φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
ΔΙΣεκατομμύρια άνδρες (και πολύ λιγότερες γυναίκες) θεατές θα παρακολουθήσουν τους ποδοσφαιρικούς αγώνες που διεξάγονται στο Πογκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου, στο καταραμένο Κατάρ, και με αυτό τον τρόπο θα κάνουν, μεταξύ και πολλών άλλων, ένα ταξίδι στον χρόνο, όταν η νίκη στον πόλεμο εξασφαλιζόταν από ένα συνδυασμό σωματικής, ψυχικής, νοητικής και οπλικής/τεχνικής ισχύος. Ποια ομάδα θα νικήσει, ποια θα πάρει το τρόπαιο της νίκης, το χρυσό παγκόσμιο κύπελλο που αναπαριστάνει τη Γη; Δεν μπορούμε να το γνωρίζουμε. Θα είναι όμως, αναμφίβολα, κάποια από τις ισχυρότερες ποδοσφαιρικές ομάδες. Ή μήπως είναι όλες εξ ίσου ισχυρές; Κι αν είναι όλες εξ ίσου ισχυρές, τι θα καθορίσει τη νίκη; Η ομάδα που τελικά θα το πάρει, θα είναι η πιο ισχυρή; Προφανέστατα: για να νικήσει, θα είναι η πιο ισχυρή. Μήπως η πιο τυχερή; Εάν κερδίσει με 5-0, δεν νομίζω πώς θα είναι απλά τυχερή – θα είναι σαφώς η πιο ισχυρή. Εάν κερδίσει με 2-1, ναι, μπορεί να είναι η πιο τυχερή – εφόσον η ηττημένη ομάδα χάσει πολλές ευκαιρίες και έχει 7 δοκάρια. Αλλά τι σημαίνει χάνω ευκαιρία; Και γιατί να είναι ατυχία για τον επιτιθέμενο το δοκάρι και τύχη για τον αμυνόμενο; Τι πρέπει να έχει μια ομάδα για να την χαρακτηρίσουμε ισχυρή; Τι είναι τελικά η ποδοσφαιρική ισχύς; Έχει κάποια σχέση με την πολεμική ισχύ; Εάν η Εθνική Ελλάδας παίξει δέκα φορές με την Εθνική Ισπανίας (ή Αγγλίας ή Γερμανίας) πόσες φορές θα νικήσουμε; Εγώ λέω καμία – άντε μία, άντε καμιά ισοπαλία. Η ποδοσφαιρική ισχύς της ομάδας της Ισπανίας είναι μεγαλύτερη από αυτής της Ελλάδας. Γνωρίζουμε ότι το ισοζύγιο μεταξύ νικών και ηττών σε αγώνες με άλλες εθνικές ομάδες είναι αρνητικό – έχουμε υποστεί περισσότερες ήττες παρά έχουμε καταγάγει νίκες.
ΕΑΝ με την θέαση των ποδοσφαιρικών μαχών μεταξύ των ανδρών ταξιδεύουμε στο μακρινό μέλλον, στο οποίο ο πόλεμος διεξαγόταν με ένα συγκεκριμένο τρόπο, όταν η νίκη, αποτέλεσμα της ισχύος, εξασφαλιζόταν από τον συνδυασμό σωματικής, ψυχικής, νοητικής και οπλικής/τεχνικής ισχύος, τότε και η νίκη στο ποδόσφαιρο θα είναι αποτέλεσμα της ποδοσφαιρικής ισχύος, τουτέστι του συνδυασμού σωματικής, ψυχικής, νοητικής και οπλικής/τεχνικής ισχύος. Μια ποδοσφαιρική ομάδα είναι πιο ισχυρή από μια άλλη ή από όλες τις άλλες όταν υπερέχει ως προς την σωματική, ψυχική, νοητική και οπλική/τεχνική ισχύ.
ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ κάποια εποχή κατά την οποία η νίκη εξασφαλιζόταν από τον συνδυασμό των επιμέρους μορφών ισχύς που παρέθεσα παραπάνω; Γνωρίζουμε κάποιον πολεμιστή που η υπεροχή του ήταν το τελικό αποτέλεσμα των παραπάνω μορφών ισχύος; Γνωρίζουμε κάποιο κείμενο που να περιγράφει τόσο αυτόν τον τρόπο διεξαγωγής του πολέμου όσο και τον πολεμιστή; Ναι, γνωρίζουμε: είναι η Ιλιάδα και ο πολεμιστής είναι ο ήρωας. Η Ιλιάδα θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε την ποδοσφαιρική ισχύ αφού είναι ένα εξαιρετικό, συγκλονιστικό σχόλιο πάνω στην πολεμική ισχύ, τη λατρεία της ισχύος και της επιθυμίας αύξησης της ισχύος. Καμία ανδρική μορφή δεν είναι τόσο κοντά στον ιλιαδικό ήρωα όσο ο ποδοσφαιριστής. Ο ποδοσφαιριστής είναι ο κατ΄ εξοχήν της εποχής μας ήρωας – ισχυρός, πλούσιος και διάσημος.
ΑΣ δούμε πρώτα την σωματική ισχύ. Η ισχύς αυτή είναι ένας συνδυασμός σωματικής δύναμης, αντοχής και ταχύτητας. Η σωματική δύναμη είναι απαραίτητη στη διατήρηση του ελέγχου ή στην διεκδίκηση της μπάλας, στο γνωστό μας τζαρτζάρισμα. Κατά τη διάρκεια του τζαρτζαρίσματος αυτός που έχει τη μπάλα προσπαθεί να την κρατήσει σπρώχνοντας αυτόν που επιδιώκει να του την πάρει (charge), σπρώχνοντας κι αυτός. Έχουμε σωματική επαφή και ώθηση μόνο με το σώμα, άρα έχουμε άσκηση βίας, ελεγχόμενη όμως: απαγορεύεται η κλοτσιά και η τρικλοποδιά, η παραβίαση του κανόνα τιμωρείται, ανάλογια με την βαρύτητα της υπέρβασης των κανόνων. Η σωματική αντοχή παραπέμπει στο μεγάλης διάρκειας τρέξιμο και η ταχύτητα στην ικανότητα είτε να ξεφεύγεις από τον λιγότερο ταχύ αντίπαλο είτε ή να τον φτάνεις και να του παίρνεις τη μπάλα – στον πόλεμο, στην Ιλιάδα, έφευγες και γλύτωνες, προλάβαινες τον αντίπαλο και τον σκότωνες.
Η ψυχική ισχύς είναι κι αυτή ένας συνδυασμός αδίστακτης και ανεπιφύλακτης προθυμίας, θέλησης για μάχη και φόνο, για νίκη, τόλμης και αφοβίας, αμείλικτης αποφαστικότητας, επιμονής και καρτερικότητας. Όταν πολεμάει ο πολεμιστής (όταν παίζει μπάλα ο ποδοσφαιριστής) βρίσκεται σε μια ιδιαίτερη ψυχική κατάσταση – πριν αρχίσει η μάχη δεν είναι ήρεμος, είναι πολύ αγχωμένος, είναι φοβισμένος και όλα αυτά του κόβουν τα πόδια. Εάν πάει να πολεμήσει (να παίξει μπάλα) σε αυτή την κατάσταση, θα πεθάνει, θα ηττηθεί. Θα πρέπει να βρεθεί σε μια κατάσταση τόλμης, αφοβίας, μανίας, εκτός εαυτού, παραφοράς, λύσσας – αυτή είναι η ακραία μορφή της ψυχικής ισχύος, αυτή είναι που εξασφαλίζει τη νίκη. Ένας ποδοσφαιριστής μπορεί να παίξει μπάλα ως υπάλληλος μιας εταιρείας, δεν τρέχει τίποτα, τους βλέπουμε, κάνει μπαμ η απροθυμία τους και η αδιαφορία τους- μπορεί όμως και να παίξει ως αποφασισμένος και αποφασιστικός, αμείλικτος και αδίσταχτος, ανηλεής και ανοικτίρμων πολεμιστής. Δεν θα δυσκολευτούμε να τον ξεχωρίσουμε – το στόμα του βγάζει αφρούς και τα μάτα του πετάνε φλόγες. Όταν οργίζεται, ξεσπάει με βίαιο τρόπο. Αυτοί οι ποδοσφαιριστές-“φονιάδες” είναι οι πλέον δημοφιλείς. Ο ποδοσφαιριστής αυτός δεν χάνει ευκαιρία – δεν έχει επιφυλάξεις να διεισδύσει, να σκοτώσει συμβολικά – δε χαρίζει κάστανα, γαμάει και δέρνει, έχει αρχίδια. Ο ενοχικός ποδοσφαιριστής-υπάλληλος χάνει ευκαιρίες – ο μαλάκας, ο μαλακοκάβλης, ο μανιαμούνιας, ο ψόφιος, ο άχρηστος, ο ανίκανος να διεισδύσει, να φονεύσει – το μουνί, αυτός μας γαμάει, μας καταστρέφει!
Η νοητική ισχύς είναι σπάνια, λίγοι ποδοσφαιριστές την διαθέτουν. Είναι οι γνωστοί μας “έξυπνοι” παίκτες. Δύο είναι τα χαρίσματά τους: η εποπτεία του χώρου (“βλέπουν χώρο”, κατά την προσφιλή έκφραση των προπονητών, και μπορούν και κινούνται μέσα σε αυτόν) και η επιτέλεση ταχειών συνδυασμών στον χώρο μέσω της συνεργασίας με άλλους παίκτες.
Η οπλική/τεχνική ισχύς αφορά την ικανότητα χειρισμού και χρήσης των όπλων – το όπλο του ήρωα ποδοσφαιριστή είναι η μπάλα: ball είναι η λέξη που χρησιμοποιήθηκε για να δηλωθεί το σφαιρικό βλήμα των πρώτων κανονιών, των πρώτων πυροβόλων όπλων, λέξη των παιχνιδιών που παίζονταν με μπάλα εκείνη την εποχή (14ος αιώνας). Η ικανότητα αυτή είναι αποτέλεσμα πολυετούς άσκησης, αν και μια προδιάθεση οξείας αντίληψης εξασφαλίζει ακόμα περισσότερα πλεονεκτήματα. Χρειάζεται πολλή άσκηση για να μπορέσει ο ποδοσφαιριστής που εκτελεί το φάουλ να στείλει τη μπάλα στο γάμα, σε μια από τις δύο γωνίες του τέρματος, της εστίας, του συλλογικού τραύματος (ή της συλλογικής κωλοτρυπίδας, σύμφωνα με την άποψη κάποιου ανεκδιήγητου συγγραφέα, που ασχολείται με την ιστορία και της μελέτη της λατρείας της διείσδυσης στον δυτικό πολιτισμό).
Ποιες εθνικές ποδοσφαιρικές ομάδες είναι οι ισχυρότερες; Της Γερμανίας, Αγγλίας, Ισπανίας, Γαλλίας, Ιταλίας, Ολλανδίας, Βελγίου, Πορτογαλίας – αυτές έχουν πάρει συνολικά τα περισσότερα κύπελλα, αυτές ήταν μεταξύ των τεσσάρων που περνάνε στα ημιτελικά – τι σύμπτωση! Είναι οι χώρες που κάποτε είχαν διεισδύσει με τα όπλα τους και τους στρατούς τους σε όλον τον πλανήτη και είχαν κατακτήσει, ανηλεώς και αδιστάκτως, επιμόνως και καρτερικώς, όλη σχεδόν την Οικουμένη. Πόσες από αυτές θα φτάσουν στα ημιτελικά; Μία; Μήπως τέσσερις;
ΜΠΟΡΕΙ και καμία!
Σχολιάστε ελεύθερα!