ο τσομπάν-Πλάτων και το μαντρί
1.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ Αγαπητέ Πλάτων, είναι πολύ μεγάλη η χαρά μου που ήρθες σήμερα και κάνουμε παρέα και συζητάμε. Χιονίζει, η ξυλόσομπα μάς ζεσταίνει. . .
ΠΛΑΤΩΝ Τι κρασί είναι αυτό! Είναι έξοχο! Και τα φαγητά που ετοίμασες! Σε ευχαριστώ πολύ για όλα. Χαίρεσαι να βλέπεις τους άλλους να περνάν καλά. Έτσι δεν είναι;
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ Ναι, Πλάτων, χαίρομαι. Μου αρέσει πολύ να μαγειρεύω και μάλιστα για τους φίλους μου. Νιώθω μεγάλη ευχαρίστηση, μεγάλη απόλαυση. Και να συζητάω μου αρέσει πολύ. Να συζητάω με ανθρώπους που σκέφτονται. Κι εσύ σκέφτεσαι. Το ξέρεις, δεν σκέφτονται όλοι οι άνθρωποι.
ΠΛΑΤΩΝ Σκέφτονται, Αθανάσιε, σκέφτονται. Αλλά μέχρις ένός σημείου. Από κει και πέρα σκέφτονται μόνο όσοι τολμούν να σκεφτούν.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ Τι σημαίνει όμως τολμώ να σκεφτώ; Τι είναι η τόλμη της σκέψης;