φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
ΟΙ ΗΠΑ θα έκαναν ό,τι ήθελαν, όλος ο πλανήτης, όλα τα κράτη θα ήταν υποταγμένα σε αυτές – διευκρινίζω ότι κάθε φορά που θα αναφέρομαι στις ΗΠΑ ή σε κάποιο άλλο κράτος θα εννοώ την άρχουσα τάξη που αποφασίζει. Η αποκλειστική κατοχή των πυρηνικών όπλων θα εξασφάλιζε την υπέρτατη ισχύ, την δυνατότητα επιβολής της θέλησής της, και θα εγκαθίδρυε την πρώτη πλανητική αυτοκρατορία. Δεν θα μπορούσε κανένα κράτος, καμιά κοινωνία να εναντιωθεί στις ΗΠΑ, να αντισταθεί ή να εξεγερθεί. Το μήνυμα το έστειλαν στις 6 και 9 Αυγούστου του 1945.
Η εικόνα που αδρομερώς σκιαγράφησα μας παρωθεί να συνεχίσουμε τις σκέψεις μας και να διατυπώσουμε κάποια ερωτήματα. Είναι ενοχλητικά, οδυνηρά θα έλεγα, αλλά δεν μπορώ να τα απωθήσω και να τα σβήσω. Πώς θα απαντούσαμε, εάν μας ρωτούσαν, ποιον κόσμο προτιμάτε, αυτόν που υπάρχει σήμερα ή αυτόν που θα υπήρχε, εάν μόνο οι ΗΠΑ διέθεταν πυρηνικά; Θα μου πείτε, μα τι νόημα έχει αυτο το υποθετικό ερώτημα; Νομίζω πως έχει. Θα εκθέσω τη δική μου απάντηση. Εγώ θα προτιμούσα τη σημερινή κατάσταση και όχι αυτήν που θα υπήρχε εάν μόνο οι ΗΠΑ διέθεταν πυρηνικά όπλα. Είναι καλύτερα τώρα που πολλά κράτη έχουν πυρηνικά όπλα από το να έχει μόνο ένα κράτος – οι ΗΠΑ, στην προκειμένη περίπτωση. Θα μου πείτε, θα ήταν καλύτερα να μην υπήρχαν πυρηνικά. Συμφωνώ – μόνο που υπάρχουν.
ΕΑΝ μόνο οι ΗΠΑ διέθεταν πυρηνικά όπλα, δεν θα γινόταν παγκόσμιος πόλεμος. Ποιος θα τολμούσε να πολεμήσει με ένα κράτος που διαθέτει πυρηνικά; Ούτε τώρα όμως θα γίνει – η αμοιβαία καταστροφή θα ήταν απολύτως βέβαιη, με την Ευρώπη να βρίσκεται στη χειρότερη θέση. Εάν γίνει, και εάν οι λέξεις ήττα και νίκη έχουν ακόμα κάποιο νόημα στις συγκεκριμένες περιστάσεις, τότε ηττημένη θα ήταν η Δύση – νικήτρια η πυρηνική συμμαχία Ρωσίας- Κίνας.
ΤΙ θα έκανε η Δύση, εάν μόνο αυτή, μέσω των ΗΠΑ, κατείχε πυρηνικά όπλα; Ποια θα ήταν η πρώτη τους, η κεντρική επιδίωξή τους; Θα ήταν η κατάκτηση, η αποίκιση της αχανούς, πλούσιας σε ενέργεια και μεταλλεύματα δασώδους Σιβηρίας. Φαντάζεστε πώς θα ήταν σήμερα η Σιβηρία; Αποψιλώσεις δασών, πόλεις, βιομηχανίες, ορυχεία, αυτοκινητόδρομοι, αεροδρόμια – μία από τις μεγαλύτερες οικολογικές καταστροφές που θα είχε συμβεί πάνω στον πλανήτη. Εκατομμύρια μετανάστες από όλες τις χώρες της Δύσης, και όχι μόνο, θα είχαν εγκατασταθεί στη Σιβηρία. Ο καπιταλισμός θα είχε εξασφαλίσει ένα ολόκληρο χρυσό αιώνα επέκτασης και ανάπτυξης.
ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ πολύ καλά την έντονη ανησυχία του Στάλιν και των υψηλόβαθμων στελεχών του κράτους για την κατοχή των πυρηνικών όπλων από τις ΗΠΑ. Το 1949 η Ρωσία είχε τα δικά της, τέσσερα μόλις χρόνια μετά τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι. Μέχρι το 1955, αν δεν κάνω λάθος, διέθετε και βόμβα υδρογόνου. Μετά από λίγα χρόνια, και με τη βοήθεια της Ρωσίας, απέκτησε και η Κίνα πυρηνικά. Τι έγινε όμως με την επιδίωξη της κατάκτησης και της αποίκισης της Σιβηρίας; Εγκαταλείφθηκε;
ΟΙ εξελίξεις από τη δεκαετία του 1960 μέχρι σήμερα δεν μας επιτρέπουν να απαντήσουμε καταφατικά. Προσεκτικά και μεθοδικά οι ΗΠΑ συνεχίζουν να περικυκλώνουν τη Ρωσία και τη Σιβηρία μετά την κατάρρευση των κοινωνιών του υπαρκτού σοσιαλισμού στην ανατολική Ευρώπη και την ένταξή τους στο ΝΑΤΟ. Μέχρι τότε, το μόνο σημείο περικύκλωσης ήταν αφενός η Αλάσκα, την είχαν αγοράσει από την Ρωσία το 1867, και αφετέρου η Τουρκία και η Ελλάδα. Και αυτός είναι ο βασικός λόγος που δεν θα γίνει πόλεμος μεταξύ αυτών των δύο κρατών. Όταν θα σταματήσει η Δύση να περικυκλώνει και να πολιορκεί τη Ρωσία και τη Σιβηρία, θα δούμε ποιος από τους δύο θα ράψει στο στόμα του φερμουάρ και θα το κλείσει μια και καλή. Μάλλον θα είναι αυτός που φοβάται μην γίνει πόλεμος. . . Η απόπειρα ελέγχου του Αφγανιστάν απέτυχε. Η Κίνα και το Ιράν είναι προβλήματα ανυπέρβλητα. Οι όποιες απόπειρες της Δύσης να διαλύσουν την Κίνα έχουν αποτύχει παταγωδώς και θα αποτυγχάνουν και στο μέλλον. Ο έλεγχος του Ιράν φαίνεται κι αυτός πολύ μακρινός στόχος, αν είναι επιτεύξιμος.
ΤΩΡΑ, η Δύση, με πρωταγωνίστρια τις ΗΠΑ, ανοίγει νέα μέτωπα, εντείνει τις απόπειρες περικύκλωσης και πίεσης. Επιχειρεί να εντάξει στο ΝΑΤΟ και την Ουκρανία ενώ ταυτόχρονα δημιουργεί εστίες αναταραχής στο Καζακστάν, αξιοποιώντας τις κοινωνικές ταραχές που έχουν ξεσπάσει (απεργίες σε πολλά εργοστάσια, διαμαρτυρίες για την αύξηση της τιμής του φυσικού αερίου, μάλλον και άλλα που αγνοώ). Το Καζακστάν είναι η αρχή. Θα επιδιώξουν να προκαλέσουν παρόμοια κατάσταση και σε άλλες γειτονικές χώρες, που όλες βρίσκονται στα νότια της Σιβηρίας – μεταξύ Σιβηρίας και Κίνας!
Η στρατηγική των ΗΠΑ έχει αλλάξει. Περικυκλώνουν μεν στρατιωτικά μέσω του ΝΑΤΟ τη Ρωσία και τη Σιβηρία, γνωρίζουν όμως ότι στρατιωτική εισβολή δεν πρόκειται να κάνουν. Η στρατιωτική μηχανή της Ρωσίας είναι πανίσχυρη και ετοιμοπόλεμη. Προς τι τότε η στρατιωτική περικύκλωση; Πρόκειται περί επικουρικής δύναμης. Η στρατηγική επιδίωξη των ΗΠΑ είναι να κάνουν δύσκολη τη ζωή του πληθυσμού της Ρωσίας και των συμμάχων τους, των κρατών που βρίσκονται νότια της Σιβηρίας και βόρεια της Κίνας. Να προκαλέσουν μια κατάσταση μακροχρόνιας κοινωνικής δυσφορίας και αναταραχής. Πώς;
ΜΕ την όξυνση του οικονομικού και ενεργειακού πολέμου. Η όξυνση αυτή είναι εφικτή λόγω του διεθνούς καταμερισμού της παραγωγής του κοινωνικού πλούτου και της συνεπαγόμενης αλληλεξάρτησης των οικονομιών της Ευρώπης και της Ρωσίας. Η οικονομική εξάρτηση της Ρωσίας από την Ευρώπη είναι μεγάλη, όπως μεγάλη είναι και η ενεργειακή εξάρτηση της δεύτερης από την πρώτη. Εάν γίνει δύσκολη η ζωή των Ρώσων, δύσκολη θα γίνει και η ζωή των Ευρωπαίων. Δεν νοείται το ένα χωρίς το άλλο. Αυτό όμως δεν είναι πρόβλημα;
ΟΧΙ, δεν είναι. Η στρατηγική επιδίωξη των καπιταλιστών και των συμβούλων τους είναι να κάνουν όλων μας τη ζωή δύσκολη – εννοώ την πλειονότητα του πληθυσμού. Τι είναι η δύσκολη ζωή; Είναι οι ελλείψεις και η ακρίβεια στην ενέργεια και στη τροφή, είναι η διαρκής ανησυχία για την υγεία και την ασφάλεια, είναι η ανέχεια και η ανεργία, είναι ο φόβος και η απομόνωση, είναι η κατήφεια και η κατάθλιψη, είναι ο πολλαπλασιασμός των κοινωνικών προβλημάτων. Θέλουν να τα κάνουν όλα Κόλαση – αυτή είναι η στρατηγική τους. Θεωρούν ότι η υπακοή και η συναίνεση των Υποτελών εξασφαλίζεται όταν η ζωή τους γίνεται δύσκολη, Κόλαση. Όχι όταν περνάνε καλά και είναι αμέριμνοι και ξένοιαστοι. Δεν φοβούνται εξεγέρσεις; Όχι, δεν φοβούνται. Όποιος υποφέρει, δεν εξεγείρεται. Και, όποιος εξεγερθεί, όποιος δηλαδή διαμαρτυρηθεί με διαδηλώσεις στους δρόμους (δεν υπάρχει άλλος τρόπος, δεν γνωρίζουμε άλλον τρόπο), πολύ σύντομα θα αντιληφθεί ότι η κρατική και παρακρατική καταστολή θα είναι άμεση και αμείλικτη, βάναυση και ανηλεής.
Η ολοφάνερη κινητικότητα της Δύσης τις τελευταίες μέρες στο ανατολικό μέτωπο, στο μέτωπο της περικύκλωσης και της πολιορκίας της Ρωσίας, των συμμάχων της και της Σιβηρίας θα συνεχιστεί και θα ενταθεί. Δεν με παραξενεύει. Η κινητικότητα αυτή είναι σαφής εκδήλωση της ανησυχίας του κατακτητικού και αρπακτικού πνεύματος της καπιταλιστικής Δύσης. Ο κατακτητής δεν μπορεί να μην είναι ανήσυχος, δηλαδή αεικίνητος και θορυβώδης. Η Δύση θέλει να επεκταθεί, να κατακτήσει, να εκτονωθεί αλλά περιορίζεται, θέλει να πολεμήσει αλλά δεν μπορεί. Τη τρώει ο κώλος, που λέει και ο λαός, και ξύνεται διαρκώς. Δεν μπορεί να σταματήσει να ξύνεται. Δεν μπορεί να αυτοπεριοριστεί – κάτι τέτοιο θα ήταν αυτοκαταστροφικό και αυτοκτονικό, μιας και, εάν αρχίσει ο αυτοπεριορισμός, δεν πρόκειται να σταματήσει. Θα υπάρξει ενδόρρηξη. εσωτερική οικονομική και κοινωνική έκρηξη. Η μόνη οδός διαφυγής είναι η αέναη κινητικότητα, η επέκταση, η εξάπλωση, η αναταραχή. Που είναι επίσης αυτοκαταστροφικά και αυτοκτονικά. Το μόνο που μπορεί να κάνει η Δύση είναι να επιλέγει μεταξύ των υπαρχόντων τρόπων αυτοκαταστροφής και αυτοκτονίας – δεν μπορεί να εξοβελίσει ούτε την αυτοκαταστροφή ούτε την αυτοκτονία. Είναι καταδικασμένη να αντιμετωπίζει εσαεί αδιέξοδα.
ΝΑ επεκταθεί στο Διάστημα δεν μπορεί· να πολεμήσει δεν μπορεί – δεν της το επιτρέπουν τα πυρηνικά όπλα των αντιπάλων της. Η μόνη οδός διαφυγής από αυτά τα αδιέξοδα είναι η επίγεια Κόλαση – ο πολλαπλασιασμός και η όξυνση των πολλών παγκόσμιων κοινωνικών προβλημάτων.
Σχολιάστε ελεύθερα!