωγής και των υπηρεσιών σε συνδυασμό με την έλλειψη, σπάνη πρώτων υλών, ενέργειας και τροφής. Ο όρος “διανεμητικό κράτος” είναι ευφημισμός – το διανεμητικό κράτος θα είναι ένα ολοκληρωτικό κράτος, ένα κράτος που θα ελέγχει όχι μόνο κάθε πτυχή της ζωής μας αλλά την ίδια μας τη ζωή – θα μπορεί να μας εξοντώσει όποτε το θελήσει. Υπάρχουν σήμερα κάποια στοιχεία αυτού του διανεμητικού-ολοκληρωτικού κράτους; Εάν νομίζετε ότι δεν υπάρχουν, θα πρέπει να το ξανασκεφτείτε. Ο υποχρεωτικός εμβολιασμός όλου του πληθυσμού με δωρεά εμβόλια που χορηγούσε το κράτος νομίζω ότι μπορεί να σας βοηθήσει. Τα big data θα βάλουν κι αυτά το χεράκι τους και θα σας βοηθήσουν.
ΘΑ κάνω άλλη μία σύντομη παρέμβαση για να διευκρινίσω τις αναφορές μου στον Πλάτωνα και τον κινηματογράφο. Η κινηματογραφική ταινία (σελιλόιντ, νιτρική σελιλόζη) έχει κοινά στοιχεία με την κυλιόμενη ταινία στις κτηνοτροφικές μονάδες και στα εργοστάσια: δεν χορηγεί σανό στις αγελάδες ή κάποιο παραγόμενο προϊόν στους εργαζόμενους (που έχουν ήδη εν πολλοίς αντικατασταθεί από ρομπότ) αλλά χορηγεί, διανέμει εικόνες, τις οποίες βλέπει, καταναλώνει ο θεατής, εξ ου και ο εγκλεισμός του και η παθητικότητά του – γνωρίζουμε ότι οι κινηματογράφοι έχουν χρησιμοποιηθεί ως κέντρα κράτησης πολιτικών αντιπάλων. Δεν υποβιβαζόμαστε στην κατάσταση της εκτρεφόμενης αγελάδας όταν βλέπουμε μια ταινία, είναι βέβαιο, αλλά δεν είμαι βέβαιος ότι δεν υποβιβαζόμαστε όταν βλέπουμε έξι ώρες (αυτός είναι σήμερα ο μέρος όρος) στο γιου τιουμπ μαλακιούλες ή τη μια σειρά μετά την άλλη στην τηλεόραση και στον υπολογιστή. Αυτές οι έξι ώρες οικιακού εγκλεισμού και η πίτσα που μας φέρνει στο σπίτι ο διανομητζής, ο ντελιβεράς, είναι η μόνη ουτοπική πολιτική φιλοσοφία που έχει γίνει κοινωνική πραγματικότητα – εννοώ την πλατωνική πολιτική φιλοσοφία. Θα την επαναλάβω άλλη μία φορά: εάν η κοινωνία οργανωθεί με πρότυπο το μαντρί, τότε οι υποτελείς θα γίνουν εκτρεφόμενοι, θα υποβιβαστούν στην κατάσταση των εκτρεφομένων ζώων, τα οποία, όπως πολύ καλά γνωρίζουμε, δεν επαναστατούν, δεν μπορούν, δεν διανοούνται να επαναστατήσουν. Κι αποκάλεσε την πολιτική, ανθρωποβοσκητική (ανθρωπονομική, Πολιτικός). Η πλήρης εφαρμογή της πλατωνικής πολιτικής φιλοσοφίας, της ανθρωποβοσκητικής, θα ολοκληρωθεί με το διανεμητικό-ολοκληρωτικό κράτος: η αγέλη, τα τσομπανόσκυλα (αστυνομία και στρατός) και οι βοσκοί (επιστήμονες, φιλόσοφοι, σύμβουλοι, πολιτικοί).
ΑΦΟΥ είδαμε προς τα πού οδεύουμε, αυτή είναι η γνώμη μου (δεν σας ζητώ, δεν περνάει καν από το μυαλό μου, να συμφωνήσετε μαζί μου), ήρθε η στιγμή να αναρωτηθούμε, εάν μετά τις προσεχείς εκλογές η διαδικασία αυτή θα συνεχιστεί και θα ενισχυθεί ή θα σταματήσει και θα υποχωρήσει. Δεν νομίζω πώς θα σταματήσει το κράτος να διανέμει χρήμα (συντάξεις, μισθούς, επιδόματα κοκ). Όσοι προσβλέπουν προς την ανάληψη του συντονισμού της λειτουργίας του κράτους, τα πολιτικά κόμματα εννοώ, υπόσχονται διανομή περισσότερου χρήματος – κάποιο υπόσχεται μάλιστα και τη θέσπιση μόνιμου χαρτζιλικιού στους έφηβους που θα κλείνουν τα δεκαοχτώ τους χρόνια. 150 ευρά είναι γύρω στις πέντε μπάλες τριφύλλι ή έξοδος με θέατρο και ρεστωράν και η βραδιά κλείνει με μαντρί (έτσι λέγαμε τα μπαράκια στην Αθήνα, δεν ξέρω εάν συνεχίζουν να τα λένε έτσι) ή δύο μήνες πρωινό καφέ πληρωμένο από το κράτος.
ΕΑΝ είναι έτσι, τότε η ζωή μας δεν θα αλλάξει μετά τις προσεχείς εκλογές. Θα μπαίνει η σύνταξη, ο μισθός και το επίδομα στον λογαριασμό μας, θα ψωνίζουμε από το σούπερ μάρκετ, έξι ώρες τη μέρα θα είμαστε μπροστά στην τηλεόραση και τον υπολογιστή, καμιά έξοδος, κάνα διήμερο ταξιδάκι, λίγες μέρες διακοπές, καινούργιο αυτοκίνητο, τα γνωστά, τι να σας τα λέω! Δεν θα αλλάξει η ζωή των περισσότερων, αυτό είναι βέβαιο. Κάποιων, λίγων, θα αλλάξει. Των περισσότερων από αυτούς τους λίγους θα αλλάξει προς το χειρότερο, διότι συνήθως όταν η ζωή μας αλλάζει, αλλάζει προς το χειρότερο. Τα χιλιάδες ατυχήματα (τροχαία και εργατικά) πού αφήνουν πίσω τους χιλιάδες ακρωτηριασμένους που θα περάσουν την υπόλοιπή ζωή τους σε αυτοκινούμενο αμαξίδιο (από το αμάξι στο αμαξίδιο, από το σαβ στο σαβίδιο), οι χιλιάδες ανδρών και γυναικών που ξαφνικά μια μέρα διαγιγνώσκονται με καρκίνο ή κάποιο πολύ σοβαρό αυτοάνοσο και μια απόλυση που θα σε καταδικάσει στην μακροχρόνια ανεργία, επιβεβαιώνουν τη διαπίστωση ότι η ζωή μας πιο συχνά αλλάζει προς το χειρότερο παρά προς το καλύτερο.
ΜΠΟΡΕΙ όμως να αλλάξει και προς το καλύτερο: να κερδίσετε ένα πολύ μεγάλο ποσό με λαχείο ή με τζόκερ! Πόσοι είναι αυτοί κάθε χρόνο; Καμιά τριανταριά άνθρωποι, πάνω κάτω, ένα πολύ μικρό κλάσμα αυτών που η ζωή τους αλλάζει προς το χειρότερο. Να βρείτε μια καλή δουλειά, να πάει πολύ καλά η νεοφυής, καινοτόμα επιχείρησή σας – αν και επισφαλή όλα αυτά, αφού βέβαια πολύ σύντομα θα γίνουν βαρετά και πληκτικά, αενάως επαναλαμβανόμενα.
ΜΠΟΡΕΙ να γίνετε βουλευτής ή βουλευτίνα – όχι να ξαναγίνετε, να γίνετε για πρώτη φορά. Η ζωή σας θα αλλάξει προς το καλύτερο. Ας πούμε ότι είσαι γιατρός ή δικηγόρος ή επιστήμων σε επαρχιακή πόλη και γίνεσαι βουλευτής ή είσαι διάσημος αθλητής, δημοσιογράφος, συγγραφέας, καλλιτέχνης, τραγουδιάρης ή ηθοποιός. Μπορεί να κερδίζεις λιγότερα ως βουλευτής ή βουλευτίνα, αλλά όσο και λιγότερα να είναι 8 με 10 χιλιάδες ευρά το μήνα είναι πολύ καλά (μισθός, συμμετοχή σε κοινοβουλευτικές επιτροπές, φάκελοι από επιχειρήσεις). Αυτά τα χρήματα τους ενός μήνα εμείς τα παίρνουμε (ελάχιστο εγγυημένο επίδομα) σε δύο χρόνια – ναι, ναι, σε δύο χρόνια. Η ζωή σου θα αλλάξει γιατί απόκτησες πολιτικό κεφάλαιο, έχεις ενταχθεί, και θα κάνεις το παν για να παραμείνεις όσο γίνεται περισσότερο, στην πολιτική άρχουσα τάξη της ελληνικής κοινωνίας, δηλαδή, πέτυχες να αυξήσεις την ισχύ σου, το κοινωνικό σου κεφάλαιο. Με την υπερψήφιση νέων νόμων και διατάξεων συμμετέχεις στη λήψη κάποιων αποφάσεων. Υπάρχει μεγαλύτερη επιτυχία από τα συμμετέχεις στη λήψη των αποφάσεων; Αυτό δεν επιδιώκουν και οι επαναστάτες; Κοινωνική και πολιτική ισχύς σημαίνει δυνατότητα λήψης αποφάσεων. Ο ισχυρός αποφασίζει και: ή θα γίνεις υπηρέτης του ισχυρού ή θα γίνεις πιο ισχυρός από τον ισχυρό. Αποφάσισε. Συνήθως αποφασίζεται το πρώτο – αυτό αποφασίζουν τελικά κι όσοι αποφασίζουν το δεύτερο.
Η ζωή μας δεν θα αλλάξει μετά τις προσεχείς εκλογές και δεν άλλαξε ποτέ μετά από εκλογές. Για κάντε μια αναδρομή στο παρελθόν και θα το διαπιστώσετε κι εσείς. Πότε άλλαξε η ζωή σας προς το καλύτερο; Δεν εννοώ πότε πήρατε καινούργιο, πιο μεγάλο (SUV) αυτοκίνητο – διότι ούτε εσείς το εννοείτε. Δεν μπορώ να το γνωρίζω. Το μόνο που μπορώ να σας πω είναι πότε η δική μου ζωή άλλαξε, τώρα τελευταία, προς το καλύτερο. Θα σας πω πότε, αφού πρώτα διαβάσετε τι έγινε μια βροχερή μέρα του Νοέμβρη του 2015. Ο Παύλος πάει στην Έκτη και η Αποστολία στην Τετάρτη. Δεν έχουμε χρήματα για να τους αγοράσουμε παπούτσια και πάνε στο σχολείο με τα αθλητικά του καλοκαιριού, αγορασμένα από τη λαϊκή. Βρέχει καρέκλες, ποτάμια οι δρόμοι, πώς θα πάμε στο σχολείο, μπαμπάμ; Θα φορέσετε πλαστικές σακκούλες για να μη βραχούν τα παπούτσια σας και θα πάμε. Τις φοράνε, πάμε, πριν το σχολείο η Αποστολία με λέει, μπαμπάμ, ντρέπομαι να πάω έτσι στο σχολείο. Τις βγάζω τις σακκούλες, την παίρνω στην πλάτη μου και πάμε. Εσύ, Παύλε; Εγώ μπαίνω και μέσα στην τάξη έτσι.
ΤΟ 2017, επί ΣΥΡΙΖΑ, άρχισε η πιλοτική εφαρμογή της διανομής του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος (άκου “εισοδήματος”!), το οποίο η πεφωτισμένη Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ το βάφτισε Κοινωνικό Επίδομα Αλληλεγγύης (ΚΕΑ). Ο νομός Σερρών δεν ανήκε στους νομούς της πιλοτικής εφαρμογής. Μετά από ένα ή δύο χρόνια, πάντα επί ΣΥΡΙΖΑ, η διανομή αυτού του εισοδήματος γενικεύτηκε και το πήραμε κι εμείς. Κι άλλαξε παντελώς η ζωή μας προς το καλύτερο. Από την ένδεια και την εξαθλίωση, από το καθημερινό ψυχοφθόρο άγχος, περάσαμε σε μια κατάσταση που ακόμα αναρωτιέμαι, μήπως ζω σε κομμουνιστική κοινωνία. Ναι, εγώ ζω σε κομμουνιστική κοινωνία. Από τον καθένα (παίρνουμε, εμείς το κράτος) σύμφωνα με τις ικανότητές του, στον καθένα (διανέμουμε, εμείς το κράτος) σύμφωνα με τις ανάγκες του. Παρόλο όμως που εγώ και η γυναίκα μου δεν έχουμε ικανότητες, ως μακροχρόνιοι άνεργοι, το κράτος μας δίνει χρήματα σύμφωνα με τιος ανάγκες μας. Τέλος του μήνα μπαίνουν στον λογαριασμό μας 450 ευρά και με αυτά ζούμε ως άρχοντες – παράγουμε βέβαια ένα πολύ μεγάλο μέρος της τροφής μας, δεν έχουμε έξοδα θέρμανσης, δεν έχουμε αυτοκίνητο και τα παιδιά μας δεν μας ζητάνε τίποτα γιατί ξέρουν ότι δεν έχει νόημα να το ζητήσουν. Εσείς που βγάζετε δύο και τρία και πέντε χιλιάρικα τον μήνα θα παραξενευτείτε με αυτά τα 450, από τα οποία τα πενήντα στα στέλνουμε στον φοιτητή Παύλο για να περάσει τον μήνα του – και τον περνάει. Η γυναίκα μου ανησύχησε μήπως η Νέα Δημοκρατία, που συγκρότησε κυβέρνηση το 2019, καταργήσει το ΚΕΑ και επιστρέψουμε στην απόγνωση της εξαθλίωσης και της ένδειας. Την καθησύχασα: εάν δεν το καθιέρωνε ο ΣΥΡΙΖΑ, θα το καθιέρωνε η Νέα Δημοκρατία. Και βέβαια δεν το κατήργησε. Τώρα υπόσχεται και θεσμοποιημένο χαρτζιλίκι στους δεκαοχτάρηδες.
Σχολιάστε ελεύθερα!