φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
Η παγκόσμια ιστορία συνηγορεί υπέρ της διαπίστωσης ότι ο άνθρωπος απεχθάνεται το τρέξιμο, το αποφεύγει. Πολλές νεοελληνικές εκφράσεις το εμφανίζουν ως συνώνυμο της ταλαιπωρίας, της κούρασης, της εξάντλησης και της καταπίεσης: “μας έτρεξε σήμερα το αφεντικό μας”,”τον τρέχει η γυναίκα του”, “έχει πολύ τρέξιμο αυτή η δουλειά”, “έχω τρεχάματα με την υγεία μου”. Υπήρξαν όμως κάποιες κοινωνίες, λίγες, που λάτρεψαν το τρέξιμο και συνεχίζουν να το λατρεύουν – μεταξύ αυτών ξεχωρίζουν οι δυτικές κοινωνίες, οι κοινωνίες του δυτικού πολιτισμού και δη του καπιταλισμού. Το τρέξιμο ακολουθεί τον καπιταλισμό κατά πόδας. Γιατί όμως το τρέξιμο δεν υπήρξε στις περισσότερες κοινωνίες αλλά μόνο σε λίγες; Ποιες κοινωνίες χρειάζονται το τρέξιμο; Υπάρχει τρέξιμο στη φύση;
ΑΣΦΑΛΩΣ και υπάρχει – στην τροφική αλυσίδα. Οι θηρευτές, τα αιλουροειδή λόγου χάριν, πρέπει να τρέξουν για να φάνε, τα θηράματα, τα χορτοφάγα θηλαστικά, πρέπει να τρέξουν για να μη φαγωθούν. Συνήθως τα χορτοφάγα είναι ταχύτερα και διαφεύγουν – όχι όμως τα ασθενικά, τα μεγάλης ηλίκιας, τα τραυματισμένα. Αυτά δεν μπορούν να τρέξουν και φαγώνονται. Οι θηρευτές αναπτύσσουν μεγάλη ταχύτητα αλλά για μικρές αποστάσεις, για μικρό χρονικό διάστημα.