φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
ΑΠΟ το 2006 μέχρι το και το 2015, μέσα σε μια δεκαετία, διαπράχθηκαν στην ελληνική κοινωνία 2.590 ανθρωποκτονίες από πρόθεση. Πόσα από τα θύματα πέθαναν από σφαίρες όπλων αστυνομικών σε ώρα υπηρεσίας; Γνωρίζουμε ένα όνομα: Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος, ετών 15. Υπήρξαν κι άλλα θύματα αστυνομικής βίας; Δεν γνωρίζω, νομίζω πως δεν υπήρξε άλλο. Από το 2016 μέχρι και το 2022 διαπράχθηκαν πάνω από 1.750 ανθρωποκτονίες από πρόθεση – δύο από αυτές οι δράστες ήταν αστυνομικοί: το 2021 εκτέλεσαν τον 18χρονο Νίκος Σαμπάνη και ένα χρόνο μετά τον 16χρονο Κώστα Φραγκούλη, πάμπτωχοι γύφτοι και οι δύο. Υπήρξαν άλλα; Δεν γνωρίζω κι αν υπήρξαν θα ήθελα να το μάθω.
ΘΑ αντιλαμβάνεστε ότι αυτό που συμβαίνει στην ελληνική κοινωνία συμβαίνει σε όλες τις δυτικές καπιταλιστικές κοινωνίες. Οι φόνοι που διαπράττουν οι αστυνομικοί είναι ένα απειροελάχιστο κλάσμα του συνολικού αριθμού των ανθρωποκτονιών με πρόθεση. Το κλάσμα αυτό μεγαλώνει ελάχιστα στις ΗΠΑ αλλά δεν παύει να είναι απειροελάχιστο. Οι αστυνομικοί εκεί σκοτώνουν μαύρους αλλά γνωρίζουμε ότι η νούμενο 1 αιτία θανάτου των νεαρών μαύρων είναι οι ανθρωποκτονίες – που διαπράττονται μεταξύ τους ή από μαύρους μεγαλύτερης ηλικίας. Και σε αυτή την περίπτωση το ποσοστό είναι απειροελάχιστο.
ΕΧΟΥΜΕ λοιπόν μπροστά μας δύο κοινωνικά προβλήματα. Τις ανθρωποκτονίες από πρόθεση μεταξύ μελών της κοινωνίας και τους φόνους που διαπράττουν αστυνομικοί. Το σύνολο σχεδόν, σε ποσοστό 95-99%, των ανθρωποκτονιών διαπράττονται μεταξύ γνωστών, δράστες και θύματα είναι άνδρες. Και τα δύο προβλήματα είναι σοβαρά, ποιο όμως από τα δύο είναι πιο σοβαρό; Γιατί άνδρες σκοτώνουν άνδρες; Θα πρέπει να τα κατανοήσουμε και να τα επιλύσουμε, έτσι δεν είναι; Μπορούμε να προδιαγράψουμε το μέλλον τους; Θα οξυνθούν ή θα αμβλυνθούν; Μπορούμε να τα κατανοήσουμε και να τα επιλύσουμε; Θα σταματήσουν οι άνθρωποι να σκοτώνονται μεταξύ τους; Τι μπορούμε να κάνουμε για να τους σταματήσουμε; Θα σταματήσει η αστυνομία να σκοτώνει; Πώς μπορούμε να τη σταματήσουμε; Να την αφοπλίσουμε ή να την καταργήσουμε;
ΟΣΟ θα υπάρχει ανθρώπινη κοινωνία, θα υπάρχει και βία μεταξύ των ανθρώπων, κατά συνέπεια και φόνοι. Δεν υπήρξε, δεν υπάρχει και δεν θα υπάρξει κοινωνία στην οποία να μην ασκείται βία και να μην γίνονται φόνοι. Να περιοριστεί η παντός είδους βία, ναι, είναι εφικτό αλλά όχι να εξοβελθιστεί, να καταργηθεί. Ποια είναι όμως σήμερα η τάση; Να περιοριστεί ή να αυξηθεί; Δεν υπάρχει καμιά απολύτως αμφιβολία: θα αυξηθεί. Μπορεί να αυξηθεί και μετά να περιοριστεί. Δεν θα διαχυθεί όμως, δεν θα υπάρξει μια κατάσταση γενικευμένης αυτοδικίας και ανταπόδοσης της βίας, αυτοί που θέλουν να σκοτώσουν κάποιον, κάποιαν δεν θα τον σκοτώσουν, θα συγκρατηθούν; Τι θα τους συγκρατήσει; Ο φόβος. Ο φόβος του νόμου. Ο φόβος της φυλάκισης ή της εκτέλεσης, όπου ισχύει η θανατική ποινή. Αυτό που συγκρατεί τη διάχυση της βίας στις κοινωνίες του ανταγωνιστικού ατομικισμού και της συγκριτικής αποστέρησης είναι το κράτος, η κρατική απονομή της δικαιοσύνης και η κρατική αστυνομία.
ΠΟΛΛΟΙ υποστηρίζουν ότι η ύπαρξη του κράτους δεν έχει επιλύσει το πρόβλημα της βίας και των φόνων. Άρα; Άρα είναι περιττό και επικίνδυνο. Κατά συνέπεια, το πρόβλημα θα επιλυθεί, αν δεν υπάρχει κράτος, κρατική δικαιοσύνη και κρατική αστυνομία; Όλοι αυτοί οι θεσμοί δεν υπάρχουν για να επιλύουν τα πρόβλημα αλλά αφενός για να το διαιωνίζουν, να το διαχειρίζονται νομιμοποιώντας την ύπαρξή τους και αφετέρου για να μην υπάρξει διάχυση της βίας και η κοινωνία τιναχτεί στον αέρα. Οι σημερινές καπιταλιστικές κοινωνίες έχουν φτάσει πολύ κοντά στο σημείο της διάχυσης της βίας, της διάλυσης της κοινωνίας. Εάν το περάσει, η αστυνομία και η δικαιοσύνη θα παρακολουθούν ανήμποροι, παντελώς ανήμποροι. Αυτό ακριβώς πασχίζει να αποτρέψει η αστυνομία και η δικαιοσύνη, με νύχια και με δόντια. Θα χρησιμοποιήσουν όποια μέσα έχουν και δεν έχουν, θα χρησιμοποιήσουν ανηλεή βία προκειμένου να μην περάσουν οι κοινωνίες σε αυτή την κατάσταση. Δεν είναι βέβαιο ότι θα τα καταφέρουν.
ΑΥΤΟΣ είναι και ο λόγος που η συντριπτική πλειονότητα του αδύναμου πληθυσμού τάσσεται με το μέρος του νόμου, αναζητά την ασφάλεια κάποιου ισχυρού προσώπου ή θεσμού, δεν επιθυμεί, ούτε καν περνάει από το μυαλό της, την κατάργηση της αστυνομίας – ή τον αφοπλισμό της. Υπάρχουν όμως κάποιοι και κάποιες που ζητούν από την αστυνομία να μην σκοτώνει, που επιδιώκουν τον αφοπλισμό της, μέχρι και την κατάργησή της. Πώς μπορούν να γίνουν όλα αυτά; Ένας μόνο τρόπος υπάρχει: με την επανάσταση. Όχι με την ένοπλη έφοδο στα χειμερινά ανάκτορα αλλά με την προσδοκία ότι οι άνθρωποι θα πάψουν να είναι ανταγωνιστικοί, βίαιοι, άρπαγες, ατομικιστές, στερημένοι από τον πλούτο, την ισχύ και την αναγνωρισιμότητα που προβάλλει η καπιταλιστική κοινωνία ως αποδεκτούς και επιδιωκτέους κοινωνικούς στόχους, κατά συνέπεια θλιμμένοι και εξοργισμένοι. Πότε και πώς θα γίνει αυτή η αλλαγή; Τα ερωτήματα αυτά δεν απασχολούν τον συντάκτη του κειμένου που παραθέτω – χαρακτηριστικό δείγμα της αγωνιστικής λατρείας του ρήματος “πρέπει”.
Τι πρέπει να κάνουμε για να σταματήσει η αστυνομία να δολοφονεί;- Crimethinc
Σχολιάστε ελεύθερα!