ανησυχείτε, επειδή πιστεύετε αυτά που ακούτε και διαβάζετε ή επειδή σκέφτεστε;

A Jove principium, in Jove finis

(αρχή και τέλος του παντός ο Ζεύς [η ισχύς])

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΠΡΙΝ απαντήσω στο σημερινό ερώτημα, θα ήθελα να διευκρινίσω ότι υπάρχουν κάποιοι και κάποιες που δεν ανησυχούν, εάν θα γίνει πόλεμος με την Τουρκία ή Τρίτος παγκόσμιος, πυρηνικός εννοείται. Δεν είναι πολλοί και πολλές. Η πλειονότητα φοβάται και ανησυχεί και κάθε τόσο καθησυχάζω, όσο πιο ανεπιφύλακτα, αποφασιστικά και κατηγορηματικά γίνεται,  φίλους και φίλες, συγγενείς και γνωστούς. Δεν ξέρω ποιοι και ποιες είναι αυτοί που δεν φοβούνται και δεν ανησυχούν και δεν ξέρω ακόμα πώς έχουν φτάσει σε αυτό το συμπέρασμα. Δεν είναι πολεμολόγοι, μάλλον σκέφτονται πολύ απλά –  θεωρούν αδιανόητο το ενδεχόμενο ενός πυρηνικού παγκόσμιου πολέμου. Ή ενός ελληνοτουρκικού πολέμου. Υπάρχουν όμως και κάποιοι που, ενώ είναι βέβαιοι ότι δεν θα γίνει πόλεμος,  δεν το ομολογούν. Ξέρουμε ποιοι και ποιες είναι! Είναι οι στρατιωτικοί και οι πολιτικοί (και κάποιοι δημοσιογράφοι, καθηγητές πανεπιστημίων, πιθανόν και κάποιοι άλλοι) . Μπορεί να βγει ο Τσίπρας, λόγου χάριν, και να πει, Έλληνες και Ελληνίδες, μην ανησυχείτε, πόλεμος δεν θα γίνει, ούτε ελληνοτουρκικός ούτε πυρηνικός παγκόσμιος; Τί θα γίνει, εάν το κάνει; Θα τον στείλουν εδώ στην Καστανούσσα να σκαλίζουμε μαζί τις ντοματιές, να ποτίζουμε το μποστάνι, να κόβουμε ξύλα στο βουνό, να ζυμώνουμε ψωμί και να φτιάχνουμε τυρί.

ΥΠΑΡΧΟΥΝ λοιπόν κάποιοι και κάποιες που θα μπορούσαν να μας καθησυχάσουν αλλά δεν θέλουν να το κάνουν γιατί θα χάσουν πολλά, πάρα πολλά. Υπάρχουν όμως και κάποιοι που δεν έχουν να χάσουν τίποτα αλλά δεν το κάνουν. Γιατί; Σκέφτομαι δύο απαντήσεις. Νομίζω πως φοβούνται. Δεν θέλουν να διαφωνήσουν με την κοινή γνώμη, η οποία ανησυχεί και φοβάται. Το να έρχεσαι σε αντίθεση με αυτά που πιστεύουν και νιώθουν οι πολλοί, να μην πω σχεδόν όλοι, δεν είναι ευχάριστο, είναι μέχρι και επικίνδυνο. Τους καταλαβαίνω, δεν τους κατηγορώ. Υπάρχει και μια δεύτερη απάντηση.

ΔΕΝ είναι βέβαιοι για την κρίση τους, για τα συμπεράσματά τους. Αφήνουν ανοιχτό το ενδεχόμενο του πολέμου. Δεν θα γίνει πόλεμος – αλλά μπορεί και να γίνει. Πού είναι οι αναρχικοί, οι αριστεροί, οι αντιεξουσιαστές, οι αυτόνομοι και όλοι οι άλλοι να μας πουν, μην ανησυχείτε, δεν θα γίνει πόλεμος; Γιατί δεν το κάνουν; Γιατί δεν είναι βέβαιοι. Γιατί δεν είναι βέβαιοι; Αν ήταν, θα το έκαναν; Μας επιτρέπεται να είμαστε βέβαιοι; Μας επιτρέπεται η βεβαιότητα; Μήπως φοβούνται πως θα εκτεθούν, εάν διαψευστούν; Πώς σκέφτονται;

ΝΑ πως. Αφού γινόταν πόλεμος στο παρελθόν, θα γίνει και στο μέλλον. Δεν νοείται κυριαρχία και καπιταλισμός χωρίς πόλεμο. Αυτό είναι ένα από τα πολλά κομβικά ζητήματα της μεταβατικής εποχής μας. Δεν μπορούμε να δεχτούμε ότι μπορεί να υπάρχει κυριαρχία και καπιταλισμός χωρίς πόλεμο. Όποιος δέχεται κάτι τέτοιο, κινδυνεύει να θεωρηθεί ότι έχει παραδοθεί άνευ όρων ή ότι εξωραΐζει την κυριαρχία και τον καπιταλισμό.

ΟΠΟΙΟΣ σκέφτεται με όρους του παρελθόντος, ότι ο πόλεμος είναι αναπόφευκτος, οφείλει να διατυπώσει κάποια ερωτήματα και να εκθέσει και τις απαντήσεις του. Αλλά δεν βλέπω να γίνεται κάτι τέτοιο. Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι θα γίνει παγκόσμιος πυρηνικός πόλεμος. Ποιοι θα είναι οι αντίπαλοι; Ποιο θα είναι το επίδικο του πολέμου, για ποιον λόγο θα πολεμήσουν; Ποιος θα είναι ο επιτιθέμενος; Ποιες θα είναι οι συνέπειες αυτού του πολέμου; Πώς φτάσαμε στο σημείο να κατέχουμε πυρηνικά όπλα και άλλα πολύ πιο ισχυρά, τόσο ισχυρά που δεν μας επιτρέπεται να τα χρησιμοποιήσουμε; Είναι δυνατόν να γίνει παγκόσμιος πόλεμος με συμβατικά όπλα; Δεν διατυπώνονται, δεν απαντιούνται. Εάν διατυπωθούν και απαντηθούν, τότε φτάνουμε σε κάποιες βεβαιότητες. Η λέξη “βεβαιότητα” τρομάζει. Χωρίς βεβαιότητες όμως δεν μπορούμε να ζήσουμε! Η αβεβαιότητα, η ανησυχία και ο φόβος είναι ένα πολύ μεγάλο μειονέκτημα. Γιατί όμως;

ΔΙΟΤΙ ο αντίπαλος  μπορεί να μας απειλήσει και να μας εκφοβίσει. Εάν φοβόμαστε και ανησυχούμε ότι θα γίνει πόλεμος, μπορεί να μας απειλήσει ότι θα γίνει πόλεμος και μεις να μασήσουμε, να φοβηθούμε και να ανησυχήσουμε. Θα μου πείτε, μα μπορεί να μας απειλήσει και να μας εκφοβίσει και εάν δεν φοβόμαστε και δεν ανησυχούμε. Ασφαλώς και μπορεί να το κάνει. Σε αυτή την περίπτωση όμως, εάν δεν φοβηθούμε και δεν ανησυχήσουμε και εκφράσουμε ρητά και σαφώς ότι δεν φοβόμαστε και δεν ανησυχούμε, θα υπάρξει ένα πρόβλημα, όχι για μας, για αυτούς που θα μας απειλήσουν: έρχεται στο προσκήνιο η ανυπακοή –  δεν θα μπορούν πια να αποσπάσουν την αφοσίωσή μας και την πίστη μας.

ΘΑ σταματήσουμε να φοβόμαστε και να ανησυχούμε; Θα σταματήσουν να μας απειλούν και να μας εκφοβίζουν; Όχι, φίλες και φίλοι, δεν θα σταματήσουν ποτέ να μας απειλούν και να μας εκφοβίζουν. Αυτό που ισχύει για την διεξαγωγή του πολέμου, ισχύει και για την διεξαγωγή του κοινωνικού πολέμου: εάν στον πόλεμο οι πρώτοι ηττημένοι είναι τα μάτια (ο Τάκιτος το γράφει στην “Γερμανία” του), στον κοινωνικό πόλεμο εκτός από τα μάτια είναι και τα αυτιά! Εάν δεν εκφοβίσεις τον αντίπαλο, δεν μπορείς να τον νικήσεις. Το πλήθος των Νέγκρι και Χαρντ που θα ανατρέψει την Αυτοκρατορία είναι φοβισμένο; Υπάρχει κάποιο επαναστατικό υποκείμενο που δεν είναι φοβισμένο; Μπορούμε εμείς να εκφοβίσουμε τον αντίπαλο, την Αυτοκρατορία, την κυριαρχία, τον καπιταλισμό; Όχι! Γιατί; Γιατί ο αντίπαλος είναι πιο ισχυρός.

Ο Θεός είναι πανίσχυρος και πάνσοφος. Η ισχύς και η σοφία είναι δίδυμες αδερφές, είναι δύο πλευρές του ίδιου νομίσματος. Δεν νοείται η μία χωρίς την άλλη. Η αντίληψη αυτή έχει καταγραφεί την ώρα της γένεσης της δυτικής Κυριαρχίας, θα έλεγα πολύ πριν. Δείτε τη σχέση του Δία με την θεά Αθηνά. Η θεά αυτή αναπαριστάνεται πάντα με πολεμική εξάρτυση –  κράνος, ασπίδα και μακρύ δόρυ. Είναι θεά της σοφίας και του πολέμου, είναι θεά της πολεμικής ισχύος, της πολεμικής σοφίας. Γεννήθηκε από το σώμα του Δία, της ισχύος δηλαδή, του πολέμου! Να μια από τις πηγές του σημερινού υπερανθρωπισμού και μετανθρωπισμού!

ΝΑ το ερώτημα στο οποίο θέλω να καταλήξω και να τελειώσω. Εδώ και τρεις χιλιάδες χρόνια ο δυτικός Κύριος λατρεύει την ισχύ και επιθυμεί την αύξηση της ισχύος. ‘Εφτασε στο σημείο να κατέχει τόσο ισχυρά όπλα που δεν μπορεί, όσο και να το θέλει, να πολεμήσει. Αδιέξοδο! Έχει γίνει πανίσχυρος και θέλει να γίνει και πάνσοφος. Εάν εμείς θέλουμε να αλλάξουμε την κοινωνία, πρέπει να γίνουμε πιο ισχυροί από αυτόν και πιο σοφοί; Με τον ίδιο τρόπο ή με άλλον τρόπο;